Molo

Sam nie wiedział dlaczego wybrał to miejsce. Wydawało mu się najbardziej odpowiednie. Molo. W sumie wiedział, że tutaj było, ale jakoś nigdy z tego nie korzystał. Doszedł do wniosku , że przyjście właśnie na plaże dobrze mu w tym momencie zrobi. Odetchnął głęboko po czym wszedł na nie zaciągając się poranną bryzą. Nadal było wcześnie rano. Zrobił kilka kroków wgłąb mola po czym przystanął i oparł się o barierkę. Czuł jak pod jego nogami morze dotyka drewnianych bali. Nikogo tutaj nie było, a przynajmniej tak się mu wydawało. Wlepił swoje ciemne oczy w dal morza, a wiatr targał jego włosami oraz rozpiętym płaszczem. Znowu wystawiał swoje zdrowie na próbę. Jak zwykle był nie rozważny. To było w jego przypadku całkowicie normalne. Zastanawiał się dlaczego Ayase wyszedł. Było mu troszkę smutno, że uciekł od "problemu". Chciał wiedzieć czy już wrócił do domu, ale nie chciał się narzucać. Wiedział, że każdy potrzebuje czasami choć trochę samotności.Poczuł jak telefon mu wibruje w kieszeni, a po chwili dzwoni więc zaraz odebrał.

Wbiegł na plażę a później na sam koniec mola. No niestety limit jego biegania skończył się dwie godziny temu. Wiec jak dobiegł już do Reya. Jedna ręką oparł się o kolano oddychając ciężej druga z kubkiem termicznym wyciągnął w jego kierunku.
- zrobiłem ci kawy
Podniósł głowę i uśmiechnął się do niego zdyszany. Z kieszeni wyciągnął pudełko z tabletkami na ból głowy. Wyprostował się i podszedł bliżej do niego na szyję zarzucając mu arafatkę i całując go prosto w usta. W jego głowie przeleciała myśl „ co za utrapienie”. Roześmiał się w myślach sam do siebie bo pewnie Rey właśnie to pomyślał.

- Ayase, nikt nie kazał Ci biegać..Głupek..
Rzekł niemalże szeptem , ale do siebie widząc, jak nauczyciel zapierdziela przez promenadę, potem piasek i wbiega na molo. Nie spodziewał się, że może pojawić się tutaj tak szybko. Nieco zaskoczony spojrzał na niego i zrobił w jego stronę kilka kroków. Z zaskoczeniem poczuł jak ten zakłada na jego szyję arafatkę, a pocałunek w usta chętnie odwzajemnił. Mimowolnie się uśmiechnął. Fakt, przeszły mu przez głowę te dwa słowa, ale powstrzymał się od ich wypowiedzenia. Przynajmniej znowu się uśmiechał.
- Dziękuję, Ayase.
Zaraz zabrał od niego tabletki i wyrzucił sobie na dłoń jedną. Papierosa już dawno zdążył wypalić i wyrzucić do kosza. Wsunął tabletkę w usta i popił swoją mocną kawą. Ktoś by powiedział , że to samobójstwo. On już tyle rzeczy przechodził, że chyba już nic nie rozwali mu bardziej żołądka.
Co ja bym zrobił bez Ciebie..Chyba potrzebowałem takiej osoby jak Ty. Dziękuję..- przeszło mu to przez myśl, jednakże nie wypowiedział tych słów. Mimo wszystko jego delikatny uśmiech mimo to mówił wszystko.
- Nie pochoruj mi się znowu. Będę się martwić i przywiążę Cię do łóżka i nie wypuszczę dopóki nie wyzdrowiejesz..
Zażartował, choć zabrzmiało to w jego ustach tak poważnie, że trudno powiedzieć czy żartował, czy też nie. Wlepił w niego ciemne oczy i podszedł do niego nieco bliżej.
-Przepraszam, za Moje wcześniejsze zachowanie.

Zaśmiał się słysząc jego sowa i był to jak najbardziej szczery śmiech. Przytulił się do jego pleców kładąc mu głowę na ramieniu i patrząc w stronę oceanu.
- właśnie się rozmarzyłem z tym przywiązywaniem nie do lóżka. Ale uważaj, bo jak ty się rozchorujesz zrobię dokładnie to samo.
Pocałował go za uchem.
- nie gniewam się Kochanie.
Powiedział to wprost do jego ucha.
- mam nadzieję, że głowa przestanie cie boleć i się lepiej poczujesz. W sumie chodź coś ci pokaże. Pociągnął go do drewnianej mocnej barierki pomostu wspiął się na jedna z desek.
- chodź tu do mnie wejdź
Ayase stał w rogu mola tak ze jedna i druga nogę miał na bierkach. Chciałby Rey stanął tak jak on. Coś Ala tytani.

Rey spojrzał na niego nieco zaskoczony w momencie kiedy podciągnął go do krawędzi mola. Powoli wydawało się mu to trochę zabawne. Odstawił kubek terminy na deski i podszedł do Ayase również wspinając się na jedną z desek.
- Odstawiamy Titanica ? Bylebyśmy nie skończyli jak On..
Rzekł szeptem i zerknął przelotnie na Ayase z wyraźnym rozbawieniem na twarzy. Co jak co zamierzał podjąć wcześniej zaczęty temat odnośnie przywiązywania do łóżka.
- Przywiążesz Mnie do łóżka i co zrobisz?
Zapytał znowu uśmiechając się pod nosem. Jego zboczona wyobraźnia zaczęła leniwie pracować. Tak..nie raz miał takie napady i przeważnie kończyły się one lądowaniem w łóżku, ale w innym miejscu gdzie na spokojnie można było uprawiać seks. Często miał taki "wypady" ze swoim Ex. Nie wiedział czy Ayase był na tyle szalony, aby również bawić się w taki rzeczy..Z resztą...:
" O czym Ja u diabła myślę?! Nie mam już dwudziestu lat..Co za utrapienie.."

-, co bym zrobił.
Uśmiechał się sie trzymając go przed sobą i podziwiając wstające właśnie słońce. Zaczynało świtać. Chodź mimo to było już jasno.
- zacząłbym od całowania twojego Trosu, językiem drażniłbym twoje sutki. Twoje cudowne dłonie przywiązałbym do wezgłowia łóżka. Później schodziłbym pocałunkami coraz niżej i niżej. Moje dłonie delikatnie pieściłyby twoje sutki lekko je przyszczypujac. Kiedy moje usta znałyby się na twoim penisie obcałowałbym go a później zaczął lizać po całej jego długości. Moje palce delikatnie zaczęłyby penetrować twoje jędrne i ciasne wejście.
Mówił to tak seksownym głosem i tuż przy jego uchu. Do tego obaj stali blisko siebie.

Rey mimowolnie się uśmiechnął. Trudno powiedzieć czy ze względu na słowa mężczyzny czy na widok, który w tym momencie oglądali. Przymknął ciemne oczy patrząc na wschodzące słońce, ale chwile później opuścił nieco głowę i nadal się uśmiechał do siebie rozpamiętując w głowie jego zboczone słowa , które jak sztylety przebijały jego ucho.
- Zboczeniec...
Rzekł szeptem w odpowiedzi na jego stwierdzenie. Zdecydowanie w tym momencie był bardziej podatny, na takie słowa. Nie wiedział czy to przez słońce, czy przez apaszkę na szyi , czy nawet przez ciepłą kawę w żołądku, ale zrobiło się mu okropnie gorąco gdzieś w środku ciała. Nie miał zamiaru przyznawać się do tego na głos i tak miał wrażenie, że jego policzki zrobiły się czerwone, ale tylko odrobinę, choć miał wrażenie, że całe płoną od środka.
- Słodki zboczeniec..
Dodał jeszcze ciszej i zerknął znowu na słońce. Z jego ust nie schodził uśmiech.Chciał z nim tak po prostu postać wczuwając się tą piękną chwilę. Chyba nigdy nie widział czegoś tak pięknego. Zdecydowanie wolał zachody słońca, ale ten wschód..chyba długo nie zapomni.

- twój Zboczeniec Kochanie
Wyszeptał do jego ucha. Uśmiechając się i mocniej go do siebie przytulał. Cieszył się tym cudownym wschodem słońca ale jeszcze bardziej cieszył się tą ich bliskością. Postanowił sobie, ze jak będzie mógł to będzie robił to częściej aby sprawić swojemu partnerowi przyjemność. Nie ruszał się chciał by ta chwila trwała wiecznie. Patrzył jak słońce leniwie wstaje znad oceanu i zaczyna powoli go oświetlać. Jak zmieniają się kolory na niebie. Widział ten delikatny uśmiech na twarzy Reya. Boże jak on kochał ten uśmiech. Mógł by normalnie dla tego uśmiechu skoczyć w ogień. Zrobić dla niego wszystko po prostu wszystko.
Rey Tak bardzo cie Kocham .
Wyszeptał do niego w myślach wtulając twarz w jego cudowne włosy.

Nie miał pojęcia jak długo tak stali, ale chyba dostatecznie długo, bo słońce zdążyło już dobrze wzejść ponad horyzontem. Oderwał od niego spojrzenie, gdyż w pewnym momencie zaczynało już dosłownie razić. Uśmiechał się jeszcze chwile i zerknął na Ayase przez ramie leniwie schodząc z barierki.
- Już dość się naoglądałem..
Rzekł cicho sięgając po termosowy kubek , z którego upił ostatnie dwa łyki i westchnął głośno rozkoszując się jej smakiem. Przynajmniej morze już się bardziej uspokoiło, a wiatr już całkiem ucichł. Rey wlepił swoje ciemne oczy w twarz Ayase zastanawiając się o czym w tym momencie myśli. Czasami żałował, że nie potrafił czytać w ludzkich umysłach, ale może to nawet lepiej? Wtedy każdy mógłby czytać w jego głowie, a to podchodziłoby bądź co bądź pod molestowanie. Nadal czuł w sobie coś na rodzaj lekkiego podniecenia przez poprzednie słowa nauczyciela odnośnie tego co by z nim zrobił. Fakt podobało mu się to. Rzadko kiedy miał takie "napady" , a raczej weny , aby znaleźć się w łóżku w innej scenerii niż tylko do spania. Sam nie był w stanie powstrzymać uśmiechu kiedy wyobrażał sobie nauczyciela , który Go przywiązuje do łóżka oraz molestuje seksualnie doprowadzając jego ciało do erekcji. Zabawny, ale zarazem przyjemny widok . Przynajmniej dla Reya.

Podszedł do Reya uśmiechając się do niego. Położył mu dłoń na policzku wpijając się namiętnie w jego usta. Całował go czule i zachłannie. Druga dłoń wędrowała po plecach Reya w dół aż do jego pośladków tam zataczał delikatnie kręgi i lekko łapała za pośladki Reya. Kiedy oderwał się od jego ust złapał go za rękę i ruszył z nim tylko sobie dobrze znanym kierunku. Splótł ich palce i cały czas uśmiechał się do niego dość tajemniczo. Prowadził go do powstałego całkiem niedawno hotelu. A co jak szaleć to szaleć.
- Tylko mi nie uciekaj Kochanie.
Powiedział to takim radosnym głosem.

( Ayase + Rey Z.T)

Metodą prób i błędów jakoś dotarli na miejsce. Natsuki oczywiście przez całą drogę gadał, jak najęty i chwilami chyba musiał się zastanowić, czy dobrze idą. Podobnie miał Julien, kiedy wypatrzył wielką tablicę z planem miasta. Powiedzmy sobie szczerze - orientacji w terenie to on nie miał wcale. Na wakacjach zawsze miał przy sobie minimum dwa plany zwiedzanego miasta; jeden w kurtce, a drugi w torbie lub plecaku. Zawsze istniało ryzyko, że albo któryś zgubi, albo ktoś ukradnie mu okrycie, albo bagaż.
Jak tylko Julien wypatrzył mole, jego usta rozciągnęły się w szerokim uśmiechu. Uwielbiał takie widoki, po prostu uwielbiał.
- Ścigamy się do mola? - zapytał, zerkając na Natsuki'ego i ostrożnie kładąc swój tobołek na ziemi. Julien, jak każdy normalny nastolatek, szybko wpadał na nieco głupawe, dziecinne pomysły, gdy widział otwartą przestrzeń, wodę i jakiś charakterystyczny obiekt.

- O ile nie boisz się o swój sprzęt, to... BEREK! - klepnął go w ramię i pobiegł przed siebie, w kierunku mola. Był szybki, chociaż pozwolił Julienowi sie dogonić, jednak wtedy przyspieszył.
Nie było co oszukiwać, był sportowcem, MUSIAŁ poruszać się szybko, włączając w to bieg. - Też masz niezłą kondycję i prędkość - zauważył, gdy już zatrzymali się na molo.
- To co? Wracamy po twój sprzęt? W ogóle od jak dawna interesujesz się fotografią? - spytał w drodze po torbę. Obserwował, jak Francuz podnosi ją i wyjmuje aparat, by uwiecznić widok na zdjęciu. - Będę miał seksowne fotki na tle zachodzącego słońca?
Uśmiechnął się wesoło, z jakimś takim psotnym błyskiem w oczach. Natsu potrafił być poważny i wyglądał wtedy zdecydowanie doroślej i przystojniej, jednak trzymał się swojej wesołkowatości i pozycji "dobrego kolegi".
- A może tobie zrobić jakieś zdjęcia? Myślę, że aż taką fajtłąpą nie jestem i jak mi pokażesz w jaki sposób, to zrobię ci zdjęcia. Może nawet nie mocno tragiczne... A przynajmniej mam taką nadzieję - położył dłoń na sercu, prostując się - Obiecuję nie zrobić twojemu sprzętowi żadnej krzywdy, dbać o niego jak o swój własny i cośtam cośtam, niechaj brzmi to ambitnie - zakończył tymi słowami, zachowując śmiertelną powagę. A przynajmniej starając się. Kącik ust mu nieznacznie drgał, wszystko niszcząc.

- EJ, TO NIE FAIR! - zawołał z oburzeniem, widząc jak chłopak nagle wyskoczył do przodu. Każdy głupi wie, że w sporcie kilka sekund potrafi mocno zaważyć na rezultacje podjętej akcji. Nic więc dziwnego, że Julien puścił się pędem za nim. Zdawał sobie jednak sprawę z tego, że nie ma szansy wygrać ze sportowcem. Wszak sam nigdy w dziedzinie biegania nie przykładał uwagi do szybkości, a do wytrzymałości i kontroli oddechu.
Nie odpowiadał już nawet na głośne rozważania Natsuki'ego, bo po prostu nie nadążał za jego tokiem myślenia. To było zdecydowane zbyt szybkie tempo. Wolał poczekać, aż skończy mu się ślina i zrobi przerwę na wdech. A on sam podczas tego monologu wyciągnął swój sprzęcik i zabrał się za robienie próbnych zdjęć, by wiedzieć jak przestawić swoje cacko, żeby ujęcie było wyraźniejsze i miało głębszą barwę.
- Jak ładnie poprosisz, to będą. Twoi fani byliby zachwyceni. A fotografia kręci mnie od małego. Mój ojciec ma własne studio, jest całkiem znany we Francji. - zaśmiał się cicho, przeglądając wykonane ujęcia. Zmarszczył lekko brwi, gdy usłyszał wzmiankę o robieniu zdjęć swojej osobie. Zdecydowanie mu się to nie spodobało. Nieznosił, gdy ktokolwiek dotykał jego maleństwa. No, może poza ojcem. Nie mógł go dotykać też żaden z jego dotychczasowych kochanków.
- Zastanowię się. - mruknął w końcu, biorąc do ręki torbę i przenosząc się bliżej mola, przy okazji jednak nieco bardziej na bok. Nie widział nic fascynującego w robieniu zdjęć na wprost obiektu.
- To jakie chcesz te zdjęcia? Na molo? Na piasku? Samo morze w tle? - mruknął, zerkając na niego kątem oka. Rzadko robił komuś zdjęcia za "frajer", ale miło byłoby mieć na początek jakieś ciekawsze ujęcia, niż widoczki i zabytki. W końcu nie był turystą, tylko ARTYSTĄ!

- Taaak, całe rzesze fanów... Raczej fanek - wzruszył ramionami. Z facetami to zawsze on sam cokolwiek zaczynał, żaden facet sam z siebie nie zaczął do niego zarywać. Takie już szczęście Natsu. -Czy ja wyglądam na hetero? - palnął. W sumie nie miał w planach o to pytać, tak tylko się zastanawiał, ale skoro pytanie już padło... Spojrzał na Francuza, oczekując odpowiedzi.
Zauważył, że chłopak nie za bardzo raduje się pomysłem zdjęć... Ewentualnie mogło też chodzić o jego aparat... Był tylko jeden sposób, by to sprawdzić.
Natsu wyciągnął z kieszeni telefon i zrobił blondynowi zdjęcie z zaskoczenia. Czekał na reakcję, pokazując mu zdjęcie i uśmiechając się wesoło. - Zobacz jak ślicznie wyszedłeś.
Uśmiechał się do chłopaka wesoło, zaraz zabierając telefon i coś w nim majstrując. - Zaraz ci dorobimy szminkę, poprawimy rzęsy... - zaczął mówić, wciskając coś raz po raz na urządzeniu. Po chwili pokazał mu przerobione zdjęcie zaśmiewając się przy tym ubawiony. Chwilę później się uspokoił.
- A co do zdjęć to nie wiem. Ty tutaj jesteś fotografem artystą, nie ja. Ja jestem tylko cykaczem zdjęć za pomocą telefonu.
Wspiął się na barierkę mola i przerzucił nogi na drugą stronę, rozkoszując się rześkim wiatrem, rozwiewającym jego włosy. Uśmiechnął się, zamykając oczy i wdychając zapach morza. - Dawno mnie tu nie było, już zapomniałem jak tu fajnie

Zmarszczył lekko brwi, zaskoczony tym pytaniem. Kultura wymagała od niego, by nie oceniać ludzi po wyglądzie. A już w szczególności nie zgadywać czyjejś orientacji.
- Wiesz, zdaję sobie sprawę z tego, że to męska szkoła, ale raczej nie wszyscy czują tutaj pociąg do przedstawicieli swojej płci. Rzadko się tak zdarza. - odparł zgodnie z prawdą. Cóż, Natsuki był przystojny, wysportowany, pogodny i towarzyski. W normalnym liceum z pewnością miał by już swój fanklub oraz spore grono wielbicielek. Wielbicieli pewnie też, aczkolwiek w Europie homoseksualiści są znacznie dyskretniejsi, jeśli chodzi o związki.
- Ej, moment! Co Ty znowu...?! - skoczył za nim, zaskoczony tym nagłym "atakiem". To nie tak, że był przeciwnikiem fotografii przypadkowej, czy nie lubił swoich zdjęć. Po prostu nie znosił, gdy ktoś mu je robił z zaskoczenia. Ale tak miał chyba każdy zwyczajny człowiek. Nie potrafił jednak powstrzymać cichego chichotu, gdy zobaczył przerobioną fotografię. Jakaż zdziwiona ta pannica! przemknęło mu przez myśl.
- Szczerze Ci powiem, że możliwości jest wiele i każda do Ciebie pasuje. Zastanawiam się tylko, jaki ma być charakter zdjęcia. Dlatego pytam Ciebie o wybór miejsca. - wzruszył lekko ramionami, koniec końców łapiąc chłopaka za rękę i ciągnąc w kierunku mola. Miał tylko nadzieję, że nie będzie mu marudzić odnośnie "brzydkich zdjęć". Skoro zdał się na jego gust, to absolutnie nie miał prawa do narzekań.

- Julek, Julek... Nie o to mi chodziło, wiem że mamy i hetero i homo w szkole. I biseksów. Chodziło mi o to, że odkąd tu jestem to... W sumie nikt mnie nigdy nie zaczepiał w formie innej niż koleżeńskiej. To tak się zacząłem teraz zastanawiać... - powiedział totalnie niezrażony. - A ty, Julek? W jakiej płci się lubujesz? O ile oczywiście to nie tajemnica.
Czyli nie lubi, jak ktoś tyka jego sprzęt. Fotki znosi dość dobrze, w porównaniu do niektórych osób.
Zastanowił się nad słowami chłopaka, przechylając głowę, aż nagle został pociągnięty.
- Hej, spokojnie! - powiedział, ale dał się pociągnąć. Zaczął się śmiać - Jeszcze mi rękę urwiesz i nie będzie ładnych zdjęć. Co to za model bez ręki. W dodatku koszykarz.
Zatrzymał się, kiedy chłopak mu na to pozwolił.
- To jak mam się ustawić? - spytał jedną rękę opierając na biodrze, a drugą za głową i robiąc dziubek. Parodiował te wszystkie pseudomodelki, zarzucające internet swoimi wątpliwej wartości "artystycznymi" fotografiami.

- Albo masz nieśmiałych kolegów, albo przytłaczasz ich swoją zajebistością. - zauważył, wzruszając lekko ramionami. - Jak powiem, że mam odruch wymiotny w towarzystwie przedstawicielek "płci pięknej", to będzie to wystarczająca odpowiedź? - uśmiechnął się nieco kwaśno pod nosem. Gdy ojciec się dowiedział o jego preferencjach seksualnych z początku był mocno zaskoczony, a potem machnął na to wszystko ręką, zwalając to na brak obecności matki w jego życiu. Chociaż to akurat była prawda.
Oczywiście, że nie omieszkał uwiecznić tej "wyuzdanej" pozy na zdjęciu. Zemsta jest słodka... Julien uśmiechnął się szeroko, wyobrażając sobie to zdjęcie po odpowiednim dopieszczeniu. Ach, szykował się całkiem miły wieczorek przed komputerem.
- Dupcia na najbliższą belę, czy jak to się tam nazywa, łapy w kieszenie, przód lekko pochylony. Kąt rozwarty między nogami a tułowiem. - poinstrułował go, nie zdając sobie nawet sprawy z tego, jak kosmicznie musiało to brzmieć. Był przyzwyczajony do wydawania tego typu poleceń, gdyż w większości jego modele byli nie dość, że młodzi, to jeszcze mieli jakiekolwiek doświadczenie w pozowaniu przed obiektywem. Szybko pojmowali, o co chodzi młodemu Francuzowi. Czasami potrzebowali drobnej korekty i ingerencji ze strony blondyna, ale na ogół nie było tak źle.

- Taaak, myślę, że ta odpowiedź jest wystarczająca i doskonale wyczerpuje temat - powiedział wesoło. Zacietrzewił się, gdy ten zrobił mu tak głupie zdjęcie, ale gdy wymusił pokazanie mu go, to zaczął się śmiać. Oczywiście to zdjęcie musiało trafić do jego siostry, niech też się trochę pośmieje.
Podszedł do barierki i wszedł na nią, po czym usiadł po turecku.
- A teraz jaśnie pan przełoży z japońskiego na nasze. Jakoś łopatologiczniej. Bo albo się nie douczyłeś języka, albo używasz jakichś dziwnych zwrotów, o których istnieniu nikt mnie nie poinformował - zauważył, przyglądając się chłopakowi z uniesioną brwią. - W sumie najlepiej by było, gdybyś mi po prostu pokazał, jak się mam ustawić, zamiast tłumaczył. Będzie zdecydowanie szybciej.
Natsu poczekał, aż Francuz zademonstruje pozę i sam się tak ustawił. Julien się odsunął, by zobaczyć jak jego kolega wygląda, po czym odrobinę go przestawił i sam się przesunął, by zdjęcie robić z dobrej perspektywy..
- Jeszcze mi powiedz czy mam patrzeć prosto w obiektyw z miną typowego badassa czy też udawać zamyślonego chłopca. To drugie raczej często się nie zdarza - zauważył, po czym po chwili namysłu dodał. - W zasadzie to pierwsze też nieczęsto, choć zdecydowanie częściej.
Natsu dzielnie wypełniał polecenia blondyna, starając się za bardzo nie marudzić. I starał się zachować powagę, chociaż czasami jak się przyglądał wygibasom wyczynianym przez chłopaka, nie potrafił się powstrzymać przed śmiechem. Chociaż mimo wszystko starał się, by zdjęcia wyszły ładne. Chociaż co on mógł zrobić... Po prostu ładnie wyglądał.

- Ech, panie... Po prostu z tym gównem stykasz się tylko dupcią i odchylasz nieznacznie do przodu. To naprawdę nie jest takie trudne, jak mogłoby się wydawać! - westchnął ciężko podchodząc do niego i korygując jego postawę. Nie po to spędzał długie godziny na nauce języka, by teraz musieć tłumaczyć wszystko krok po kroku. Zresztą, to i tak były najmniej skomplikowane instrukcje. Zawsze mógł mówić bardziej profesjonalnie, wyrafinowanie i, co gorsza, po francusku!
- Po prostu bądź sobą. Nie lubię, gdy ktoś się bawi w aktora podczas sesji. Gdy wybieram modela, to patrzę na to, kim jest na co dzień, a nie na to, co potrafi odegrać. - wymamrotał. Chodził dookoła niego z aparatem, co chwila zmieniając perspektywę i fotografując chłopaka ze wszystkich stron. Gdy jedna poza mu się znudziła, nakierowywał go na drugą, potem na trzecią i tak jakoś zeszło mu się ponad pół godziny. Ujęć była cała masa. Podstawą zrobienia jednego dobrego zdjęcia było nacykanie ich ile wlezie we wszystkich możliwych kombinacjach. Męczące zadanie, lecz zazwyczaj się opłacało.
- Dobra, chyba koniec. Bateria mi pada. I robi się coraz ciemniej. - powiedział w końcu, przeczesując lekko swoje kosmyki, które i tak zdążył wcześniej potargać wiatr. Kilkoma zwinnymi susami pokonał odległość dzielącą go od torby i skrył wyłączony już aparat w jej czeluściach. - Teoretycznie powinniśmy chyba wracać, nie? Zanim dotrzemy do Akademika to się ciemno zrobi, a powinniśmy się chyba wyspać...

[z/t x2]