Urząd Miasta

Nie pewnie wszedł do Urzędu. Podszedł do kolejki aby dojść, do okienka. Kiedy nadeszła jego kolej nie pewnie wyjaśnił o co chodzi. Odesłali Kazuye do odpowiedniego gabinetu. Zapukał i wszedł nie pewnie.
-Dzień dobry. Ja w sprawie dokumentów do stypendium-powiedział nie patrząc na urzędnika.
Odpowiedział na jego pytanie o imię i nazwisko. Kobieta poszła czegoś szukać. Czerwonowłosy siedział i bawił się dyskretnie blizną najbliżej rękawa bluzy. Urzędniczka wróciła i powiedziała, że musi coś jeszcze sprawdzić i szukała czegoś w systemie. Przyszedł jeszcze jeden urzędnik, ale z opieki społecznej. Nieśmiały chłopak już nic nie rozumiał.
-O co chodzi?-spytał się nie pewnie.
-Spokojnie. Nic czego musisz się bać-powiedziała kobieta z urzędu. Kazała im na coś lub na kogoś czekać.
Kazuya coraz bardziej nerwowo bawił się starą blizna. Nagle drzwi się otworzyły się i stał tam inny pracowniki opieki społecznej i mężczyzna jakiego Kazu widział na imprezie, która odbywała się na strychu. Nie pamiętał jego imienia.

Shiki potarmosił włosy. Był kompletnie zdezorientowany. Telefon od Takashiego, pracownika opieki społecznej i jednego z jego stałych klientów, całkowicie wybił go z rytmu.
- Astin, nie zgadniesz co znalazłem.
I znalazł, kurwa jego mać.
Shiki szedł posłusznie za Takashim, w myślach wmawiając sobie, że to kiepski żart. To wszystko to żart. Zapierdolę ich wszystkich.
- Ty...? - Astin zatrzymał się, niemal upadając. Na ławce siedział czerwonowłosy chłopak z imprezy, którego Shiki zapamiętał jako nieśmiałego, ale miłego.
Bez jaj.
- Kasai-kun. - mężczyzna uśmiechnął się ośmielająco do chłopaka i wskazał na Shikiego, który przybrał barwę papieru kredowego - To jest Shiki Astin. Twój starszy brat.

Patrzył na to zdziwiony nie wiedział o co chodzi. Ale przecież to nie możliwe. Z tego co mu wiadomo był jedynakiem.
-Prze...przepraszam, ale... to musi... być pomyłka.... Z tego co mi wiadomo... byłem... jedynakiem...-mówił nie pewnie nawet nie patrząc na swojego opiekuna tylko na swoje adidasy.
Shiro opiekun licealisty się nie odzywał. Nie wie jak to wyjaśnić tej dwójce. Musi to zrobić Takeshi. Kazu się nie odzywał tylko mocniej naciągnął swoją bluzę na ręce i założył kaptur. Ma amnezję, ale czy to prawda. Przecież ten facet jest z jego kolegą ze szkoły. Nie wie co zrobić. Chce już iść do swojego anioła.

- Zaraz, Takashi. - warknął Astin, marszcząc brwi - Czy ty wyciągnąłeś mnie z domu tylko po to, żeby pokazać mi to prymitywne przedstawienie? Masz mnie w papierach, wiesz, że miałem tylko jedną siostrę. Zapłacisz mi za to.
Takashi uciszył go uśmiechem. Shiki zgłupiał.
- Kasai-san... - zaczął powoli mężczyzna uspokajającym głosem - To prawda, tak myśleliśmy, dopóki nie trafiliśmy na twoje dokumenty adopcyjne, przypadkiem. Nie ma wątpliwości, że powinieneś nazywać się Kazuya Astin.
- Nie wierzę w to. - warknął Shiki - Dzieciak ma siedemnaście lat. Mnie zabraliście jak miałem pięć, a teraz mam dwadzieścia. To znaczy, że powinienem go pamiętać z domu. Skończmy to.
Takashi zmierzył go surowym wzrokiem.
- Twoją matkę zabrała karetka. Dziecko adoptowano w szpitalu. - powiedział pracownik opieki społecznej - Resztę ci już mówiłem. Teraz was zostawię.
Klepnął Kazuyę w ramię.
- Trzymaj się, młody. Shiki-san nie jest nawet w połowie tak straszny na jakiego wygląda.
CO TU SIĘ ODKURWIA?

-Mam na nazwisko Kasai-powiedział cicho. Nie wiedział o co chodzi. Nie to nie możliwe aby miał brata. Shiro pokazał im papiery przekazania opieki nad dzieckiem.
Chłopak nie wiedział co zrobić. Najchętniej by uciekł. Patrzył na to ze zdziwieniem. Zerknął na swojego "brata".
Ja jestem jedynakiem nie mam brata.
-Ja już pójdę. Przepraszam za nie porozumienie-powiedział cicho i ruszył do wyjścia. Musi zrobić sobie ranę. Już teraz. Musi. Nie ma jak zadzwonić do swojego chłopaka. Aby mu opisać sytuację.

- Hola, hola, młody. - Shiki złapał odchodzącego Kazuyę za kołnierz - Nigdzie się nie wybierasz.
Usadził chłopaka z powrotem na ławce i wziął głęboki oddech.
- Dobra, po kolei. Ten idiota Takashi pokazał mi papiery. Wszystkie, do cholery.
Umilkł na chwilę, zbierając myśli.
Co to kurwa ma być...
- Niestety, wygląda na to, że oni mają rację. - wskazał na stojących nieopodal pracowników opieki społecznej - Czy tego chcesz czy nie, masz teraz starszego braciszka. Mówili mi, że masz amnezję, ale o tym...
Szybkim ruchem odsunął mu rękaw bluzy.
- O tym mi nie mówili. - powiedział, patrząc na blizny - Zauważyłem je wtedy na strychu.
Puścił rękę Kasaia. Sam zakrył oczy przedramieniem.
- Cholera, no kto by pomyślał, że mamusia i tatuś tacy pracowici. - wymamrotał, po czym spojrzał na chłopaka - Nie masz czego żałować, że ich nie poznałeś. Dobrze, że cię adoptowano.

Patrzył na brata nie pewnie. Kiedy podwinął mu rękę sam go opuścił.
-Ile o tym wiesz?-spytał się nie pewnie przełknął ślinę. -Mam amnezję-potwierdził.
Spojrzał na Shiki'ego. Faktycznie byli podobni.
-Nie ruszaj moich blizn. I tak za dużo osób o nich wie, a nie tak miało być-powiedział mu cicho. Znowu spuścił wzrok.
-Czyli moi prawdziwi rodzice nie byli kimś wyjątkowym? A oprócz nas jest ktoś jeszcze?-te dwa pytania chodziły mu po głowie. Chce już uciec. Ale musi chyba z nim chwilę porozmawiać.
Nie chce brata. Nie chce niczego. Tylko mojego Anioła. Nikogo innego.-Mówił sobie w myślach.

- Tniesz się. I tyle. Dopóki nie spróbujesz mi popełnić samobójstwa pod nosem, to rób co chcesz. - wzruszył ramionami Shiki i westchnął ciężko.
Szkoda, że nie można tu palić.
- Nasi rodzice byli ćpunami i alkoholikami. - powiedział Astin beznamiętnie - Chlali i dawali sobie w żyłę całymi dniami. Mieszkaliśmy w melinie. Miałeś szczęście, że ktoś wziął cię w szpitalu. Pewnie dał naszej matce zero siedem wódki i z radością cię oddała.
Umilkł na chwilę.
- Był ktoś jeszcze. - powiedział cicho Shiki, bawiąc się palcami - Kaori. Moja bliźniacza siostra. Umarła, kiedy mieliśmy po czternaście lat.
Przeniósł wzrok na Kazuyę.
- Jeśli chcesz, możesz zatrzymać nazwisko Kasai. Czy tego chcemy czy nie, od teraz jestem za ciebie odpowiedzialny. Nie będę zmorą, o to się nie bój. Możesz dalej mieszkać w akademiku jeśli chcesz.
Westchnął i poczochrał chłopaka po włosach.
- Stało się, to stało. Już się od siebie nie uwolnimy. - wzruszył ramionami - Pewnie będę kiepskim bratem, ale szybko się przyzwyczaisz.

Wysłuchał go uważnie i zaraz zagryzł wargę i nic już nie mówił. Chyba cieszył się, że nie pamięta swojej rodziny bo chyba coś mu mówiło, że się to nie różni...
-Mogę już pójść? Muszę jeszcze coś zrobić-powiedział mu cicho. Chce uciec i na razie go unikać. Musi wszystko przemyśleć.
Już wstawał poprawiając włosy. Najlepiej było jak robi to Sven i właśnie się chce do niego dostać. Tylko, że nadal ma na głowie swojego brata.
-Pa. Masz na imię Shiki, nie?-chciał jeszcze to potwierdzić. Nie będzie mówić do niego bracie. To tylko połączenie krwi. Kazuya uważa, że nie ma rodziny.

Shiki wstał i wzruszył ramionami.
- Jak chcesz. Nie będę cię trzymał. - powiedział beznamiętnie, wyciągając z kieszeni skrawek papieru z nagryzmolonymi cyframi, po czym podał go chłopakowi - Zadzwoń wieczorem i powiedz mi co postanowiłeś.
Mężczyzna przeciągnął się i wygrzebał z kieszeni papierosa. Zaraz wypełni płuca kojącym dymem.
- Shiki Astin. - powiedział, odwracając się - I nie próbuj uciekać. Znajdę cię choćby na końcu świata. Mi też się ta sytuacja nie podoba.
Z tymi słowami wyszedł, zostawiając chłopaka samego.


[zt]

-Postaram się, ale nie obiecuje-powiedział chowając kartkę do kieszni. Znowu dym. Ruszył w strone domu kochanka. Musi z nim porozmawiać. Sam nie wie co zrobić.
-Pa Shiki-powiedział cicho i poszedł w swoją strone. Szybko doszedł do celu bo prawie biegł.
Musi sie spotkać z ukochanym.
[Zt]