Mieszkanie Shikiego Astina

- Wampirze? – wymamrotał nieco zdezorientowany Astin, ale widząc uśmiech chłopaka zrozumiał, że i tak tego nie pojmie swoim małym rozumkiem. Słońce szybko powodowało oparzenia na jego skórze, poza tym sam Shiki nie cierpiał się opalać. Nie pojmował jak te głupie kobiety (i mężczyźni) byli w stanie smażyć się na kocach.
Reakcja chłopaka na ilość zapasowych kart i telefonów rozśmieszyła mężczyznę.
- Mój drogi, średnio zużywam po cztery na miesiąc. Muszę mieć zapas. Właśnie na takie okazje. Przypału, jak to określasz, zdecydowanie nie chcemy, prawda? Wiesz, aresztowanie, sądy, ciupa… - przewrócił oczami.
Astin zapalił kolejnego papierosa, nienawistnym wzrokiem patrząc na niedopałek w popielniczce.
- Nosić cię jak księżniczkę? Może kiedy indziej. – mruknął – Zdecydowanie kiedy indziej. Cieszę się, że to lubisz. Przyzwyczaiłem się.
Na nagły pocałunek odpowiedział zadowolonym pomrukiem i namiętnością. Dłoń błądząca w jego włosach sprawiała, że ta chwila była przyjemniejsza niż zwykle.
- Porwać cię? – zachichotał Astin, znów całując chłopaka, tym razem krótko, pamiętając, by nie testować cierpliwości Natsu – Chętnie, nawet teraz, ale niespecjalnie mogę. Cała ta sprawa z Kazuyą nieco pokrzyżowała mi plany. Na szczęście nie na długo i niezbyt poważnie.
Zaciągnął się dymem.
- Spokojnie, jak jeszcze chodziłem do szkoły to było to samo. Nie doradzam ci mojego rozwiązania sprawy, to znaczy rzucenia edukacji, ale wytrwaj. To prawie wakacje. Dasz radę. W nagrodę kupię ci jakąś wielką watę cukrową czy co tam będziesz chciał. Niezaprzeczalnie jednak wata cukrowa jest najlepsza.

- Dobrze, dobrze, zrozumiałem... Nie chcemy policji na głowie, ani niczego podobnego.
Z ulgą przyjął fakt, że nikt z niego księżniczki robić nie będzie. Nie czułby się zbyt komfortowa w takiej sytuacji. Co prawda inna sprawa, gdy jest upity, albo śpi, ale wtedy średnio rejestruje co się wokół niego dzieje, więc nie ma takiego problemu.
Zadowolony pomruk wydobywający się z gardła mężczyzny sprawił Natsu olbrzymią satysfakcję. Nie był lewą nogą od stołu, jeśli chodzi o pieszczoty, a w całowaniu był po prostu dobry. Chociaż  fakt faktem, że samemu lubił być zdominowany przez kogoś innego. Do tej pory problemem był fakt, że jego duma nie pozwoliłaby mu być zdominowanym przez jakąkolwiek dziewczynę, więc w obecnej szkole zaczął powoli zwracać uwagę na mężczyzn. I tak jakoś wyszło, że skończyło się na Astinie, dla którego dominacja była chlebem powszednim.
- A co Kasai ma do porwania mnie? - spytał, z rozbawieniem kręcąc głową. Zabrał mu papierosa i samemu się zaciągnął, po czym oddał zawłaszczony przedmiot właścicielowi. Chwilę później wypuścił z płuc dym i zwrócił uwagę czerwonowłosemu. - Z tego co pamiętam, to mówiłeś, że wolisz nie palić w mieszkaniu. A wracając do twojego słodkiego braciszka, jakie plany ci pokrzyżowała i na jak długo. I jeszcze mi wyjaśnij w jaki sposób?
Nie mógł nie wybuchnąć śmiechem, gdy słyszał o wacie cukrowej. Nie mógł sobie wyobrazić Shikiego zajadającego się olbrzymią, uroczą, różową watą cukrową. Coś mu jednak mówiło, że niedługo na własne oczy ten dowód dostanie.
- Wiesz, że to sam cukier? A ja staram się odżywiać dość zdrowo - przypomniał mu, ale patrząc chwilę na jego urażoną minę, nie potrafił w końcu nie powiedzieć - Chociaż myślę, że od jednej waty nic mi się nie stanie. Ale nie pogardzę jakimś fajnym smoothie. I szkoły raczej nie rzucę, bo rodzice by mi chyba głowę ukręcili. Poza tym, co bym robił całymi dniami? I jak zarabiał? Jakoś nie widzę, żeby być twoim utrzymankiem do końca życia. A bez liceum to nie jestem pewien czy będę mógł zrobić jakąkolwiek szkołę kucharską. Może jakieś kursy, chociaż z tym też różnie może bywać... Poza tym no został mi tylko rok, to myślę, że jakoś dam radę się przemęczyć przez ten czas.

Shiki z ulgą przyjął fakt, że Natsu zrozumiał powagę sytuacji. Co prawda nie spodziewał się „ataku” ze strony swoich policyjnych znajomych, ale lepiej dmuchać na zimne. Jeśli ktoś poruszy maszynę ścigania Astina, to ten będzie musiał po prostu się ukryć w podziemiu, a wtedy widzenie się z Natsukim będzie po prostu niemożliwe.
O tym, że wsadzenie Shikiego do paki będzie mało możliwe dla policji, lepiej, żeby Natsu nie wiedział. Wtedy może zwątpić w wymiar sprawiedliwości….
- Nie mogę zostawić Kazuyi. Może żadny z niego brat, ale jednak brat, a starsi bracia są od chronienia młodszych. Jeślibym z tobą uciekł, on zostałby bez żadnej ochrony. Dopóki w branży jest plotka, że Shiki Astin ma brata i lepiej go nie tykać, Kazuya jest bezpieczny. Jeśli zniknę bez słowa, uznają, że to mój prezent dla nich.
To była prawda. Astin cieszył się szacunkiem i ogólną sympatią, dlatego nikt nie pozwoli położyć ręki na jego bracie. Z Natsukim tak nie było – nikt nie wiedział, że jest kochankiem Shikiego. Nikt by się za nim nie wstawił.
Odzyskawszy papierosa, Astin zaciągnął się. Zignorował uwagę o paleniu w mieszkaniu.
- Moje plany długiego i szczęśliwego życia z tobą u boku. – powiedział, jakby to było coś oczywistego – Nie na długo, bo za trzy miesiące Kazuya będzie pełnoletni. Będzie musiał sobie radzić sam. Co prawda dostanie ode mnie każdą pomoc o jaką poprosi, ale to już nie będzie stricte pilnowanie niepełnoletniego.
Znów się zaciągnął.
- Zdrowe odżywianie ssie. – orzekł Shiki – Tak długo jak nie przewiduje tony słodyczy, ssie. A wata cukrowa jest zajebista. Co do szkoły, oczywiście, że jej nie rzucisz. Niech przynajmniej jeden z nas ma maturę… Szkoła kucharska i kursy to jest jakiś pomysł. A co ze sportem? Już nie chcesz zostać koszykarzem?

- No dobra, zrozumiałem... W sumie to Kasai wygląda na takiego, którego trzeba chronić nawet przed samym sobą. A co będzie jeśli postanowi się pociąć tak, że już go nie będzie się dało odratować? Wolałbym, żebyś nie poszedł do więzienia za niedopilnowanie obowiązków opiekuna - powiedział niezbyt zadowolony z możliwości takiego obrotu sytuacji. Coś przez chwilę nie dawało mu spokoju, aż w końcu postanowił spytać. - Shi, właściwie to on zostanie przy nazwisku Kasai czy je zmieni na Astin? Bo niby skąd wszyscy wkoło mają wiedzieć, że jest twoim bratem? Jakby miał to samo nazwisko to by było jakoś tak bardziej wiadomo. Znaczy gdyby do niego wołali "Astin", zamiast "Kasai".
Chłopakowi nigdy nie przyszło do głowy, że on też mógłby potrzebować jakiekolwiek ochrony. Jakoś tak nie wziął tego pod uwagę, mimo że wiedział, w jak specyficznym i niebezpiecznym świecie żyje mężczyzna.
Na usta Natsu wpełzł olbrzymi uśmiech, gdy ten cudem hamował śmiech.
- Długie i szczęśliwe życie? Shi, to raczej nie ze mną. Szczęście lubi mnie omijać szerokim łukiem.
Pokręcił z rozbawieniem głową. Poza tym on nie potrafił pomyśleć co będzie za trzy lata, a co dopiero o całym życiu mówić. Przez tyle czasu Shi może mnie z milion razy porzucić i znaleźć sobie kogoś innego. Natsu jednak nie zamierzał się tym mocno przejmować. Myślenie o przyszłości zostawiał sobie na... kiedyśtam. Nie znosił rozmawiać o przyszłości, zbyt wiele niewiadomych tam było.
- Zdrowe odżywianie wcale nie jest złe! Wszystko zależy od tego kto gotuje, co i w jaki sposób. Poza tym tona cukru? To niezdrowe. I nie lubię takich ilości jeść. Coś mi mówi, że w tym związku to ty będziesz naczelnym zjadaczem cukru. I kawy oczywiście. A co do kosza... jasne, że bym chciał, ale wiem, że do profesjonalnej ligi dużo mi brakuje. A nie zajdę dużo dalej nie ćwicząc z lepszymi od siebie - wzruszył ramionami. Był dobry. Był jednym z najlepszych w szkole, ale to wciąż było za mało. - Poza tym lubię gotować.

O boże.
- Mój drogi… Jeśli chodzi o „moich” znajomych, to pewnie połowa już wie, że dzieciak z liceum, Kasai Kazuya, jest bratem Shikiego Astina. Nie musimy nosić tych samych nazwisk, żeby ludzie wiedzieli o naszym pokrewieństwie. Co do „twoich” znajomych, to Kazuya został adoptowany przez rodzinę Kasai, i jeśli chce zostać przy ich nazwisku, to ja nie widzę problemu.
Astin umilkł na chwilę. Rozmyślania przerwał mu śmiech Natsukiego.
- Skoro tak mówisz. – wzruszył ramionami mężczyzna, ale coś ścisnęło go w klatce piersiowej. Nie znosił tego uczucia.
No tak, czego ja się mogłem spodziewać.
Złośliwe myśli zalały głowę Shikiego, a on sam zdał sobie sprawę, że nie może wiecznie przykuwać do siebie chłopaka.
Przecież to tylko dzieciak.
Astin westchnął. Chyba tak naprawdę w środku szukał spokoju i jakiejś stabilizacji. Seks z młodszymi od siebie mógł mieć, wystarczyło pójść do odpowiedniej dzielnicy… Ich minus był taki, że nie mogli być dla niego towarzystwem i jakimś wsparciem. Może faktycznie powinien bardziej zainteresować się bratem? Trochę go naprostować…zrobić z niego młodego mężczyznę, a nie dziecko.
- Rozumiem. – mruknął Astin, chociaż myślami dalej był przy Kasaiu – Mogę być tym „naczelnym zjadaczem cukru”. Mi to tam nie przeszkadza.

- Hej, Shi, co jest...? Zmarkotniałeś strasznie - Natsu się wyprostował, wpatrując w mężczyznę uważnie. Żeby zwrócić na siebie jego uwagę, chwycił w dłonie jego twarz i skierował ją w swoją stronę.
- To teraz mów, co ci znowu po głowie chodzi.
Natsu znając swoją tendencję do palnięcia czegoś bez namysłu, zaczął się zastanawiać, o co może znowu chodzić. Pocałował go delikatnie.
- Nie martw się bratem. Do tej pory nic mu się nie stało i nic mu się nie stanie. Tym bardziej, jeśli twoja sława rzeczywiście jest taka, jak mówisz. Myślę, że przeżyję nawet, jeśli będzie się gdzieś NIEDALEKO pałętał, kiedy będziemy na wakacjach. Byle nam nie przerywał w nieodpowiednich momentach.
Natsu potarł swoim nosem nos Astina, uśmiechając się lekko.
- Nie lubię jak jesteś markotny, uśmiechnij się. Wiem, że potrafisz. A przynajmniej przy mnie potrafisz, co mnie cieszy - złożył pocałunek na jego czole. - Shi, chcę z tobą być nawet jeśli miałby się gdzieś obok pałętać twój brat.

Astin wbił wzrok w punkt na suficie.
W co ja się zaplątałem… Siostrzyczko, pomóż swojemu głupiemu bratu.
- Nic mi po głowie nie chodzi. – odparł Shiki beznamiętnie, odpowiadając na pocałunek – Z Kazuyą postaram się dać sobie radę sam. To w końcu mój brat.
Shiki pogładził Natsukiego po głowie.
- Nigdy nie zamierzałem pozwolić mojemu bratu wpłynąć na moje relacje z tobą, Nacchan. Nie będę go odrzucał, ani przed nim uciekał.
Czując wargi chłopaka na swoim czole, uśmiechnął się lekko.
- Od dawna nie uśmiechałem się tyle, co przy tobie. Pytanie, czy tak na mnie działasz, czy mnie śmieszysz. – powiedział złośliwie Astin i zachichotał – Dobra, to było wredne. Możesz mnie uderzyć jeśli chcesz.
Shiki poczochrał włosy chłopaka i wtulił się w niego.
- Zostań ze mną tak długo, jak się da.

- To dobrze, że nie zamierzasz odrzucać brata, ani od niego uciekać - stwierdził chłopak. Na złośliwość Astina zmarszczył gniewnie brwi i skorzystał z pozwolenia, nim mężczyzna wypowiedział je do końca. Przypierniczył mu z pięści w ramie.
- To nie było śmieszne - powiedział, czując pieszczotę i wtulające się w niego ciało. Objął je ramionami i wcisnął nos w czerwone włosy.
- Zostanę. Nigdzie mi się nie spieszy - przez dłuższą chwilę tak trwał, ciesząc się bliskością kochanka. - Liczę na to, że do końca mojego roku szkolnego przedstawisz mi jakieś sensowne propozycje na wyjazd.
Wysupłał się z ramion Astina i wstał po to, by po chwili się pochylić i sprezentować mu krótkiego i słodziasznego buziaka.
- Zostałbym i dłużej, ale obawiam się, że miałem się zbierać ze dwie godziny temu, a mi jakoś to nie idzie. Wpadnę jakoś niedługo. Jak tylko mi się unormuje ilość sprawdzianów w szkole.
Przeciągnął się jeszcze. Nie miał ochoty stąd iść.
- Lubię z tobą być. Co bardzo, ale to bardzo przeszkadza mi w zebraniu się i wyjściu od ciebie. Ale już idę. Do zobaczenia.
To powiedziawszy w końcu wyszedł z mieszkania Astina.

[z/t]