Naoki Vendell

Imię: Naoki
Nazwisko: Vendell
Wiek: 17 lat
Rodzina:
Matka – chemik, ojciec – biznesmen. Można by oczekiwać, że ich potomstwo będzie co najmniej równie zdolne i rozgarnięte... a tu psikus! Poza najstarszą siostrą mamy tu starszego brata – pożal się panie, nauczyciela w jego szkole – najbardziej leniwą i pokraczną (przynajmniej zdaniem Naokiego) ofiarę losu, jaka stąpała po tym świecie, która za pracę zabrała się pewnie tylko dla tego, że rodzice ją przycisnęli, w dodatku uwaga, uwaga, geja. Kolejny brat też nie jest chodzącym ideałem, bo uroczej, kochającej się parze los zesłał z nie do końca jasnych względów...plastyka od najmłodszych lat przejawiającego talent do najmniej przydatnych umiejętności i brak wielu zdolności, które przydałyby mu się w „poważnym zawodzie”. O nim samym jednak niżej.

Wygląd:
Ładna chłopina, w dodatku dosyć zwracająca na siebie uwagę. Zazwyczaj uśmiechnięty, – a uśmiech ma bardzo ładny – w dobrym nastroju, smukłymi palcami przesuwa po odrobinę przydługich blond włosach, na których z kędziorków - zmory dzieciństwa - na szczęście już za wiele nie zostało. Ma nawyk nakręcania kosmyków na palec, jednak zawsze kiedy się na tym przyłapie, robi zirytowaną minę – nie znosi go i uważa za kobiecy, więc absolutnie mu nie pasujący.
Twarz ma dość owalną, zazwyczaj o przyjaznym wyrazie, choć zwykle można czytać z niej jak z książki, co dzieje się pod tą czupryną – w jakim nastroju jest chłopak, co mu po głowie chodzi. Jego mimika zawsze była bardzo wymowna, sam chłopak bardzo lubi się nią „bawić”.
Jest odrobinę blady, pod jego oczami dość często można dostrzec lekkie cienie. Fizycznie nie ma on problemów z zasypianiem, zawsze jednak jest mu szkoda czasu na sen, co wieczór myśli, co by tu jeszcze porobić, czego zawsze nad ranem żałuje i, czego efekty co rano widać.
Ubiera się dość stylowo. Nie dziwacznie (a już tym bardziej unika obcisłych spodni i tym podobnych rzeczy), nie wymyśla jakichś niesamowitych połączeń, nie ma niepowtarzalnego stylu, jednak w jego ubiorze jest coś typowego, co łatwo z nim połączyć. Lubi dobierać ubrania, nie rozmawia o nich godzinami, nie stoi przed szafą przez pół godziny, ale kiedy ma okazję i czas, chętnie trochę lepiej się wystroi.
Lepiej, jednak nadal stosownie do swojej płci – makijaż, czy kobiece wdzianka nigdy go nie kręciły – raczej wręcz odrzucały (choć raz można było go tak zobaczyć, co było wyłącznie wynikiem przegranego zakładu, który obrócił po prostu w żart).
Na co dzień nosi dżinsy lekko zwężane u dołu (jak nie dżinsy to dres, ale nie byle jaki i workowaty, a z dobrego materiału, ładnie skrojony i dobrze uszyty) i luźne koszulki, lub bluzy bardzo często w kolorowe wzory, za którymi przepada. Nie wzgardzi też tego typu wisiorkami, czy innymi dodatkami.
Oczywiście, jeśli nie ubiera się na co dzień, ma na sobie spodenki do kolan i koszulkę typową dla piłkarzy. Do tego stary plecak, który już dawno wygląda strasznie, ale jest dla niego rzeczą bardzo sentymentalną.
Dodatkowo bardzo często jest czymś usmarowany. Jeśli nie farbą graficzną to olejną, albo tuszem, węglem, czymkolwiek, z czym miał przed chwilą do czynienia. Nie ma się zresztą czemu dziwić, tego typu zajęcia dość mocno pochłaniają całą jego uwagę, a, że są plamotwórcze wie każdy, kto w życiu trzymał węgiel w dłoni.
Ostatnie detale jego ogólnej aparycji na jakie wato zwrócić uwagę to między innymi fakt, że jest leworęczny. Skoro już jesteśmy przy dłoniach, warto wspomnieć o żywej gestykulacji, jaka towarzyszy jego wypowiedziom, jeśli tylko bardziej się w nie zaangażuje (i biada rozmówcy, jeśli akurat trzyma w ręce pędzel).
Cóż, jeśli nie farby, lub węgle to trawa i błoto. Chłopak bardzo lubi się ruszać, jest sportowcem, co zresztą daje swoje efekty. Nie jest zbyt wysoki (choć przy bracie i tak wypada bardzo dobrze), mierzy zaledwie metr siedemdziesiąt siedem. Nie jest również wyjątkowo mocno zbudowany, dzięki regularnym treningom może się jednak pochwalić bardzo ładną, delikatnie umięśnioną sylwetką.
Aktualnie zbiera pieniądze na tatuaż, o czym nie wie jeszcze nikt z jego rodziny (i Naoki nie jest pewien, czy ktokolwiek powinien się dowiedzieć). O rzeczach, jakich jeszcze nie ma nie będziemy jednak w tej chwili pisać. Dodatkowo od jakiegoś czasu można go przyłapać z papierosem, który nie jest wynikiem żadnego buntu – chłopak przepada za tym zapachem i smakiem.
Ostatnią już rzeczą, jaka powinna dopełnić ten obraz będzie wspomnienie o jego otoczeniu – Naoki zazwyczaj otacza się ludźmi, najchętniej dość sporą ilością. Nie lubi być sam, trudno go w ten sposób przyłapać – jest duszą towarzystwa.


Charakter:
Hałaśliwa to bestia, której jeśli nie zobaczysz to na pewno usłyszysz. Zawsze chodzi czy to z kumplami z drużyny, czy to znajomymi z kursu plastycznego, kółka teatralnego (lub jakiegokolwiek, jakim w danej chwili się zainteresuje), po prostu z klasy, czy jakichkolwiek, uwielbia otaczać się ludźmi, śmiać z nimi, wygłupiać. Zawsze musi mieć coś do robienia, zajęte ręce i uwielbia próbować nowych rzeczy. Lubi doświadczać. Oto typ człowieka, który w trakcie burzy zapuka do twojego pokoju, żeby spytać, czy pójdziesz z nim na spacer (zastrzegając, że nie toleruje płaszczy, macie poczuć deszcz), który w chwili nudy wyskoczy z ofertą zabawy w body painting, w wakacje gotów uciec z domu nie dla tego, że mu źle, a dla tego, że nie będzie miał ochoty na wyjaśnienia i przekonywanie rodziców, zostawić po sobie list i ruszyć autostopem hen daleko w poszukiwanie przygód.
Naoki jest typem człowieka, którego można by podejrzewać o jakieś magiczne zdolności wydłużania doby. Ma wiele talentów, zajmuje się bardzo różnymi rzeczami i przeciętnej osobie zawsze wydaje się to niesamowicie dużo. Cóż, trochę mniej się okaże, jeśli owa przeciętna osoba porówna swoje i jego wyniki w nauce.
Nie. Naoki nie lubi się uczyć. Nie jest ignorantem, niektóre rzeczy o których się uczy uważa za bardzo ciekawe, jednak kiedy siada do podręczników i zeszytów, wszystko nagle wydaje mu się bezbarwne. Chętnie uczyłby się, gdyby nauka mogła polegać wyłącznie na doświadczeniach i eksperymentach, czytanie podręczników go usypia i zwyczajnie... cóż, zajmuje się tyloma rzeczami, że na naukę nie znajduje czasu. Przynajmniej tak to sobie tłumaczy.
I są rzeczy, w jakich jest całkiem niezły. O ile fizykę w tym roku zdał zapewne tylko dzięki litości nauczyciela, chemia nigdy nie była jego życiową pasją, a matematykę chce po prostu zdać i zapomnieć o torturach, jakim poddano jego umysł – jest bardzo dobry z historii sztuki (szkoda, że nie jest to przedmiot szkolny, cóż – i tak warto wspomnieć), języków, literatury, przepada za biologią, szczególnie kiedy dotyczy ona anatomii człowieka.
Tak. Nie dość, że plastyk to jeszcze humanista ze wstrętem do wysilania umysłu w jakikolwiek „matematyczny” sposób. Dobrze, że chociaż sportowiec.
Cóż więcej... Naoki ma wstręt do homoseksualistów. Przeraża go to w jakiś sposób, nie potrafi myśleć o innych mężczyznach w sposób seksualny – tym bardziej odrzuca to i wywołuje lęk i wstręt, że sam czasami nie jest pewien własnej orientacji. Zdarzało mu się miewać dziewczyny. Jest przez nie bardzo lubiany, potrafi być romantykiem, do tego sportowiec, wie jak się przy nich zachować. One jednak... nie pociągają go. Są ładne, niektóre nawet bardzo, ale fakt, że nie pociągają go seksualnie jest dla niego bardzo niewygodny tym bardziej, że czasem jego wzrok błądzi w kierunku osób jego płci.
Wtedy tym bardziej niepochlebnie wyraża się o osobach „pokroju” swojego brata. On nie jest gejem. Nie może być gejem. To obleśne. I na pewno nie byłby ciotą. Nie dałby się innemu facetowi... i nie zamierza o tym nigdy nawet myśleć. On?!
No właśnie. Nie każdy plastyk to gej. To, że dba o siebie nie musi oznaczać, że jest homo – ostatecznie dziewczynom też może chcieć się podobać. I zdecydowanie chce. To absolutnie normalne.
Przeraża go trochę możliwość nie odczuwania. Lubi wszystko, co wzbudza emocje. Jest pod tym względem trochę masochistą, jest w stanie sam sobie zaszkodzić, żeby w jakiś sposób pobudzić własne emocje. Później rzecz jasna będzie próbował ową rzecz naprawić, kiedy jednak jakiś pomysł wpadnie mu do głowy, zwykle nie może mu się oprzeć.
Prócz tego Naoki ma skłonność do patetycznych wypowiedzi, czy wykorzystywania w nich przenośni bardziej, lub mniej udanych. Czasem ktoś uważa, że to fajne, czasem się z niego śmieje, on sam po prostu lubi się tak wyrażać i nie zamierza tego zmieniać.


Wady:
bywa nietaktowny, brutalny w wypowiedziach
hałaśliwy
niezbyt tolerancyjny
nieempatyczny

Zalety:
bardzo utalentowany w wielu dziedzinach
wesoły, energiczny
bardzo pewny siebie
otwarty na nowe doświadczenia i znajomości
kreatywny

Historia:
Niezbyt jest ona porywająca, w życiu Naokiego nie było wielu dramatycznych sytuacji. Urodzony w szczęśliwej, kochającej rodzinie jako trzecie i najmłodsze dziecko. Dość wcześnie zaczął przejawiać zainteresowania plastyczne, w czym przez rodzinę był dodatkowo wspierany. Miał jedenaście lat, kiedy poszedł na swój pierwszy „poważny” kurs.
W wieku piętnastu lat uciekł z domu, zostawiając po sobie tylko list i wraz z dwoma kolegami wyruszył w podróż autostopem. Kiedy wrócił do domu, dostał burę swojego życia, jednak jest to jedna z tych rzeczy, których zdecydowanie nigdy nie żałował. Podobne wypady zresztą się powtarzały, jednak albo o wiele krótsze, albo już z wiedzą rodziców.
Kiedy dowiedział się, że jego brat jest gejem, zaczął się od niego odsuwać. Nie potrafił powstrzymać niezbyt przyjemnych żartów, odrzucało go to i przerażało jednocześnie. Obecnie nie wiążą ich najlepsze relacje, co korzystne na pewno nie jest – kiepsko tak mieć na pieńku z nauczycielem z przedmiotu którego nawet nie jesteś dobry.
Absolutnie nie jest tak, że brata zaczął się jedynie brzydzić Kocha go, jak brat brata – starszego, którego jako małe dziecko podziwiał i za którym wszędzie biegał - jedynie tyle, że ich relacje są obecnie dość słabe i chłopak nie ma ochoty ich zmieniać, bo po prostu nie potrafi z nim rozmawiać. Arisee po prostu w jakiś sposób irytuje go całą swoją osobą.
Obecnie po przeprowadzce w inne rejony miasta zmienił szkołę, a że tak mu wygodniej – postanowił zamieszkać w Akademiku. Cóż, lekkiego życia Arisee raczej mieć z nim nie będzie.


Zainteresowania/hobby: Rysunek, malarstwo, grafika, gry wideo, piłka nożna, ogólnie mówiąc sporty grupowe. Interesuje się w praktyce niemal każdą dziedziną sztuki, trwale bawi się jednak jedynie w grafikę, podobnie nie pogardzi niczym, co jest związane z ruchem – tym bardziej na świeżym powietrzu, regularnie chodzi jednak tylko na treningi piłki nożnej, jej mecze ogląda w telewizji, komentuje i kibicuje tak, że koledzy z akademika zawsze wiedzą kiedy jaka drużyna zdobyła bramkę nawet bez włączania radia, telewizora, czy laptopa. Dodatkowo uwielbia podróże, jego największym marzeniem jest zobaczenie absolutnie każdego zakątka świata.

Klasa: 2B

Miejsce zamieszkania: Akademik


Typ: Switch