Łąka w dolince

Po grzecznym pożegnaniu się z nauczycielem, pobiegli niezbyt szybkim tempem w stronę łąki, na której na szczęście stopniał już cały śnieg. Biegli przez dłuższy czas w ciszy i Natsu pozwolił, by to Endo dyktował tempo, jako ten o gorszej kondycji. W końcu zwolnili do zwykłego marszu, a później spaceru, by przyszły informatyk mógł trochę odetchnąć. Moriyama nie pozwolił na przystanięcie w miejscu twierdząc, że jak Endo teraz się zatrzyma, to nie będzie dał później rady wrócić. Przebiegli sporo więcej niż początkowo zamierzali. - Nie mam zamiaru nie cię przez całą powrotną drogę, nie myśl sobie.
W pewnym momencie Natsuki usłyszał niezbyt pasujące mu pytanie na temat weekendowych planów. Domyślał się, że chłopak nie wytrzyma i prędzej czy później spyta, do kogo Natsu idzie. - Jak wiele z tego pójdzie do uszu senseia? Nie, nie idę do Hikaru, bo prawdopodobnie o tym pomyślałeś. W ogóle przez to, że rzeczywiście jesteście z senseiem razem, to straciłem dość sporą ilość wymówek o nazwie "idę do Ryu". Zadzwoni do ciebie i tyle z tego będzie. - mruknął niezbyt zadowolony z tego faktu. Spojrzał na przyjaciela po chwili. - Mogę mu co najwyżej dać ulicę, na której wtedy będę, ale pełnego adresu nie dam Może być? - powiedział nieświadom, że Kise zostawiał podobny adres, gdy wychodził do Juna i rzucało to w tym momencie niezbyt pozytywne światło na tego mężczyznę. Arisee bez problemu mógł wysnuć pochopne wnioski na temat właściciela kawiarni.


Natsu w pewnym momencie westchnął ciężko. Postanowił zwierzyć mu się z tego, co ostatnio nie dawało mu spokoju.
- Ryu, nic z tego nie będzie, bo on jest upartym, zmiennym kretynem. A ja też nie mam zamiaru zacząć z nim "normalnego, stabilnego związku", zdając sobie sprawę z tego, że po dwóch tygodniach mogę z jego ust usłyszeć "sorry Natsu, to jednak nie to, rozstańmy się". W otwartym związku jest jakoś tak... lżej, bo cały czas zdajesz sobie sprawę, że możesz coś takiego usłyszeć. Zawsze gdzieś istnieje ta iskierka niepewności. Poza tym to ja wcale nie jestem pewien, czy on rzeczywiście jest gotów na stały związek, jak ma naloty rozpamiętywania swojego dawnego faceta... Ja rozumiem, że mu z tym ciężko, ale... Takie tkwienie w przeszłości niszczy mu przyszłość. Już mniejsza czy ze mną, czy kimś innym.

Endo starał się, ale nie dało się ukryć, że był w gorszej formie od Natsu. Nie ćwiczył przez zimę. Teraz starał się trochę biegać, trochę ćwiczył w domu, odkładał kasę by zapisać się na siłownię. Nie chciał jakoś specjalnie pakować, ale chciał trochę o siebie zadbać. W końcu miał teraz dla kogo przejmować się swoim wyglądem. Starał się, ale po przebiegnięciu sporego kawałka zwolnił, a później przeszli już zupełnie do marszu. Może to i dobrze. Byli w cichym i spokojnym miejscu. Nikt tu nie przychodził, nikt ich nie widział i nie słyszał. Mogli w spokoju porozmawiać.
-Moriyama, jesteś naprawdę idiotą, wiesz? –stwierdził z rezygnacją.
-Boisz się że po jakimś czasie powie Ci że to nie to? Chłopie Ty chcesz stałego związku. To co przed chwilą powiedziałeś jest idealnym tego dowodem. Boisz się braku stabilizacji więc nawet nie chcesz próbować żeby się nie sparzyć. To bez sensu, tak nigdy nie będziesz szczęśliwy… A skoro przeszkadza Ci jego tkwienie w przeszłości, pomóż mu skupić się na teraźniejszości i przyszłości. Zależy Ci na nim, prawda? Więc zaryzykuj dla niego.

Prychnal, gdy uslyszal psychoanalize Endo. Nie dopuszczal do siebie takiej mysli, ze moglby rzeczywiscie chciec stalego zwiazku. Klocilo to sie z jego dotychczasowym mysleniem.
- Nie piernicz glupot, nie chce stalego zwiazku - mruknal, chcac przyspieszyc, jakby to moglo sprawic, ze problemy zostana w tyle. Nie zostalyby jednak. Zostal by za to jeden zirytowany uczen pobliskiego liceum. - Zalezy mi na nim, ale co ja moge? Do niego w ogole nie da sie dotrzec. Zreszta juz i tak pare razy zostawil mnie na lodzie, to zrobi to i kolejny raz. Nie wierze w cuda, Ryu... - westchnal ciezko.
Poza tym nie sadze, zeby spodobal ci sie moj wybor partnera.
- Nie sadze, zeby to wyszlo, ale... Nie wiem. Pogadamy po weekendzie. Przynajmniej wiem, ze nie bedziesz mnie potepial ze wzgledu na roznice wieku, skoro sam jestes z doroslym mezczyzna. Chociaz znajac wasze charaktery, to boje sie, ze bedziecie sobie skakac do gardel.
Ruszyl w strone miasta, spogladajac na przyjaciela. Widzial, ze ten jest juz mocno zmeczony i chcial go w jakis sposob zmotywowac do wykrzesania sobie jeszcze odrobiny sily. Najlepszym dzialajacym na Endo sposobem, jaki Natsu znal, bylo delikatne podkopanie jego ego. - Tej, Endo, nie dajesz juz rady? A moze cie poniesc jak ksiezniczke?

-Pieprz się, Moriyama, jak księżniczkę to mogą nosić co najwyżej Ciebie.
Pchnął go zaczepnie i odbiegł spory kawałek od niego po czym odwrócił się i zaczął krzyczeć do niego. Byli tu sami, więc mógł sobie na to pozwolić.

-Ach więc mówisz, ze ten Twój facet jest starszy?  Pewnie jakiś staruszek, któremu żona przestała dawać, więc postanowił dobrać się do tyłka jakiemuś nastolatkowi, żeby sobie stare lata przypomnieć, co? Nie ważne jaki, byle był młody. –zakpił. W zasadzie to droczył się tylko z Moriyamą. Natsu sam zaczął z tym tekstem o księżniczce.
-Z taką mordą nikt inny by Cię nie chciał! –krzyknął i  rzucił się biegiem w stronę miasta. Wiedział, że Natsu i tak go dogoni, w końcu Moriyama był w lepszej kondycji, ale miał ochotę go trochę pozaczepiać i powkurzać. Nawet jeśli mają skończyć tarzając się po zimnej i wilgotnej jeszcze ziemi i okładając pięściami. Potrzebował trochę rozładować emocje.

- HEJ! - krzyknal, slyszac slowa Endo. Na jego policzki wplynal zdradliwy rumieniec, a chlopak zahwial sie po popchnieciu przez kolege. Udalo mu sie jednak ustac na nogach. Chwile pozniej biegl juz, by dogonic przyjaciela. - Udusze cie, Endo, ty parszywa szujo! Jeszcze bedziesz cos ode mnie chcial!
Nie minelo duzo czasu, zeby Natsu mogl zlapac przyjaciela i popchnac go na ziemie, ladujac za nim. Nie przejmował się wcale, że zima dopiero co odpuściła i nie zdążyła się nagrzać wiosennym słońcem. Endo sam się prosił o wylądowanie na glebie.
Przeturlali sie troche, starajac sie zdobyc dominacje nad przeciwnikiem, ale ostatecznie to Natsu wyladowal na gorze. Przycisnal nadgarstki Ryu do ziemi, unieruchamiajac go bardziej. Oddychal ciezej, bo jego samego troche ta szarpanina zmeczyla. - I co teraz, panie piekna mordko?

Osiągnął dokładnie to, co chciał. Moriyama rzucił się na niego, a Endo to odpowiadało. Trochę się poszarpali, ale właściwie nieszkodliwie. Bardziej dla zabawy niż na poważnie, choć trzeba przyznać, że zmęczył się najpierw ucieczką, później tymi przepychankami. Miał przyspieszony oddech i zaróżowione policzki. Chyba nabił też sobie siniaka na łydce o coś kiedy się przewrócił. Patrzył na Moriyamę od dołu, ale mimo sytuacji w jakiej się znajdował nadal nie schodził mu z twarzy złośliwy uśmieszek.
-Co teraz? Jeszcze przed chwilą twierdziłeś że mnie udusisz… zapewne z miłości, co? Muszę przyznać że kiedy się złościsz wyglądasz całkiem uroczo, jak na Ciebie, ale mam faceta, Moriyama, więc nic z tego. –stwierdził z rozbawieniem. Nie wyglądał jakby się bał Natsu. Bardziej bał się go wcześniej, w domu. Teraz miał świadomość tego że to tylko szczeniackie wygłupy i Moriyama nie zrobi mu żadnej krzywdy.
-Nie wiem co teraz, ale cokolwiek planujesz pośpiesz się bo zimno od tej ziemi. Nerki sobie przeziębię i pouszkadzam i co wtedy? Oddasz mi swoją jako zadośćuczynienie?

- Nie oddam, ale moge sprzedac po promocyjnej cenie. Na dobra sprawe to wcale mi sie nie spieszy do schodzenia z ciebie. Chyba, ze... - powiedzial wesolo, nachylajac sie nad przyjacielem. Usmiechnal sie diabelskim usmieszkiem i oswiadczyl. Nie spytal, a poinformowal. -  Jutro nocuje u ciebie. Uprzedz senseia.
To powiedziawszy, zszedl z Endo i usiadl obok. Popatrzyl na przyjaciela z wesolym usmiechem. - Tylko nie zapomnij, ze w piatek jest sprawdzian z matmy.
Powyzsze fakty byly bardzo proste do polaczenia. Natsu nie byl orlem z matmy, a obecny temat najwidoczniej bardzo mu nie przypasowal i nie chcial wejsc do glowy. Byl za to doskonale swiadomy, ze Endo zawsze powtarza material przed pojsciem spac i w duchu liczyl na to, ze mu tez pomoze, chociazby w zrozumieniu podstaw. Natsu by sie nie obrazil za dwojke, a bylby wiecej niz bardzo szczesliwy widzac na swoim sprawdzianie wielka tlusciutka trojke.
W koncu zaczelo mu doskwierac zimno bijace od ziemi, na ktore tak skarzyl sie jego przyjaciel chwile temu. Wstal, korzystajac z pomocy Endo i otrzepal sie, po czym spacerem zaczeli wracac w strone miasta.
- Ryu, sensei jest na dole, prawda? Ty sam kiedykolwiek byles na dole? - spytal ze zwyklej ciekawosci, przygladajac sie uwaznie chlopakowi idacemu obok niego.

[zt]

-Uprzedzę. Poproszę też by przeprowadził z Tobą moralizującą rozmowę na temat tego dlaczego sprzedawanie własnego ciała jest złe i jak się bardziej szanować, nawet z taką mordą jak Twoja. –stwierdził nadal nieco złośliwie, ale podał Natsu rękę i pomógł wstać. Wsunął dłonie do kieszeni bluzy dzwoniąc cicho kluczami od mieszkania. Był zgrzany od biegania i wysiłku, a jednocześnie było mu chłodno od wiatru i nieprzyjemnej wieczornej pogody. Dziwne uczucie. Spojrzał z zaskoczeniem na Moriyamę gdy ten zadał mało wygodne pytania.
-Jak zwykle, Moriyama, niezwykle taktowny. Dobrze przynajmniej, że nie zadajesz takich pytań przy Arisee. –westchnął i pokręcił głową.
-Skąd masz pewność, że któryś z nas jest na dole czy górze? To znaczy, że w ogóle już uprawialiśmy seks? Nie wiem czy wolno mi o takich sprawach mówić samemu, bez wiedzy Arisee. W końcu to nie tylko moja prywatność ale nasza wspólna… -stwierdził poważnie.
Nie kłamię go przecież. Po prostu wykręcam się od odpowiedzi. Nie wiem czy Arisee chciałby by jego uczniowie i wychowankowie znali takie szczegóły z jego życia erotycznego jak pozycja w łóżku. Moriyama nie powiedziałby nikomu ale sam też nie powinien wiedzieć. Może się domyślać, ale ja tego potwierdzać nie będę.
-Jeżeli jednak chodzi Ci tylko o mnie, to osobiście nigdy na dole nie byłem i raczej nie zamierzam. Nie chodzi o to, że się boję czy że czekam na kogoś wyjątkowego by mu się oddać w taki sposób czy coś jeszcze innego. Po prostu lubię dominować w łóżku, podoba mi się tak jak jest i nie chcę pod tym względem eksperymentować… To znaczy gdyby Arisee na tym zależało, myślę że byłbym w stanie to dla niego zrobić, bo naprawdę go kocham i zależy mi na nim, ale nie ukrywam, że nie byłoby to dla mnie łatwe i po prostu… jakoś tak… no wolałbym tego uniknąć. –skończył nieco pokrętnie i zawiesił głos na sekundę. Jakoś zrobiło się zbyt poważnie więc zaraz postanowił nieco tę poważną atmosferę wyznań rozwiać.
-Więc nie, nie powiem Ci jak to jest być na dole. Większość moich chłopców wyglądała na zadowoloną, ale sam Ci nie powiem. Ale Ty możesz opowiedzieć mi jak to jest kiedy już się oddasz temu swojemu staremu prykowi. O ile w tym wieku jest jeszcze w stanie robić tego typu rzeczy. –powiedział zaczepnie, ale już o wiele ciszej, bo wchodzili właśnie do miasta.
[z/t]

Gdy zbliżali się do łąki, dotarła do nich słodka woń kwitnących kwiatów. Nie było ich bardzo dużo, jednak ślicznie i subtelnie przystrajały łąkę. Natsu uśmiechnął się, rozglądając dookoła.
Tak, teraz było tu zdecydowanie ładniej niż wtedy, gdy przyszli tu biegać z Ryu.
Chłopak położył się na trawie, ciągnąc lekko za rękaw mężczyznę, by ten zrobił to samo. Zamknął oczy i zaczął rozkoszować się zwykłym nieróbstwem. Promienie słoneczne, ogrzewające jego twarz sprawiały, że chłopak robił się senny i przyjemnie rozleniwiony, co widoczne było na jego twarzy.
Rozluźnił się, nie zastanawiając się, jak ma wytłumaczyć Arisee i Endo swoją nieobecność na zajęciach. Tym będzie się martwił po powrocie do akademika.
- Shi, lubię cię, wiesz? - powiedział po jakimś czasie, uchylając jedno oko i zerkając nim na mężczyznę. Zaraz jednak je zamknął i ziewnął przeciągle. Zdawał sobie sprawę, że niedawno wstał i zazwyczaj przecież tryskał energią przez cały dzień, ale teraz... Słońce tak skutecznie usuwało z niego wszelkie pokłady energii, że chłopak zaczął się zachowywać bardziej jak wygrzewający się na słońcu kot, niż mały psotny i wszędobylski kociak.

Astin dał się pociagnąć na łąkę i westchnął.
Ładnie tu.
- Lubisz mnie, ka... - mruknął, kładąc się na trawie - Ja ciebie też.
Dlaczego się mnie nie boisz?
Czerwonowłosy przymknął oczy. Wiatr delikatnie owiewał jego bladą, wychudłą twarz.
- Nacchan... - zaczął cicho mężczyzna - ...zwykle tego nie robię, ale myślę, że mojej kuchareczce powinienem to powiedzieć. Jeśli zostaniesz przy mnie, prędzej czy później zostaniesz zraniony albo... Albo zobaczysz coś, czego potem nie będziesz potrafił zapomnieć. Nie wezmę za to odpowiedzialności. Zobaczysz mnie całego we krwi, z pistoletem albo nożem w ręce, być może zobaczysz mnie na ulicy z obrzydliwym mężczyzną, może kiedyś nie wrócę z pracy. Jeśli się do mnie przywiążesz, zostaniesz skrzywdzony.
I umikł.
Astin wiedział, że Moriyama w końcu przestanie go niańczyć. Górę weźmie instynkt samozachowawczy. Nikt normalny nie niańczy płatnego mordercy i prostytutki w jednym.
Shiki w swoim dwudziestoletnim życiu zrobił mnóstwo okrutnych, okropnych rzeczy. Zabijał, znęcał się, torturował, gwałcił, oddawał się starszym mężczyznom, uczestniczył w chorych, perwersyjnych sesjach.
To była istota życia Shikiego Astina i Natsuki musiał zdawać sobie z tego sprawę. Mimo to, host wiedział, że chłopak nie do końca pojmował, w jakiej sytuacji się znalazł.

Żołądek chłopaka z nerwów zwinął się w ciasny supeł, prawdopodobnie nawet zakończony wymyślną kokardką. Nie podobało mu się to, co Shiki prawdopodobnie zamierzał mu poprzez te słowa przekazać.
- Chcesz się mnie pozbyć? - spytał, siląc się na spokój. Przekręcił się na bok po to, by chwilę później ułożył głowę w miejscu serca mężczyzny. Zamknął oczy i powoli wsłuchiwał się w rytm bicia serca mężczyzny.
Mam ci pozwolić tak po prostu odejść?
- Jak nie będę miał na ciebie oka, to wkrótce sie zagłodzisz. A mnie wezwie policja na przesłuchania, bo widziano mnie z tobą i też będę miał problemy - silił się na dowcip, nawet w takiej sytuacji. Nie chciał, by Shiki go odrzucił. Dosyć miał bycia odrzucanym.
Przez chwilę leżeli pogrążeni w absolutnej ciszy, aż w końcu chłopak zdecydował się odezwać.
- Wiesz... Wydaje mi się, że tyle razy byłem zraniony, że ten jeden raz więcej mnie nie zabije - powiedział, uchylając lekko powieki i patrząc na otaczającą ich, falującą przy podmuchach wiatru, trawę. - Wiem, że masz... Specyficzną pracę. I że nie mam na nią wpływu.
Skrzywił się na myśl o jakimś obleśnym staruszku obłapiającym Shikiego, który musiał udawać, że mu się to podoba. Nie skomentował jednak tego, bo wiedział, że Shiki by go wyśmiał i powiedział, że się dla niego nie zmieni. Tak więc wolał nic nie mówić.
- A przywiązałem się do ciebie już dawno temu. Teraz trochę ciężko to zmienić, więc nawet nie próbuj. Żadnego zastraszania ani nic

- Ocipiałeś? – Shiki niemal warknął i się podniósł – Oczywiście, że nie chcę. Jesteś bardziej upośledzony niż ja czy mi się wydaje?
Oczy Astina ciskały czerwione gromy.
- Ja tu przedstawiam ci sytuację, to czy zostaniesz czy nie, to nie jest moja bajka. Nie jestem postacią z kiepskiego komiksu, żeby ci wciskać, że masz odejść bo cośtam. Skoro akceptujesz potencjalne ryzyko, to ze mną zostań. Nie obiecam, że cię nie skrzywdzę, ale nie pozwolę, by ktoś coś ci zrobił. Dopóki będziesz chciał, będziesz mógł przy mnie zostać.
Shiki pogładził chłopaka po policzku.
- Moja praca to integralna część mojego życia, ale w domu ogranicza się do telefonów i maili. Żadnego z klientów nie spotkasz u mnie w domu. Paradoksalnie, to najbezpieczniejsze miejsce w tym mieście. Przynajmniej dla ciebie.
Host umilkł na chwilę. Położył się na trawie i złożył głowę na klatce piersiowej Natsukiego.
- Nie straszę cię. – powiedział cicho i przymknął powieki.
sam sam sam sam sam sam
Skrzywił się i mimowolnie wtulił się w Moriyamę. Przyjemnie było czuć to jego ciepło, ciepło kogoś, kto nie myśli o tobie jak o marionetce.
Host westchnął.
Ciepło.
On jest ciepły.

Podnosząc się, mężczyzna zrzucił z siebie nastolatka, który patrzył na niego z totalnym brakiem zrozumienia na samym początku. Mimo nieprzyjemnego tonu i treści, którymi zaczął Shiki, kąciki ust Natsu uniosły się, by po chwili ukazać światu pełen radości uśmiech.
- Cieszę się, że też by ci mnie brakowało - - powiedział wesoło. - Mówiłeś mi już coś takiego na samym początku naszej znajomości, a popatrz - ja dalej tu jestem. To chyba coś znaczy, nie sądzisz? Na przykład to, że nie zamierzam nigdzie iść.
Wtulił się w dłoń, która gładziła jego policzek. Wbrew pozorom, Natsuki był olbrzymim pieszczochem i wiecznie chciał więcej jakiegokolwiek tulenia, głaskania, buziaków i wszystkiego podobnego.
W końcu jednak położył się na trawie i pozwolił, by tym razem to głowa mężczyzny spoczęła na jego torsie. Odruchowo wplótł palce w czerwone kosmyki i zaczął je przeczesywać.
- Chociaż wolałbym, żebyś jednak mi nic nie zrobił. Przynajmniej nic niebezpiecznego i nic, na co się wcześniej nie zgodzę - powiedział całkiem poważnie. Bywały momenty w życiu chłopaka, kiedy nie żartował i to był jeden z nich.
- Shi... I tak się będę o ciebie martwił. Za każdym razem, gdy będziesz znikał z mieszkania, żeby wykonać pracę. Ale i tak się cieszę, że mnie nie odrzucasz. Im więcej osób to robi, tym bardziej zaczynam czuć się jak przybłęda.
Drugą ręką także objął Shikiego, przytulając go do siebie. Dłoń, którą przeczesywał włosy przesunął na czoło mężczyzny, by sprawdzić czy przypadkiem nie jest za bardzo wychłodzony. Odetchnął z ulgą, kiedy stwierdził, że to normalna temperatura ciała czerwonookiego. On zawsze był chłodny.
- To ja powinienem się w ciebie wtulać, jako ten mniejszy i młodszy, a nie na odwrót - zauważył z nutką wesołości w głosie.
- Shi, myślałeś może, co będzie kiedyś w przyszłości? Co byś chciał robić i w ogóle?

Shiki słuchał chłopaka w milczeniu, ciesząc się skrycie pieszczotą.
- Postaram się cię nie skrzywdzić. – mruknął.
Przybłęda, hmmm... No łatwo to ty nie miałeś, co?
Shiki nigdy nie czuł miłosnego odrzucenia, głównie dlatego, że raz, był prostytutką, dwa jedyna osoba, którą kochał, gniła w ziemi od sześciu lat.
- Teraz umysłowo mam pięć lat. – burknął Astin – I buzia w ciup.
Leżeli tak przez chwilę, aż Natsuki zadał to dziwne pytanie.
- Nie. – powiedział zgodnie z prawdą Shiki – Nigdy nie miałem marzeń o karierze czy czymś takim. Zresztą, gdybyś szedł do pracy i nie wiedział, czy wrócisz z niej w jednym kawałku, też byś nie myślał o przyszłości. Dzisiaj żyję, jutro mogę dostać kulkę między oczy.
Umilkł na chwilę.
- A ty, Nacchan? Dalej planujesz zostać kucharzem, jak ze sportem nie wyjdzie? – spytał całkiem poważne Shiki – Mógłbyś robić w życiu wiele rzeczy.
Host przymknął oczy, oczekując odpowiedzi. Miło mu si ę leżało na Moriyamie i w nosie miał, czy chłopakowi się to podoba czy nie.
Chce być moją kuchareczką, to niech będzie. Full serwis.

- Tak jest, mój prawie dwumetrowy pięciolatku - powiedział wesoło, jednak przygasł na słowa odnośnie niepewnej przyszłości mężczyzny. - Uważaj na siebie, Shi... Nie mam ochoty być zmuszonym do pochowania cię.
Zerknął w dół, na czerwoną czuprynę i sprezentował Astinowi buziaka w czubek głowy. Czasem i on może takie buziaki dawać. Naprawdę zdążył się już przywiązać do tego mężczyzny. Nie chciał, żeby coś się zmieniło.
- Zabraniam ci umierać - oświadczył tonem obrażonego dziecka. - I doznawać jakiegokolwiek trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Nie wyobrażał sobie nagle stracić tego czerwonookiego demona. Owszem, czasem go przerażał, ale miał serce i był dobry. I potrafił zaakceptować Natsukiego takiego, jakim był.
- Raczej tak. Nie sądzę, żebym został sportowcem, więc na dobrą sprawę mógbym już zacząć sobie czegoś szukać, po czym miałbym jakieś papiery kucharza... I nie sądzę, żebym mógł robić wiele rzeczy. Po prostu tego nie widzę. Odnoszę wrażenie, że do bardzo małej ich ilości się nadaję... Zresztą widziałeś, jak się uczę.
Ponownie przeczesał palcami włosy mężczyzny. - Musisz odrobinę przytyć. Zdecydowanie. Już moi przyjaciele więcej ważą, a są te 2-3 lata od ciebie młodsi i sporo niżsi.

Twój?
Shiki zamknął oczy.
sam sam sam sam sam sam sam
- Nie jestem samobójcą. – powiedział cicho, bez emocji w głosie – Nie chcę umierać, ale jeśli będę musiał, to po prostu to zaakceptuję.
Umilkł, bo poczuł usta chłopaka na swojej głowie. Ten gest przypomniał mu ciepło jego siostry, ciepło kogoś, kto kochał go nad życie.
- Wszystko da się przeskoczyć albo obejść. – rzucił Shiki beznamiętnie – Zaproponowałbym, byś po szkole zamieszkał ze mną i utrzymywał się z moich środków, ale znając ciebie umarłbyś z nudów, gdybyś nie miał zajęcia. Są szkoły dla kucharzy, kursy…
Słysząc o swojej wadze, host westchnął.
- Więc coś z tym zrób. Ja nie potrafię tyć, tylko chudnę. Poza tym wielu klientów ceni sobie moją sylwetkę. – mruknął - Nie wiem co jest w tym podniecającego, ale to lubią.
Shiki wtulił się mocniej w chłopaka, niemal mimowolnie.
Tak cholernie dobrze… Mógłbym się przyzwyczaić.

- Ale ja tego nie zaakceptuję - powiedział Natsu ponuro. - Więc jak nie dla siebie, to uważaj na siebie dla mnie.
Roześmiał się słysząc tę propozycję - nie propozycję. Mężczyzna zdołał go już poznać na tyle, żeby wiedzieć, że Natsu nie umie usiedzieć spokojnie w miejscu... Co trochę chłopaka dziwiło, bo przy Shikim raczej siedział na tyłku nic nie robiąc.
- W sumie zrobić jakiś dobry kurs kucharza i na przykład dietetyka... A co do twojej chudości, to sam mało zdziałam, bo nie mam jak przygotowywać ci każdego posiłku. Musiałbyś się nauczyć odgrzewać, a nie wydaje mi się, żebyś był do tego zbyt chętny... Chociaż w najłatwiejszej wersji to jest "nałożyć na talerz, wsadzić do mikrofalówki, włączyć" i tyle. Nie chcę żebyś był gruby czy coś, ale te kości trzeba trochę zakryć... Tu chodzi o twoje zdrowie, a nie jakieś chore zboczenia ludzi. Podejrzewam, że i bez tego na brak klientów nie będziesz narzekał.
Nastolatek uważał, że gdyby przy swojej wadze i ilości mięśni, ktoś "rozciągnąłby" go do wzrostu Shikiego, to i tak byłby lepiej zbudowany niż czerwonooki.
Gdy mężczyzna wtulił się w niego, Natsu objął go mocniej, przytulając do siebie i zamykając w swych ramionach.
- Wolisz kobiety czy mężczyzn? - spytał nagle ni z gruszki ni z pietruszki. - Znaczy w pracy. Co ci sprawia większą przyjemność?
Palcami dłoni nieświadomie zaczął przesuwać po szyi Shikiego, odgarniając z niej wcześniej czerwone kosmyki.

- Tak, tak. – mruknął host i wrócił do bezproduktywnego okupowania klatki piersiowej Natsukiego.
- Ciało to moje narzędzie pracy. – odparł Astin na wywód chłopaka na temat jego wagi – Jeśli jest popyt na anoreksję, zostanę anorektykiem. Jeśli jest popyt na grubego Amerykańca, przytyję i zacznę mówić po angielsku. Klientów może nie ubędzie, ale ci, którzy płacą najwięcej – fetyszyści, sobie pójdą. Dzięki nim mogę pracować na przykład raz na tydzień. Prostytucja to piękny zawód jest, ale nawet o nim nie myśl. Takiej konkurencji nie zdzierżę. A co do twojego planu, zrobisz jak zechcesz. U mnie kąt zawsze będziesz miał.
Pozwolił się przytulić – o jakie to było przyjemne – i zorientował się, że jego ciało zaczyna łaknąć bliskości z drugim człowiekiem.
Starzejesz się, panie Astin, starzejesz się…
Westchnął. Mimowolnie chciał pozostać tak jak najdłużej. Zdał sobie sprawę, jak bardzo zaśniedział od śmierci Kaori. Bliskość kogoś była dla niego niepotrzebna, zbędna, całkowicie nieużyteczna, nie przynosiła pieniędzy.
- Zacznijmy w ogóle od „przyjemności w pracy”. Faktycznie, mam klientów, z którymi seks to świetna sprawa. Z większością muszę im odpowiadać, przebierać się, grać słodkiego i niewinnego. Jak miałem te szesnaście lat, było prościej, bo każdy chciał małolata. Minusem było, że chcieli zawsze dominować. W pracy wszystko zależy od człowieka. Uwielbiam silne, zdecydowane w łóżku kobiety. Mężczyźni zwykle są bardziej perwersyjni, co czasem szczerze kocham, a czasami nienawidzę. Od jakiegoś czasu sypiam tylko z mężczyznami. W pracy płacą zdecydowanie więcej. Prywatnie też wolę chłopców, bo nie są tak…hmm… płaczliwi? Wrażliwi jak dziewczyny. Jak chcę słodkiego, niewinnego, wrażliwego chłopca raz na jakiś czas, to biorę go na jedną noc. Zdziwiłbyś się, jakie to perwersyjne sukinkoty. Uwiebiam ostry, wulgarny seks, naprawdę ostry. Faceci są w tym lepsi. Z dziewczyną to nie przejdzie. Zacznie wyć, coś sobie roić… W pracy kobiety płacą mniej, co mi oczywiście się nie opłaca. – powiedział powoli i bez emocji - Coś jeszcze chciałbyś wiedzieć?

- Nie sądzę, żebyś miał we mnie dużą konkurencję, nie jestem takim chudzielcem - stwierdził wesoło. - Na mnie nie da się uczyć układu kostnego. Co najwyżej ewentualnie jakoś mięśnie idzie rozpoznać... Poza tym nie sądzę, żebym się w tym odnalazł. Szczególnie w tej "ostrzejszej" sferze.
Wysłuchał wszystko, co mężczyzna miał mu do powiedzienia. Brzmiało to wszystko bardzo logicznie.
- Co do płaczliwości i wyznań to jestem w stanie ci uwierzyć, bo sam miałem takie przygody w życiu... Nigdy więcej - mruknął ponuro, nie bardzo chcąc wracać do tego tematu. W sumie już Naokiemu o tym opowiedział, ale nie lubił o tym wspominać.
Wysunął się spod Shikiego, kładąc go przy tym na ziemi i pochylając się nad nim, po czym pocałował go namiętnie i agresywnie. Starał się zdominować mężczyznę chociaż na chwilę, choć zdecydowanie bardziej wolał sam być zdominowany.
Skoro Shiki to lubił, to... Czemu by nie spróbować?
Oderwał się od niego dopiero po dłuższej chwili, oddychając ciężko.
- Co jeszcze chciałbym wiedzieć... Jakich "zabawek" lubisz używać w czasie seksu?

Shiki poddał się pocałunkowi. Agresywnemu i namiętnemu. Wplótł palce we włosy Natsu i pogładził go po głowie.
Całowali się tak przez chwilę, aż w końcu Moriyama się od niego oderwał.
- Zabawek…hmmm… Kajdanki, kneble, świece… Czasem pierścienie i igły…. Czasem muszę używać dildo, zatyczek i tak dalej… - powiedział beznamiętnie – Klienci mają kurewsko bogatą wyobraźnię.
Umilkł i przyciągnął chłopaka do siebie, wznawiając ich namiętny, lubieżny pocałunek.
- Jeszcze jakieś pytania na temat pracy wujka Astina? – spytał, przesuwając palce na czułe miejsce między łopatkami Moriyamy – Mogę o niej gadać godzinami.
Z tymi słowami przyciągnął chłopaka bardziej do siebie i położył jego głowę na swojej piersi, wychudłej i zapadłej. Bladą dłoń wplótł we włosy Moriyamy.

- Shi, ja nie pytam, czego lubią używać klienci, tylko czego ty lubisz uży... - nie skończył, gdyż w tym momencie mężczyzna przerwał mu pocałunkiem. Bardzo głębokim, namiętnym pocałunkiem, od którego Natsu zrobiło się gorąco, a krew zaczęła krążyć szybciej w żyłach. Jęknął, czując palce między łopatkami. Czuł, że jeśli mężczyzna będzie to robił dalej, to wkrótce na tym się nie skończy, a nie miał ochoty na perwersje na łonie natury.
W zwiazku z tym, ogromnie mu ulżyło, gdy czerwonooki położył go na swojej piersi, a dłoń wplótł we włosy i zaczął je niespiesznie przeczesywać. Natsu oddychał szybko, jednak starał się uspokoić.
Kiedy on sam inicjuje takie pocałunki, to nie reaguje tak żywiołowo, jak gdy ktoś inny je zaczyna. To była pięta achillesowa chłopaka, za bardzo go kręcili faceci, którzy wiedzą czego chcą i potrafią po to sięgnąć. To był chyba jeden z powodów, dla których jeszcze nie pożegnał się z Shikim - pomijając oczywiście, że podobnie jak Natsu został rozdzielony z bliźniaczką i wyglądał jak trzy ćwierci do śmierci.
- To chyba był zły pomysł z mojej strony, żeby cię tak prowokować... - wydusił z siebie w końcu, gdy już zdołał się trochę uspokoić. - Pewnie, że jeszcze jakieś pytania. W sumie to lubię wiedzieć dużo. Czego w seksie nie lubisz? Pomijając stringi i pończochy. I płaczące kobiety. Jakieś konkretne zachowania? Pozycje?
Wsłuchiwał się w miarowe bicie serca czerwonookiego, zamykając oczy.

Astin przymknął oczy.
- Bardzo zły. – mruknął przeciągle – A co seksu… Nienawidzę jak ktoś uległy nagle chce dominować. To wzbudza we mnie ze wszech miar sadystyczne skłonności. Z pozycji nie cierpię 69. Nienawidzę tego. Czasem kobiety drażnią mnie niemiłosiernie, tu nawet o płaczliwość nie chodzi, tylko o tę pseudoromantyczną otoczkę. Świece, muzyka, kurwa, my się mamy pieprzyć, nie wyznawać sobie miłość. Albo męscy klienci… myślą, że jak mi zapłacą dwieście, to przez całą noc będę się rumienił, będę śliczny i uległy. Nosz kurwa. Za tyle to ja mogę im do pracy przyjechać i obciągnąć pod biurkiem. Hmm…coś jeszcze… chyba żadnej pozycji nie cierpię bardziej niż 69.
Shiki umilkł i cały czas przeczesywał dłonią włosy Natsukiego. Były miękkie, takie przyjemne w dotyku i host uznał, że uwielbia ich dotykać.
Chyba po prostu uwielbiam dotykać Nacchana.
Uśmiechnął się lekko, chyba po raz pierwszy od dawna. Przycisnął wargi do głowy Moriyamy.
- Zdecydowanie. – szepnął bardziej do siebie – Nie pozwolę ci odejść.
Nie wiem kim jesteś i co ze mną robisz, ale podoba mi się to. Jeśli znikniesz… Jeśli znikniesz, będę musiał wrócić do starych nawyków, a tego nie chcę.

- Ja się obejdę bez świeczek i muzyki. Czy pierścionków lub czegokolwiek w tym stylu - stwierdził wesoło, imitując z dłoni człowieczka i zaczynając nim chodzić po brzuchu i torsie mężczyzny. Na dłoń we włosach zareagował zadowolonym pomrukiem.
- Tak mi rób...
Przez chwilę leżeli w ciszy, aż Natsu zaczął przysypiać. Nie usłyszał kolejnych słów, które wydostały się z ust Shikiego. Drzemał tak kilkanaście minut, nie dręczony absolutnie niczym.
Gdy już w końcu się obudził i ziewnął przeciągle, zdał sobie sprawę, że powoli zaczyna się robić dość późno. Podniósł się niechętnie ze swojej żywej poduszki i usiadł, patrząc na Shikiego.
- Mogłeś mnie zbudzić, jak zasnąłem... Chodź, zrobię obiad, bo pewnie musisz już z głodu umierać - pochylił się nad mężczyzną i dał mu krótkiego i szybkiego buziaka.
- A później będę się musiał zwijać do akademika i jakoś senseiowi wytłumaczyć moją nieobecność...

W mieszkaniu czerwonowłosego Natsu przygotował szybki i sycący obiad, szykując więcej, by mężczyzna miał i na kolejny dzień, a później niechętnie zebrał się do akademika.

[z/t]

Astin przewrócił oczami.
- Nie chciałem cię budzić. - mruknął - I fakt, umieram z głodu. Ruszajmy się, bo padnę.
Narzekania chłopaka na temat jego tłumaczeń skwitował złośliwym chichotem.
- "Sensei, zamiast w szkole, byłem na cmentarzu ze znajomą prostytutką." - rzucił - Myślę, że to nie spodobałoby się twojemu nauczycielowi. Będziesz musiał coś wymyślić.

Shiki zjadł obiad, który przygotował mu Natsuki, pocałował go na pożegnanie, po czym otworzył laptopa. Moriyama wyszedł, a host zabrał się do pracy.


[zt]