Shiroi S.

Imię: Shiroi.
Nazwisko: Sakamichi.
Wiek: Osiemnaście lat.
Rodzina:
Ayako Sakamichi, lat czterdzieści dwa. Niegdyś pracowita oraz niezależna kobieta, właściwie do momentu w którym weszła w zdecydowanie bliższe relacje z niejakim obrzydliwie bogatym Richardem Fortmanem, zamieszkującym wtedy bardziej nieokreślone miejsce gdzieś w Wielkiej Brytanii. Któż mógłby się spodziewać, że dwójka ludzi z niemal dwóch różnych końców świata odnajdzie drogę do swych serc? Otóż internet, pewien beznadziejny portal randkowy.
Shiroi nie jest ich jedynym synem, dodatkowo nieślubnym. Posiadają także drugie dziecko, sześcioletniego Lucasa. I oby na tym się skończyło.

Wygląd: Jest osobą, która mierzy metr siedemdziesiąt sześć wzrostu, nie do końca pewną swojej wagi. Bynajmniej nie zdaje się ona zbyt wysoka, ponieważ jest szczupły, a jego mięśnie delikatnie zarysowane, choć nogi mogą wydawać się odrobinę za chude. Posiada śnieżnobiałe włosy, które niekiedy niedbale albo opadają mu na twarz, albo sterczą w nieładzie we wszystkie strony. Przeważnie jednak wyglądają w miarę przyzwoicie, szczególnie wtedy, gdy grzywka znajdzie się na swoim miejscu. Tak naprawdę pierwsze co przykuwa naszą, a raczej waszą uwagę po zerknięciu na niego to nietypowa barwa tęczówek, albowiem czerwona. Bez zbędnych komplikacji - nosi soczewki. Czasem zastanawia się czy to kwestia przyzwyczajenia czy może zamiłowania. Wbrew wszystkiemu wiele osób twierdzi, że z takimi mu.. do twarzy. A skoro mowa o niej - jest niczym oszlifowany diament. Wyraźnie widoczne rysy szczęki, kości policzkowych. Jasna cera, delikatna skóra. Nieskazitelnie czysta, aż niemożliwa. Swoją drogą to całkiem ciekawe bo jego mina wydaje się być wiecznie niezadowolona, a cała sylwetka wręcz bije przenikającym chłodem na kilka kilometrów.
Jeżeli chodzi o odzież.. Cóż. Z pewnością nie goni za modą, która można rzec, że w jego mniemaniu jest nieco absurdalna. Bez zwątpienia stawia na sto procent wygody w swobodzie i swobody w wygodzie, bo przecież to jest chyba najważniejsze, prawda? W każdym bądź razie w jego szafie przeważają ciemne, stonowane kolory. Czarne, granatowe, bordowe, fioletowe. Ale swoje miejsce znajdą także wszelakie odcienie szarości, które w mniejszym stopniu kończą się bielą, co by to za bardzo się nie ograniczać.

Charakter: Niektórzy sprawiają wrażenie słodziutkich chłopców do porzygu, inni zaś kupę mięśni z wyłączonym trybem myślenia. Shiroi za to jest dokładnie taki na jakiego wygląda - to czysta, biała kartka, którą każda znajomość z osobna zapisuje wedle własnego uznania. Jednak nie ma możliwości, aby którakolwiek z nich przesiąknęła cudownie barwnym atramentem. Sakamichi zdecydowanie jest trudną osobą z wygórowanymi oczekiwaniami wobec innych ludzi. Super ,,smaczne'' ciasteczko rozsyłające różowe serduszka, wzdychające do bóg wie kogo i serwujące wokół siebie całuski - to nie on. To nie jego bajka. Nigdy w życiu, ani po śmierci. Mimo to czerpie całkiem sporą przyjemność z najzwyklejszego w świecie podrywu. Może nie jest, a tym bardziej nie wygląda jak typowy ,,alwaro, figo-fago, chodź do mnie kotku psotku'', ale przecież też nic co ludzkie nie jest mu obce. Właściwie sporo satysfakcji sprawia mu w takich momentach obserwacja zawstydzonych, aż poczerwieniałych twarzyczek potencjalnych ofiar. Nie oszukujmy się - ma to niemały wpływ na nasze samooceny. Ale zdarza się też i tak, że to Shiroi staje się tą przysłowiową ofiarą. Co prawda nie jest łatwo tego dokonać, ale jednak jest to jak najbardziej możliwe. Trzeba pokazać mu kto tutaj rządzi i jakie ma prawa, oczywiście z dobrym wyczuciem smaku, ponieważ w większości przypadków nie lubi namolności. To idzie także w drugą stronę, więc zbyt wyraźne zabieganie o jego względy zazwyczaj nie ma najmniejszego sensu i kończy się fiaskiem. Dzieje się zupełnie inaczej - odwrotnie, gdy trafi się w jego niesamowicie wygórowane gusta, co jest kompletną rzadkością, czymś niemal niemożliwym.
Jest niewybaczalnie leniwy. Zazwyczaj ogranicza swoje ruchy do minimum. Całkowicie a sportowy. Uważa, że bieganie za piłką to głupota i strata czasu. Jeżeli ktoś chciałby zmusić go do jakiejkolwiek aktywności musiałby mieć wybitnie zachęcające argumenty, a to już cholernie trudne. Ceni sobie prywatność. To dla niego bardzo ważna kwestia. Wydaje się być aspołeczny i faktycznie stroni od bycia w centrum uwagi, ale szczerze umarłby bez możliwości otworzenia do kogoś gęby. Większa dawka samotności potrafi być całkiem przytłaczająca.
Pomimo obojętności jaka mu towarzyszy przez niemal cały czas, rozgoryczonego wyrazu twarzy i beznamiętnego, chłodnego spojrzenia - o dziwno można złapać z nim jakiejś lepszej jakości kontakt. Wszystko zależy od dnia i humoru obu stron. Bo w końcu i on miewa te milsze.

Wady:
- Bezczelny, wredny.
- Sarkastyczno-ironiczny.
- Wpierw mówi lub robi, dopiero potem myśli.
- Trochę nieufny, acz nie okazuje tego.
- Bezpośredni.
- Denerwujący(?)
- Szybko się irytuje i wybucha.
- Apatyczne podejście do zbyt wielu spraw.
- Uparty.
- Bywa ciekawski.
- Egoista.
- Masochista z przejawami sadysty.
- Lubi czasem wpakować się w kłopoty.

Zalety:
- Potrafi dochować tajemnicy.
- Szczery do bólu. (Choć nie zawsze to dobra cecha.)
- Zdarza mu się obdarować kogoś czułością.
- Świeci inteligencją.
- Masochista z przejawami sadysty.

Historia: Urodził się i wychował w prawie normalniej rodzinie. Z naciskiem na prawie.. Chociaż w tych czasach nie robi to większego wrażenia. Jego matka jest Japonką, a ojciec Brytyjczykiem. Jego dzieciństwo nie wyróżnia się niczym szczególnym od większości. Nie miał go szczęśliwego, ale też nie powie, że było nie do zniesienia. Jednak już od jego pierwszych nieco samodzielniejszych dni można było dotrzeć na tej buźce ten wypaczony, kapryśny i wiecznie niezadowolony wyraz twarzy. A niby mówi się, że charakter dziecka zmiennie kształtuje się bez przerwy do siódmego roku życia. On ze swoim najwyraźniej rozstać się nie potrafił. W międzyczasie na świat przyszedł jego braciszek. Doprawdy, urocze dziecię. To chyba jedyna osoba z którą potrafi spędzić naprawdę sporo czasu. Nawet teraz.
W swoich początkach szkolnych nie miał żadnych problemów z nauką. Dopiero w okresie gimnazjalnym zaczęło iść mu nieco gorzej - tak, wtedy właśnie na dobre poznał cudownie słodki smak lenistwa. Wszystko jego wina. Nic nie było aż tak przekonujące jak wygodne, ciepłe łóżko i laptop. Z biegiem czasu odrobinę uległo to zmianie. Wydaje mu się, że aktualnie jest lepiej. Jakoś się uczy, utrzymuje dostateczny kontakt z rodzicami oraz bratem, dodatkowo dostaje ,,kieszonkowe''. A przecież zawsze mogło być gorzej.

Zainteresowania/hobby: W wolnych chwilach najchętniej ślęczy nad laptopem. To co już przy nim robi pozostaje małą zagadką. Interesuje się fotografią. Potrafi uwiecznić niemalże każdy obraz, od twarzy wyrażającej dane uczucie, przez martwą naturę, zwierzęta i przedmioty. Jest w posiadaniu dwóch większych albumów ze zdjęciami, które wykonał i jednym mniejszym. Bywa, że dorobi sobie trochę jakąś małą sesją. Poza tym zdarza się mu spędzić wieczór przed dobrą książką, niekiedy nawet i dzień. Rzadziej można go spotkać w takich miejscach jak pub, bar czy club. Raczej z niego nudziarz.

Klasa: 2A.

Miejsce zamieszkania: Akademik.

Typ: Switch.