Mieszkanie Shikiego Astina

- Nie chcę, żebyś rżnął mnie jak wszystkich innych. Nie jestem wszystkimi innymi - powiedział, uśmiechając się delikatnie.
Westchnął, czując chłodne dłonie, błądzące po jego bokach. Pozwolił pozbawić się koszulki, nie patrząc nawet, w którym miejscu ona ląduje. Trudno, najwyżej wróci w jakiejś koszulce Shikiego, choć te były olbrzymie.
Pytanie zbiło go lekko z tropu.
- Będę wielkim hipokrytą, jak powiem, że nie zamierzam nikogo w ten sposób zaspokajać w najbliższym czasie, ale nie miałbym nic przeciwko, gdyby mnie tak zaspokojono? - spytał, siląc się na lekki ton. Odgarnął czerwone kosmyki i założył je za ucho mężczyzny.
Wiele z tego wszystkiego, co go teraz spotykało, było dla niego zupełną nowością. I - nie oszukujmy się - nie każda piętnasto- czy szesnastolatka chciała robić loda chłopakowi na jedną czy dwie noce. - W seksie oralnym mam zerowe doświadczenie.

Shiki pocałował go w usta jeszcze raz i przesunął palcami po sutkach chłopaka.
- Będziesz strasznym hipokrytą, ale mi to nie przeszkadza. Jak kiedyś zechcesz…hm…poćwiczyć, to się zgłoś. – powiedział Astin i zaczął rozpinać rozporek spodni Natsukiego. Czuł pod bladymi palcami nabrzmiałą męskość Moriyamy. Nie czekając dłużej, zupełnie pozbawił go ubrania.
Przycisnął wargi do mostka chłopaka, potem mokrą linią języka zsunął się niżej, coraz niżej, by w końcu musnąć pulsującego członka ustami.
- Wiesz, przyjemnie jest być zaspokajanym w ten sposób, ale robienie tego komuś jest nie mniej podniecające. – powiedział i lekko ścisnął palcami męskość Natsukiego, by sekundę później zlizać słoną kropelkę z jej czubka.
- Chyba ci się podoba. – mruknął Astin i wziął członka chłopaka do ust, wsuwając go do końca. Zaczął go muskać językiem.
Po kilkunastu sekundach takich pieszczot penis Natsukiego był dalej nabrzmiały, pulsujący, ale i nieskończenie mokry.
Shiki pozbył się swojego ubrania i sięgnął po żel nawilżający. Miał przyjemny, podniecający zapach piżma i egzotycznych owoców. Co prawda on sam tego nie czuł, ale chłopak...
Ujmując męskość chłopaka ponownie w usta, Astin nawilżył dwa palce i delikatnie wsunął jej w Natsukiego, nie przerywając pieszczot.

Wciągnął głęboko powietrze, gdy usta mężczyzny zamknęły się na jego członku, wywołując tym samym niewypowiedzianą rozkosz. Rozsunął szeroko nogi, uginając je w kolanach i tym samym dając do siebie pełny dostęp.
Natsu nie było trzeba wiele, by dojść. Stało się to krótko po tym, jak Shiki wsunął w niego palce. Wygiął plecy w łuk, a z jego gardła wydobył się przeciągły jęk rozkoszy, podczas gdy usta mężczyzny wypełniały się jego nasieniem.
Zakrył oczy przedramieniem, oddychając głęboko. Był zażenowany faktem, jak szybko doszedł. W dalszym ciągu czuł w sobie palce mężczyzny, ale nie czuł się na siłach patrzeć teraz na niego.
Pieprzone hormony... I wybitne zdolności Shi...

Shiki przełknął słone nasienie i upił łyk kawy.
- Zaskakująco szybko doszedłeś. – zauważył, chłonąc widok trzęsącego się nastolatka – Trochę to koliduje z faktem, że ja jeszcze nie.
Astin zsunął się z kanapy, nalał do dwóch szklanek lodowatego soku i podał jedną z nich chłopakowi.
- Masz. Napij się. – powiedział – I nie chybotaj się tak.
Podczas gdy Natsuki zwilżał swoje gardło, Shiki oparł się plecami o kanapę i zasłonił oczy przedramieniem.
- Wszystko ok? – spytał mężczyzna beznamiętnie – Nie umieraj mi tu.
Jęk Natsukiego…
Shikiemu zrobiło się gorąco. Jęki chłopaka działały na niego skrajnie pobudzająco i zrobiłby wiele, by znów je usłyszeć. Astina łatwo było podniecić, ale to, jak robił to Moriyama, było wręcz niesamowite.

Siadł, przyjmując z wdzięcznością szklankę soku.
- Hej no, nie trzęsę się... Aż tak - upił kilka łyków. - Nie umrę. Daj mi trochę czasu...
Odstawił szklankę, zastanawiając się chwilę nad czymś. W końcu przesunął chłodną od trzymania zimnego soku dłoń po ramieniu Shikiego.
- Shi, chodź wziąć prysznic... - powiedział, uśmiechając się niewinnie, za to w jego oczach czaiło się jakieś wyzwanie. Wstał, zerkając na niego, uśmiechając się figlarnie. - Chodź... I weź żel. Trzeba zmienić fakt, że ja doszedłem, a ty nie.
Powiedział tylko i zniknął w łazience. Był ciekaw czy mężczyzna załapie aluzję czy też nie.
Natsu był młody i trzeba było mu niewielkiej ilości czasu, żeby wrócił do pełnej sprawności. Ale jednak ten czas musiał najpierw minąć, więc trzeba było go jakoś konstruktywnie spożytkować.
Oparł się o ścianę i czekał na mężczyznę, uśmiechając się leciutko.

Astin odprowadził wzrokiem chłopaka i napił się soku. Uśmiechnął się cynicznie.
- Ten mały… - zachichotał i odstawił szklankę. Wziął żel i skierował swe kroki do łazienki.
Natsuki tam stał, opierał się o ścianę.
- Prysznic, powiadasz? – wymruczał Shiki, przyciskając chłopaka do kafelek – To nie wydaje się być złym pomysłem.
Z tymi słowami pocałował go namiętnie, a jego ręce zaczęły błądzić po ciele chłopaka. Żel odstawił na umywalkę.
Astin poczuł, że jego męskość znów twardnieje.
- Weź za to odpowiedzialność. – wyszeptał do ucha chłopakowi i nawilżył dwa palce. Znów je wsunął w dziurkę Moriyamy czując, że ta mimowolnie przyjmuje go w siebie.
Druga ręka czerwonookiego hosta delikatnie bawiła się na przemian sutkami i członkiem chłopaka. Shiki zauważył, że oddech Natsukiego przyśpiesza.
- No, bo mi drugi raz dojdziesz. – powiedział i wysunął palce. Przyciągnął chłopaka do siebie, wepchnął go do kabiny prysznicowej, wziął lubrykant, pozbył się reszty ubrań i odkręcił wodę.
Pocałunkiem przykuł go do ściany. Woda spływała po ich rozgrzanych ciałach. W kabinie zaczęło robić się gorąco.

- Tym razem już nie dojdę tak szybko - stwierdził i pocałował go namiętnie.
W kabinie przyciągnął go do siebie, unosząc jedną nogę i oplatając nią mężczyznę. Palce we wnętrzu wcale mu już nie przeszkadzały.
Nie sądził, że tak szybko przyzwyczai się do tego uczucia, jednak palce mężczyzny sprawiały mu przyjemność. Ustami zaczął błądzić po jego szyi, całując ją i przygryzając. Dłońmi przesuwał po kościstym ciele kochanka, gładząc czule blizny, które się na nim znajdowały. Członek chłopaka powoli zaczął budzić się do życia.
Koniec końców odwrócił się tyłem do czerwonookiego i otarł się pośladkami o jego pragnącą uwagi męskość. Spojrzał w górę, na twarz mężczyzny, który był o około pół głowy od niego wyższy.
- Natura mogłaby ci poskąpić trochę wzrostu, a zamiast tego dać trochę mięśni - stwierdził, przymykając oczy i wtulając w jego szyję swoją twarz. - Przy tobie czuję się jak małe dziecko

- Nie dojdziesz tak szybko? No ja myślę. – rzucił Astin i jęknął cicho, czując dłonie kochanka na sobie. Natsuki wargami i palcami błądził po jego ciele, a każda sekunda tego grzesznego dotyku sprawiała, że puls Shikiego przyśpieszał, męskość stawała się coraz twardsza, a na czoło występowały kropelki potu, mieszające się ze spływającą po obu spragnionych ciałach wodą.
- Masz normalny wzrost. To ja jestem olbrzymem. – wychrypiał mu do ucha Astin, zwilżając swój sztywny członek lubrykantem - I zaręczam ci, że z dzieckiem nie masz nic wspólnego.
Mężczyzna delikatnie wsunął penisa w chłopaka, dbając, by nie sprawić mu bólu. Po chwili zaczął się w nim poruszać, czując, że zaczyna umierać z rozkoszy.
- Jesteś absolutnie świetny, Nacchan. – wymamrotał Shiki do ucha chłopaka, całując go i ręką sięgając do jego twardego już członka. Zaczął pieścić go wprawnymi ruchami palców.
Oboje byli mokrzy i spoceni, woda obmywała ich ciała, wydawało się, że jest coraz goręcej. Umysł hosta powoli zalewała nieprzebrana rozkosz.

Oparł się dłońmi o ścianę, ruszając biodrami w tempie, jakie narzucał mężczyzna. Głośno wciągnął powietrze, gdy członek Shikiego otarł się o prostatę, sprawiając, że ciało chłopaka zalała fala rozkoszy. Wypchnął biodra bardziej w tył, pochylając się i pragnąc więcej przyjemności.
- Shi... - cichy jęk wydostał się z jego ust. Odnalazł dłoń czerwonowłosego i splótł ich palce razem.
Czuł, że mężczyzna zaczyna zbliżać się do spełnienia, przyspieszając tempo pchnięć, a także pieszcząc go coraz agresywniej. Gdy doszedł, dociskając biodra do pośladków chłopaka, ten sam był już na skraju. Kilka ruchów dłoni i Natsuki również doszedł, starając się stłumić krzyk, przygryzając swoją dłoń.
Oparł się o Shikiego swoim ciałem, odchylając głowę w tył i oddychając głęboko. Oczy trzymał zamknięte, a na jego usta wpłynął rozluźniony uśmiech. Cieszył się z oplatającego go w pasie ręki i przytrzymującej, bo podejrzewał, że sam nie byłby w stanie się utrzymać na nogach.
- To gdzie następnym razem? - spytał leniwie, po czym dodał rozbawiony - I każdemu tak powtarzasz, że jest absolutnie niesamowity czy jestem wyjątkiem?

Shiki wziął głęboki oddech. Powoli odzyskiwał władzę w rozgrzanym ciele.
- A gdzie byś chciał? – spytał, przecierając sobie czoło i opadając na kafelki – W tym mieszkaniu mam jeszcze kuchnię, przedpokój i dwa pokoje, bo w gościnnym już to robliśmy. Blat kuchenny…hmmm…
Sięgnął ręką, z zamiarem chwycenia paczki papierosów. Jęknął cierpiętniczo, kiedy zorientował się, że zostawił ją w pokoju.
Wstał i obmył się.
- A mam przestać? Po prostu wyraziłem swoją pochwałę dla twoich zdolności, ponieważ to dopiero twój, jak mi powiedziałeś, drugi męski seks. No cóż, gdybyś miał ochotę rozpocząć karierę w bardziej seksualnym rejonie mojej pracy, miałbym poważnego konkurenta. Dzięki bogu, nie zamierzasz sprzedawać swojego ciała za pieniądze, prawda? To by zniszczyło mój interes.
Sięgnął po ręcznik, otarł się i przepasał go sobie w biodrach. Skierował swe kroki do drzwi do swojego pokoju. Po raz kolejny był wdzięczny budowniczym za połączenie tych dwóch miejsc.
Wygrzebał bieliznę, spodnie i koszulę.
- Też chcesz jakieś ciuchy? – rzucił w stronę łazienki, gdzie dalej siedział Natsuki.

Natsu opierał się o ścianę plecami, obserwując mężczyznę i uśmiechając się delikatnie.
- Blat w kuchni? - zaśmiał się ciepło. - Zobaczymy następnym razem, mój zboczeńcu.
Na policzkach chłopaka wykwitł rumieniec po kolejnych słowach Shikiego.
- Będziesz mi teraz każdy kolejny wyliczał? Nie musisz się martwić, nie mam zamiaru zabierać ci pracy - pocałował go w usta, nim ten wyszedł spod prysznica.
Natsu potrzebował dłuższej chwili i przede wszystkim - odrobiny prywatności - żeby się umyć i pozbyć z siebie tego, czego już w sobie czuć nie chciał. Do czerwonowłosego dołączył po paru minutach, także owinięty ręcznikiem. - Chcę. Spytam senseia, czy mogę nocować dziś poza akademikiem. No chyba, że mnie nie chcesz na noc[/b].
Ubrał się w za duże ubrania i wziął telefon, żeby napisać smsa i wypuścić go w świat. - Shi, pomógłbyś mi z fizyką? Mamy kata, a nie nauczyciela...
Powiedział, idąc jeszcze do kuchni i wracając z obraną marchewką. - No co? Głodny jestem - burknął, widząc minę mężczyzny. Żołądek chłopaka najwidoczniej nie zwracał uwagi, że niedawno był obiad i po stosunku domagał się dodatkowej dawki żywności do przetrawienia. - To chyba już wiem, dlaczego jesteś taki chudy. Jak tak dalej pójdzie, to też będę

- Tobie to nie grozi. Ty nie żywisz się alkoholem i nikotyną. – odparł beznamiętnie Astin i przeszedł do dużego pokoju – Smacznego. Nie udław się.
Shiki wygrzebał zapalniczkę i otworzył balkon.
- Nie powinienem palić w domu. – westchnął i zapalił – Niedługo i całe mieszkanie będzie jechać dymem.
Zaciągnął się porządnie.
- Zostań na noc. – powiedział po chwili – A co do fizyki, zaraz wygrzebię jakiś podręcznik i zbiory zadań.
Wrzucił niedopałek do jednej z wszędobylskich popielniczek i wrócił do mieszkania, nogą przymykając drzwi balkonowe.
Nalał sobie soku – kiedy Natsuki przychodził, Shiki zawsze miał jakiś sok, bo nie wiedział, czy chłopak preferuje coś tak śmieciowego jak cola. Do drugiej szklanki nalał porcję dla Moriyamy i podszedł do biblioteczki.
- Dobra, z czym konkretnie ma problem moja kuchareczka? – spytał, ignorując to, że wcześniej chłopak poprosił go, by ten go tak nie nazywał.

- To będziesz musiał wychodzić na balkon, a nie tylko go otwierać. - stwierdził najzwyczajniej w świecie, kładąc się na kanapie na brzuchu. Gdy tylko Shiki się zgodził na pomoc mu, od razu wstał.
- Shi! Miałeś mnie tak nie nazywać! - reakcja chłopaka była za każdym razem tak samo komiczna. Za każdym razem kończyło się to naburmuszonym uroczo nastolatkiem.
Chłopak poszedł wygrzebać z torby notes, w którym notował wszystkie sprawdziany. Zakres na najbliższy jednak mu umknął, co wywołało lekkie niezadowolenie na jego twarzy.
No nie... I skąd ja mam wiedzieć w czym potrzebuję pomocy?
- Yyy... Z fizyką - powiedział płasko. - Nie wiem, nie pamiętam, co teraz przerabiamy... Generalnie mam problem ze wszystkim, co ma cyferki. Fizyka, matma, chemia też ich sporo ma. Z datami w historii też sobie nie radzę. Mam jakąś cyfrofobię.
Siadł na kanapie i czekał na reakcję mężczyzny. Cóż, powiedział prawdę.
Na dobrą sprawę nie radził sobie z całą fizyką, więc rozdrabnianie tego na działy, które umie czy też nie umie, nie bardzo miało w tym wypadku jakikolwiek sens. Potrzebował gruntownego tłumaczenia od a do z. - Jedyne co mi wychodzi to wkuwanie regułek. Czasem je nawet rozumiem

Shiki westchnął i spojrzał na chłopaka z powątpiewaniem.
- Pokaż no ten zeszyt. – powiedział i wziął notes do ręki – Dobra, ostatnio miałeś sprawdzian z tego…
Astin podumał chwilę, pomyślał i wydumał.
- A to oznacza… - podszedł do biblioteczki i wyjął jeden z podręczników do fizyki - …oczywiście, o ile nie wprowadzili wam jakichś dziwnych poprawek do podstawy programowej, będziecie przerabiać termodynamikę. Na początek bierzemy gazy doskonałe i Clapeyrona. Czy to… - wskazał na akapit w książce – Wygląda choć trochę znajomo?
Astin westchnął.
- To nie jest cyfrofobia, tylko nabyte upośledzenie umysłowe. To wszystko da się ogarnąć, i ja ci to, kochanie, udowodnię. – rzucił cynicznie – Będziemy kuć wszystko, co sprawia ci problem, dopóki nie uznam, że umiesz.
Shiki sięgnął po sok i upił łyk.
- Skoro nie mogę cię dręczyć w łóżku, podręczę cię jako nauczyciel. – powiedział.

W zeszycie była fizyka, gdzieś indziej kawałek biologii i geografia także się przewinęła. Bez słowa podał Shikiemu zeszyt i sięgnął po długopis. Zerknął na fragment, który wskazał mu mężczyzna i wgapiał się w niego bez zrozumienia.
- Yyyy... Może... Nie wiem... Nie kojarzę tego - powiedział, drapiąc się długopisem po głowie. - Chociaż równie dobrze mogło być.
Prychnął słysząc o nabytym upośledzeniu umysłowym. Jakby to była jego wina, że nie był umysłem ścisłym. To, że nie miał takich zdolności znaczyło, że nie są mu potrzebne. Jęknął cierpiętniczo, gdy Shiki oznajmił, że będzie go gnębił. Chyba rzeczywiście dobrze napisałem Arisee, że mam korki i nie da się tego krótko załatwić...
- Shi, to nie fer... Poza tym ja się szybko męczę nad przedmiotami ścisłymi, więc "kucie, aż uznasz, że umiem" to chyba skończy się na moją starość... Już chyba wolę, żebyś mnie trochę podręczył w łóżku...

Astin westchnął.
Długa droga przede mną.
- Teraz posłuchaj, Nacchan, bo wujek Astin pierdolnie ci wykład. – powiedział prosto Shiki – Od dzisiaj chociaż zapisuj tematy z lekcji, żebym wiedział, od czego zacząć. Jak ja się szybko męczę śledzeniem kogoś, bo klient jest kapryśny i kazał, to nie znaczy, że mogę sobie to odpuścić, bo zarobię kosę pod żebro albo i gorzej. To nie jest trudne do ogarnięcia i zaręczam ci, że to ogarniesz. – uniósł brwi – Ja mam dużo czasu, możemy tu siedzieć, dopóki nie urośnie ci broda. I uwierz mi, nie chciałbyś, żebym dręczył cię seksualnie. A już na pewno nie chcesz widzieć wujka Astina z podniesionym ciśnieniem.
Zapalił papierosa.
- Więc teraz moja kuchareczka patrzy: ten pan nazywa się Clapeyron, a jego wypociny w postaci tego wzoru… - wskazał palcem na pogrubione litery - …będą śnić ci się po nocach. Poznajcie się.
Strząsnął popiół.
- Ogólnie tego wzoru używa się do liczenia nudnych zadań, więc jak sobie wypiszesz dane i szukane i przekształcisz wzór, to problemu nie będzie. Teoria jest bardziej złożona. Clapeyron wymyślił ten wzór, żeby męczyć biednych licealistów liczeniem wszystkiego, co dotyczy gazów, bez opierania się o tak trywialne rzeczy jak stała 22,4. Wiesz, gazy doskonałe.

- Dlatego powiedziałem "trochę"! - przypomniał mu. - Nie ma jakiejś skróconej, prostszej drogi rozumowania niż to, czego uczą w szkole?
Telefon zawibrował, więc Natsu szybko odczytał wiadomość i odpisał na nią z lekkim uśmiechem. - Czeka nas dłuuuuuga noc. Mam pozwolenie na nocowanie poza akademikiem. Chociaż nie powiem, żeby to była forma spędzania czasu, jaką preferuję.
- Czekaj, czekaj... Do czego była ta stała 22,4? - chłopak zmarszczył brwi, usiłując sobie przypomnieć. Nie wychodziło. Kojarzył tylko, że na chemii liczyli coś tam z proporcji i tam się tego używało. Nie mógł sobie jednak przypomnieć po co. - To przypadkiem nie powinno być w chemii czy coś? Tam coś było o gazie doskonałym i liczeniu objętości gazu i cośtam dalej...
Westchnął ciężko.
- Ale wzór mogę sobie na sprawdzianie zapisać gdzieś na karteczce, prawda...? Zaraz popieprzę kolejność literek i zamiast pv=nRT wyjdzie mi pR=npT... - przekartkował książkę, żeby zobaczyć, co jest dalej. - Nie da się jakoś... Prościej...? To na pewno nie jest ze studiów? Albo doktoratu czy coś? To za trudne.

Astin zmarszczył brwi.
- Tak, powinieneś to mieć na chemii. Na przykład budowę atomu ma się i tu i tu. – powiedział – Stała 22,4 oznacza, że jeden mol każdego gazu w warunkach normalnych zajmuje 22,4 decymetra sześciennego. Są jeszcze warunki „popierdolone”, i do ogarniania ich służy Clapeyron.
Mężczyzna zaciągnął się papierosem.
- Nie wiem jak jest u was z wzorami, ale u nas czasem można było mieć kartkę ze stałymi i wzorami. Nikomu przecież nie chce się zapamiętywać na przykład stałej Rydberga. Jak zrozumiesz ten wzór, to sam ci wskoczy do głowy.
Usłyszawszy błagalny ton Natsukiego, Shiki zachichotał wrednie.
- Nie, słonko. Widzisz, pamiętam skąd podpierdoliłem tę książkę. I na pewno nie był to uniwersytet.
Widząc, że chłopak mruga bez zrozumienia oczami, westchnął, wsadził papierosa do jego ust i wziął kartkę i coś do pisania.
Wielkimi literami napisał wzór i po kolei zaczął objaśniać, co oznacza każda litera. Kiedy upewnił się, że Natsuki nie pomyli ciśnienia ze stałą gazową, wybrał z książki pierwsze zadanie.
- Patrz. – powiedział – Ten wzór nie jest szczególnie skomplikowany. Wypisujesz dane i szukane…
Naskrobał kilka znaków. Pismo miał obrzydliwe nieczytelne i o tym wiedział, dlatego pisał ogromnymi literami.
- Piszesz wzór i podstawiasz. Licz. – powiedział nakazującym tonem.

- Wyrażenie "warunki popierdolone" chyba rzeczywiście oddaje sek... sens tego wszystkiego! - przeczesał włosy ręką. Takie głupie przejęzyczenie i to akurat przy osobie, z którą przed chwilą stosunek odbywał.
- Stałej co...? - oczy chłopaka zaczęły przypominać spodki. Tej nazwy to w życiu nie słyszał. Dźgnął podejrzliwie książkę niepiszącą stroną długopisu, jakby książka miała go zaraz zaatakować. - To coś na pewno tam jest?
Przepisał grzecznie wzór w zeszycie i wypisał dane, po czym... Wyłożył się na przekształceniu wzoru. Mnożenie nagle w magiczny sposób stawało się dodawaniem, a dzielenie odejmowaniem, przez co chłopakowi nic nie wychodziło. Z pomocą Shikiego i jego upomnieniach, w końcu udało mu się ukończyć zadanie. Sięgnął po sok, by się napić i odciągnąć chociaż na chwilę uwagę od liczenia.
Następne zadanie poszło z niewiele mniejszym oporem, a jeszcze kolejne podobnie. Natsu robił podstawowe błędy wynikające raczej z jego gapiostwa niż niewiedzy, gdyż cztery podstawowe działania matematyczne potrafił. Po czwartym zadaniu i prawie godzinie poświęconej na zrobienie ich, chłopak rzucił długopisem w zeszyt.
- Mam dość - jęknął, masując skronie. Chwilę później, nim Shiki zdążył go zmusić do zrobienia kolejnego zadania, wstał. - Idę zrobić kawę. Chcesz też?
Odetchnął ciężko. - Za naukę tego całego szajsu z własnej woli, powinni mi przyznać nobla...

Shiki odetchnął z ulgą, kiedy chłopak cisnął długopisem w zeszyt.
- Mała przerwa nie zawadzi. – zgodził się Astin. Chłopak był wyjątkowo oporny na dokładne liczenie. Cztery zadania rozwiązał, z jego niewielką pomocą.
Shiki jęknął. Czekało ich jeszcze co najmniej trzy razy tyle zadań. Nie odejdą od stołu aż do wieczora.
- Chcę. Najlepiej taką siekierę. I dowal pół kilo cukru. – powiedział Astin, sięgając po kolejnego papierosa. Z jękiem zauważył, że ten był ostatni. Z ociąganiem wstał, rozprostował się, po czym podszedł do komody z zapasami na czarną godzinę. Były tam jeszcze dwa wagony fajek właśnie na takie okazje, kiedy pan domu był zbyt leniwy, by wyjść do sklepu.
Zapalił papierosa, paczkę położył na stole, jeszcze raz przejrzał zadania z podręcznika i zapiski chłopaka, po czym westchnął cierpiętniczo.
Wstał, poszedł do kuchni, gdzie Natsuki robił im kawę. Podejrzliwie zerknął do swojego kubka, po czym do wsypanej już kawy dodał kopiastą łyżeczkę.
- Po nauce zamierzam się z tobą kochać. – wyjaśnił - A właśnie, miałem pytać. Wolisz to robić w gumce? Jakiś strach czy może dyskomfort?
Zaciągnął się dymem i spojrzał wyczekująco na chłopaka.
On jest naprawdę ładny.

Zniknął w kuchni robiąc kawę. Ta Shikiego rzeczywiście była mocna i słodka.
- Pijesz czasem kawę rozpuszczalną albo słabą? - spytał, zalewając kawy wrzątkiem. Średnio mu się spodobało, że mężczyzna do i tak dużej porcji dosypał jeszcze łyżeczkę. - I czy piłeś kiedykolwiek kawę z cynamonem. Shi, naprawdę uważam, że trochę za dużo palisz. Ja wiem, że nauka mnie jest stresująca... Ale coś niedawno mówiłeś o niepaleniu w domu. Widziałem, że tamto był ostatni papieros, a ty znów masz kolejnego.
- Nie za dużo trochę? Mówił ci ktoś kiedyś, że co za dużo, to niezdrowo? - Powiedział wesoło, uśmiechając się leciutko. Policzki chłopaka zarumieniły się lekko, jednak ten spojrzał na Astina. Nie uciekał wzrokiem, ani się nie spłoszył, mimo palących policzków. Potarł z zażenowania kark. - Wiesz, mówiąc szczerze to niespecjalnie lubię czuć jak mnie sperma wypełnia. Ale podejrzewam, że ty wolisz bez. To nie jest żaden strach czy coś. Skoro i tak jesteś czysty... Ale to po prostu średnio fajne uczucie.
- Musimy tam wracać, nie...? Nie chcę... Idzie mi to jak krew z nosa... - Zamarudził, jednak wziął kawy, nie pozwalając czerwonookiemu się do nich dotknąć. Po drodze do pokoju, dał Shikiemu buziaka w policzek. - A może jakaś zachęta w postaci buziaka po każdym dobrze zrobionym zadaniu? - zaproponował, przechylając lekko głowę, gdy mężczyzna dołączył do niego w pokoju. Pogroził mu też palcem - A kawy nie dotykaj, póki nie powiem, że możesz.

Shiki zaciągnął się dymem.
- Nie. – odparł hardo – Nienawidzę lury. Kawa musi być jak wódka, musi wykręcać mordę.
Kawa z cynamonem?
- Nie piłem. – powiedział Shiki, gapiąc się w kubki – A dobra jest?
Na komentarz o paleniu przewrócił czerwonymi ślepiami.
- Palę, bo lubię. No dobra, palę, bo jestem uzależniony. I to nie ma nic wspólnego ze stresem. – mężczyzna wzruszył ramionami w geście całkowitej obojętności – A jak raz na jakiś czas zapalę w domu, to nic się nie stanie.
Wypuścił dym, formując zgrabne kółeczko. Zauważył, że Moriyama dosłownie płonie ze wstydu.
- Mi to obojętnie. A gumki mam. – znów wzruszył ramionami – Ej, jak się nie przestaniesz czerwienić, to w końcu będziesz czerwieńszy niż moje włosy.
Powiódł za Natsukim wzrokiem, kiedy ten brał dwie kawy.
- Mogę ci nawet obciągać po każdym zadaniu, bylebyś się nauczył… - po czym dodał zupełnie cichutko, bardziej do siebie - …uczniu specjalnej troski.
Moriyama miał fatalne zaległości i Astin nie zamierzał dzieciaka oszczędzać.
Na słowa o kawie przewrócił oczami.
- Niech będzie. – mruknął.

- Sugerujesz, że robię ci lurę? - spytał udając urażonego. - Poza tym nie rumienię się AŻ TAK. Daleko mi do twoich włosów.
Siadł ciężko na kanapie, obok mężczyzny. Rumieniec się pogłębił i z lekkiego różu zmienił się w dość głęboką czerwień.
- Obawiam się, że jak będziesz chciał mnie nagradzać w taki sposób, to się za wiele nie nauczę. I nie jestem uczniem specjalnej troski. Po prostu mam problem z przedmiotami ścisłymi - mruknął. Objął mężczyznę w pasie, chcąc wyżebrać w ten sposób jeszcze odrobinę spokoju od zadań i przerzucił nogi na drugą stronę jego kolan, wtulając się w chude ciało. Pomysł seksu z gumkami wydał mu się bardzo kuszący. Szczególnie, że mężczyźnie nie sprawiało to różnicy.
- Lubisz ogólnie cynamon? Jeśli lubisz, to jest szansa, że polubisz też kawę z cynamonem. Zrobię kiedyś. Jak wyczaruję cynamon.
W końcu puścił Shikiego, by zobaczyć czy kawę da się już pić - dało się, więc podał drugi kubek czerwonookiemu - a następnie sam się napił. I zabrał za zadania. Kolejne starał się rozwiązać sam, bez pomocy mężczyzny, uciszając go za każdym razem, gdy ten chciał mu pomóc, ale po dwudziestu minutach walki zrezygnował.
- Shi, tego się NIE DA zrozumieć. Po prostu nie da. Mam w zadaniu podane jakieś niepotrzebne mi badziewia, masę, a brakuje mi ilości moli. Tego się nie da zrobić, musi być gdzieś błąd.

- Nie wiem, czy lubię cynamon. Nie jadłem tego nigdy. – wzruszył ramionami Astin, pozwalając chłopakowi się objąć – Co do nagród, jak tam chcesz. A z problemami sobie poradzisz. Na pewno.
Upił łyk z kubka, który po chwili podał mu Natsuki. Kawa była idealna w każdym calu.
Mordę wygina aż miło.
Obserwował chłopaka, kiedy ten zmagał się z zadaniem. Moriyama się starał i Shiki to widział. W duchu było mu to obojętne, bo to oceny chłopaka, ale jakaś część Astina potępiała go za tę obojętność.
Westchnął. Chłopak robił się coraz bardziej podenerwowany, aż w końcu wybuchnął. Host cierpliwie wysłuchał narzekań ucznia, po czym zerknął na zadanie.
I znów westchnął.
- Kochanie… - zaczął swoim rektorsko-aktorskim tonem Shiki Astin – Masz podaną masę. Brakuje ci ilości moli. Powiedz mi, dlaczego pominąłeś, że liczysz TLEN? Przecież z boku masz układ okresowy. Masa jednego mola tlenu to 32 gramy. Żeby się dowiedzieć skąd to wziąłem, spróbuj powiązać te dwie rzeczy.
I wziął długopis, wielkimi literami napisał O2 i w równie ogromne kółko wziął kwadracik w układzie okresowym z symbolem tego pierwiastka.
- Albo ciężko ci się skupić, albo tego nie widzisz, albo masz straszne tyły. Cokolwiek to jest, zrobimy z ciebie ucznia dobrego. – powiedział Shiki i upił łyk kawy – Zabieraj się do roboty.

Natsu odetchnął głęboko, gdy już zrzucił z siebie wszystko, co go irytowało w tym zadaniu. Chciał się w ten sposób uspokoić choć trochę.
Kochanie? Szkoda, że nie mówisz tego poważnie, Shi. Mógłbym się przyzwyczaić.
Mężczyzna drugi raz nazwał go podobnie. Wcześniej powiedział "słonko" i było to takim samym słowem bez głębszego znaczenia.
Chłopak skupił się na zadaniu i tym, co mu czerwonooki tłumaczy. Przyjrzał się zapisowi na kartce i tablicy Mendelejewa z zaznaczonym tlenem.
- Ale przecież tu jest 16, a tu... Chwila. 16 pomnożone razy 2 daje 32, prawda? Ze wszystkim tak jest czy tylko w tym przypadku? - chłopak modlił się, by okazało się to w każdym zadaniu tak samo, a nie tylko w tym. W życiu nie zapamięta takich wyjątków.
- Shi, śmiem twierdzić, że masz koszmarne pismo - skomentował. Sam nie miał jakiegoś wybitnie eleganckiego, ale było proste, a przede wszystkim dość czytelne. Nie był tak pedantyczny jak Endo, ale dało się go bez problemu rozczytać.
- Jest mi się ciężko skupić, bo nie rozumiem co się skąd bierze. Nie widzę tego po prostu. To coś jakbym próbował składać puzzle na ślepo...
Słysząc, że mężczyzna przełyka kawę, sam sięgnął po swoją i odrobinę wypił.
- I chyba żartujesz, jeśli sądzisz, że uda ci się zrobić ze mnie dobrego ucznia... To jest nierealne. Endo siedział ze mną ze dwa tygodnie, albo i dłużej, po ładnych kilka godzin tygodniowo, żebym dał radę poprawić JEDEN sprawdzian z chemii. I pół nocy tłumaczył mi matmę, a i tak ledwo udało mi się zdać. Chociaż przy zadaniach tego faceta i tak mało kto ma jakieś lepsze wyniki...
Wrócił do zadania i posiłkując się wskazówkami Shikiego, udało mu się je dokończyć. Po kolejnej pół godzinie Natsu miał już całkowicie dość i odczuwał tępy ból w czaszce. Rzucił długopis ponownie na stół i wstał, rozcierając czoło. Starał się w ten sposób jakoś zmniejszyć ból.
- Masz herbatę? Przydałoby mi się ograniczyć ilość kawy, nie chcę zawału w wieku 20 lat czy coś - chłopak chodził przygotowywać coś do picia po to, by móc oderwać się od myślenia. Bo przecież do zalania kawy wrzątkiem nie trzeba było o niczym myśleć.