Psychotic Love.

Po długim i namiętnym seksie, Josh w końcu doszedł, zaciskając się na męskości kochanka. W chwili uniesienia ugryzł go w ramię, by choć trochę stłumić głośny jęk rozkoszy wydobywający się z jego gardła. Gdy jego kochanek też doszedł, Josh przestał oplatać go nogami w pasie, kładąc je na podłodze. Nie kochali się w najwygodniejszych pozycjach świata, ale przynajmniej ich życie seksualne było urozmaicone. Nie do granic możliwości, wielu rzeczy nie praktykowali, jednak nie trzymali się kurczowo łóżka i jednej czy dwóch pozycji.
Leżał na podłodze z zamkniętymi oczami, wsłuchując się w oddech kochanka i uspokajając swój własny.
- Letni prysznic - zawyrokował. Sam nie da rady dostać się teraz do łazienki, a gorąca woda i wszystkie zadrapania to naprawdę głupi pomysł. Przechodząc obok lustra, chyba zamknie oczy, żeby nie widzieć w jakim jest stanie. Chociaż podejrzewał, że Alex też na plecach i bokach ma parę ładnych szram. Miał nadzieję, że nie będzie ich widać spod koszuli, w którą mężczyzna będzie ubrany. Z powodu wykonywanej przez Alexa pracy, Josh starał się trochę ograniczać, w tym co robił i nie zostawiać przykładowo malinek na szyi, gdzie były one bardzo widoczne.
- A później mnie zanieś do łóżka - zamarudził, obejmując szyję Alexa i wtulając się w jego ciało. Ziewnął przeciągle i powiedział sennie. - A później porozmawiamy.
O ile nie usnę przed twoim wyjściem. Nie chcę czekać, aż będziesz z powrotem w domu.
- W ogóle mniej więcej o której masz w planach być z powrotem w domu?

Mruknął do ucha kochanka, nie pozwalając mu się zbyt mocno odsunąć. Ułożył się na chwilę na miękkim dywanie, żeby przyglądać się kochankowi. Ucałował jego szczękę, kiedy ten się odezwał. Lubił robić ślady na jego ciele, najlepiej takie, które będą odczuwalne, będą o wszystkim przypominały jeszcze po wszystkim. Które ładnie przyzdobią to kruche ciało.
Pogłaskał go lekko po biodrach i powoli zaczął unosić.
- Jak sobie życzysz. - ucałował go w czoło, objął go mocno i podniósł się z nim. Chłopak nie był wyjątkowo ciężki, ważył tyle, co przeciętna osoba w jego wieku. Alex może by nim nie podrzucał, ale noszenie go na niewielkich odległościach nie było wielkim problemem, a i jemu sprawiało przyjemność.
Kiedy wszedł do łazienki i postawił kochanka pod prysznicem, związał włosy w krótką kitkę, żeby już ich nie moczyć i puścił wodę.
- Nie mam pojęcia. Mogę ci napisać, jak będziesz wracał... to mi zrobisz jakąś ciepłą kolację. - zaczął spokojnie myć jego ciało. Miał jeszcze czas, ale wyjdzie przed rozmową. Nie chciałby jej musieć ucinać i zostawiać na potem, a ona faktycznie odbyć się musi. Josh robi się zbyt nerwowy.

Uśmiechnął się, kiedy kochanek go podniósł i spełnił jego prośbę. Wtulił się w jego ciało, zamykając oczy. Aktualnie jedyne, czego chciał to prysznic i sen – najlepiej w objęciach kochanka, ale na to nawet nie liczył. Mężczyzna miał swoją pracę i Joshowi wydawało się, że on sam bardziej szanuje pracę swojego kochanka, niż Alex jego pracę. Może i praca chłopaka nie była jakaś specjalnie dochodowa i często wymagała dużego poświęcenia z jego strony – gdy z zajęć biegł na jakieś wesele, po czym wracał do domu przespać się ze dwie godziny i pędzić dalej na zajęcia. Czasem poważnie rozważał przeniesienie się na studia zaoczne, wtedy jednak musiałby za nie płacić, co było mu nie w smak.
Stojąc pod prysznicem, oparł się o kochanka, gdyż niezbyt stabilnie trzymał się na nogach. Co jak co, ale tym razem mężczyzna zapewnił mu solidne rżnięcie.
- Alex, nie sądzę, żebym był w stanie stać teraz przy garach. Albo nawet za kilka godzin - powiedział zmęczonym głosem. - Ale miło będzie, jak napiszesz esa, to będę wiedział, kiedy mniej więcej się ciebie spodziewać.
Pomógł się umyć i umył też partnera, a później pozwolił się zanieść do łóżka. Ignorując zakładanie jakichkolwiek ubrań, nakrył się kołdrą i położył na brzuchu. Wolał nie ryzykować fali bólu, którą na pewno by odczuł, przekręcając się na plecy.
Odnosił wrażenie, że zapomniał o czymś bardzo ważnym, gdy patrzył na ubierającego się i wychodzącego z pokoju partnera. Przypomniał sobie, gdy mężczyzna już ruszył do sądu na rozprawę.
Cholera, rozmowa...
Niedługo jednak się irytował na samego siebie za to jawne zapominalstwo, bo dość szybko usnął.

Wyrwał go ze snu dopiero dźwięk esemesa, a do świadomości przywrócił przeraźliwy ból w dole, gdy przekręcił się na plecy. Jęknął, wracając do wyjściowej pozycji. W tym stanie na pewno nie będzie nic gotował. Sięgnął po telefon, sprawdzając godzinę powrotu partnera i wtulił głowę w poduszkę, w oczekiwaniu na niego.

Uśmiechnął się pod nosem, kładąc partnera do łóżka. Lubił, kiedy ten był nago po domu. Tu w końcu nikt inny go nie zobaczy, jest taki tylko dla niego, więc czemu by nie? Ucałował go za uchem i wyszedł.
I to nie tak, że on nie szanuje pracy kochanka. On jedynie jej nie chce. Nie chce, żeby cokolwiek mu go zabierało choćby i na małą chwilkę. Chciał, żeby należał tylko do niego, mieć pewność, że od niego nie ucieknie, że w tej chwili nie podrywa go jakiś zidiociały klient.

Nie lubił takich dni. Kiedy musiał siedzieć na sali rozpraw między ludźmi, którzy sądzą, że jest on współodpowiedzialny za to, co się wydarzyło. Nie wszystkich nieszczęść można uniknąć, czasami trzeba podejmować trudne decyzje, nikt nie chce tego robić. Zawsze zanim jakąkolwiek podejmie, upewnia się jak tylko może, że jest właściwa i na szczęście nie ląduje w tym miejscu zbyt często...
To było cholernie męczące. I kiedy nareszcie wyszedł z sali sądowej, był kompletnie bez sił. Wolałby dostać wycisk na siłowni, przebiec drogę do swojego domu, byle nie być tak emocjonalnie wykończonym. Świadkowie, przesłuchania, jego przesłuchanie, zachowanie pacjenta, cała rzeczowość i nieprzyjemna doniosłość sytuacji.
Puścił sms'a kochankowi, wsiadająd do auta i po pół godzinie był w domu. Wszedł do środka, zdejmując buty i płaszcz i natychmiast poszedł do góry, by paść obok niego na łóżko.
- Zabijcie mnie.
Jutro musi być na dziesiątą w pracy. Przymknął oczy i przyciągnął do siebie kochanka.

- Aż tak źle? Ał! - spytał i jęknął, gdy ten go przyciągał. - Delikatniej, wszystko mnie przez ciebie boli!
Odetchnął ciężko, wtulając się w kochanka. - Nie marudź, masz na dziesiątą, nie ósmą... Rano mam fotografować dzieciaki w jakiejś szkole, a popołudniem biec na zajęcia z konstrukcji budynków...
Spróbował się trochę przekręcić, jak najdelikatniej umiał, ale i tak bolało.
- Chyba będę musiał znaleźć kogoś na zastępstwo na jutro... Jak się tak będę krzywił, to przestraszę wszystkie dzieciaki i tyle będzie z kasy za fotki... Tylko nie mam pojęcia jak się wyłgać na uczelni.
Jedną ręką zaczął mozolnie, w skupieniu rozpinać guziki koszuli Alexa. Średnio mu to szło, ale na drugiej ręce leżał, więc nie bardzo miał jak jej używać.
- Alex, mieliśmy pogadać. Myślę, że czas najwyższy, póki tu jesteś i się nigdzie szybko nie wybierasz.

Zerknął na kochanka leniwie. Był w sumie zdziwiony, że ten nie ma żadnych problemów w związku z nie pojawieniem się na umówionej sesji. Wątpił, by klienci byli zadowoleni z braku fotografa, skoro go zamówili - kimkolwiek byli. Ale przysunął się i oparł głowę o kochanka.
- Bardzo źle. Głowę mi zaraz rozsadzi. Jutro może być ciekawie, ale nie chce mi się wstawać tak wcześnie. Szczególnie z zimnym łóżkiem po prawej. - pokręcił głową i ucałował go w skroń.
- Powiedz im, że twój facet załatwił ci seks o jakim od dawna nie marzyli i musisz to odchorować. Wiesz, że nie zrozumieją, ale to nie twój problem. Masz seks, a oni nie. - puścił mu oczko z lekkim uśmiechem. Pocałował delikatnie kącik jego warg. Nie chciał, żeby chłopak wychodził i pewnie będzie starał się to jak najbardziej wydłużać.
Odetchnął cicho i ucałował go lekko. Muszą pogadać, ale czuł, że to nie będzie łatwe.
- Wiem, skarbie. Mów więc. - powiedział cierpliwie. Pogłaskał go lekko po policzku i czekał. Domyślał się, co ten ma do powiedzenia i... cóż, że to wszystko prawda. Że znajdował swoje rzeczy w dziwnych miejscach, albo je gubił. Że wyłączał, lub włączał mu się budzik w dziwnych chwilach, że... po prostu zdarzały się dziwne sytuacje, których nie rozumie i podejrzewa, że Alex jest ich przyczyną. Co jest - bez znaczenia... Alex jedynie chce zatrzymać go dla siebie. Wyłącznie dla siebie.
Ucałował go w czoło i pogłaskał po policzku.
- Opowiedz spokojnie, o co chodzi. - powiedział czule, nie odsuwając dłoni.

- Myślę, że tym nie przekonam kumpla, żeby mnie zastąpił. Chyba, że zechce sprawdzić ile z tych słów o nieziemskim seksie to prawda, ale jakoś nie bardzo chcę się tobą dzielić. Ehh... Muszę się przygotować na oddanie 3/4 swoich zarobków z jutra... Albo i więcej... Jezu, liczę na to, że mnie zastąpi, naprawdę nie dam rady się ruszyć... – jęknął cierpięniczo.
Wziął głęboki oddech, przygotowując się mentalnie na rozmowę. Spojrzał poważnie na partnera. Położył swoją dłoń na jego.
- Mógłbyś przestać grzebać w moich rzeczach i je przestawiać? Naprawdę, miałem już parę razy przez to nieprzyjemną sytuację. Z dzisiaj na czele.
Nie przekładał tych rzeczy przecież sam, a dziwnym trafem tylko jego rzeczy urządzały sobie wycieczki. Te należące do Alexa już nie. - Znacznie ułatwiłoby mi to pracę. I zdanie studiów. Ciężko jest liczyć potęgi do ósmej ułamków w logarytmie naturalnym

Odetchnął, patrząc na niego uważnie. Nie odpowiedział na jego słowa. Nie obchodziły go zarobki chłopaka, i tak to on utrzymywał ten dom. Josh kupował co chciał, ale bez znaczenia było za czyje pieniądze - Alexowi wręcz nie odpowiadało, że korzysta ze swoich. I, że nadal utrzymuje to swoje mieszkanie. Nie rozumiał, po co to wszystko. Skąd taka potrzeba niezależności. Miał przecież po prostu należeć do niego, nic więcej. Ileż osób oddałoby wszystko, żeby móc tylko leżeć i pachnieć?
- Skarbie. Niczego ci nie przekładam i nie dotykam. W jakim celu miałbym to robić? Nie chciałbym, żebyś grzebał w moich dokumentach, więc nie ruszam twoich. Nie dotykam twojego telefonu, aparatu tym bardziej, przecież wiem jaki jest dla ciebie cenny.
Odetchnął. No. Może czasem odpisał za niego na jakiegoś sms'a. Ale to bez znaczenia. Prawda w tej chwili nie ma znaczenia, znaczenie ma to, w co uwierzy chłopak. Nie może wiecznie pozostawać sceptyczny. Jeśli zostanie z nim... a zostać musi.
Pocałował lekko jego czoło. Był zmartwiony. Mówił pewnie i spokojnie, jego ton był ciepły, łagodny. Wiedział, jak zachowywać się w stosunku do konkretnych ludzi o danych temperamentach.
- Martwię się o ciebie. Dziwnie się zachowujesz. - pokręcił głową. Uniósł się do siadu i obserwował jego zachowanie.

- Alex, moje rzeczy nie mają nóżek i nie przemieszczają się same. A skoro ja ich nie przekładam, to jedyną osobą, która to może robić, jesteś ty. No, chyba, że wpuszczasz tu jeszcze kogoś, o czym nie wiem.
Głos Josha był jeszcze w miarę spokojny. Jak na razie. Słysząc dalsze słowa, nie wytrzymał. Podniósł się na łokciach i spojrzał zirytowany na mężczyznę.
- Na litość boską, Alex, ja się zachowuję normalnie! Co niby jest dziwnego w tym, że się wkurzam, jak mam cały sprzęt przygotowany na godzinę przed wyjściem, a potem na miejscu okazuje się, że brakuje mi jednej z najważniejszych rzeczy. Po powrocie do domu znajduję ją leżącą sobie ot tak na szafce koło wyjścia. Alex, ja NIGDY tam nie przekładam rzeczy od aparatu. Nie wmówisz mi, że sam wyciągnąłem obiektyw i go zostawiłem.
Naciągnął kołdrę trochę wyżej, by się bardziej zakryć.
- Nie jestem przemęczony i nie potrzebuję urlopu. No może zmęczony trochę jestem, ale nie na tyle, żeby takie rzeczy się wokół mnie działy. Jestem po prostu trochę niewyspany po ostatnim tygodniu.
Zaczął bębnić palcami jednej ręki o materac w łóżku. Ostatnio robił to coraz częściej.

Patrzył na niego i czekał, aż powie mu wszystko, co ma do powiedzenia. Pokręcił głową lekko zirytowany.
- Cokolwiek się dzieje, nie masz prawa zwalać tego na mnie. - odpowiedział najłagodniej, jak mógł, choć jego głos zadrżał odrobinę gniewnie. Spojrzał w twarz kochanka, który oskarżał go o każdy detal, jaki zdarzył się w ich domu. Nie chciał się z nim kłócić, ale nie zamierzał mu też pozwolić oskarżać się o to wszystko.
- Kochanie. Po jaką cholerę miałbym niszczyć coś, na czym ci zależy? - dodał. Podniósł się z łóżka. - Duchów tu nie mamy. Chodzisz nerwowy, przekładasz swoje rzeczy i tylko wściekasz się bardziej. Myślisz, że podoba mi się ta atmosfera na tyle, żebym chciał w niej funkcjonować? Tak, każdy marzy o wiecznie wściekłym kochanku.
Spojrzał na jego twarz z odrobiną złości. Pokręcił głową, oparł się o ścianę i patrzył na niego.
- Kocham cię. Jak cholera cię kocham. Tym bardziej chcę dbać o ciebie. A coraz bardziej mnie męczysz. Może załatwię ci coś na uspokojenie? I nie wściekaj się, nie mam cię za wariata, po prostu... jesteś delikatny. Masz wiele na głowie, za wiele.
Podszedł do łóżka i kucnął przy nim. Nie chciał się kłócić, ani go denerwować zarzucając mu szaleństwo. Wyciągnął dłoń w jego stronę i znów pogłaskał go lekko po twarzy.

Westchnął ciężko, przeczesując włosy. Może rzeczywiście zareagował zbyt impulsywnie? Ale przecież to niemożliwe, żeby rzeczy same z siebie zmieniały swoje miejsce pobytu. - Masz rację, przepraszam Alex... Rzeczywiście mnie poniosło. Ale nie uwierzę, że ani razu nic mojego nie przełożyłeś na inne miejsce... Jak to niby JA przekładam z miejsca na miejsce?! No musiałoby mnie chyba całkiem pogiąć. Nie jestem pedantem, ale wiesz, że lubię mieć wszystko, co ważne na swoim miejscu.
Odetchnął, kładąc się z powrotem. Potarł skroń. Coś na uspokojenie? Niby po co?
Następne zdanie totalnie wytrąciło go z równowagi.
- Miej litość, nie jestem delikatny! Co ja, baba jakaś, z którą trzeba się obchodzić jak z jajkiem?!
Złapał jego dłoń. Jeśli istniało coś, co można by określić „w łatwy sposób wywoływało furię w Joshu”, to były to właśnie jakiekolwiek aluzje co do tego, jakoby był niemęski czy delikatny. Owszem, nie był stroną dominującą w związku, ale nie był jakimś uległym, rozchwianym emocjonalnie uke!
Spojrzał w oczy partnerowi i zauważając ich wyraz, niemal zazgrzytał zębami z wściekłości - No dobra, niech ci będzie, jeśli poczujesz się przez to lepiej. Coś LEKKIEGO na uspokojenie możesz mi załatwić.
Nie było co się oszukiwać, chłopak totalnie nie znał się na lekach, ani jakiejkolwiek chemii, toteż nie znalazłby różnicy między faktycznym lekiem, a na przykład trucizną.

Milczał dłuższą chwilę. Nie zareagował na przeprosiny przez kolejną falę złości, na jaką tym bardziej nie zamierzał reagować. Patrzył tylko na niego lekko poirytowany i słuchał uważnie. Wiedział, że chłopak faktycznie robi się coraz bardziej poddenerwowany i o to po części chodziło, choć nie zmieniało to faktu, że nie pod każdym względem mu to odpowiadało. Ale najważniejsze, że zatrzyma go przy sobie.
- Załatwię ci coś.
Powiedział tylko, może odrobinę chłodniej, niż zamierzał. Nie lubił takich napadów, w domu chciał przede wszystkim spokoju i nawet, jeśli zachowanie chłopaka miało swoje podstawy i to w jego własnym zachowaniu, nie musiał być szczęśliwy i zadowolony.
- A ty się zwolnij na jutro przynajmniej. - wiedział, że chłopak tak czy inaczej to zrobi. Pogłaskał lekko jego talię. - Idę coś zjeść.
Dodał. Zawsze, jak się zirytował, wolał chwilkę pobyć sam. Odreagować, wyrzucić nerwowe myśli. Nie lubił pogłębiania napiętej sytuacji, a ich taka ostatnimi czasy była coraz częściej. Z jednej strony był to jakiś jego cel, z drugiej potrafiło go to zirytować.
Podniósł się i wyszedł z pokoju. Był głodny i zmęczony po całym tym dniu nawet mimo przyjemnego początku. W dodatku nie miał co zjeść. Otwarł lodówkę zły już teraz po prostu przez głód i brak ciepłego posiłku i wyjął jakieś jajka na jajecznicę. Nie chciało mu się nic bardziej złożonego robić. Nastawił wodę na herbatę.
Wywalił cztery jajka i masło na patelnię i zaczął leniwie mieszać nad ogniem. Nie gniewał się już właściwie. Wiedział, co się dzieje i rozumiał nerwy kochanka. I wiedział, że jego irytacja im nie pomaga... ale o to też częściowo chodziło. On jedynie... chciał go tylko dla siebie.

- Mhm... Jutro zostane w domu... - mruknal, wtulajac twarz w poduszke. Usmiechnal się lekko na ta delikatna pieszczote, jednak w tym usmiechu brakowalo jakiejs radosci czy czegoś podobego. Widzial, ze Alex jest zirytowany i wiedzial, ze to on, Josh, jest za to odpowiedzialny. Nic nie powiedzial na slowa, ze mezczyzna idzie cos zjesc. Sam w sumie nie jadl przez wieksza czesc dnia, ale mimo glodu, nie mial na to ochoty. Zadzwonil do kumola i wyblagal zastepstwo, tlumaczac sie koszmarnym potluczeniem po przewroceniu. W jego pracy nikt nie wiedzial, ze jest gejem. Wiedzieli, ze ma wspollokatora i nic poza tym, wiec nie mogli powiazac powodu zwolnienia z prawda. Oficjalnie wywinal orla na sliskich schodach i jest caly obolaly.
Siegnal do szafki po tabletki przeciwbolowe, ale jego nadzieje na zmniejszenie bolu szybko sie rozwialy. Byl tam tylko pusty blister. Klac w myslach ile wlezie, podniosl sie powoli, wrecz troche niezdarnie i narzucil na siebie szlafrok. Wolnym, ostroznym krokiem zszedl do kuchni i zaczal szukac czegos przeciwbolowego w szafce z lekami.
Wzial dwie tabletki najzwyklejszego ibuprofenu na pusty zoladek i popil szklanka wody. Pozniej podszedl do partnera od tylu, obejmujac go w pasie. - Alex, nie gniewaj sie...
Liczyl na to, ze mezczyzna przez ten czas juz zdarzyl ochlonac. W koncu troche czasu mu zajelo zejscie tu.
Pocalowal szyje wyzszego mezczyzny. - Przepraszam. Po prostu nie moge chyba ostatnio dojsc do ladu ze wszystkim. Za malo ostatnio sypiam, za duzo funkcjonuje na kawie i energetykach i jestem jakis rozdrazniony przez to - nieswiadomie zaczal przyjmowac do wiadomosci punkt widzenia psychiatry i zgadzac sie z nim. - Dalbys rade zalatwic mi zwolnienie lekarskie na jutrzejsze zajecia? Nie chce oblac przedmiotu z powodu nie bycia na zajeciach. W pracy moge zalatwic zastepstwo, ale nikt za mnie na zajecia nie pojdzie. Tylko nie zwolnienie na depresje czy cos takiego, bo mnie co najwyzej wysmieja

Patrzył, co chłopak robi i bez słowa dobił dla niego jajka do swojej jajecznicy. Posolił wszystko i spokojnie czekał, aż się zetną, kiedy został objęty od tyłu. Uśmiechnął się łagodnie i pogłaskał jego dłoń. Nie miał nigdy tendencji do fochów, złość dość szybko mu przechodziła. Tym bardziej, kiedy zależało mu bardzo na drugiej osobie.
- Coś ci wypiszę.
Odpowiedział mu spokojnie i wyjął dwa talerze, na które rozłożył jajecznicę. Wyjął też chleb i usiadł przy stole.
- Jedz. Pewnie cały dzień nie ruszyłeś się z pokoju. - uśmiechnął się do niego ciepło, odrobinę opiekuńczo. Jutro przyniesie mu leki, wiedział nawet co konkretnie. Wiedział, że może mu zaszkodzić, ale... cóż, w końcu Josh będzie pod jego opieką, nic nie ma prawa mu się na prawdę stać. Ważne, że z nim zostanie. Nie ważne, jakim kosztem. Nie zamierzał już wracać do tematu, choć cieszył się, że chłopak zaczyna ulegać jego przekonaniom. Jasne, że to nie mogło nastąpić zbyt szybko, ważne, że w końcu ma miejsce.
Zabrał się leniwie za jedzenie. Zaraz wyciągnie kochanka pod prysznic i wróci z nim do łóżka. I będzie tulił, aż razem usną... kontakt fizyczny to nie koniecznie zawsze seks. W łagodniejszej formie też potrafi być cholernie rozkoszny.
Za pamięci ustawił sobie budzik w telefonie.

- Dzięki - ulżyło mu. Nie chciał tracić roku przy zdobywaniu tytułu magistra przez oblanie jednego przedmiotu. Jak zobaczył, że Alex zrobił też porcję jajecznicy dla niego, w środku poczuł miłe ciepło. Mężczyzna troszczył się o niego mimo to wszystko. - Uwielbiam cię. Odkąd wróciłem do domu to, jak położyłem się w łóżku, tak do tej pory tam byłem.
Josh wziął talerz, ale nie siadł na krześle. Wolał nie ryzykować nieprzyjemnych odczuć. Wolał zjeść na stojąco. Sięgnął po keczup ziołowy i polał nim posiłek. Zawsze tak robił, przez co niektórzy na niego dziwnie patrzyli. On jednak nigdy nie zaprzestał swojego małego rytuału, twierdząc, że w takim wydaniu jajecznica jest dużo lepsza.
- Następnym razem zamawiam z pieczarkami i cebulą - stwierdził wesoło. To była jego ulubiona wersja jajecznicy. - Na długo jutro idziesz do pracy? I masz mega wyczerpujących pacjentów czy takich do przeżycia?
Nigdy nie pytał bezpośrednio jakich psychiatra ma pacjentów czy też kim są. Cenił jego tajemnicę lekarską i wystarczały mu słowa „trudny” czy „męczący”. Do psychiatry rzadko kiedy trafiali ludzie, którzy nie byli „trudni”, choć zdarzały się i takie wyjątki.
- Alex, będzie ci przeszkadzało, jak będę obrabiał zdjęcia na laptopie w łóżku? Bo już trochę odespałem, to przydałoby mi się trochę popracować. Obiecuję nie włączać muzyki i mieć przygaszony ekran – powiedział, mimo że przy obrabianiu zdjęć powinien mieć dość mocno rozjaśniony ekran. Był jednak w stanie poświęcić trochę swojej wygody i część rzeczy poprawić jeszcze w dzień, jeśli dzięki temu mężczyzna mógłby się wyspać.
Zaśmiał się, gdy w drodze do sypialni, Alex wciągnął go do łazienki. Objął ramionami jego szyję i pocałował go.
- Beze mnie się już nie umyjesz?

- Nie wiem, na jak długo. Będę w szpitalu. - odpowiedział spokojnie. Nie był niezadowolony, bo lubił swoją pracę i wiedział, że jest tam potrzebny, ale... cóż, tam kiedy tylko pacjenci dowiadywali się, że jest, każdy nagle miał problem, każdy potrzebował wizyty. On musiał poprzeglądać ich kartoteki, wysłuchać co się działo, kiedy dochodziła do tego masa wizyt bardziej, lub mniej istotnych, znikał mu cały dzień. Do tego były wizyty na oddziale zamkniętym, a te... cóż, te nigdy nie było lekkie i przyjemne. Ale w tym trybie pracował zazwyczaj, musiał być już trochę uodporniony na to wszystko.
Wchodząc pod prysznic, zrzucił swoje ubrania na podłogę. Pocałował kochanka i odkręcił wodę. Był zmęczony, ale... jego towarzystwo zawsze sprawiało, że każda czynność robiła się przyjemniejsza.
- Mógłbym. Ale niby czemu? - ucałował go lekko w szyję. Skubnął ją zębami. Przesunął powoli palcami po jego biodrach, choć domyślał się, że w tej chwili nie ma co liczyć na większe przyjemności. Ucałował go więc lekko w skroń i zaczął się myć.
- A może teraz poleżysz ze mną i jutro popracujesz? - spytał, przyglądając mu się. Nie lubił, kiedy kochanek pracował obok podczas, gdy on próbował spać. Wolał go obejmować i patrzeć na rozkosznie uśpioną twarz... uśmiechnął się łagodnie. Nie chciał też, żeby męczył się przy słabym świetle i próbach jak najcichszego zachowania.

- Czyli cały dzień cię nie będzie... Daj znać, jak będziesz wracał, to zrobię coś ciepłego do jedzenia. Przywiózłbym ci do pracy, ale obawiam się, że nie ruszę się z domu.
W przeciwieństwie do Alexa, Josh nie miał tyle ubrań do zdjęcia. Zsunął z siebie szlafrok i wszedł pod prysznic. Zamruczał, gdy poczuł usta mężczyzny na swojej szyi. Przesunął dłonią od jego szyi w dół. Zatrzymał ją na podbrzuszu, palcami muskając jego męskość. Sprawiało mu dużą radość badanie dłońmi jego ciała. Alex dbał o siebie i były tego efekty.
- Może pomóc ci się trochę rozluźnić? - wymruczał. Drugą ręką objął jego szyję i przyciągnął go do pocałunku, zsuwając dłoń na członek kochanka. Przygryzł jego dolną wargę, zaczynając go stymulować. Na razie nie bardzo mógł mu pomóc w inny sposób.

- Hmm... - mruknął z zadowoleniem czując dłoń kochanka. Poruszył lekko biodrami, wolną ręką objął go mocniej. Pochylił się leniwie i zaczął całować jego szyję. Chłopak wiedział, czego mu trzeba. I jak cholernie kocha jego ciało. Przygryzł lekko jego ramię, później ucho.
- Zawsze wiesz, czego mi trzeba. - wodził lekko dłońmi po jego ciele, choć nie posuwał się zbytnio dalej. Pozwalał się pieścić sprawnej dłoni kochanka. Nie próbował nawet dobierać się do niego w inny sposób, wiedział, że ten na nic więcej by nie pozwolił i, że mogłoby to dla niego nie być zbyt przyjemne. A i jemu raczej nie byłoby zbyt dobrze widząc, że to, co robi nie daje kochankowi ani odrobiny przyjemności.

Zamruczał, czując usta kochanka na swojej szyi. Sprawiało mu to niewysłowioną przyjemność. Ciało Josha także zaczęło budzić się do życia. W końcu klęknął, mimo że sprawiło mu to ból. Chciał sprawić kochankowi jak najwięcej przyjemności, a odrobię bólu mógł przeżyć. Szczególnie, że ten ból nie obejmował penetracji i tak już rozoranego organizmu. Pocałował podbrzusze mężczyzny, dłonią wciąż go pieszcząc. Powoli przenosił się z pocałunkami na jego męskość. Przejechał językiem po całej jego długości, po czym wziął główkę w usta i zaczął delikatnie ssać. Dłonią zaczął pieścić jego jądra.
Jego samego też to podniecało, twarde dowody na to znajdowały się między nogami chłopaka. Wziął męskość Alexa głębiej w usta i zaczął go pieścić językiem. Powoli przechodził do ulubionych pieszczot mężczyzny. Przez te kilka miesięcy zdołał poznać, co któremu sprawia największą przyjemność, a czego lepiej unikać.

Mruknął widząc, jak chłopak zsuwa się na kolana. Zawsze za tym przepadał... z resztą, cholera, kto tego nie lubi? Przesunął lekko palcami po jego włosach, jednak nie poganiał go. Wydał z siebie rozkoszny pomruk w odpowiedzi na pocałunki i pierwsze pieszczoty. Rozchylił nogi, aby ułatwić kochankowi dostęp do siebie i przyglądał mu się uważnie.
Kiedy ten w końcu wziął go całego w usta, Alex wsunął dłoń w jego włosy, by nadać mu odpowiedni dla siebie rytm. Westchnął rozkosznie i oparł się o kafelki, jakie miał za plecami. Poruszał płynnie biodrami.
- Jesteś piękny... - szepnął, mrużąc oczy. Chłopak dobrze wiedział, jak go pieścić, żeby było najlepiej. Kiedy skończył w jego ustach, zacisnął lekko dłoń na jego włosach. Przymknął oczy na moment, dysząc lekko, ale zaraz zsunął się do niego. Nigdy go po tym nie całował w usta, zaczął za to pieścić jego szyję. Dłoń zsunął między jego nogi, żeby i jemu sprawić przyjemność.

Chłopak miał już wprawę w sprawianiu mężczyźnie w ten sposób przyjemności. Zamruczał, gdy mężczyzna wplótł dłoń w jego włosy. Wyznanie nie traktował do końca poważnie. W czasie seksu zawsze mówiło się więcej. Przełknął wszystko, nim wypuścił go ze swych ust.
Sam oddychał ciężko. Nie dotykał się, chociaż miał wielką ochotę to zrobić, podczas zaspokajania Alexa. Wszak przyjemność odkładana na później jest po dwakroć intensywniejsza.
Josh odchylił głowę, dając mu większe pole do manewru. Gorączkowo zaczął przesuwać dłońmi po ramionach kochanka. Biodra zgrały się z ruchem ręki partnera i Josh niedługo doszedł z głośnym jękiem. Oparł czoło o bark Alexa, uspokajając ciężki oddech.
- Myślę, że powinieneś wyrzucić z diety fajki i zacząć jeść większą ilość owoców. – stwierdził, wstając i sięgając po szczoteczkę. Umył szybko zęby i przepłukał usta płukanką. W takich chwilach cieszył się, że zaopatruje się w nie.
- Jak tak bardzo ci będzie przeszkadzało, to wezmę się do pracy jutro. Chociaż już się wyspałem i myślę, że tak szybko nie usnę.
W pokoju sięgnął po luźne i cienkie spodnie od piżamy i wciągnął je na siebie. Nic innego nie miał zamiaru ubierać.

- Lubię swoją dietę.
Odpowiedział spokojnie. Wytarł się i ruszył do pokoju. Nie czuł potrzeby ubierania czegokolwiek, był w swoim domu, nie musiał się niczego krępować. Lubił spać nago i lubił mieć przy sobie nagiego kochanka, toteż z niechęcią spojrzał na jego ubiór.
- Po cóż ci to? - pokręcił głową, ale przyciągnął mocno ramieniem kochanka. Uśmiechnął się łagodnie i pocałował go w szyję. Przytulił go mocno do swojej piersi. - Nie będzie mi przeszkadzało, jeśli będziesz coś robił. Jedynie wolę móc cię mocno tulić i ściskać w dłoniach. I mieć blisko siebie. To zdecydowanie przyjemniejsze.
Uśmiechnął się pod nosem i ucałował jego skroń. Nie przeszkadzał mu pracujący kochanek, stukot klawiatury działał na niego nawet uspokajająco, jednak dzisiaj miał raczej ochotę trzymać go w swoich ramionach, niż zerkać za nim, czy już usnął, czy zarywa nockę dla swoich studiów.
Popatrzył na jego twarz. Był już zmęczony. Uśmiechnął się słabo i pogładził jego plecy. Przymknął powoli oczy, ale widocznie nie zamierzał go puszczać.

- Żeby nie kusiło. Policz, ile razy śpiąc nago, rano zaczęliśmy się kochać, to będziesz wiedział, o co mi chodzi. Inaczej bym się przecież nie ubierał. Ubieram się tylko, jak jestem chory... No i w takich wypadkach. Wiesz, taki uniwersalny odstraszacz Alexowy – zaśmiał się wesoło, wchodząc pod kołdrę i przytulając do mężczyzny.
- Niech ci będzie uparciuchu, nie będę nic robił. Możesz mnie tulić jak jakiegoś pluszaka – powiedział wesoło i pocałował go w czoło. - Śpij już, bo mi jutro w tym szpitalu padniesz. Wyrosłeś już ze studenckich czasów, kiedy spało się po trzy godziny na dobę.

Wbrew temu, co wcześniej mówił, Josh zasnął dość szybko. I spał aż do momentu, gdy Alex się podnosił z łóżka. Ziewnął głośno.
- Alex, będziesz przejeżdżał obok jakiegoś sklepu komputerowego? Potrzebuję karty do aparatu. Dokładnie takiej - wygrzebał z kieszeni spodni kartę SD. - Tylko jej nie zgub, mam tam zdjęcia, których jeszcze nie zgrałem.

- Dobrze, skarbie. Zajdę...
Mruknął leniwie. Był senny, nie chciało mu się podnosić, ale wysunął się niechętnie spod ciepłej kołdry, wypuszczając kochanka z ramion i poszedł szybko się ogarnąć. Ale cały ten dzień dla chłopaka był dziwny. Około dwunastej na jego telefon zaczął się dobijać obcy numer, który nie przestawał, dopóki chłopak nie odebrał. Po drugiej stronie mógł usłyszeć absolutnie obcy głos.
- Josh! Gdzie ty do cholery jesteś? Czekam od pół godziny, jak nie dajesz rady to chociaż byś uprzedził.
Ktoś był widocznie poirytowany. Głos nie miał prawa kojarzyć mu się z nikim, kogo mógłby znać podobnie, jak i numer był absolutnie obcy.
- Mam nadzieję, że jesteś już w drodze, bo jest mi cholernie zimno. Najpierw sam do mnie wydzwaniasz, a potem coś takiego...
Dodał jeszcze.
- Wiesz co, czekam w Mehocafe obok, jak dotrzesz opłacisz mi kawę. - dodał i nie czekając na odpowiedź najzwyczajniej w świecie się rozłączył. Jeśli Josh usiłował oddzwaniać, słyszał jedynie informację, że użytkownik jest niedostępny.

- Co? - zdołał tylko wydusić z siebie, ale drugi użytkownik już się rozłączył. Na nic zdały się próby połączenia się z tym numerem – wiecznie niedostępny. Jakby ktoś od razu wyjął kartę.
Chłopak zmarszczył brwi. Ten ktoś, kto do niego dzwonił, znał go z imienia. Josh natomiast tej osoby nie rozpoznawał, co dopiero się z nią umawiać. Nie podobało mu się to.
Zostawił otwartego laptopa z włączonym programem do obrabiania zdjęć i zdjęciami w folderze na pulpicie. Spojrzał na zegarek. Było jeszcze stosunkowo wcześnie. Alex rzadko kiedy pojawiał się w domu o takiej porze, szczególnie, gdy siedział w szpitalu. Miał nadzieję, że i tym razem będzie jak zwykle. Chociaż jedna normalna rzecz w tym życiu by mu się przydała.
Ubrał się szybko i wyszedł z domu, idąc na miejsce rzekomego spotkania. Skoro ta osoba go zna, to powinna go zauważyć i do niego podejść. Usiadł przy wolnym stoliku, dziękując sobie za branie dzisiaj tabletek przeciwbólowych. Inaczej nie dotarłby aż tutaj.
Zamówił kawę i czekał, bębniąc palcami w blat.