Pokój nr 27

Za drzwiami oznaczonymi numerem "27" nie kryje się nic niesamowitego. Ot pokój dwuosobowy, aktualnie zajmowany tylko przez jednego ucznia. Nie za wielki, ale nie można go nazwać klaustrofobiczną klitką. Mieszczą się w nim dwa łóżka i dwa biurka ustawione pod przeciwległymi ścianami. Ściany w kolorze jasnego błękitu, w pewnej części zasłonięte kalendarzem z wizerunkami najprzystojniejszych modeli bieżącego roku pozbawionych koszulki, plakatem z "V jak Vendetta", "Koszmaru z Ulicy Wiązów", dwa z jakichś romansideł. Użytkownik pokoju widocznie przepada za filmowymi plakatami.
Prócz tego zobaczyć można w pokoju dwa manekiny krawieckie, damski i męski. Stoją sobie pod oknem "ubrane" jedynie w jakiś narzucony materiał, lub jeśli Ichiro jest w trakcie pracy, jakiś rozpoczęty ciuch. Niewielka maszyna do szycia, jeśli nie wykorzystywana, spoczywa w pudle pod biurkiem razem ze wszystkimi przyborami. Na łóżku zazwyczaj rozwalone są magazyny plotkarskie, lub modowe. Na półce nad łóżkiem książki - głównie horrory, kryminały i romansidła. Taki rozrzut ma rudzielec, o.
Podręczniki i wszystkie przybory szkolne znajdują się w szafce biurkowej - tyle. W pokoju zawsze panuje porządek, rzeczy są na swoim miejscu i kilka gazet na łóżku, czy długopisów na biurku nie psuje tego efektu. Jest przyjemnie i schludnie.

Ichiro wszedł do swojego pokoju, prowadząc za sobą drobniejszego chłopaka. Zanim doszli, rozpadało się już na dobre, więc pierwszym co zrobił było złapaniem suchych spodni i koszulki, takich, które nosił wyłącznie po własnym pokoju, "domówek". Nie proponował niczego Hotaro, bo i ten ma pokój zaraz obok i jeśli zechce, skoczy przebrać się do siebie.
Zniknął na chwilę - poszedł do łazienki, by się przebrać i wrócił po kilku minutach. W pokoju zaczął suszyć sobie włosy, a mokre ciuchy ułożył na kaloryferze.
- Jak tam? Poczytałeś co jest na tej farbie?
Zagadnął chłopaka, biorąc zaraz pakuneczek i wyjmując instrukcję obsługi.
- Doobra... tu piszą, że najlepiej na nieumyte włosy, ale nie będziemy czekać, nie? Z resztą ja nie dotknę brudnych włosów. - spojrzał na nowego kolegę na wypadek, gdyby ten zechciał protestować. Wyjął tubkę z farbą i pojemniczek na nią.
- Weź jakąś starą koszulkę na wypadek, jakby miała się ubrudzić. - dodał, zakładając na dłonie foliowe rękawiczki z kompletu. - Masz jakiś pędzelek, czy coś? Też by się przydał. I ręcznik będzie potrzebny. - stwierdził. Instrukcja nie była skomplikowana, wyglądało na to, że farbowanie włosów jest całkiem proste. Tylko musi uważać, żeby pokryć absolutnie każdy kosmyk, pasemka, balejaże i tym podobne są już dawno passé.

Blondynowi wcale nie przeszkadzało by zmoknięcie, często pozostawał na dworze w czasie deszczu tylko by poczuć deszcz na twarzy i rękach. Ludzie uważali go przez to za dziwnego i niezdolnego do życia w społeczeństwie jednak on tym się nie przejmował. Czuł się inny ale czy to od razu znaczy gorszy? Hotaro uważał ze dla każdego na tym świecie jest miejsce, świat potrzebuje tych normalnych jak i tym "dziwnych". Gdy szli przez korytarz akademika niższy chłopak cały czas trzymał się dłonią krawędzi koszulki Ichiro. Kaptur blondyna stał się zbyt ciężki by podnieść wzrok więc szedł kierowany przez starszego kolegę z akademika. Hotaro podążał za rudzielcem aż do jego pokoju gdzie zdjął przemoczoną i zdecydowanie zbyt ciężką bluzę, o dziwo sama zbyt duża koszulka chłopaka była tylko trochę mokra. Wyglądało to tak jakby pierwszoklasiście ubrania kupowała osoba która go nie widziała na oczy, rzeczy które nosił były o dwa rozmiary za duże na drobne ciało chłopaka, prawdą jednak było że to sam chłopak sobie je kupował, cóż poradzić, takie miał upodobania. Blondyn wziął w dłonie pudełko z farbą i zaczął czytać jednak nie zdążył nic powiedzieć bo sam Ichiro mu je zabrał i zaczął czytać na co Hotaro zareagował cichym westchnięciem. Kiwał lekko głową na każdą wypowiedzieć rudzielca po czym gdy zapamiętał wszystkie składniki zabrał przemokniętą bluzę i poszedł do swojego pokoju po potrzebne rzeczy. Zostawił w pokoju starszego kolegi torbę z jedzeniem które kupił. Była duża, na prawdę duża, blondyn nie zwracał uwagi na cenę tylko na chęć kupienia danej rzeczy więc w tej torbie znajdowały się wszelakie słodkości, Hotaro uwielbiał cukier chociaż czasami nie działał on an niego najlepiej.
-Mam wszystko
Powiedział z delikatnym uśmiechem gdy stał przed drzwiami pokoju Ichiro i delikatnie zapukał, uważał że nie powinien wchodzić do czyjegoś pokoju bez pozwolenia.

- Super. Właź, właź.
Postawił swoje krzesło i opatulił je folią po jakimś materiale. Nie chciał, żeby zostało ubrudzone farbą w razie czego. Ichiro dbał o swoje rzeczy i porządek może nie pedantycznie, ale plama już by go raziła. Po chwili namysłu uśmiechnął się szeroko.
- Witamy w nowo otwartym salonie fryzjerskim Aiko. - powiedział wesołym tonem, wskazując chłopakowi krzesło, by usiadł na nim i pozwolił założyć sobie ręcznik na szyję - by wyglądało trochę bardziej profesjonalnie.
- Kawy, herbaty, może jakiś magazyn do poczytania?
Spytał odrobinę świergoczącym tonem, naśladując panie w podobnych miejscach. Podszedł do stojącego na parapecie radyjka i włączył jakąkolwiek stację, na której dosłyszał lekką, przyjemną muzykę.
Na jego łóżku faktycznie leżały magazyny. Jak zawsze jakiś modowy, i coś plotkarskiego. Wziął ten drugi i podrzucił chłopakowi, wchodząc już całkowicie w swoją rolę. Wyraźnie poprawił mu się humor, kiedy znalazł się w suchym pokoju i zmienił ubrania.
W końcu stanął za chłopakiem i zaczął dokładnie przeczesywać jego włosy, żeby nie było w nich najmniejszego nawet kołtunku. Jak już coś robić to porządnie, prawda? Prawda. Jego drobne dłonie, uwolnione na moment z rękawiczek sprawnie poruszały się, czasem przesunął palcami po włosach już-niebawem-rudzielca, by upewnić się, że niczego nie przegapił.

Chłopak powoli wszedł do pokoju i nieco się zdziwił gdy zauważył zachowanie Ichiro, zupełnie się zmienił, z raczej niechętnego zmienił się w zawodową fryzjerkę chcącą jak najlepiej wykonać swoją pracę. Przez to na ustach Hotaro też pojawił się uśmiech, może nie tak szeroki jak u rudzielca ale jednak, dość wesoło wyglądała mina młodszego chłopaka gdy podchodził do krzesła. Usiadł na nim wygodnie i się wyluzował. Dopiero teraz miał okazję rozejrzeć się po pokoju starszego kolegi. Dziwiło go że Ichiro go nie zna, nie zna chłopaka który trzęsie szkołą, ucznia którego boją się nawet nauczyciele. Hotaro cicho zachichotał na myśl o tym przysłaniając dłonią usta, nie był to chichot psychopaty a małego dziecka które dostało cukierka czy ktoś je pochwalił. Chłopak o dwukolorowych oczach był bardziej ludzki niż mogło by się wydawać.
-Kupiłem moje ulubione słodycze, masz może ochotę spróbować zanim zaczniemy zabieg?
Zapytał cicho, jednak w miarę zadawania jego pytania głos przechodził w śmiech. Wskazał ręką na torbę leżącą na łóżku, zostawił tu ją zanim wyszedł. Gdy senpai zaczął przeczesywać jego włosy lekko przygryzł wargę, nie wiele osób tak robiło chłopakowi ale ten wiedział że bardzo to lubi, na szczęście siedział tyłem do niego i Ichiro nie mógł tego zauważyć. Teraz włosy blondyna, już trochę obeschnięte zaczęły reagować na wilgotność, nieco zwiększyły swoją objętość.
-Ja chce te pomarańczowe cukierki, ty możesz wziąć to chcesz
Powiedział już bez chichotu ciągle wpatrując się w przepełnioną torbę na łóżku.

Cóż, odrobinę babska zabawa zdecydowanie poprawiła mu humor. Ichiro lubił zakupy, przebieranki, dobieranie fryzur i choć nie był pewien, czy zrobi to dobrze, farbowanie włosów było po prostu kolejną rzeczą, którą robił chętnie. Kolejnym "kobiecym zdziwaczeniem", jak to określał jego ojciec. Niechętnie, choć z pewną akceptacją wymuszoną przez czas i miłość do dziecka.
- Chętnie.
Spojrzał na torbę chłopaka i wyjął z niego wymienione cukierki. Podał mu je, sam otworzył precelki i wsunął sobie jeden do ust. Nie był zbytnim łakomczuchem. Nie to, żeby nie lubił słodyczy, ale nie pochłaniał ich w zbyt wielkich ilościach.
Zaraz wrócił do swojego "klienta". Naciągnął rękawice na dłonie, część włosów odgarnął przy pomocy swojej opaski. Była plastikowa i ciemna, więc umyje ją później w razie czego.
Włosy się puszyły, co nie ułatwiało mu pracy, ale zaraz nadmiar kosmyków z boku związał w gumkę. To samo zrobił po drugiej stronie i tak zostało mu niewiele "wolnych" włosów, które dzieląc na pasma zaczął dokładnie obmalowywać farbą.
- Trochę mnie przeraża fakt, że ta farba jest fioletowa.
Przyznał, zerkając na maź nieufnie. Ale on tam się nie zna. Może zmieni kolor? Pewnie zmieni. Chyba, że ktoś pozamieniał tubki...
Ale już za późno. Pozostaje mieć nadzieję.

Gdy dostał w swoje łapki cukierki od razu się uśmiechnął i pośpiesznie je odpakował, jakby szukał czegoś słodkiego na siłę, jakby od tego zależało jego życie. Wziął jednego do buzi i widocznie zapomniał że ktoś farbuje mu włosy bo zaczął ruszać głową na boki, palcami podobnie, jakby przypomniała mu się piosenka, prawdopodobnie właśnie z reklamy tych cukierków, na szczęście ruchy jego głowy były na tyle lakoniczne że nie przeszkadzały jakoś bardzo w pracy Ichiro, chociaż mogły być irytujące.
-Przepraszam
Szepnął gdy spostrzegł się że faktycznie rusza głową, od razu ją uspokoił i zaczął nieruchomo wpatrywać się przed siebie. Nagle usłyszał że farba jest fioletowa, oczy momentalnie się powiększyły, jak pięciozłotówki.
-F-fioletowa?
Zapytał z prawdziwym przerażeniem.
-Ale na pudełku pisze że to rude
Powiedział z lekko łamiącym się głosem jednak zaraz po tym wziął głęboki wdech i się uspokoił, wiedział ze już za późno by coś zmieniać więc wzruszył tylko ramionami i oparł się wygodnie o krzesło i czekał aż zabieg się skończy.
-Kontynuuj mistrzu ceremonii.
Zachichotał cicho i wsuwał dalej cukierki. Nadal bał się że będzie miał na głowię śliwkę jednak ciągle się uspokajał że jakoś to będzie, najwyżej będzie je ciągle chował pod kapturem.

Kiedy chłopak zaczął ruszać głową, Ichiro w jednej chwili się odsunął. Nie chciał zostać ubrudzony. Nawet jego domówki nie były byle jakie i zdecydowanie nie powinna się na nich znaleźć fioletowa farba, która (miejmy nadzieję) zmieniłaby się w rudą.
Dopiero, kiedy tamten się uspokoił, Ichiro wrócił do farbowania. Im więcej włosów obciążył farbą, tym łatwiej było z kolejnymi.
- Właśnie. Może tak powinno być. Tak, czy inaczej... zobaczymy.
Odetchnął, wygładzając zafarbowane włosy i zdejmując gumkę z kolejnej części.
- No więc, kochaneńka co tam słychać w świecie maluczkich i kolorowych? - zagadnął po chwili znów "świergotliwym" tonem fryzjerki, chcąc zmienić temat, żeby nie siedzieli teraz zestresowani.
Sprawnie przesuwał pędzelkiem po kolejnych kosmykach, pilnował, żeby wszystkie pokryć równomiernie i odkładał. Trwało to dobrą chwilkę, ale cóż - perfekcja wymaga czasu!
Poruszał przy tym lekko bioderkami w rytmie muzyki.
- Nie próbuj ruszać głową. - uprzedził zaraz. Odsunął się, żeby spojrzeć na swoje dzieło. - No. Coraz lepiej wygląda.
Dodał rozbawiony. Oby farba stała się ruda...

Hotaro potrafił wyluzować się w wielu sytuacjach, często też krytycznych, teraz było podobnie. Potrafił przestać myśleć o tym że farba może być inną niż chciał, postanowił wdać się w rozmowę, a nie gorączkowe czekanie co wyjdzie z farbą.
-W świecie kolorowych ostatnio jest całkiem nudno, siedzę tam praktycznie sam, ale za to cały jest dla mnie
Zachichotał cicho pałaszując kolejnego cukierka. Hotaro ciągle się uśmiechał i rozglądał po pokoju jednak nie ruszając głową. Chciał zastosować się do polecenia co jednak nie często mu się zdarzało, z reguły miał swoje zdanie na każdy temat i robił po swojemu.
-W świecie malutkich jednak jest nas dużo ale nie wielu się zbliża do granicy świata kolorowego, na granicy jest nas bardzo bardzo mało, w sumie granica należy do mnie.
Zachichotał znów i nagle cukierki z torebki się skończyły.
-Jak skończysz to podaj mi żelki dobrze?
Zapytał z delikatnym uśmiechem, bardzo się wysilił na słodki i niewinny głos, trzeba powiedzieć że całkiem mu to wyszło. Lata treningu robią swoje. Nie chciał pytać o włosy żeby nie spinać atmosfery

Kolejna gumka spadła na ziemię i Ichiro znalazł się z drugiej strony głowy chłopaka, teraz tam barwiąc włosy tak, jak to widział u fryzjerów. Domyślał się, że za pierwszym razem można zrobić, jak z szamponem, po prostu wetrzeć i dokładnie "szorować" włosy farbą, aż się rozniesie, ale... to by tak nieprofesjonalnie wyglądało. I łatwiej się ubrudzić. A w ten sposób na pewno wszystko będzie dokładnie zafarbowane.
- Dziwne. W ten szkole jest pełno kolorowych osób, chyba musisz się rozejrzeć.
Wzruszył ramionami, trochę dziwnie się czując w tej odrobinę abstrakcyjnej rozmowie. Pamiętał tę szkołę dobrze, w końcu nie było go tu zaledwie pół roku. Pamiętał większość swoich rówieśników, za których przeważającą częścią przepadał. Wątpił, żeby odrzucili kogoś tak po prostu, bez powodu.
- Mhmm. Za niedługo skończę, sam sobie weźmiesz. Będziesz musiał to trzymać na głowiee... dwadzieścia minut. - stwierdził, zerkając na ulotkę, żeby się upewnić i zdejmując opaskę, która do tej pory przytrzymywała resztę włosów.
- Powinienem ci do tego zrobić maseczkę. Będziesz fajnie wyglądał, chcesz?
Zaproponował, kiedy ostatnie kosmyki skryły się już pod farbą. Wtedy wsunął palce okryte foliową rękawiczką w jego włosy i zaczął "masować", żeby dokładniej rozprowadzić farbę. I, bo to było całkiem śmieszne. Potem jednak wygładził mu je, zdjął rękawiczki i wyrzucił do kosza. Zza łóżka wyjął pokaźnych rozmiarów kosmetyczkę, z której wyjął jedną z maseczek.
- Patrz na zegarek, musimy pilnować czasu.

Siedział spokojnie i obserwował co się dzieje dookoła, cicho jęknął gdy Ichiro nie chciał podać mu żelków, nie był przyzwyczajony że ktoś mu odmawia. Rozpuszczone dziecko można by powiedzieć jednak nie było tak do końca. Ichiro znalazł się przed nim i farbował włosy z przodu, Hotaro przyglądał mu się uważnie, dopiero teraz zauważył że starszy chłopak zachowywał się specyficznie, ba nawet wcześniej zauważył że ubiera się specyficznie ale to chyba inny rodzaj bycia specyficznym niż ten młodszego chłopaka.
-Mam nadzieje że nie wyjdzie żywy płomień, wolałbym coś trochę wypłowiałego jak na pudełku
Mruknął cicho z opuszczoną głową. Ichiro znowu zaczął gładzić jego włosy co było nieco dziwne ale też przyjemne dla Hotaro.
-Maseczka?
Zapytał lekko nie wierząc co słyszy, no tak, przecież rudzielec wcielił się we fryzjerkę ale czy nie za bardzo? Młodszy postanowił to zostawił beż komentarza i skinął głową w znaku zgody, bo przecież co mu szkodzi. Skinął jeszcze raz na znak że zrozumiał polecenie i spojrzał na zegarek na ścianie, sam Hotaro nie miał żadnego zegarka czy telefonu, żył bez poczucia czasu a jedynie tylko czasem różni ludzie wyrywali go z jego świata bez poczucia czasu.

Widział, że Hotaro niekoniecznie jest radosny na myśl o maseczce, ale nie koniecznie go to obchodziło. Skoro się zgodził to ją dostanie. No, może w babskie ciuchy by go nie wcisnął, ale sam Ichiro był zdania, że dbanie o urodę w żaden sposób nie ujmuje facetowi męstwa!
- To może potrzymaj krócej. Tak z piętnaście minut? - zaproponował. Na blond włosach farba i tak powinna mocno siąść, nie zaszkodzi, jeśli trochę mniej potrzymają chyba. Ichiro się na tym jeszcze nie znał, ale chyba im krócej się trzyma tym słabszy kolor? Tak sądził.
- Szkoda, że nie mam ogórka, żeby ci dać na oczy. - zachichotał pod nosem. I nie macie prawa się go czepiać! Mieszka w męskim akademiku i brakuje mu koleżanek, z którymi mógłby siedzieć na "babskich wieczorach", robić maseczki i gadać o facetach. No dobra, jest tu z kim pogadać o facetach, ale jednak ploteczki z facetami to nie tak kompletnie to samo.
Otworzył saszetkę i zaczął smarować twarz chłopaka zielonkawym kremem. Oh, doskonale wiedział, że Hotaro powinien ją najpierw umyć, ale dał mu maseczkę oczyszczającą twarz, więc na pewno mu nie zaszkodzi. Po chwili przyszły rudzielec mógł poczuć, jak jego skóra napina się zabawnie pod zasychającą maseczką.

Hotaro czuł że nie ma nic do powiedzenia więc po prostu cicho westchnął i rozluźnił się na krześle.
-Nie masz czegoś wygodniejszego od tego krzesełka? Przywykłem do innych siedzisk
Zaśmiał się cicho gdy przypomniało mu się łóżko które stało właśnie w jego akademikowym pokoju. Może kołdra nie była z atłasu czy jedwabiu jednak była miększa i delikatniejsza od tych z półki szaraczków. Lekko się zatrząsł gdy poczuł jakieś mazidło na twarzy jednak spojrzał z nadzieją w oczach na Ichiro i zaraz się uspokoił, nie chciał żeby stało się coś czego potem mógłby żałować, zwłaszcza od kolegi z klasy wyżej.
-Niestety nie wziąłem ogórka
Zaśmiał się cicho i odchylił głowę do tyłu tak, by móc wpatrzeć się w sufit. Mniejszy chłopak nie sypiał zbyt dobrze gdy był sam w domu czy akademiku, gdyby się przyjrzeć jego oczom można by zobaczyć że są całkiem mocno podkrążone, teraz nieco zostały ukryte przez mazidło. Hotaro o dziwo bardzo łatwo wpadał w coś w rodzaju letargu gdy znajdował się obok niego ktoś kto nie stanowił zagrożenia, chłopak szybko stawał się senny i nieco zmęczony, jakby wszystkie nieprzespane noce wracały. Tak było i tym razem bo dwukolorowe oczka niższego chłopaka powoli zaczynały się zamykać.

- Jak dla mnie jest idealne.
Ichiro nie rozpieszczał gości. Siadł przy torbie i podjadł jeszcze kilka paluszków. Zaraz jednak wstał. Widząc, że klient mu zasypia, pokręcił lekko głową.
- Masz pilnować czasu. Potem pójdziesz pod prysznic spłukać głowę, maseczkę też wtedy możesz. Jestem w sumie ciekaw, jak to będzie wyglądało.
Przyznał. Cóż, musi wyglądać świetnie, tego akurat był pewien. Dopiero po chwili rudy sobie przypomniał i podszedł do torby słodyczy i dał Hotaro żelki. Nie chciał, żeby ten mu chodził teraz po pokoju, nie wiadomo, czy mu gdzieś z głowy farba nie kapnie.
- Dożyw się, nie śpij mi tu.
Znów zasiadł na łóżko, zakładając nogę na nogę.

Był na tyle śpiący że jego głowa bujała się na boki, jakby walczył z sennością. Czasem miał takie napady jednak jak szybko się pojawiały tak szybko znikały więc gdy tylko Ichiro do niego podszedł od razu nim lekko wstrząsnęło i usiadł prosto, oczy znów zrobiły się wielkie i obserwował co działo się dookoła. Nieco przytłumiony jeszcze sennością jednak wziął do ręki żelki i zaczął je mechanicznie jeść. Jakby jego organizm zaczął się resetować i potrzebował do tego chwili czasu. Słowa starszego kolegi docierały jednak z opóźnieniem. Spojrzał na zegarek i zobaczył że już czas by iść pod prysznic, to również zrobił mechanicznie, nie angażując do tego żadnych wyższych emocji. Spłukał włosy jak i twarz, skóra rzeczywiście wydawała się miększa ale nie było to coś czym bały wypłowiały rudzielec by się przejmował. Lekko wysuszył włosy i wrócił do pokoju starszego kolegi.
-I jak?
Zapytał i wchodząc zrobił obrót w tył, nauczył się tego oglądając komedie romantyczne gdzie dziewczyna pokazywała koleżanką nową sukienkę. Czuł że Ichiro potrzebuje damskiego towarzystwa więc sądził że musi się nim stać w zamian za pomoc z farbowaniem włosów.

Ichiro potrzebował damskiego towarzystwa. To jasne jak słońce. Osoba zachowująca się i wyglądająca w ten sposób w całkowicie męskiej szkole? Cóż, Hotaro miał rację, a jego prezentacja zdecydowanie przypadła do gustu naturalnemu rudzielcowi, na którego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
- Świetnie. Pasują ci.
Podniósł się, żeby przesunąć palcami po czuprynie młodszemu kolegi i ułożyć jego wilgotne jeszcze włosy tak, jak jego zdaniem najlepiej będą wyglądały.
- Hmm. Jestem zadowolony. Może otworzę tu salon kosmetyczno fryzjerski. - zaśmiał się pod nosem, a zaraz jego oczy zabłyszczały. - Albo lepiej. Zrobię babską nockę. W tej szkole pełnej gejostwa na bank znajdzie się chociaż kilka osób, które skuszą się na romansidła, wino, czekoladę, maseczki i gadanie o facetach.
Stwierdził tak zajęty swoim genialnym pomysłem, że aż na moment zapomniał chyba o obecności rudego kolegi. Uśmiech na jego twarzy poszerzył się jeszcze odrobinę, kiedy spojrzenie wyraziście zielonych oczu padło na Hotaro.
- Wpadniesz? Może w ten łikend. Pogada się. Ogarnie.
Musi porozmawiać z Vendell'em, czy się zgodzi w ogóle, ale Ichiro był prawie pewien, że tak będzie. W końcu nie planuje niczego złego, będą oglądać film i gadać. Nawet z wina może zrezygnować - to miałoby być jako dodatek do smakowania, nie do najebania się w trupa!
Może nawet sam sensei by wpadł? Nie planuje niczego niemoralnego, czego musiałby się wstydzić przed opiekunem, nie ma dramatycznych sekretów z którymi musiałby się kitrać, a to, że lubi facetów... no, okej. Nie trzeba zakładać, że nauczyciel chemii jest gejem, lubi maseczki, romanse i ploteczki. Ale zaprosić go można. Gejradar Ichiro mówi, że może się udać. Gejradarowi nie można wierzyć w stu procentach, ale przy rudzielcowym doświadczeniu - względnie można na nim polegać. Z resztą najgorsze, bo by się stało to odmowa.
W głowie Ichiro zaczął wyliczać wszystkich, których w akademiku kojarzył, którzy mogliby się zgodzić na taką nockę. Okej. Wiele tego nie było. Ale ktoś się znajdzie.
Oby!

Zaśmiał się cicho, spodziewał się takiej reakcji. Wysłuchał uważnie całego monologu i zaczął się poważnie zastanawiać czy chce mieć wśród znajomych dziewczynę w ciele chłopca.
-Na pewno wpadnę
Zachichotał cicho i spojrzał Ichiro w oczy
-Dziękuje za pomoc z włosami
Szepnął po czym dał mu buzi w policzek i wyszedł z pokoju.
-Resztę cukierków możesz zachować
Zawołał już zza drzwi


z/t

- Dzięki.
Odpowiedział rozbawiony buziakiem i wzruszył ramionami. Cieszyło go nawet to spotkanie. Zrobił coś nowego, zyskał znajomego... który zgodzi się zjawić na jego zabawie. Ciekawe, ile osób postanowi wpaść - im więcej tym lepiej!
Nie zależało mu na wielkich tłumach, ale tak z kilka. I zaraz nakręcony własnymi myślami pożegnał kolegę i sam wyszedł z pokoju - prosto do pokoju opiekuna akademiku.

zt

Ichiro był absolutnie wszędzie, gdzie tylko się dało. WSZĘDZIE. U każdego, kto wyglądał mu na osobę, która mogłaby chcieć bawić się w ten sposób, u tych, których kojarzył względnie z zeszłego roku, a w końcu u absolutnie każdego. Część osób go wyśmiała - za co została z miejsca zrugana przez rudzielca, który nie pozwoli sobie na głupie zaczepki, część uprzejmie odmówiła, część oznajmiła, że sprawdzi jeszcze, czy ma wolny wieczór, lub, że może wpadnie.
W końcu poszedł do sklepu na wypadek, gdyby jakimś cudem ktoś się zjawił, choć uprzejme obietnice rozpoczęte zdaniem "może" nie dawały mu większej nadziei. W sumie to liczył na Hotaro jedynie, ale nocka z jedną osobą to już nie to samo.
Raczej nędzna podróba. Mimo to miał tu dość sporo słodyczy, czy słonych przekąsek, kilka romansideł, wszelkiego rodzaju odżywki i maseczki do stóp, dłoni, twarzy i na włosy. Jeśli ktokolwiek zapuka do tych drzwi, zostanie wciągnięty i nie będzie mu wolno wyjść chyba, że po dresy lub pidżamę, żeby było wygodniej.
Sam Ichiro siedział w pidżamce - dość krótkich, niebieskich spodenkach i białym podkoszulku. Wolał spać nago, no ale wiadomo, wypadało cokolwiek znaleźć, a siedzenie w pełnym stroju na nocce wydawało mu się głupie.
Zerknął na zegarek, podjadając jakieś paluszki. Oczywiście wszystko było ładnie poustawiane, naczynia (głównie jego prywatne, miał tego trochę, bo lubił kupować ładne rzeczy) kolorystycznie porozstawiane na podłodze, na której był też koc na którym można się uwalić do filmu, czy tak-o, po prostu.

Arisee zostawił sobie pokój Ichiro na sam koniec obchodu. Wiedział, że chłopak chciał zorganizować u siebie nocowanie, poza tym, obiecał, że wpadnie zobaczyć jak się bawią. Jednak im więcej pokoi obszedł, tym bardziej upewniał się w przekonaniu, że chyba nikomu nie zależy na "legalnej" imprezce. Może odrzucała ich forma? Fakt faktem, Arisee też nieco przerażało to całe oglądanie romansideł i robienie maseczek, jednak Aiko był do tego tak entuzjastycznie nastawiony, że ciężko było się tym entuzjazmem nie zarazić.

W końcu skończył obchód i stanął pod pokojem 27. Zapukał krótko, jak to miał w zwyczaju, i od razu wszedł do środka. Pierwsze, co rzuciło mu się w oczy to wielki koc na podłodze, wyłożony paluszkami i chipsami, a w środku tego pobojowiska siedział Ichiro, cielęcym wzrokiem wpatrujący się w opiekuna.
Arisee westchnął, przekroczył próg i zamknął za sobą drzwi.
- Aiko, czy to nie dzisiaj miałeś robić tę imprezę? Wszystko super przygotowane, tylko coś gości brakuje. - zagaił. Miał nadzieję, że chłopak nie jest smutny, zbyt mocno, z racji, że reszta akademika go olała.

Kiedy usłyszał, że ktoś wchodzi do jego pokoju, Ichiro momentalnie się podniósł i postanowił, że owa osoba nie opuści tego pokoju aż do rana. Bez znaczenia, że to tylko opiekun akademika zapewne przy zwyczajowym obchodzie.
Bez słowa podszedł i złapał nauczyciela za nadgarstek, prowadząc na swój koc i gestem nakazując mi usiąść, a minę miał tak zawziętą, że ciężko mu się było przeciwstawić. Jeszcze trochę, a drzwi zamknie na klucz dla pewności!
- Wyobrażasz sobie, sensei? Szkoła pełna gejów, a ciot brakuje na babską posiadówkę. Niedorzeczne. - stwierdził jakby tym faktem oburzony, najwidoczniej zamierzając zrobić sobie na dzisiejszą noc z Arisee "ciotę zastępczą", nie bardzo przejmując się faktem, że ten może posiadać jakieśtam plany i inne takie. Był uparty i zawzięty, jeśli coś sobie postanowił i istniała choć minimalna szansa na spełnienie postanowienia - zdecydowanie nie da łatwo za wygraną.
- Mam nadzieję, że nie miałeś na dzisiaj planów, sensei, bo romantyczne wyciskacze łez same się nie obejrzą, a twojej skórze przyda się pewnie drobna regeneracja po babrania się w tych całych chemikaliach.
Stwierdził. Absolutnie nie było mu przykro, przeciwnie - był zły na kolegów, że nie potrafią się przełamać widząc, że mu zależy, lub boją się, że maseczki zmniejszą im penisy, czy coś. Wielkie samce alfa się znalazły, co to wielce się wyglądem nie przejmują! Jasne, jasne. Oby im wszystkim pryszcze na czołach powyskakiwały.

Widząc niemal pędzącego w jego stronę Ichiro i czując zaciskające się dłonie na jego nadgarstku, Arisee już wiedział, że został właśnie wciągnięty w paszczę tego niepozornego, rudowłosego lwa.
Zaniemówił, kiedy chłopak zaczął wyrzucać z siebie zdania w tempie karabinu maszynowego. Zdążył wyłowić z tego tylko kilka słów, jak "babska posiadówka", "cioty", "wyciskacze łez"... I choć Arisee specjalnie swojej orientacji nie ukrywał, to jednak zdumiewające jest to, jak szybko Ichiro sklasyfikował go do swojego kółka zainteresowań.
Pokonany, usiadł na kocu. Teraz tak łatwo nie uda mu się wymknąć. Może jeszcze ktoś przyjdzie? A wtedy dla wszystkich zwierzenia w obecności nauczyciela okażą się zbyt krępujące i Arisee grzecznie pójdzie do siebie...
- No dobrze. - westchnął. - Mogę z Tobą pooglądać jakiś film, do czasu aż przyjdzie reszta, dobrze? - spytał ugodowo. Kwestii maseczek czy jak to się tam nazywało, nawet nie próbował poruszać.

Arisee od wejścia był na przegranej pozycji. Nie pokona Ichiro w jego pieczarze, nie teraz, kiedy ten jest tak mocno zawzięty na tę zabawę.
- Obaj wiemy, że inni nie przyjdą. Boją się zgubnego wpływu maseczek na ich penisy, uważają, że romansidła zmniejszają tkankę mięśniową, a poza tym są głupimi palantami, którzy powinni smażyć się w piekle z pryszczami na twarzach, opryszczkami na ustach i grzybicą stóp.
Podsumował z absolutną pewnością w tonie, może nawet z delikatną nutką mściwej satysfakcji, jakby to, co mówił miało szansę się spełnić. Ichiro był humorzasty, miał tendencję do fochów i teraz był zły na chłopaków z akademika. Pewnie do rana mu przejdzie, o ile nocka okaże się udana, choć towarzystwo jednej osoby to nadal nie to o co mu chodziło.
- We Francji nie robili takich problemów nawet, jeśli wyobrażali sobie trochę za dużo po nocy ze mną. Wiesz, sensei co hormony robią z facetami. - uśmiechnął się trochę szerzej. Dodałby, że jego zdaniem to może być trochę kwestia tego, co mówi się o Azjatach, ale... nie. To by było za wiele, jeszcze by Arisee stwierdził, że tylko jedno mu w głowie. Choć akurat o facetach bardzo lubił rozmawiać.
- Jesteś gejem, prawda, sensei? - wolał się upewnić, choć był tego niemal pewien. Zawsze uważał, że jego "gejradar" działa bez zastrzeżeń. Z resztą nie uważał, żeby nauczyciel musiał się ukrywać w razie czego. W końcu... sami swoi, prawda?
Otworzył swój laptop z zamiarem włączenia pierwszej płytki z filmem.
- Proszę się częstować, dzisiaj kalorie nas nie dotyczą. - dodał z entuzjazmem godnym tych dziwnych kobiet z reklam, które potrafią podniecać się nawet proszkiem do prania.

Uniósł brew, a potem usilnie starał się nie wybuchnąć śmiechem. Ichiro przestawiał wszystko tak barwnie i kolorowo, w dodatku z taką ekspresją, że nie sposób było sobie nie wyobrażać piekielnych katorg czekających na chłopaków, którzy wystawili go dzisiejszego wieczora do wiatru.
Zarumienił się tylko trochę, kiedy padło pytanie "upewniające".
- Tak, jestem. - przyznał. - Nie ukrywam tego, ale też staram się nie obnosić się z tym za bardzo. Ale serio, aż tak to po mnie widać? - spytał.
Znów parskając śmiechem, sięgnął po paluszka.
- Następny kandydat do reklamy. - zaśmiał się cicho.
Właściwie ta cała posiadówa mogła być całkiem fajnym pomysłem. Miał tylko nadzieję, że Naoki nie dowie się o tym ani słowa...

- Bo ja wiem, czy jakiś szczególnie. Nie martw się, sensei, nie tak jak po mnie. - uśmiechnął się pod nosem. Włączył "Szkołę Uczuć", to był jeden z jego ulubionych filmów. To nie tak, że oglądał wyłącznie romansidła, ale na dziś wieczór właśnie te zaplanował. I je lubił szczególnie.
- To jakiś dziwny talent, nie wiem. Po prostu zazwyczaj łatwo mi się domyśleć, czy mam do czynienia z osobą homo, czy nie. Nie na sto procent, ale zazwyczaj mam rację. Z resztą ja w ogóle zwykle mam rację. - puścił mu oczko z szerszym uśmiechem. Zaraz wrócił do nauczyciela i złapał za jakieś ciastko, przyciągnął do siebie swoją pokaźnych rozmiarów kosmetyczkę. Miał w niej absolutnie wszystko, poukładane w odpowiednich kieszonkach. Maseczki i odżywki w jednorazowych opakowaniach posegregowane w zależności, do czego są w bocznych kieszonkach, kremy do depilacji nóg osobno - tak, Ichiro pozbywał się tego typu włosków - tusze do rzęs, podkład, puder, wszelkich kolorów szminki. Nawet kilka lakierów do paznokci, choć tych nie za często używa. Co najwyżej francuski manicuire. W każdym razie kosmetyczka była większa, niż taka należąca do przeciętnej kobiety i zdecydowanie lepiej uporządkowana.
- Pokaż dłonie, Arisee-sensei. - laptop ustawił tak, żeby można było oglądać i zajmować się tego typu rzeczami. Poza tym w pokoju było kilka misek z wodą, żeby nie trzeba było biegać do łazienki, bo to zmyć peeling, bo to maseczka. Rano się wszystko posprząta.
Jednocześnie wyjął ze swojej skarbnicy peeling i maseczkę na dłonie. Strzepał ją lekko.
- Jeny, mieć takiego Landona. - mruknął. - Chociaż przystojniejszego. Ten nie jest szczególny, mogli się postarać z aktorem. - stwierdził, krytycznie przyglądając się aktorowi.