Mikkel Eriksson

Imię: Mikkel
Nazwisko: Eriksson
Wiek: 17 l.
Rodzina:
Zapewne gdzieś tam żyją jego rodzice - Emilia oraz Thomas Eriksson.

Wygląd:
Metr siedemdziesiąt pięć wzrostu to akurat tyle, by nie wyróżniać się w tłumie. Mimo wszystko wysokości tej dodały mu dość wysokie nogi. Chłopak jest przeciętnej postury. Nie jest ani gruby, ani chudy, a mięśnie są znikome, choć nie można powiedzieć, że ich nie posiada. Lepiej rzec, że jest po prostu wysportowany. Ma bladą, porcelanową cerę, przez co szybko się opala i to na czerwono, co nie jest ani ładne ani przyjemne. Gdyby nie utrudniało mu to życia w wystarczającym stopniu, to można jeszcze dodać, że jego cera jest sprawcą wszelkich rumieńców i innych irytujących reakcji, na które nigdy nie mógł nic poradzić. Każdy włos odstaje we własną stronę, jednak ten mało co robi, aby wreszcie porządnie się ułożyły. Włosy same w sobie nie są zbyt długie, jednak jego grzywka zasłania jego duże oczy w odcieniu lazuru, lekko przechodzące w wiosenną zieleń. Niegdyś miał czarne włosy, jednak przefarbował je na brąz.
Zmienił ich kolor z powodu znajomej, która po przefarbowaniu swoich włosów była karcona i zaczepiana przez nauczycieli. Chłopak, aby pokazać nauczycielom, że to nic wielkiego, sam zmienił ich wygląd. Po tym nauczyciele przestali zwracać na to uwagę, jednak sam zaczął być zaczepiany przez delikwentów i wyzywany. Nic to na nim nie robiło, dopóki inni myśleli, że zrobił to w dobrej sprawie. Mimo jego włosów, ubrania mało go wyróżniają. Stara się ubierać schludnie, a u brania dobierać tak, aby do siebie pasowały. Nosi wyprasowane koszule, niewłożone w spodnie, bluzki na długi rękaw, który jest trochę przydługi, a nieraz bluzy z kapturem. W chłodniejsze dni ubiera jeansy, a kiedy na niebie widać słońce, a na termometrze więcej niż dwadzieścia stopni, chętnie ubierze jakieś trzy-czwarte spodenki. Nie wybrzydza w butach. Może nosić kilka lat te same trampki, nawet wtedy, kiedy będą dosyć zniszczone. Zmieni je dopiero wtedy, kiedy ktoś zwróci mu uwagę.

Charakter:
Niby spokojny i uprzejmy. Niby uczynny, samodzielny i inteligentny. Niby. Mikkel stara się utwierdzać innych w przekonaniu, że taki jest. Do osób mu nieznanych zwraca się mile i z ufnością w głosie. Na jego twarzy gości wtedy serdeczny uśmiech.
Spokojnie podchodzi do wszystkiego i pomaga innym, aby uważali go za osobę godną naśladowania. Pragnie być jak najlepszy, aby jego rodzice żałowali, że go zostawili. Aby kiedyś spojrzeli na niego i na ich twarzach pojawił się wyraz smutku. Chłopak już do nich nie należał, nie uważał ich za swoich rodziców. Wolał wmawiać sobie, że nie ma rodziny. Że jest zależny sam od siebie. Że nie musi na nikim polegać, tylko na samym sobie.
Pozory pozorami, ale jaki jest naprawdę? On sam nie wie. Udawał tyle charakterów, że już sam nie wie, który jest jego. Wszystko mu się pomieszało. Tak czy inaczej, przy osobach dobrze mu znanych, którzy wiedzą, jaki jest naprawdę, jest taki, jak mu najwygodniej. Jego postawa zależy od osoby. Jeśli ją lubi jest dla niej nieco milszy i powstrzymuje się od aroganckich czy wrednych docinek. Uśmiecha się wtedy znacznie więcej i jest to prawdziwy uśmiech lub nawet śmiech. Dla osób przez niego nielubianych jest wredny na całej linii. Nie interesuje go, co ta osoba do niego mówi, stara się jej nie słuchać i ją ignorować. Rzadko zdarza się, aby chłopak polubił kogokolwiek tak bardzo, aby mógł skoczyć za nim w ogień, ale jeśli już znajdzie się taka osoba, sam będzie się ciągle do niej przyczepiał, próbował z nim rozmawiać, nawet wtedy, gdy nie będzie go słuchać. Będzie chciał dowiedzieć o nim jak najwięcej, wiedzieć jak nazywa się jego matka, jak nazwałby swoje dziecko lub nawet rozmiar bielizny. Nie będzie chciał go nigdy opuścić. Stanie się wtedy jak teoretyczny prześladowca, jednak jego miłość byłaby prawdziwa. Starałby się dla tej osoby zmienić tak, aby go zaakceptowała. Jednak kiedy owa osoba go opuści na pewno nie powróci do siebie w krótkim czasie.

Wady: z pewnością fałszywość, kłamliwość, nieufność i bycie egoistą.
Zalety: choć jest ich mało, to na pewno można do tego zaliczyć inteligencję, cierpliwość oraz kulturę osobistą... w jakimś stopniu.

Historia:
Mikkel odkąd pamięta, mieszkał w sierocińcu. Jego rodzice oddali go do domu dziecka z niewiadomych dla niego przyczyn.
Z wiekiem stawał się coraz bardziej zamknięty w sobie, jednak w podstawówce inne dzieci zaczęły mu dokuczać z powodu jego życia. Chłopak ignorował ich dokuczanie, jednak kiedy wszystko to przerodziło się w prześladowanie, wszystko to, co dusił w sobie do tego momentu, wyszło na zewnątrz. Stał się wredny i sam zaczął prześladować swoich prześladowców. Dzieciaki zaczęły uważać, że jest świrnięty, więc zostawiły go w spokoju. Wtedy odetchnął z ulgą i kolejny raz zmienił sobie charakter. Spróbował być dobrym dzieckiem, zaczął się dużo uczyć, nawet zbyt wiele, jak na jego wiek. Chciał wypaść przed innymi jak najlepiej. Jak chłopczyk z dobrej rodziny.
Chciał również, aby inni zobaczyli, że potrafi być lepszy od nich, choć i tak w środku nadal był aroganckim dupkiem i z powrotem zaczął w sobie wszystko dusić. Inni więc żyli w przekonaniu, że Mikkel zmienił się na lepsze. Podziwiali go i chwalili, a chłopak, choć na zewnątrz z serdecznym uśmiechem na ustach, w duchu gardził tymi osobami.


Zainteresowania/hobby:
- Literatura obca
- Gra na pianinie bądź fortepianie
- Rysowanie jakichś niemających jakiegokolwiek sensu komiksów
- Szycie
- Potrafi jeździć na rolkach. Próbował już jeździć na rowerze, a nawet na deskorolce, ale jazda na rolkach wychodzi mu najlepiej. Na reszcie ciągle się wywraca, więc uważa, że są do niczego. Chociaż nawet dobrze wychodzi mu jazda na hulajnodze… tak.
- Od podstawówki uczęszczał na kółko teatralne. Aktorstwo często pomaga mu w życiu codziennym. Występował podczas różnych świąt bądź zbiórek charytatywnych.

Klasa: 2A

Miejsce zamieszkania: Akademik

Zawód: ---

Typ: switch

ZAAKCEPTOWANE! : )