Sala gimnastyczna

Hikaru ziewał idąc przez korytarz. Odzwyczaił się wczesnego wstawania. A pierwszego dnia pracy ma tak wcześnie. No, ale końcu znalazł jakąś pracę. Cud.
Doszedł w końcu do klasy.
Pięknie na pierwszy rzut oka to same ciapy
Stanął w końcu przed nimi. Znowu przeczesał po nich swoimi brązowymi oczkami.
-Jestem Hikaru Okita wasz nowy nauczyciel os wf-przedstawił się, ale naprawdę nie chciało mu się tego robić. -Przydzielono mi również drużynę koszykówki. Stary trener pochorował się jakoś tak...
Zerknął na swoją podkładkę z nazwiskami tych dzieciaków. Mógł se rękę uciąć, że połowa z nich ma naciągnięte oceny.
-No więc zaczynamy od testów sprawnościowych. Nie znam waszych możliwości, a chętnie je poznam-ten cudowny jęk niezadowolenia. Wiedział, że ich nie polubi.
-Będziecie w parach by szybciej poszło, a jedna osoba osobno z powodu waszej nie parzystości. Ja wybieram je-kolejny jęk. Będzie długa przeprawa przed Okitą. -Ci, których nie sprawdzam trenują mi siatkówkę. W tych wyznaczonych parach.-wyjaśnił i pokazał na piłki w rogu sali.
Połowa poszła. Naprawdę mieli naciągane oceny.
-Moriyama-powiedział teraz jedno nazwisko. Może on nie zawiedzie. -Wiesz co robić?-spytał dla pewności. Niektórzy nawet tego nie wiedzieli.

- To ja - wyszczerzył się wesoło do nowego nauczyciela. Średnio spodobał mu się fakt, że ich poprzedni wfista odszedł. Nie było wiadomo, czego się po tym spodziewać. Nie wyglądał na zbyt rozgarniętego. - Testy sprawnościowe, sensei? Które? Biegi, skoki w dal i wzwyż, przysiady, pompki? – zaczął wymieniać wszystko, co mu do głowy przyszło. Osobiście nie przepadał za rzutem piłką lekarską, więc wolał tego nawet nie sugerować.
Chłopak okazał się dość wytrzymały i silny, jednak rozciąganie to była jego pięta achillesowa.
- Sensei, bo wie pan... Ja przez ostatnie kilka dni chorowałem i nie bardzo orientuję się w zmianach. Treningi kosza są normalnie jak były? Znaczy w tych samych dniach? – przeczesał włosy. Szlag by to trafił, przysyłać im tak przystojnego nauczyciela. Wziął głęboki wdech, żeby się uspokoić. - Jestem w szkolnej reprezentacji kosza. Gram najczęściej na ofensywie. Czasem też idę na basen albo treningi siatki na ładne oczy. Zazwyczaj mnie wpuszczają.
Wolał nie mówić, że jest głównym nabijaczem punktów szkolnego klubu koszykówki. Jeśli mężczyzna traktuje tę pracę poważnie, to powinien się tego już dowiedzieć. W końcu był jednym z najważniejszych graczy. W sumie to był jedną z najlepszych osób w sporcie w całej szkole.

Popatrzył na niego zdziwiony. Pierwszy, który się orientuje. Wygląda nie pozornie, ale nie należy oceniać książki po okładce.
-Wszystko co wymieniłeś, choć skoki pominiemy, ale rzut piłką lekarską zostaje-powiedział patrząc na niego uważnie. No, no chyba jeden ma potencjał. Bał się trochę o drużynę.
-Trening ze mną jest dzisiaj pierwszy. Więc skoro grasz jestem pewien, że się pojawisz.-powiedział opierając się o siatkę dzielącą boiska. Na jednym była gra w kosza, a na drugim testy. -Nie będziesz miał siły na inne sporty po moim terningu-powiedział z uśmiechem. Dzisiaj się dowie, jak gra ta drużyna. Słyszał, że jest słaba. No, ale każdą da radę podciągnąć do jakiegoś poziomu.
-Zaczynaj bo są jeszcze inni gaduło-pokazał mu na tor. Patrzył mu się uważnie. Musiał ocenić wszystkich by mieć wszystko do nauki ich. Jeśli olewają wf to się przejadą na ocenia. Ale to powie im pod koniec lekcji. Na razie kataryce szło nieźle.

Jęknął na informację o rzucie piłką lekarską i prychnął za nazwanie go gadułą. Wcale nie był gadułą, po prostu tak jakoś wychodziło, że dużo mówił. Ale jeszcze nikt nigdy nie nazwał go gadułą!
Bardzo mu się nie podobało, że mają rzucać piłką lekarską, jednak grzecznie wykonał wszystkie polecenia nauczyciela. Miał najlepsze wyniki z całej klasy.
Po zajęciach podszedł do nauczyciela, z rękoma założonymi za głową. Ten wf nie należał do najłatwiejszych w jego życiu, ale nie było jakoś mega tragicznie, przynajmniej jego zdaniem.
- Sensei, nie żeby coś, ale nasza drużyna nie jest kiepska. Przynajmniej stały skład. Zmienników mógłby sensei trochę przycisnąć, bo mocno nam obniżają poziom. A w razie jakichś kontuzji kluczowych zawodników, cała drużyna jest przez to osłabiona. Pomijając to, jesteśmy „dość znośni” - powiedział wesoło, z uśmiechem niemal przyklejonym do ust. Chyba właśnie zgotował swojemu zespołowi piekło, jednak nie przejmował się tym za bardzo. Brakowało mu ciężkiego treningu. Zajęcia prowadzone przez poprzedniego trenera nie były złe, ale czasem brakowało mu wycisku, po którym się ledwo ruszał, jaki fundowali sobie z siostrą. - To do zobaczenia na treningu.

Na trening przyszedł przed czasem. Przez wszystkie lekcje dzielące go od tych zajęć siedział jak na szpilkach. W końcu zbliżał się czas treningu, więc przebrał się w swoje sportowe ciuchy i ćwiczył na boisku, czekając na pozostałych. Niemal wszystkie jego rzuty trafiały w siatkę. Widać było, że jego ulubionymi były rzuty z bliska. Umiał też rzucać za 3 punkty, jednak uważał, że dużo łatwiej wychodzi mu psucie ich. A przecież wykonać dwa pewne rzuty po dwa punkty każdy są dużo lepsze niż jeden niepewny za trzy punkty.

Nie poszło mu tragicznie, a najlepiej w śród wszystkich klas. Bo inni w ogóle nie wkładali w to serca.
On naprawdę był katarynką. Hikaru chyba zaklei jego usta taśmą. Bo jak tak dalej pójdzie będzie źle dla nauczyciela. A językiem umiał się ślicznie posługiwać.
-Jesteście znośni?-spytał się go słuchając na temat drużny. Już ma trening z piekła. Ciekawe co zrobią. Nie dowiedział się o co chodzi bo chłopak zniknął. Na reszcie lekcji robił to samo i okropnie go to nudziło. Ale musiał to zrobić by dostosować lekcję do każdego.

Na trening przyszedł 5 minut po jego rozpoczęciu aby wszyscy przyszli. Znowu nie pozorne osoby.
-Część z was już mnie zna, a część pozna jutro lub pojutrze.-powiedział wkładając ręce do kieszeni bluzy. Nadal się im przyglądał. -No cóż jestem Hikaru Okita.-ile razy muszę się jeszcze przedstawić.
-Dzisiaj mam dla was coś specjalnego. Trening, ale taki prawdziwy.-powiedział kręcąc piłką którą zebrał z podłogi. Na jednym palcu.
-Na początek rozgrzewka 30 razy każde ćwiczenie plus dwadzieścia minut biegu w okół sali. Biegu. Gracie w kosza tam trzeba mieć kondycje-rzucił piłką do kosza. -Jednak wsady lepiej mi wychodzą.-mruknął.

Natsu uwielbiał wf, uwielbiał też wszelaką aktywność fizyczną. Ale dwadzieścia minut biegu bez przerwy w ramach rozgrzewki było dla niego bardzo głupim pomysłem. Biegać mogli po zajęciach, a nie w trakcie. Tutaj powinni grać, doskonalić rzuty i ćwiczyć blokowanie przeciwników. Nie omieszkał tego wypomnieć nauczycielowi. Miał jednak tyle taktu, żeby nie robić tego przed całą drużyną, a sam na sam z trenerem. Natsu biegał na co dzień, więc nie miał większego problemu z taką rozgrzewką. Podobnie jak kilku jego kolegów ze stałej drużyny, chociaż rezerwowi niemal umierali. Gorzej jednak było z pozostałymi ćwiczeniami pomnożonymi razy trzydzieści.
Podczas gdy jego znajomi odpoczywali, on podszedł do trenera, powiedzieć mu co myśli na temat takiej rozgrzewki i dodać coś jeszcze.
- Sensei, naucz mnie wykonywać wsady – powiedział z upartą miną. Postanowił, że się tego nauczy i zamierzał dopiąć swego. Skoro Okita twierdził, że wsady mu wychodzą, to Natsu zamierzał z tego skorzystać. Teraz wpatrywał się z uporem maniaka w twarz trenera i wyrazem zaciętości wymalowanym na twarzy. W sumie nie przeszkadzałoby mu nawet to gdyby musiał zostać po zajęciach. To nie była matematyka czy chemia, żeby miał się obawiać. A fakt, że Okita wydawał się być wymagającym nauczycielem, tylko zwiększał frajdę płynącą z zajęć.

Patrzył na ich wypociny. Tak trudno było biegać przez 20 minut. No zawsze mogą biec w okół szkoły.
-Następna będzie gra miEdzy wami. Podzielcie się na dwie drużyny.-wyjaśmił idąc po potrzebne rzeczy. Jeśli tego nie umieją zrobić będzie ciężko ich przystosować do gry kiedy przeciwnik nakłada tempo, a oni nie będą mieli okazji go zmienić. Podrapał się po włosach myśląc na ich składami. Może zmienić drużyne jak chce.
-Pierwszy kontra ławka. Będzie mi łatwiej-patrzyli na niego jak na wariata.-No chce zobaczyć jak gracie, a tak najłatwiej-wyjaśnił. -10 minut na ogarnienicie się i przestąpienie do gry.
Pytanie zdziwiło go jak cholera. Ma nauczyć robić jego wsady. Tylko jakie normalne czy...
-Mogę ale nie zaprezentuje Ci tego-wyjaśnił mu. No raczej woli nadal chodzić niż zwiajać się z ból. -Jak myślisz czemu zostałem belfrem miejąc szanse na gre w krajowej reprezentacji?-zadał mu pytanie. Był bardzo ciekaw jego odpowiedzi. Mało kto wpadł na kontuzje. Zerknął na reszte drużyny oceniając co robią. Kiedy stwierdził, że są gotowi do gry. -Odpowiedź chce po treningu.

Kontuzja. Patrzyl na nauczyciela w ciezkim szoku. Az go scisnelo w srodku. Nie wyobrazal sobie, jakby nagle przestal moc uprawiac sport. Patrzyl, nie potrafiac nic z siebie wydusic. Ogarnal sie po dluzszej chwili i powiedzial - Sensei, z tym podzialem to zly pomysl. Zmiazdzymy ich, nudzac sie przy okazji. Nasza druzyna jesli przegrywa to przez nich wlasnie. Natsu strasznie irytowal brak wiary w nich ze strony trenera. Nie byli zla druzyna. Plasowali sie coraz wyzej, odkad Natsu dolaczyl do druzyny. Nie byli jeszcze wsrod najlepszych druzyn, ale torowali sobie do tego droge i powinni niedlugo sie tam znalezc. W ciagu kilku minut roznica miedzy druzynami byla olbrzymia. Staly sklad przekazywal sobie pilke, odbieral i zdobywal coraz to kolejne punkty, bez wiekszego trudu. Druzyna byla dobrze zgrana, znala swoje mocne i slabe strony i wykorzystywala je. Natsu zdobyl 2/3 wszystkich punktow, poczatkowo bawiac sie swietnie, a z czasem zaczynajac sie nudzic. Za to ich "lawka" dwoila sie i troila, a nie udalo sie im sie przebic przez staly sklad.
Natsu kozlowal w miejscu, patrzac na pozostalych zawodnikow. - Sensei, mozemy juz skonczyc ta farse...?

Patrząc na tą farsę się załamywał. No przynajmniej jeden zdobywał punkty. Umieli grać zespołowo to plus nawet wielki dla nich. Ale mieli trochę nie dopracowaną technikę, a ławka potrzebuję porządnego treningu.
-Przerwijcie, bo mam już pomysł-powiedział. Po takiej rozgrzewce mieli się grać no pierwszy tak, ale reszta.
Też Ci się łamagi trafiły, no przynajmniej ławka jest nimi
Podrapał się po głowie i ściągnął bluzę. Teraz można było zboczyć, że mimo braku sportu ma ładnie wyrzeźbione ciałko.
-Ławka potrzebuje porządnego treningu. I będą go mieć.-powiedział widząc ich miny.-Nie możecie osłabiać drużyny jak jeden jest niedysponowany. A stali mają się dobrze.-patrzył po wszystkich.
-Zmieniamy składy zobaczymy jak zagracie pod presją. Jedna kwarta, a przegrana drużyna sprząta po nas.-i tak ma lepsze metody niż jego trener. -Treningi będę intensywne z taką rozgrzewką. Nie zawsze macie kontrolę więc może być ciężko w czasie zawodów jeśli nie macie siły takiej by ich pokonać i dostosować się do tępa. Wiem co mówię bo nie raz spotkałem taką drużynę. Czasem trzeba grać na całe swoje możliwości i nie załamywać się różnicą punktów.-wyjaśnił im wszystko co powinni wiedzieć o terningach z nim. -Teraz pierwszy skład porzuca do kosza chce sprawdzić waszą skuteczność.

Natsu sie zagapil na nauczyciela, gdy ten sciagnal bluze. Przeciez nie jego wina, ze podobali mu sie dobrze zbudowani mezczyzni. Gdy zorientowal sie, co robi, szybko odwrocil glowe i przeczesal wlosy. Te zajecia moga sie dla mnie stac prawdziwa katorga... Tamten trener przynajmniej byl niski i z brzuchem, to nie zwracal mojej uwagi. Obawial sie jedynie o swoje postepy i koncentracje, a raczej ich brak w zwiazku ze stojacym tu mezczyzna. Mial nadzieje, ze sie ogarnie na czas trwania meczy. Pocieszala go mysl, ze prawdopodobnie i tak nie ma co na nauczyciela patrzec, bo ten prawdopodobnie jest hetero. Mogl wiec dalej sobie zaprzatac glowe Reyem. Ze tez trafilem do szkoly pelnej przystojniakow... Natsu sie usmiechnal. Pierwszy sklad bez problemu dawal sobie rade ze strzelaniem. Co prawda dwojka z nich radzila sobie nieco gorzej, jednak oni byli odpowiedzialni glownie za obrone i przechwytywanie pilki, a nie atak.
Natsu wyroznial sie najwiekszym odsetkiem strzelonych koszy w najkrotszym czasie, jednak wsady w jego wykonaniu byly bardzo pokraczne i niespecjalnie wychodzily. On jako jedyny probowal je wykonywac, reszta odpuscila, skupiajac sie na doszlifowaniu swoich najlepszych umiejetnosci.
Z postawy Natsu bila radosc, gdy trzymal pilke w reku. Czul sie jak ryba w wodzie, gdy mial rzucac do kosza. Gdy skupial sie calkowicie na grze, nie myslac czyje oczy obserwuja kazdy jego ruch, gral bardzo dobrze. Jednak gdy katem oka uchwycil sylwetke mezczyzny lub przypomnial sobie o jego obecnosci, zaraz sie dekoncentrowal i chybial.
W koncu siadl ciezko na lawke. Nie byl zadowolony ze swojego dzisiejszego wyniku. Zwalal to wszystko na kilkudniowa chorobe, twierdzac, ze jeszcze nie wyleczyl sie do konca i to przez to.

Patrzył na nich ciekawie nie źle sobie radzili. Co do obrony nie miał pretensji była ona by bronić kosza i przechwycić piłkę. Wyniki były nie najgorsze i dobrze skupiali się na swoich najlepszych umiejętnościach.
-No więc tak jest bardzo dobrze. Obronie pomóc w rzutach nie mogę, ale w bronieniu kosza już tak.-powiedział ziewając. Miał dość. Nie dość, że nie wyspany to jeszcze uczniowie mają do niego o coś wąty. Bo wszystkiemu winny nowy nauczyciel.
Czekał tylko na chwile kiedy skończy się ten nie szczęsny trening i pójdzie się wyspać.
-Moriyama skoro jeszcze nie wyzdrowiałeś nie przychodź na treningi bo będzie gorzej-powiedział i uderzył go delikatnie podkładką w głowę.
-Na dziś koniec. Wiem do czego zdolni jesteście więc ustalę plan treningów. I dla każdego i te które wam pomogą wzmocnić umiejętności. Moriyama sprząta piłki reszta pod prysznice-wygonił ich z sali. Jak dobrze, że to koniec.
-Wiesz czemu Cię nie nauczę?-spytał jak wszyscy wyszli i została ich dwójka.

- Nie! Sensei, nie moze mnie sensei wywalic z zajec, to niesprawiedliwe! Nie mam goraczki i czuje sie dobrze!
Przeklinal sie w myslach za swoj niewyparzony jezyk. Ale jak mogl nie szukac wymowek, skoro cwiczenia wychodzily mu gorzej niz zazwyczaj?
- Dlaczego to ja mam zbierac pilki, skoro sensei sam stwierdzil, ze mam nie przychodzic, bo jestem chory? - mruknal, chociaz bardziej dla zasady. Nie przeszkadzalo mu tak bardzo zbieranie pilek. W miedzyczasie dodatkowo mogl sobie postrzelac do kosza i to wlasnie robil. Gdy juz wszyscy poza nim i nauczycielem opuscili sale, Natsu spojrzal na Okite. Odwrocil wzrok, i spojrzal na trzymana w rekach ostatnia pilke. Zaczal ja obracac palcami.
- Kontuzja. Nie przychodzi mi do glowy nic poza tym. Zawsze sensei byl taki zgryzliwy czy to przez to, ze przepadly senseiowi szanse na zostanie swiatowej slawy koszykarzem? - mruknal ponuro. Nie zastanawial sie nigdy, co bedzie robil po liceum. Zawsze byl pewien, ze bedzie cos trenowal zawodowo. Nie dopuszczal do siebie mysli o mozliwosci posiadania kontuzji skreslajacej cale jego dotychczasowe zycie. Teraz jednak mial zywy przyklad, ze tak tez sie czasem dzieje, bez wzgledu na to, jak dobrym sie jest w tym, co sie robi.
Spojrzal niepewnie na gorujacego nad nim mezczyzne. Zdawal sobie sprawe, ze powiedzial troche za duzo.
- Sensei widzial moje wsady - powiedzial w koncu, chcac choc troche zmienic temat. - Nie radze sobie. Potrzebuje rad kogos, kto sie na tym zna. Poprzedni trener skupial sie na poprawie tego, co umiemy. Maksowal nasze main skille, ze tak to ujme. A ja chcialbym sie nauczyc czegos wiecej

-Bo twoja kolej inni będą sprzątać kiedy indziej-wyjaśnił mu spokojnie. Patrzył na jego rzuty był prawie idealne. Gdyby umiał wsady było by łatwiej.
Hikaru nie raz miał do czynienia z osobami, których plany się pokrzyżowały przez różne kontuzję.
-Wiązadła skokowego. Jak się w tym wyćwiczyłem naprawdę wysoko skakałem.-wyjaśnił mu spokojnie. Na usłyszał o swoim charakterze zachichotał. -Z relacji osób, które mnie trochę znają mówią, że zawsze miałem taki charakter.
Wziął piłkę, którą chłopak miał w rękach. Zaczął nią kozłować i chwile się zastanowił. No może mu pokażę. Chce się nauczyć to czemu nie.
-Pokażę Ci wsad tylko raz-pokazał nosem na kosz. Zaraz się przygotował do tego. Odbił się od zdrowej nogi i zrobił idealny wsad. Kiedy opadał na ziemie można było zobaczyć jego brzuch bo koszulka podeszła do góry.
-A co do treningów nauczę was tego co jest potrzebne, ale wiedź jedno rzadko będę prezentował o co chodzi bo dla mnie źle się to skończy.-dodał machając trochę drugą nogą. -Ważne by mieć cel do którego się dąży.

- To już wszystko jasne. Nie mamy co się spodziewać poprawy w traktowaniu - powiedział wyraźnie rozluźniony, że trener nie jest zły za jego przytyk.
Natsu chciał zatrzymać nauczyciela, jednak zanim zdołał cokolwiek powiedzieć, ten już gnał w stronę kosza. Chłopak zagapił się na Okitę. Stał i wpatrywał się w niego z rozchylonymi ustami. Nie dość, że był wysoki i dobrze zbudowany, to jeszcze potrafił robić idealne wsady. Chłopak wcale nie był pewny, co zachwyciło go bardziej.
Chwilę trwało, nim Natsu się ogarnął i zamknął usta, rumieniąc się z zażenowania. Przeczesał nerwowo włosy.
- Cel do którego się dąży... Jaki ty masz teraz cel, sensei? Teraz, po kontuzji. Nie wiem, co bym zrobił bez sportu. Nie jestem zbyt inteligentny, jeśli chodzi o wkuwanie formułek, liczenie też nie bardzo mi wychodzi... Całe moje życie kręci się na dobrą sprawę wokół sportu. – powiedział, z braku laku wyłamując sobie palce. Nie miał w dłoniach piłki, a musiał się czymś zająć. Spojrzał gdzieś w bok, w stronę szatni. Byleby gdzieś wzrok podziać i nie patrzeć na nauczyciela. Nie chciał się wkopać, a na pewno nie na pierwszych zajęciach. - Gdzie sensei tak wyrobił ciało? Samą koszykówką się przecież nie da tego osiągnąć w takim stopniu.

-Aj... Źle upadłem-mruknął czując delikatny ból w nodze. Patrzył na chłopaka ciekawie. Zaczął coś podejrzewać, ale nic nie powiedział. Stał opierając się bardziej na zdrowej nodze kręcąc piłką na palcu.
-Moim celem na początku było wybicie mojej szkoły, a potem kariera koszykarska. Z nauką mamy ten sam problem, zawsze możesz iść na AWF jak ja. Choć zawsze możesz być profesjonalistą.-powiedział mu spokojnie. Sam przeczesał swoje sterczące włosy.
-Już chcesz iść do szatni? Może ty spróbujesz, musisz ćwiczyć a się uda. Wsady są czasem lepsze niż rzuty-spyta widząc gdzie wędruje jego wzrok. Uśmiechnął się tylko i rzucił mu piłkę.
-Miałem gorsze treningi niż wy uwierz mi w to. Wy ze mną macie sielankę. Tam wyrobiłem ciało i trochę w Ameryce gdzie uczyłem się grać.-wyjaśnił ze wzruszeniem ramion. Mówił prawdę i nie było się czym chwalić. Wolał ten kraj niż tamten było tu po prostu ciekawiej.

- Musi sensei uważać, żeby nie wylądować z tą nogą w szpitalu. Skoro już mamy z senseiem, to nie chcę kolejnej zmiany trenera – uśmiechnął się lekko. Piłkę złapał bez problemu i odruchowo zaczął nią od razu kozłować. Przerzucał przy tym piłkę z ręki do ręki. - Chętnie zostanę i jeszcze poćwiczę. Ameryka... Moja siostra pojechała tam na stypendium do drużyny koszykarskiej. Na dodatek wyrwała ładnego koszykarza. Gdyby był z jakąś inną dziewczyną, a nie moją siostrą, to bym go chętnie odbił, a tak to jednak... Lubię swoje życie i wolałbym go przedwcześnie nie tracić z jej rąk.
Zaczął nawijać swoim starym zwyczajem. Po chwili zorientował się, do czego właśnie się nieświadomie przyznał przed nauczycielem i na jego policzkach wykwitł rumieniec wstydu. No pięknie, jeszcze teraz zacznie mnie unikać, bo podobają mi się mężczyźni... Piłka niemal wypadła mu z rąk, więc złapał ją pospiesznie. Chwilę później nerwowo przeczesał włosy.
- Przepraszam, za dużo gadam. Na pewno to senseia wcale nie interesuje. I Sensei widział, jak wyglądają moje wsady. Wołają o pomstę do nieba – powiedział dość szybko. Starał się odwrócić uwagę trenera od wcześniejszych słów. - Mam problem z porządnym wybiciem się.
Wrócił do kozłowania, skupiając się z całej siły na piłce. Głowę pochylił, by włosy choć trochę zasłoniły jego twarz.

Czyli mają podobne zwyczaje co do partnerów. Uśmiechnął się tylko na to. Między nimi może być ciekawie, bo chłopaka jakoś polubił.
Stop Hikaru, to uczeń. Znasz zasady nauczyciel z uczniem nie może się wiązać. Głupie poczucie mentalności nastolatka.
Karcił się w myślach za to. Ten dzieciak był cholernie interesujący nawet z tym swoim gadaniem. Zauważał powoli jego gesty jak się denerwuje.
-Mój znajomy z liceum nie umiał kozłować, a podawał precyzyjnie piłki i odbierał je przeciwniką. Zgadnij gdzie był w drużynie.-podszedł do niego i odebrał piłkę. -Nie mogę skakać, a mogę biegać.-wyjaśnił. Choć teraz głównie to siłownia na utrzymanie formy.
-Trening czyni mistrza młody. Musisz dobrze zrobić wyskok, a celność masz dobrą. Tylko wyćwicz wyskok i będzie dobrze. Rzymu też od razu nie próbowano-powiedział bawiąc się piłką. Chciał znowu zrobić zagranie, ale ból mu w tym przeszkadzał. Nie będzie narzekał przy uczniu. Tylko patrzył na niego swoimi brązowymi oczami.
Chyba miłość do mnie przyszła.Pomyślał widząc chłopaka w takim stanie, no bardzo się mu to spodobało. Ale czemu on musi być uczniem.

Odetchnął z ulgą, zauważając kątem oka, że nauczyciel nie odsunął się od niego z obrzydzeniem, gdy usłyszał o jego upodobaniach.
- Próbować... – odbił piłkę kilka razy, po czym pobiegł pod kosz, próbując wykonać względnie wyglądający wsad. Nie wychodziło mu to, ale z uporem maniaka raz za razem usiłować wrzucić piłkę do kosza. Brał sobie do serca każdą pojedynczą radę daną mu przez nauczyciela i ćwiczył do upadłego, starając się poprawić wszystkie błędy.
Po ponad pół godziny takiego intensywnego skakania nie był w stanie ustać na nogach. Nie zważał do tej pory uwagi na to, że coraz ciężej mu przychodził każdy kolejny skok i forsował się coraz bardziej. Mięśnie mu drżały, domagając się długiego odpoczynku. Siadł więc ciężko na podłodze pod koszem. Jednak wf, trening i dodatkowo jeszcze to było zbyt wielkim obciążeniem dla organizmu świeżo po chorobie.
Natsu padł na plecy, oddychając ciężko i zamykając oczy. Nie zwrócił uwagi na toczącą się gdzieś piłkę. Chwilę później postanowił wstać, ale nogi postanowiły odmówić mu posłuszeństwa, więc wylądował z powrotem na podłodze.
- Chyba jednak trochę tu posiedzę - powiedział z nutką wesołości w głosie, chociaż tak naprawdę to wcale mu do śmiechu nie było. Był zmęczony i obolały i miał ochotę wziąć gorący prysznic i położyć się w łóżku, żeby odpocząć. Że też nie pomyślał o tym wcześniej, żeby trochę przystopować. Natsu jak się do czegoś zaczął przykładać i się wciągnął, to trzeba było kogoś z zewnątrz, żeby go wyhamować. Przeczesał włosy, patrząc trochę bezradnie na górującego nad nim trenera. - Cóż, chyba nie będę cię już, sensei, zatrzymywał. Dzięki za poświęcony mi czas. Posiedzę trochę, a później posprzątam i się stąd zabiorę. Nie ma potrzeby, żeby sensei marnował na mnie swój wolny czas – uśmiechnął się ciepło do trenera,
W tej chwili poważnie rozważał zadzwonienie do Endo i poproszenie go o pomoc. O ile oczywiście nie ma teraz korków. I o ile doczołga się jakoś do telefonu.

Pokręcił na to głową. Nie miał siły a dalej robił. Przypominał mu siebie z przeszłości. No też przeforsował organizm.
-Przesadziłeś dzieciaku. Jesteś po chorobie nie. Organizm może tego nie wytrzymać-powiedział siadając na przeciwko niego. Mają taką samą postawę do sportu i inne. Szkoda, że jest uczniem innaczej był by idelnym partnerem. Przeciwieństwem byłego Hikaru.
-Nie przeszkadza mi siedzenie tu. Lepsze niż nuda w mieszkaniu. A widząc twój zapał mam ochotę jeszcze bardziej pomóc Ci z tym. Choć nie wiem jak z powodu tej głupiej nogi.-popatrzył na jego nogi. -Jutro nie idziesz na wf i trening, chyba że dla obrony. Nieźle się przeciążyłeś-powiedział widząc jak mięśnie mu drżął. Pokręcił na to głową. -Jeśli będziesz dalej będziesz się tak forsował też sobie coś uszkodzisz.-wyjaśnił mu. Zaczął się zastanawiać czy da radę coś zrobić, ale nic oprócz zaprowadzenia go tam gdzie mieszka nie przychodzi mu do głowy.
-Mieszkasz w akademiku? Pomogę Ci dojść, po drodze wymyślimy wymówkę dlaczego tak jest-powiedział mu z uśmiechem. Pociągnął go w górę by stanął oparty o nauczyciela. Choć on mógł bez problemu go podnieść.

- Jutro będę miał zakwasy, że będę ledwo się ruszał, ale pojutrze już powinienem dać radę funkcjonować w miarę normalnie. Nic mi nie będzie. Zdecydowana większość moich urazów pochodzi spoza zajęć sportowych. A było, nie było, jestem dość urazotwórczy – wzruszył ramionami. Nawet niespecjalnie mu przeszkadzało nazwanie go dzieciakiem. Słysząc, że trenerowi nie przeszkadza siedzenie tutaj, sprawiło, że na ustach Natsu pojawił się uśmiech. - Jutro nie mam wf'u, sensei. Ale dziękuję za troskę i doceniam. I jak rozumiem ilość treningów w tygodniu wzrosła? Do tej pory mieliśmy dwa w tygodniu – poinformował Okitę. Domyślał się, że ten już o tym wie. Ich poprzedni trener nie miał ochoty częściej po lekcjach zostawać, więc nie forsował u dyrektora większej ilości zajęć dla koszykarzy. Poza tym zastanawiał się obawiać czy nie poumierają na tak intensywnych zajęciach dzień w dzień.
- Mhm. W akademiku. Piętro nad Vendell-senseiem. I tu nie ma co wymyślać, przetrenowałem się po prostu – gdy nauczyciel podciągnął go do góry, pod razu się go złapał spanikowany, bo nogi momentalnie się ugięły pod ciężarem ciała.
- Sensei, może jednak mnie sensei, zostawi w szatni czy tutaj, a ja zadzwonię po kumpla, żeby mi pomógł? – spytał zażenowany sytuacją. Właśnie wisiał na swoim cholernie przystojnym nauczycielu wf'u. - Poza tym jeszcze sensei sobie coś nadwyręży i dopiero będzie. A później będzie na mnie, że mnie trzeba było taszczyć, jak worek kartofli i przez to znów nie mamy wfisty.

-Tak trzy razy w tygodniu. Ale to by wam pomóc jeden dodatkowy jest do rozciągnięcia się, a reszta dla treningu. Słabi nie jesteście, możecie mieć częściej, ale chodzi o wasze wyniki-powiedział spokojnie poparawiając go tak by ustał. Zaprowadził powoli do szatni.
-No to moja wina i tak mam do zrobienia jeszcze w szkolę więc się przewietrzę.-wyjaśnił sadzając go w szatni.
-To, teeen. Przebież się i zaraz zaprowadzę Cię do akademika-podrapał się i wyszedł.
Liczę, że nie spotkam opiekuna. Bo będzie na mnie, że pozwalam mu na to.-myślał szybko idąc po swoją bluzę. Dobra to jego wina bo widział kiedy ma dość. Czekał aż chłopak go zawoła. Zaprowadzi go na spokojnie i wróci do papierkowej roboty. Czemu nauczyciel wf ją ma przecież nie ma tu sprawdzianów.

Natsu jęknął, słysząc o rozciąganiu. Był bardzo słabo rozciągnięty i nie lubił tego robić. Nie bawiło go to, w przeciwieństwie do biegania, pływania czy gier zespołowych. Przez całą drogę do szatni Okita bardziej go wlókł, niż pomagał mu iść. Nogi chłopaka ni rusz nie chciały współpracować.
Z ulgą powitał słowa trenera, o tym, że ma się przebrać sam. Spaliłby się ze wstydu, mocując się z nogawkami spodni, które uparły się, żeby nie pozwolić się ubrać na nogi. Po długich minutach zmagań z ubraniem, opadł zmęczony plecami na ławkę. Zawołał Okitę, a gdy ten wszedł, oznajmił – Nigdy nie sądziłem, że ubieranie się może być tak męczącym zajęciem...
Spojrzał ponuro na nauczyciela.
- Jak mnie sensei tak będzie ciągnął całą drogę do akademika, to na pewno sobie sensei coś naciągnie. I co ma sensei jeszcze do zrobienia w szkole? – spytał zainteresowany. Co może wfista robić w szkole o takich godzinach? Bo przecież nie sprawdzać sprawdziany, choć i tacy maniacy się zdarzali, co robili sprawdziany z teorii. Podniósł się z trudem do siadu, nawet nie próbując wstawać. Wiedział, że jego nogi nie dadzą się w to wrobić do końca dnia. Podejrzewał też koszmarne zakwasy następnego ranka. - Tak się zastanawiam... Może mógłbym chociaż kawę albo herbatę senseiowi zaproponować w ramach podzięki za pomoc? Ciastek nie proponuję, bo nie mam, ale jakieś owoce się znajdą. Są dużo zdrowsze.

Przyszedł jak go zawołał. Patrzył na zmaltretowanego chłopaka. Pokręcił głową i bez problemu go posadził.
-Bardzo troskliwy jesteś Moriyama.-powiedział z uśmiechem. -Nic mi nie będzie to jak dźwiganie ciężarów. Oszczędzisz mi dzień na siłowni wiesz. A jakoś nie mam ochoty tam chodzić-zaśmiał się spokojnie. Znowu przerzucił go sobie przez ramię. Faktycznie mało możliwe by nauczuciel o tej porze siedział. Tym bardziej takiego przedmiotu.
-Jestem tu drugi dzień. Mam jeszcze robotę papierkową do zrobienia-wyjaśnił mu idąc spokojnie. Nim wyszedł z szatni wywalił się o coś. Wylądował na ziemi, a chłopak jakimś cudem na jego piersi. Stykali się nosami. To bardzo absurdalna sytuacja. No przynajmniej dla Hikaru. Nie mógł się ruszyć bo zesztywniał. Patrzyli sobie głęboko w oczy.
No to się wpakowaliśmy

- To dlatego sensei maltretuje tak uczniów! Żeby później móc ich bezkarnie dźwigać i nie musieć chodzić na siłownię! - zaśmiał się ciepło. - Dla senseia, to mogę nawet robić za obciążnik.
Pozwolił się podnieść, jednak chwilę później na powrót leżał, na dodatek na nauczycielu. Wstrzymał oddech, wpatrując się w oczy trenera, a jego serce biło jak szalone. Wystarczy jeden drobny ruch i..., pomyślał Natsu, zastanawiając się szybko, jak zainicjować pocałunek, by wyglądało to na przypadek. Tak, żeby Okita nie mógł mieć mu nic do zarzucenia. Nie mógł jednak na nic wpaść, więc po prostu pochylił się bliżej jego ust, przymykając oczy. Trwało to co najwyżej sekundę, aż Natsu uświadomił sobie, co tak właściwie robi. Przecież nawet nie miał pewności co do orientacji mężczyzny, nie wspominając o stanie cywilnym – choć obrączki to on nie posiadał, co chłopak z ulgą zarejestrował.
Czym prędzej stoczył się z nauczyciela na podłogę.
- Sensei, nic ci nie jest? – spytał, siadając przy trenerze. Że też pierwsze, o czym pomyślał, to był pocałunek, a dopiero później zdrowie Okity. W dalszym ciągu jednak próbował się uspokoić po tak bliskim kontakcie. - Nie dość, że jestem urazotwórczy względem siebie, to jeszcze względem innych najwyraźniej też. I... Chyba wygodniej będzie senseiowi nieść mnie na plecach – wydusił w końcu z siebie, choć jego męska duma krzyczała wniebogłosy.