Apartament Hotaro

-Nie jestem-odpowiedział mu spokojnie. On jako pierwszy nie musiał zdobywać zaufania Kazuyi by się do niego odezwał. Nie był nauczycielem, a odpowiadał. Kiedy ten gotował sam poszedł rozejrzeć się po mieszkaniu. Jakoś tak sam z siebie. Dotąd miał tylko pokoje. Nie pamiętał mieszkania gdzie mieszkał z rodziną.
-Co robisz?-spytał wchodząc do kuchni.

Kiwnął nieznacznie głową gdy usłyszał ze Kazuya nie jest uczulony na grzyby i zaczął przygotowywać grzyby
-Zapiekankę z ryżem i kurczakiem
Zaśmiał się cicho bo poczuł się jak szef kuchni, tylko wielkiej białej czapki mu brakowało. Gdy już wszystkie składniki były gotowe włożył je do szklanego naczynia żaroodpornego, polał sosem i włożył do piekarnika
-Za dwadzieścia minut będzie gotowe
Powiedział i delikatnie sam z siebie odsunął grzywkę jednak na tyle by było widać tylko jego zielone oko, niebieskie zostało ukryte pod grzywką
-Wiesz co Cię czeka jak wrócisz do szkoły?
Zapytał szeptem z lekko pochmurnym wyrazem twarzy i przymrużonymi oczami.
-Znałem wielu takich jak Ty
Szepnął jeszcze ciszej a z oczu popłynęły mu pojedyncze łezki jakby coś sobie przypomniał.

-Dyrektor mnie prawdo podobnie wezwie. Mieszkam w akademiku to jeszcze pogadanka z gostkiem od chemii. Choć on to leń patentowany więc może mi odpuści-powiedział zastanawiając się. Popatrzył na niego spokojnie.
-Robię to tylko dla ulgi. Tyle czasu znosiłem ból ran, że się od niego uzależniłem-wyjaśnił siadając na krześle w kuchni.
-Było aż tak źle?-dawno tyle nie mówił. Dziwnie się z tym czuł, słyszał swój głos więcej niż zawyczaj. Potrafił miesiąc milczeć i tylko nucić.

Zastanowił się chwilę, no tak, przecież jest w nowej szkole i nie zna jeszcze zasad rządzących tym miejscem. Usiadł sobie na blacie i zaczął machać nogami
-Jaki jest dyrektor tej szkoły?
Zapytał cicho, nigdy by nie sądził że kiedyś poprosi kogoś o informacje, zawsze uzyskiwał je sam, często dziwnymi sposobami
-z pięciu Trupów przeżył tylko jeden
Mruknął cicho po czym delikatnie się uśmiechnął
-Jesteś szóstym Trupem zobaczymy gdzie napiszę Twój punkcik
Jego głos na chwilę znów zrobił się mroczny ale gdy usłyszał dzwonek piekarnika szybko się uśmiechnął i zeskoczył z blatu, położył drewnianą deskę na blacie następnie otworzył piec i wcześniej zakładając rękawice by się nie poparzyć wyciągnął pięknie pachnącą i wyglądającą zapiekankę na desce. Z szafki wyżej wyciągnął talerze a z szuflady niżej sztućce, nałożył po porcji na talerz i z uśmiechem podał talerz Kazuyi kłaniając się do wysokości talerza, wręcz zgiął się wpół, Hotaro zaobserwował takie zachowanie na mieście, gdzie dziewczyna wręczająca coś chłopakowi właśnie tak się zachowała, przeniósł to po prostu do swojego zachowania.

-Szczerze nigdy go nie spotkałem-powiedział. Jego oczy zrobiły się wielkie na kolejną informacje. No nic. Żartował z tym swoim trupem i tak ma zamiar żyć. Zachichotał cicho na to co on robi. Nie śmiał się od wybudzenia. Pięknie ten dzieciak potrafi zrobić z Kazuyą wszystko.
-Dziękuje-powiedział odbierając talerz.

Uśmiechnął się widząc że udało mu się rozweselić Kazuye, podał mu jeszcze sztućce.
-Chodź, usiądziemy w salonie
Wziął swój talerz i zaniósł go do salonu gdzie na stole zostawił talerz i wrócił się do kuchni po nowe butelki coli z lodówki i wrócił do salonu gdzie usiadł na kanapie, gdy już Kazuya pojawił się w salonie i wybrał swoje siedzenie Hotaro uważnie spojrzał na chłopaka
-Jesteś typem obserwatora
Mruknął między kęsami zapiekanki która mu smakowała, umiał gotować na własny smak, nie wiedział czy czerwonowłosemu chłopakowi będzie smakować. Lekko się tym stresował jednak nie na tyle by okazać to na twarzy
-Opowiesz mi o tej szkole? Zostałem tu przeniesiony nie dawno
Powiedział z nadzieją w głosie.

Skinął głową na potwierdzenie tego o obserwatorze. Jadł spokojnie. Lepsze niż jakie kiedy kolwiek pamiętał.
-To jest pyszne-powiedział spokojnie jedząc dalej swoją porcje.
-O szkole? Co mogę Ci o niej powiedzieć jak tylko chodze na lekcje, a przerwy spędzam na alejce, a resztę czasu w moim pokoju.-powiedział zastanawiając się.
-Nauczyciele są prze różni, ale ostanio przeważają młodzi faceci. Nie wiem czemu, ale ta szkoła zaczyna się robić męska, a nie tak dawno była koedukacyjna.-odłożył telerz i napił się coli.

Zastanowił się chwilę przełykając kęsa po czym znowu się uśmiechnął, wręcz się uradował słysząc że jego jedzenie jest dobre
-może dokładkę?
Zapytał z entuzjazmem po czym wsłuchał się w wypowiedz Kazuyi. Jednak zmysł obserwacji czerwonowłosego różnił się od zmysłu obserwacji blondyna. Hotaro chcąc nie chcąc podsłuchuje osoby przechodzące obok niego, zapamiętujesz szyfry gry tylko je zobaczy czy numery telefonu, ewentualne drogi ucieczki czy w jednej chwili umie opracować swoje alibi jednak informacje dostarczone przez Kazuye też były wartościowe.
-Powinieneś wyjść do ludzi
Mruknął popijając cole, sam by tego chciał, móc się zasymilować z ludźmi ze szkoły jednak głosy w jego głowie mu na to nie pozwalały, można powiedzieć, że były o niego zazdrosne i nie dopuszczały nikogo innego do blondyna.
-Wspomniałeś wcześniej o "gostku od chemii", kim on jest? Jaki jest?
Zapytał z zaciekawieniem, uważał, że każda informacja może być przydatna.

-Podziękuje, ale naprawdę dobre-powiedział z uśmiechem. Sam dojadł swóją porcje. Kazuya obserwował i nic z tym nie robił. Znał ludzi ze swojej klasy i rocznika.
-Arisee Vendell nauczyciel chemii i opiekun mojego akademika. Co o nim. Słyszałem, że odziedziczył miłość po chemii po matce i jest lenieniem. To wiem bo często to widzę.-powiedział zastanawiając się. Jakoś nie miał o nim dużo informacji.
-Jest chyba najmłodszym nauczycielem w szkole i gdyby nie fartuch brali by go za ucznia-sam się raz nabrał. W pierwszej klasie jak szukał swojego pokoju. Myślał, że to uczeń miał nie złe zdziwinie jak okazał się nauczycielem.

-Rozumiem, będę musiał na niego uważać
Zachichotał i kontynuował jedzenie swojej porcji zapiekanki, Hotaro nie umiał jeść tak szybko, delektować się smakiem, uważał jedzenie niejako za część sztuki tego świata
-Na pewno nie chcesz jakiejś nowej bluzy? Mam ich dużo i w niewielu chodzę, dostaje zwykle za dużo więc na ciebie będą idealne
Zachichotał cicho, chciał dać czerwonowłosemu parę bluz żeby nie marznął w tak zimne dni, czy można to uznać za element terapii? Chyba nie, w Hotaro odezwały się ludzkie emocje tylko dlatego, że gdy miał atak paniki Kazuya nie uciekł z krzykiem a go przytulił, blondyn sam w sobie lubił kontakt z ludźmi jednak gdy tracił kontrole, co działo się dość często stawał się zwierzęciem które czuło się jak w klatce i patrzył na wszystkich jak na zagrożenie. Innym razem stawał się psychopatą który wypatrywał swojej ofiary, jednak prawie we wszystkich wariantach miał przygnębioną bądź obojętną kamienną minę.

-Jak tam chcesz-mruknął. Bawił się picem w swojej butelce. Na nową bluzę się zdziwił. Nie wiedział co powiedzieć. Tylko przyglądał się mu spokojnie. Zagryzł wargę i tylko wtulił się w swojej przed ramiona. Na to pytanie nie odpowiedzieł nie umiał. Czasem proste pytania sprawiały mu wielką trudność.

Klasnął teatralnie w dłonie i podszedł do Kazuyi, delikatnie ujął jego dłoń po czym zaprowadził do sypialni gdzie miał szafę z ubraniami. Hotaro z uśmiechem stanął przed szafą większą od siebie i ją otworzył udając że podmuch otwieranych drzwi był tak duży że aż go odepchnęło w tył. Tutaj znajdowały się tylko bluzy, każda była na osobnym wieszaku, było ich tam może ze trzydzieści, od najprostszych całych czarnych przez takie z napisami na klatce piersiowej po takie z uszami różnych zwierząt, Hotaro szczególnie uwielbiał te z uszami.
-Proszę, wybierz coś dla siebie
Zachichotał cicho i usiadł na skraju łóżka które znajdywało się za nim
-Wszystkie bluzy stąd są bardzo cieplusie, dostałem je z Anglii od ojca
Powiedział już mniej podekscytowanym głosem, jego ojciec uważał że spadkobierca tytułu powinien chodzić w innych ubraniach.
-No... Oprócz tych z uszami, je kupiłem już tutaj
Znów do jego głosu wróciło podekscytowanie, jednocześnie lekko zaczął skakać tyłkiem po łóżku

Znowu wiedział jego zielone oko. Patrzył na bluzy i nie mógł uwierzyć ile można ich mieć.
-Wiesz nie powinienem. Moja nie jest jeszcze taka zła-powiedział patrząc na spraną bluzę. Jak ją dostał była granatowa teraz ma tylko przebłysk tego koloru.
-Bluzy są twoim stałym elementem stroju nie?-spytał sptarząc na wszystkie. Skupiał się na tych prostych przez głowę. Szukał granatowej. Znalazł, ale miała uszy królika.

-Mnie utrata jednej bluzy nie zaboli, a Tobie będzie ciepło, taki układ mi pasuje
Powiedział z uśmiechem i położył się na łóżku na plecach, rozłożył ręce na boki i zaczął wpatrywać się w sufit.
-Tak, dzięki za dużej bluzie człowiek wydaje się większy i silniejszy i fajniejszy
Zachichotał cicho jednak faktycznie była to jedno z jego zachowań obronnych, w bluzie czuł się pewniej i bezpieczniej, a gdy jeszcze bluza miała uszka jakiegoś ogólnie uznanego za słodkie zwierzęcia, człowiek przestaje być zagrożeniem i można go puścić dalej bez wdawania się w rozmowę czy bójkę, tak sądził blondyn

Wysuchał to co powiedział chłopak. Wziąłą tą króloczą bluze. Akurat króliki lubił. Ściągnął swoją i przymierzył tamtą. Obejrzał się i poszedł do Hotaro.
-Może być ta?-spytał fatycznie była dużo cieplejsza niż jego. Poszdł się pokazać nowemu koledze.

Zachichotał cicho i usiadł podpierając się łokciami z tyłu
-Idealnie Ci pasuje
Powiedział z uśmiechem i przyciągnął go do siebie żeby usiadł obok
-Ta bluza ka królicze uszka, więc jest też umowa związana z tą bluzą
Powiedział z poważną miną i wwiercając się oczami w jego twarz. Była to raczej zabawna umowa, nie opierająca na wielkie kwoty czy życie ale jednak, była to umowa, Hotaro czekał tylko na chęć poznania umowy ze strony Kazuyi

Popatrzył na niego ciekawie. Usiadł obok niego. Sam poskakał na łóżku.
-Wszystko masz miękkie. Jaka umowa?-spytał się go. Ta bluza się mu spodobała. Jak mało która. Swoją dostał jak zaczynał szkołe. Chwała że już nie rośnke.

Zaśmiał się cicho gdy usłyszał zainteresowanie umową, pchnął go znowu, tym razem na łóżko, nic mu nie powinno się stać bo było bardzo miękkie w dodatku miał na sobie bluzę z miękkim futrem. Przełożył przez niego nogę tak, że nachylał się całym ciałem nad nim, zachichotał znów bo ta sytuacja wydawała mu się absurdalna jednak zabawna
-Nosisz teraz w sobie dusze królika, za każdym razem gdy znów się potniesz, część tej duszy umrze, będzie znikać aż w końcu zacznie znikać Twoja ludzka dusza, będziesz żyć ale tylko ciałem, żadnych uczuć, emocji.
Mówił szeptem, niskim głosem coraz bardziej zbliżając twarz do jego twarzy. Pod koniec wywodu tylko się uśmiechnął i ucałował chłopaka w czoło jednak nie zszedł z niego, został w takiej pozycji, był ciekaw co się stanie, nie często ktoś oddaje kontrole nad sobą psychopatycznemu chłopakowi.

-Szczerze nie rozumiem o co chodzi-powiedział patrząc mu w oczy. Od wypadku nie miał kontaku intymnego. Nie podniecał się. Nawet swojej orientacji nie był pewny. Zrozumiał tylko coś o śmierci i duszy królika.
-Prosze wyjaśnij nie wiem o co chodzi-patrzył teraz na niego błagalnie

Zaśmiał się dość głośno
-Nie myśl za dużo, zostańmy kolegami że tak powiem
Przeturlał się na bok i leżał koło niego trzymając się za brzuch, starał się kontrolować śmiech co mu w dużej mierze wychodziło ale brzuch i tak go rozbolał
-Masz w sobie teraz dusze króliczka
Zaczął mówić gdy wytarł łezki śmiechu i opanował śmiech
-Jeśli znowu się potniesz, umrze w tobie cząstka królika, będzie tak aż zniknie całkiem, wtedy nie będziesz miał już duszy, żadnym emocji, żadnych uczuć
Mówił już spokojnym wyciszonym głosem.

-Jak tu przyśliśmy i się przedstwiłem byłeś ciekaw. Czemu powiedział tak mi powiedzieli-mruknął nagle. Chyba musi się komuś wygadać, ale czemu hest to psychopata.
-Pod koniec podstawówki lub początkiem gimnazjum miałem wypadek. Ja tylko przeżyłem. Mam amnezje i któtych rzecz nie rozumiem.-mówił z zamknoętymi oczami.. Liczył że nie będzie się śmiać.

Jedną z wielu wad Hotaro była nie umiejętność współczucia, kiedyś ją znał ale pewnego dnia zapomniał i już nikt nie chciał go nauczyć jej na nowo. Jednak Przysłuchiwał się wypowiedzi chłopaka z zainteresowaniem.
-Przykro mi
Mruknął cicho mimo tego że nie mógł wiedzieć co czuje chłopak, podpatrzył takie zachowanie u jakichś losowych ludzi którzy przekazywali sobie złe wieści, mieli smutne miny, spuszczone głowy i mówili jak im jest przykro, Hotaro wydawał się kopiować napotkane wzorce osobowości, to chyba jego jedna z chorób psychicznych albo instynkt samozachowawczy.
-Musiało Ci być bardzo ciężko
Szepnął i lekko przytulił się do jego boku.

-Nie lubie o tym mówić. Ludzie mi wspóczują, ale nie mają czego. Jest tym Kazuya Kasai jakim teraz. Może dawno temu istniał inny, ale teraz jestem ja-powiedział. Wolną ręką pogłaskał go po głowie delikatnie.
-Ja musze iść do akademika-powiedział spokojnie. -Nie mam telefonu, ale znajdziesz mnie tam gdzie się spodkaliśmy poraz pierwszy.-uśmiechnął się do niego spokoknjnie.

-Rozumiem
Mruknął cicho i poderwał się z łóżka, zachichotał jeszcze raz widząc Kazuye z króliczymi uszkami na bluzie, wyglądało to dość uroczo
-Ładnie Ci w tej bluzie
Powiedział z uśmiechem i podał mu dłoń by pomóc mu wstać z łóżka. Hotaro wiedział że jak tylko czerwonowłosy chłopak wyjdzie z jego apartamentu stać się może wszystko, blondyn z uspokojonego chłopaka znów może stać się łowcą, psychopatą czy trzęsącym się panikarzem. Jednak Hotaro wiedział też że nie mógł go zatrzymywać
-Będę Cie obserwować
Szepnął Kazuyi na ucho na powrót niskim, mrocznym i przerażającym głosem
-Twój punkt czeka na wpisanie do listy
Szepnął mając na myśli zakład ile "Trupów" przeżyje. Postanowił odprowadzić chłopaka do drzwi sam niedługo też chciał wyjść ale miał jeszcze coś do zrobienia w domu
-Miło było Cię poznać
Ciągle mówił mrocznym niskim głosem.

Powoli przyzwyczajał się do tych jego zmian.
-Uchroń swgo królika przed śmiercią-ukłonił się tak, że kaptur mu polecił na głowe.
Wyszedł i skierował się do akademika. Było już ciemno, a go obowiązują inne zasady.
[zt]