Kącik Franka

-Widać to-powiedział i puścił psa. Ten zaraz wesoło zamerdał ogonem. I po coś poleciał. Sam dopił swoje piwo. I wstał.
-Co Cię naszło robić kod kreskowy jako tatuaż?-spytał zerkając na liczby. Wyglądały na przypadkowe i chyba takie są. Przynajmniej Hikaru nie odkryje znaczenia puki Frank się na niego nie otworzy.

- Taaaa... Lepiej zeby za długo mu się nie nudziło - zamsiał się frank i zaraz dopił swoje. Wstał i przeciągnał się leniwie. Na miednicy pod linią spodni można było coś przyuważyć, jednak przez to ze ubrnaie zasłaniało, nie można było stwierdzić co to dokładnie
- Kod kreskowy? Hmm... W sumie nie wiem, podobał mi się ten potyw do tego mam pewien sentyment.... Do neigo - dodał szybko nei chcąc wspominac że liczby coś znaczą
- To co? Idziemy? - Spytał poprawiajac szybko koszulę by nie było widać czegoś jeszcze.

-To idziemy-powiedział i patrzył na to coś. Kida przyniósł smycz.
-No motyw ciekawy. I raczej mało popularny-powiedział i zapiął smycz. -Idziemy na polane. Wygodniej niż w parku-zaproponował i dopił swoje piwo.

Pogłaskał Kidę po głowie jak zawsze gdy zrobi coś czego się nauczy sam z siebie. Wtedy Frank kładł sobie jego głowę na kolanach i drapał za uszami. Kida wtedy tak śmeisznie machała łapą i wywalał język. Kochał tego psiaka. Kochał wszystkie swoje zwierzaki. Zaraz szedł do drzwi
- To prowadź. Jestem nowy jedynie wiem jak trafić do sklepu. Nawet nie wiem jak do pracy dojdę - zaśmiał sie i otworzył drzwi

-Do pracy też Cię zaprwadze. Mieszkam pietro niżej-ubierał swoje buty. Zaraz prowadził go w odpowiednie miejsce.
-Jesteś strasznie skryty wiesz-powiedział i pokazał mu gdzie iść. -Tam się wybiega więc będzie grzeczny.
[Zt z Frankim]

Spokojnie szedł z nim do jego mieszkania. Nie wiedział co ma zrobić. Jak tylko drzwi się za nim zamkneły pocałował go. To był jakiś impuls lub coś. Pocałunek był ledwo muśnieńciem.
-Przepraszam nie chciałem. To był impuls.-wyjaśnił szybko zażenowany tym co zrobił. Jak można być tak głupim. Pewnie skończy się jak z Natsukim. To pewne. Hikaru nie ma szans na stały związek z dorosłym facetem.

Usłyszał zamykanie drzwi i nagle nie wiedział co się dzieje. Poczuł jego usta na swoich i po chwili ten zaczął sie tłumaczyć. Frank stał jak wryty z czerwonymi polikami mamrocząc coś pod nosem że nic się nie stało. Odwrócił się i spuścił ze smyczy Kidę. Nico oderwał się od jego ramienia i poleciał gdzieś na górę. Zapewne do sypialni informatyka. A ten... Nie wiedział co ze sobą zrobić.

Nie tylko on, ale i Hikaru. Oboje byli tym zakłopotani i to bardzo. W końcu wuefista przełamał sięi delikatnie dotknął jego policzka swoją dłonią. Cały czas patrzył mu w oczy. Teraz pytanie powiedzieć, że go lubi czy lepiej pocłować. Wziął bardziej ryzykowną wersję. Ten pocałunek był dłuszy i bardziej czuł niż jaki kolowiek inny który komuś Hikaru podarował. Teraz czekać tylko na rekację,

Gdy poczuł na swojej twarzy jego dotyk nie wiedział co zrobić, a gdy ten go pocałował... Zatracił się w pocałunku. Poczuł się tak po raz pierwszy. Może dlatego że on nie wiedział o pochodzeniu Franka, a moze dlatego że coś zaiskrzyło od samego początku? Szatyn nie miał pojęcia ale nie zamierzał przerywać.

Pochodzenie go nic nie obchodziło mógł być nawet synem prezydenta. W miłości liczy się tylko ta jedna osobo. Ale i Hikaru nie zamierzał przestawać. Przeniósł ręce na biodra partnera. Zaraz pogłebił pocałunek delikatmie lużac jego wargi aby wpuścił go do siebie.
Tym razem będzie spokojnie nie będzi się śpieszył i tu są dwie osoby dorosłe a nie nastolatke czy dwóch. Spokojnie założą stabilny związek. Oczywiścid jeśli Frnak będzie chaciał.

Pozwolił mu na to. Rozchylił niepewnie usta wpuszczając go do środka jednocześnie nie pewnie go obejmując za szyję. Frank też chciał czegoś stabilnego, nie zmieniało to faktu że nie ufał ludziom. Może to Hikaru będzie tą osobą która go przekona że nie wszyscy są dwulicowi. Ale najpierw musiałby go do siebie przekonać i poznać go.

Może poznawać ile chce. Najchętniej będzie chciał aby był z nim. Hakaru jest szczery i nic tego nie zmieni.
Wsunął język w jego rozchylone usta i.zaraz zapraszał do zabwy go. Jedną ręką głasakł go po plecach. Będzie mu pomagł zawsze. Nawet jeśli noe będą razem.

Był cholernie speszony tym co się działo. Jakim cudem po niespełna godzinie całował się z nim? Nie miał bladego pojęcia. Jednak podobało mu się to, więc dalej go całował. I chciał więcej. Jednak zaraz się wycofał cały czerwony. Nawet nie spojrzał na niego, tylko odwrócił się i poszedł do kuchni po kolejne piwo. Tak to chyba jego sprawka. To przez alkohol Frank stał się zbyt otwarty i śmiały.

Nie przeszkadzało mu to wycofanie. Wiedziął że tak się skończy. Sam miał ruminiec i na policzkach. Poszedł za nim i wziął piwo. Nie miał ochoty na nic. Pewnie zaraz ucieknie i zamknie się w mieszkaniu. Musi przemyśleć sytuację i to bardzo dobrze.
-Przepraszam za ten pocałunek. Poniosło mnie. Będę szedł do domu. Mieszkam pod tobą szybko znajdziesz-wyjaśni£ mu cicho. Pocałował odruchowo w czoło i poszedł do drzwi.

- Jeśli dobrze pamiętam mieliśmy się schalć - przypomniał mu cicho Frank. Sam stara się puścić to w niepamięć, jakby tego nie było. Tak było o wiele łatwiej prowadzić dalej rozmowę bez zbędnego speszenia. Dla niego było to o wiele łatwiejsze niż dla reszty, może własnie przez tą jego skrytość.

-To co pijemy ile się da i zapominamy o tym co było?-spytał się go wracając do noego. Usiadł obok i otworzył nowe piwo. Jeszcze to uczucie że coś przez to się stanie. Raz kozie śmierć. Najwyżej będą czegoś żałować i już nic stasznego. Można zawsze spróbować być razem, ale to też ryzyko. Zawsze jakies jest.

- A stało się coś o czym trzeba zapomnieć? - spytał cicho upijając potężny łyk piwa. Jak na siebie to i tak dużo. Westchnął cicho i zdjął okulary zmęczony ich noszeniem. Po chwili poszedł na kanapę włączając przy okazji jakiś mecz. Niestety przez dośc dużą wadę wzroku nie wiedział nawet jaki. Jednak i tak usiadł na kanapie udając że rozgrywka pochłonęła całą jego uwagę. To byłą chyba koszykówka.

Była to koszykówka. Hikaru jęknął cicho widząc dwójkę strach znajomych. Czemu? On już nie ogląda meczy. Skupił się na nim był uroczy i to bardzo. Uroczy? Przepiękny. Dla nie doszłego koszykarza.
-Możemy zmienić mecz? Lubie kosza, ale nie mogę patrzeć na moich dwóch kolegów-stwiedził patrząc dalej na niego.

Oparł łokcie na kolanach a na dłoniach brodę, chcąc lepiej zobaczyć mecz. Bezskutecznie. Gdy usłyszał pytanie Hikaru, zerknął na niego zdziwiony. Franki chciał kiedyś grać, ale przez jego drobną posturę nie dali mu nawet szansy. Szybko im się odpłacił małym psikusem w postaci wiecznych problemów z komputerami, co skończyło się tym że przychodzili do niego prosząc o naprawę. Uśmiechnął się lekko na to wspomnienie.
- A którzy to twoi koledzy? - spytał cicho dalej patrząc na niego tymi ciemnymi kocimi oczami.

-Dwójka nabijająca punkty. Gdyby nie kontuzja też bym grał-wyjasnił będąc zapatrzony w niego. Z okularmi i bez jest przepiękny. Coraz bardziej chciał go mieć go tylko dla siebie. Same oczka były cudowne. Chciał aby nikt go już nie krxywdził bo z jego zachowania tak wywnioskował. Że on nie chce ufać ludzą.

- Ten wysoki blondyn i ten brunet? - spytał chcąc się na wszelki wypadek upewnić. Upił kolejny łyk alkoholu i oparł się o kanapę mrużąc zmęczone oczy. Nie lubił chodzić bez okularów bo wkurwiało go nic nie widzenie, jednak mimo to jego oczy musiały od nich odpocząć. On sam nie wiedział dlaczego taki jest. Poniekąd faktycznie był to wpływ rodziny, dokładniej rzecz ujmując rodzeństwa. Jednak... Nie uważał tego za nic złego. I tak kochał tą dwójkę. Mimo ich tępoty i tak byli rodzeństwem. Westchnął cicho wspominając ta parkę i ich relację. Zerknął po raz kolejny na Hikaru
- długo będziesz tak stał? - spytał się cicho

-Tak oni. Nie utzymuję z nimi kontaktu. Z nikim nie utrzymuje. Nawet z rodziną-wyjaśnił cicho. Zaraz popatrzył na niego zdziwiony i to bardzo. Nie wierzył w to co mówi chłopak.
-Ale Frank ja siedzę-oznajmił dotykając jego policzka delikatnie i aby poparzył na niego z bliska. Znowu ich usta się prawie stukały. Nie wiedział co z tym zrobi. Nie pocałuje go po ostatnim. Ale ma wielką ochotę to zrobić.
Popatrzył mu w te śliczne czarne oczy i musnął jego kącik ust. Aby nie bardzo kusić los. Bo będzie bardzo ciężko. Miał ochotę coś z tym zrobić. Ale nie wiedział co. Znowu się zakochał może będzie to ta właściwa miłość.

- Sorki... Ja naprawdę kiepsko widze bez okularów - mruknał załamany zaraz osuwając się na kanapie i lądując po turecku na dywanie. Nawet teraz gdy dystans między nim a telewizorem sie zmniejszył, niewiele widział. Tylko kolorowe plamki zmieszane ze sobą
- Naprawdę mi przykro.. - spojrzał na niego a w koncikach oczu zalśniły łzy. Zdecydowanie za dużo alkholu skoro nawet już prawie że płakał.

-Ej Frank czemu płaczesz?-będąc zaraz obok niego. Popatrzył mu w oczy. Nie już dość dla niego alkocholu zdecydowanie. Będzie jeszcze gorzej.
-Już dość dzisiaj wypiłeś-stwierdził tuląc go do siebie.
Posadził go sobie na kolanach i bujał się razem z nim. Pocałował go odruchowo w głowę. Sam już przestanie pić bo dziwne myśli mu chodzą po głowie.
-Czemu płaczesz?

- Płaczę? Serio? - spytał się zdziwiony zaraz wycierajac kąciki oczu i zaszokowany odkrywając że łzawi. Nie zamierzał przestawać pić. Chciał zapomnieć o całym dniu. Tak byłoby najlepiej. Zaraz siegnął ponownie po piwo i upił kilka łyków. Nagle usłyszał zgrzyt kluczy
- Hę? Czyżby mamusia chciała mnie odwiedzić? - spytał się sam siebie stając niepewnie i idąc chwiejnie w stronę drzwi. Zatrzymał sie w pół kroku widząc blond czuprynę swojego brata.