Biuro Shiby

Tej nocy był tak podekscytowany, że nie mógł spać. Przeglądał z zaciekawieniem teczkę daną mu przez jego przyszłego pracodawcę, zaznajamiając się z całym zawartym tam materiałem. Nie spał niemal wcale, co przekładało się na jego zmęczenie w szkole oraz uwagę w dzienniku, że śpi na lekcji. Tego dnia zamiast soczewek ubrał zwykłe okulary. Podejrzewał, że jego oczy wołałyby o pomstę do nieba, gdyby próbował po niemal całej nocy bez snu nosić jeszcze kontakty.
Na miejsce jednak dotarł na czas, w pełni obudzony, choć cienie pod oczami opowiadały o nieprzespanej nocy. Kise podejrzewał, że jak dostanie do dyspozycji nowy komputer, to czeka go niejedna taka noc. Jako chłopak zafascynowany nową technologią, nie będzie potrafił się od niej oderwać. Nie było mowy, żeby Shiba nie widział wyników pracy blondyna.
Równo o godzinie osiemnastej zapukał do biura mężczyzny i po jego przyzwoleniu, wszedł do środka. Grzecznie się przywitał i spytał niepewnie o umowę.
- Przyszedłem podpisać umowę... Jeśli to nadal aktualne.
Oby się nie rozmyślił, oby się nie rozmyślił, modlił się w duchu. Zdawał sobie sprawę, że gdyby mężczyzna nie zamierzał go zatrudniać, to na pewno nie dałby mu do wglądu tych wszystkich akt. Zamknął oczy i wziął głęboki oddech, starając się uspokoić.

Spojrzał na chłopaka który właśnie wszedł do biura. Cieszyło go to, ze ten jest punktualny bardzo to sobie cenił.
- wszytkie papiery są już gotowe.
Wskazał dłonia na fotel przed biurkiem i czarną teczkę.
- w środku jest twoja umowa. Oraz wszytkie potrzebne dokumenty do twojej szkoły. Na dole czeka już bus w którym jest przygotowany cały sprzęt komputerowy. gdy tylko podpiszesz umowę, pojedziemy do ciebie. Muszę czuwać nad instalacją tak drogiego sprzętu. Spojrzłą na chłopaka odpalając papierosa.
- przeczytaj dokładnie umowę w razie jakiś zastrzeżeń od razu je zgłaszaj. Lubie mieć jasne sytuacje.

Kise odebrał umowę i uważnie ją prześledził wzrokiem czy zgadzała się z tym, co umówili dzień wcześniej z przedsiębiorcą. Nie podejrzewał żadnych przekrętów, jednak mężczyzna miał rację, że blondyn powinien się upewnić. Sprawdził wszystkie godziny i dni pracy, wynagrodzenie, a także na jakiej zasadzie wyglądało zwolnienie chorobowe. To było dość ważne dla Kise, odkąd okazało się, że rzeczywiście może się gdzieś przeziębić i nie być w stanie przez kilka dni nic robić.
Zaczął się zastanawiać czy jest możliwe, żeby mógł się wynieść z akademika i wprowadzić do Juna. Wtedy widziałby go częściej. Teraz, mając pracę jego czas wolny skurczył się znacznie. Nie podobało się to Kise, jednak miał nadzieję, że tym razem dobrze trafił. To była normalna, legalna praca, którą mogłyby później wpisać w swoje CV. Liczył jednak na to, że być może uda mu się już zostać tutaj. Czytał o tej firmie, miała ona wiele odnóg i zajmowała dość wysoką pozycję w różnych rankingach. Kise początkowo aż ciężko było w to uwierzyć, że właściciel zgodził się go przyjąć na rozmowę o pracę i niemal trząsł się z nerwów, gdy powiedział trochę więcej niż powinien.
Shiga sam przeglądał informacje o tej firmie i zachęcał go do pracy. Blondyn jednak nie powiedział, jak wiele czasu będzie musiał spędzić w pracy.
Po chwili go olśniło, Przecież jeśli podam, że mieszkam w akademiku i podłączą mi tam cały sprzęt, to już się stamtąd nie ruszę.... Nie mógł przecież podać adresu Juna bez jego zgody i wiedzy. Z ciężkim sercem podał adres akademika i swojego pokoju, ciesząc się, że na parterze znajdują się kraty w oknach, które będą stanowiły dobre zabezpieczenie przeciwwłamaniowe. Kise podejrzewał, że były one po to, żeby uczniowie nie wychodzili i wchodzili przez okno, ale kraty nosiły nazwę antywłamaniowych.

Spojrzał na adres i aż się zagotował.
- ty chcesz ten sprzęt trzymać w akademiku!
Podniósł głos na niego. W sumie chłopak podpisał umowę ale on nie miał zamiaru wywołać takiego sprzętu do akademika. Przecież ten sprzęt kosztował dobry milion.
- teraz kiedy nie znajdziesz odpowiednio dużego mieszkania będziesz pracował w biurze . Pokazał palcem pomieszczenie obok swojego biura.
- I bez dyskusji!

Kise skulił się, słysząc rozeźlony krzyk swojego pracodawcy.
- Przecież... Przecież to było napisane w CV... Nie sądziłem, że to taki problem... - wydukał cicho, mając oczy błyszczące od łez. Wiedział, że sprzęt jest drogi, nie miał jednak bladego pojęcia, jak wielkie fundusze inwestował w niego mężczyzna. Po żadnej firmie by się nie spodziewał oddanie do użytku wielomilionowego sprzętu komuś takiemu jak on. Takie rzeczy zdarzały się tylko dla wybranych w wielkich stowarzyszeniach badawczych.
- Czy... Czy jeśli to byłoby mieszkanie w bloku, to byłoby wszystko w porządku...? – spytał niepewnie. Miał wrażenie, że sprawa jest już z góry przegrana. Nie chciał wybierać między pracą a życiem prywatnym – wliczając w to Juna – a jeśli będzie zmuszony siedzieć w firmie... Miał szczerą nadzieję, że uda im się to jakoś inaczej rozwiązać. Jeśli jego pracodawca się na to zgodzi, będzie mu musiał powiedzieć, że jest homoseksualny, bo przecież mężczyzna nie pójdzie na układ zostawienia takiego sprzętu u „przyjaciela”. Kise modlił się tylko, by Shiba nie był uprzedzony. Teoretycznie nie powinno go obchodzić, jakie preferencje mają jego pracownicy, jednak w praktyce często wyglądało to przecież zupełnie inaczej.
- A do tego czasu... Tam w biurze też są jarzeniówki? – rozumiał potrzebę jasnego oświetlenia, dającego idealnie białe światło, jednak od przebywania w pomieszczeniach z jarzeniówkami zaczynała go szybko boleć głowa i łzawić oczy. Nie chciał narzekać, jednak praca w takich warunkach była dla niego bardzo uciążliwa.

- teraz sie jarzeniówkami przejmujesz !
Warknął na niego był wściekły. Miał ochotę przez chwilę zerwać z nim kontrakt. Na temat bolku nawet nie miał ochoty wspominać, bo jeszcze bardziej by się wściekł. Usiadł do komputera. Długą chwile coś szukał a później pisał. Po chwili wyciągnął z drukarki kartkę .
- podpisz to.
Zmroził chłopaka swoim wzrokiem. Był to aneks do umowy w którym to Kise na rzecz swojej pracy dostanie wynajęty dom od firmy. Ma za niego jednak opłacać wszystkie opłaty. Natomiast jeśli się z tego nie wywiąże firma obciąży go całkowitymi kosztami wynajmu.

Kise skulił się, wbijając wzrok w ziemię i pozwalając, by grzywka zakryła oczy, z których popłynęły łzy. Nie miał pojęcia, co takiego zrobił źle, przecież w CV było wyraźnie zapisane jego miejsce zamieszkania. To było niemożliwe, żeby szesnastolatek, podający w CV jako adres, adres akademika, posiadał dodatkowo swój własny dom.
Cofnął się, drżąc, gdy mężczyzna gniewnie wyciągnął w jego stronę kartkę. Przerażał go. Przerażała go cała ta sytuacja. Starł pospiesznie łzy z policzków, wiedząc, że i tak nie ma szans ich ukryć. Sięgnął po kartkę, a to, co na niej przeczytał, sprawiło, że zrobiło mu się słabo.
A co, jeśli nie uda mu się wywiązać z umowy? Przecież nie da rady sam zapłacić za wynajem, poza tym uważał coś takiego za marnotrawstwo pieniędzy. Już chyba taniej byłoby wynająć ochroniarza, który by stał 24 godziny na dobę przy komputerze w akademiku.
- Nie chcę pana narażać na dodatkowe koszty... Będę pracował tutaj... - powiedział ledwo dosłyszalnym głosem. Dłoń, w której trzymał kartkę, nieznacznie drżała, czego chłopak nie potrafił opanować. Wzrok cały czas miał wbity w podłogę.
Był w stanie jakoś przeżyć te jarzeniówki, prawda? Najwyżej później będzie musiał odkładać na operację oczu.

- Kise powiem tak nie denerwuj mnie bardziej. Powinieneś się cieszyć , ze firma ci oferuje coś takiego. Podpisuj się . Nie obchodzi mnie z kim będziesz w tym domu mieszkał i będziecie mieli cały dół dla siebie natomiast góra będzie zamknięta. Tam będziesz maił pracownie.
Nie wyobrażał sobie tego , ze chłopak nie podpisze tego papieru . Musiał to zrobić bo on tego chciał jakoś nie widziało mu się na razie pilnowanie go w biurze. A nawet było by lepiej by nikt g tu nie widział oczywiście dla dobra firmy.
- podpisz to i miejmy to z Głowy.
Powiedział już łagodniej widać było, ze też już trochę ochłonął.

- Ale to zwiekszy wydatki pana i moje tez... - powiedzial, niepewnie przygladajac sie dokumentowi. Nie chcial tego podpisywac, ale mial wrazenie, ze Shibe rozwscieczy to jeszcze bardziej, wiec w koncu zlozyl swoj podpis na koncu strony, w wyznaczonym do tego miejscu.
Jego glowe przepelniala cala masa watpliwosci. Mezczyzna sie troche uspokoil, co sprawilo, ze Kise poczul sie troche lepiej, jednak dalej byl caly spiety. - Przepraszam za klopoty...

Pojechał wraz z Shibą na swoje nowe miejsce zamieszkania.

[zt]