Pokój Shona

Zdziwiło go, kiedy ktoś wszedł do jego pokoju. To się praktycznie NIGDY nie zdarzało i Marks byłby gotów uznać, że mu się przesłyszało, gdyby gość zaraz się nie odezwał. Dopiero wtedy, jakby z lekkim opóźnieniem uniósł głowę i spojrzał na nauczyciela. Uśmiechnął się odrobinę nerwowo - Marks zwykle się uśmiechał, nawet, kiedy nie miał nastroju, często wychodziło to dość karykaturalnie, on jednak nie umiał i nie chciał się odzwyczaić.
Przecież u niego wszystko jest doskonale, prawda? Z resztą w tej chwili było. Wrócił właśnie od osoby, z którą jest bardzo blisko i ta osoba na pewno go nie odrzuci. Nie może. I nie pozwalał sobie myśleć inaczej.
- Dzień dobry. Przepraszam, nie pomyślałem o tym. - odpowiedział mu uprzejmie. - Nic się nie stało, zasiedziałem się u... kogoś bliskiego.
Jego uśmiech stał się jakby cieplejszy. Nazwałby Akirę swoim chłopakiem - przedwcześnie, ale fakt, że nie mówi prawdy o swoich relacjach z innymi nie jest niczym nowym - gdyby nie fakt, że nie był pewien, jaki stosunek może mieć nauczyciel do homoseksualistów.
Choć chętnie by się pochwalił, że ma kogoś takiego. To może i głupie, może i dziecinne, ale miał ochotę opowiadać o tym wszystkim dookoła, kiedy wreszcie mógł powiedzieć coś takiego będącego prawie-prawdą. Przynajmniej w oczach samego Shona.

Widząc, że wymuszony i nieco sztuczny uśmiech zmienia się w uśmiech pełen uczuć, Arisee sam jakoś tak nieświadomie się uśmiechnął. Ewidentnie osoba, o której w tej chwili myślał Shon, była dla niego bardzo ważna.
- Cieszę się, że się nic nie stało, jednak proszę, byś w przyszłości informował mnie, że spóźnisz się na ciszę nocną,d dobrze?
I właściwie to by było na tyle. Nie chciał chłopaka ganić, ani karać. W końcu to pierwszy, i miejmy nadzieję, że ostatni raz zdarzyła mu się taka sytuacja.
Arisee już odwrócił się, aby wyjść z pokoju, jednak przypomniał sobie o jeszcze jednej, ważnej sprawie.
- Marks, słyszałem, że złożyłeś podanie, aby przedłużyli Ci czas pobytu w akademiku do września. Pomimo, że już teraz będziesz kończył szkołę.

- Tak zrobię.
Zapewnił go. Nie chciał robić kłopotów nauczycielowi, skoro ten i tak idzie mu na rękę. Z resztą Marks nie lubi sprawiać innym jakichkolwiek problemów. Ludzie nie lubią problematycznych osób, prawda?
Kolejne pytanie, czy raczej stwierdzenie, które chyba miało zostać przez niego rozwinięte w pierwszej chwili zbiło go z tropu. Jasne. Wszyscy wracają do swoich rodzin, a on? Zostawanie na wakacje w akademiku jest dziwactwem, ewentualnie może świadczyć o jakichś odchyleniach od normy, które zniechęcają dziecko do domu.
W jednej chwili radość uszła z jego twarzy, zrobił się raczej skrępowany i poddenerwowany, jednak nadal się uśmiechał, patrząc na nauczyciela.
- W domu jest remont. Nie chcę tam przeszkadzać, za dużo osób w domu przy remoncie to problem. - wypalił pierwsze, co mu wpadło do głowy. - Poza tym mam tu pracę. Rodzice mi wszystko zapewniają, ale to przyjemne mieć coś zarobionego przez siebie, chciałbym to pociągnąć, a w akademiku dobrze mi się mieszka.
Druga wymówka mogła brzmieć bardziej prawdopodobnie. Sam nie wiedział. Z resztą bez znaczenia.
- Jest taka możliwość? - spytał w końcu wprost, przestając się tłumaczyć.

- Rozumiem, tylko jest mały problem. W lipcu akademik będzie zamknięty. Mam wtedy urlop, poza tym planowana jest konserwacja ogrzewania, wymiana okien itp. W sierpniu będę już na miejscu, kilka osób już deklarowało mi, że też chcą przyjechać. Bądź będą musieli, z uwagi na zajęcia wyrównawcze. W Twoim przypadku jest jednak inny problem. Kończysz szkołę i formalnie nie będziesz już uczniem. Musiałbyś porozmawiać z Dyrektorem na ten temat. Jeżeli on wyrazi zgodę, nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś mieszkał tu przez sierpień.
Arisee widział wyraźnie, że temat powrotu do domu wyraźnie chłopaka nurtuje. Nie chciał na niego naciskać, żeby dowiedzieć się czegoś więcej. Ale martwił się o niego. Znowu.
- Może masz tu jakiś kolegów, którzy zgodziliby się przechować Cię przez miesiąc, póki akademik będzie zamknięty?

O tym Shon nie myślał. Po prostu złożył podanie pewien, że przecież zostanie przyjęte. Ot, przecież po prostu wynajmuje pokój, nie brakuje ich, prawda? Nie wpadło mu do głowy, że przecież nie będzie już uczniem tej szkoły. Jeśli dyrektor się nie zgodzi, Marks będzie musiał wrócić do domu. Albo zamieszkać w parku, pod mostem, na dworcu. Nie sądził, by mógł zawsze mieszkać u Akiry. Przez miesiąc wakacji tak, ale potem? Jego matka w końcu by się zdenerwowała na przybłędę. Mógłby płacić, ale to nadal dziwna sytuacja. Będzie musiał poszukać czegoś taniego. Najlepiej wspólnie z kimś - tylko z kim?
- Pójdę więc do niego jeszcze przed egzaminami.
Zapewnił. Nie ma innego wyboru, choć teraz nie był pewien, czy to ma szansę coś mu dać.
- Tak. Na miesiąc na pewno będę miał gdzie się podziać. - o to był spokojny. Myśl o propozycji Akiry trochę poprawiła mu humor.

- Całe szczęście. Skoro nie wracasz do domu, nie chciałbym, żebyś wylądował pod jakimś mostem. W każdym razie, daj znać, co postanowi Dyrektor i czy pobędziesz tu jeszcze jakiś czas. Ja będę się już zbierał. Jest późno, a jutro trzeba rano wstać. Dobrej nocy, Marks.
Uśmiechnął się leciutko na pożegnanie, po czym wyszedł z pokoju, dokładnie zamykając za sobą drzwi. Schodząc po schodach do siebie mimowolnie zaczął zastanawiać się nad sytuacją chłopaka i jego skrajnej niechęci do powrotu do domu. Jednak nie mógł nic zrobić, gdy nie wiedział o co chodzi. A jakoś nie miał ochoty na impulsywne działanie. Raz wystarczył.