Cztery ściany Endo Ryu.

-Nie dziwię się, że tramwaj przyjechał od razu. Biorąc pod uwagę że można do mnie dojechać dwoma liniami, w najgorszym wypadku czeka się dziesięć minut na tramwaj… Czytałeś książkę? Z tego co się orientuję nie obowiązują Cię już żadne przymusowe lektury, więc po co ją czytałeś skoro była nudna?
Endo usiadł na krześle i sięgnął po kubek z kawą. Przysunął ją sobie do ust i westchnął cicho czując jej intensywny zapach. Zaraz jednak odstawił kubek i zerknął na kokosowy tort.
-Zjesz trochę tortu? Spokojnie, nic nie dodałem z myślą o kochanych rodzicach, jest taki, jaki przyjechał z cukierni. Rafaello. Wybrałem ten, po tym jak ostatnio mówiłes o czymś słodkim, kremowym i kokosowym… -zaczął i właściwie nawet nie czekając na odpowiedź ukroił spory kawałek tortu i nałożył na talerzyk. Później ukroił też cieniutki kawałeczek dla siebie, właściwie tylko na spróbowanie.
-Jakoś nieufnie siedzisz w tym fotelu. Jeśli chcesz mogę puścić cię na krzesło, albo możemy usiąść na łóżku, a kubki postawić na szafce nocnej. Przestawię tylko gdzieś budzik.
Złe wspomnienia, Arisee? Wiem, że ostatnie siedzenie na tym fotelu skończyło się dla Ciebie obdartymi kolanami, ale przyczyniło się też do tego, że zgodziłeś się spróbować być ze mną. Nie żałujesz chyba, prawda? Żałujesz?
Ryu wstał, podszedł do szafki nocnej i zabrał stamtąd budzik. Przestawił go na regał z książkami po lewej stronie.
-Przesiądź się, Arisee. Wyglądasz jakbyś bał się że zaraz spadniesz z tego fotela.

- Z początku wydawał się ciekawa, ale potem autor przekombinował i nie wyszło to za dobrze. Więc męczyłem ją, aby tylko dobić do końca. Poza tym, nie miałem nic specjalnego do roboty. Miałem co prawda zająć się montowaniem aparatury do destylacji na następne zajęcia, ale to cholernie pracochłonne. A wiedziałem, że jesteśmy umówieni, więc nie chciałem robić czegoś, co trwałoby zbyt długo. - wyjaśnił.
Arisee spojrzał z wdzięcznością na Endo, po czym przesiadł się na łóżko.
- Wiesz, faktycznie trochę bałem się, że spadnę, jak poprzednio. Wiem, marudzę, kiedy Ty udostępniasz mi swój komfortowy fotel, jednak nigdy nie byłem zwolennikiem obrotowych krzeseł. Miałem jedno w domu. Załamało się w nim oparcie, a ja tylko cudem nie roztrzaskałem sobie głowy o łóżko. Ale może ostatnim razem to Los mnie z niego zepchnął? - uśmiechnął się i odebrał od chłopaka talerzyk z ciastem. Zaraz też odkroił kawałek i posmakował, po czym jego uśmiech, o ile to jeszcze możliwe, powiększył się. - Pycha. - zawyrokował.

-Powinienem się obrazić. Trzy miesiące oszczędzałem na ten fotel, a Ty nim gardzisz. Jak możesz. –stwierdził z zupełną powagą, ale zaraz puścił oczko do Arisee i uśmiechnął się. Zostawił kawę na biurku i z samym talerzykiem usiadł „po turecku” na łóżku. Spróbował kawałeczek tortu ze swojego talerzyka.
-Słodkie, ale rzeczywiście całkiem dobre. Smakuje jak te kuleczki waflowe, tylko brakuje migdałów w środku… Arisee jaką książkę czytałeś? Nie wiedziałem, że czytasz książki tak po prostu, dla przyjemności. W ogóle niewiele wiem o tym, czym się interesujesz i co robisz w wolnym czasie. Niespecjalnie podoba mi się ten fakt. Wiem, że lubisz słodycze, chemię, wygodne ciuchy i wysypianie się. Chyba lubisz też chodzić w fartuchu laboratoryjnym, bo czasami nosisz go nawet wtedy kiedy nie przeprowadzasz doświadczeń. To naprawdę niewiele. Chciałbym wiedzieć co lubisz robić, dokąd wychodzić, jakie filmy oglądać…
Gdybym chciał Cię jutro zabrać gdzies na randkę, nawet gdyby było to możliwe, nie wiedziałbym dokąd. Gdybym chciał zrobić Ci niespodziankę, też niemiałbym pojęcia jaką. Chciałbym pojechać gdzieś z Tobą w wakacje, do innego miasta, gdzie nie będziemy musieli się tak ukrywać. Pójść do muzeum, galerii, kina, parku. Na normalną randkę, jak inne pary. Tylko nie wiem nawet dokąd mógłbym Cię zabrać.
-Skoro jesteśmy parą powinniśmy wiedzieć o sobie takie rzeczy, prawda? Opowiesz mi trochę o tym jaki jesteś tak prywatnie i co lubisz?

- Tytuł brzmiał 'Lewa Ręka Boga'. Taka średniowieczna fantastyka. Ogólnie lubię fantastykę. Nie jestem jakimś fanatykiem, ale czasem fajnie poczytać coś 'innego'. A co do książek, zazwyczaj czytam je od tyłu, co może wydawać się dziwne. Znaczy, muszę wiedzieć co będzie na końcu, żeby stwierdzić, czy warto przeczytać początek. - wpatrzył się w talerzyk.
- Fartuch noszę po to, by nie mylili mnie z uczniami. Poza tym, przyzwyczaiłem się do niego. Chociaż kilka musiałem wyrzucić, bo więcej było w nich dziur niż użytecznego materiału.
Arisee spojrzał ze zdziwieniem na Endo, zaraz potem uśmiechnął się. Odstawił pusty już talerzyk na szafkę nocną i zamyślił się.
- Właściwie od dwóch lat mam praktycznie zerowe życie prywatne. Zmieniło się to dopiero ostatnio. Kiedy mam okazję lub czas to oglądam filmy. Głównie komedie, nie lubię się denerwować. Mój były wyciągnął mnie kiedyś na horror do kina. Przez dwie noce nie mogłem spać. Uwierz mi, Ryu. To był koszmar. Czytam też książki. Po sklepach średnio lubię chodzić, chyba, że naprawdę czegoś potrzebuję. Rzadko też wychodzę na miasto, w celach towarzyskich, jak to mówią. Nie bardzo mam czas, a moi znajomi mieszkają daleko stąd. Dlatego głównie śpię jak mam wolne. - zakończył. Nie był zadowolony z przedstawionego opisu, jednak jakoś nie potrafił powiedzieć nic ciekawszego na swój temat.
- A Ty Ryu? Co robisz w wolnym czasie, poza nauką i korepetycjami?

-Horrory nie. Rozumiem. Osobiście nie lubię horrorów, bo uważam je zwyczajnie za głupie. Lubię filmy akcji i kryminały. Przepadam za serią o Hannibalu Lecterze, choć z Tobą raczej nie chciałbym tego oglądać. Wolałbym oszczędzić Ci niektórych mniej przyjemnych scen. Książek nie czytam. Wiem, ze powinienem, ale jakoś mnie do tego nie ciągnie. Czytam średnio jedną książkę przez dobre pół roku, zwykle też kryminalne. Lubię wczuwać się w rolę detektywa. Poza tym lubię muzykę klasyczną, szczególnie Vivaldiego. Uspokaja mnie. W wolnym czasie piszę gry komputerowe, głównie point’n’clicki o charakterze kryminalnym. Nie cierpię chodzić do teatru. Operę nawet lubię, ale teatr schodzi na psy. W dzisiejszych czasach mam wrażenie że w każdym spektaklu aktorki znajdą sposób żeby się rozebrać. Kiedyś to miało szokować. Teraz już nie jest ani trochę kontrowersyjne, wręcz przeciwnie. Nie mam ochoty na to patrzeć i nie widzę w tym żadnej sztuki. Lubię gotować nieco egzotyczne potrawy gdy mam czas i warunki, oglądać tenisa ziemnego, grać w siatkówkę i biegać wieczorem. Lubię wybiegać z domu kiedy zaczynam czuć głód i wracać na tyle zmęczonym by nie czuć już go w ogóle tylko czuć taką pustkę i dziwnie słodki smak w ustach i pulsowanie z tyłu głowy.
Endo dokończył swój i tak maleńki kawałek tortu i odstawił pusty talerzyk na szafkę.
-Poza tym lubię być całowany wzdłuż szczęki, w Jabłko Adama i ten dołek ponad obojczykami…
…zamykać oczy, przesuwać palcami po własnej szczęce i wyobrażać sobie, że to Twoje wargi. Jak byś zareagował gdybym się do tego przyznał.
-Arisee, gdzie Ty najbardziej lubisz być całowany? –zapytał z nieco łobuzerskim uśmiechem na ustach.

Słuchając tego wszystkiego, Arisee uśmiechał się leciutko. Był szczęśliwy mogąc wreszcie dowiedzieć się więcej o Endo. Z drugiej strony, był zdziwiony, że pomimo tak odmiennych zainteresowań, dogadywali się tak dobrze.
Przeciwieństwa się przyciągają, jak głosi stare porzekadło. - pomyślał. Nigdy nie przypuszczał, że zgodzi się z nim w stu procentach.
Otworzył lekko usta, słysząc pytanie. Zaraz też, kompletnie mimowolnie, oblał się znienawidzonym rumieńcem.
- W... kark. - mruknął, usiłując znaleźć jakikolwiek punkt zaczepienia dla oczu. - Łaskotki nie, ale pocałunki jak najbardziej. Poza tym, tradycyjnymi też nie pogardzę.

-Dziękuję za szczerą odpowiedź.
Endo uśmiechnął się ciepło, wyciągnął rękę i pogłaskał Arisee po zarumienionym policzku, na chwilę pozostawiając na nim swoją dłoń.
-Uwielbiam to w Tobie. Wiem, że niektóre moje pytania lub to co mówię Cię zawstydza, uciekasz wzrokiem, rumienisz się, ale mimo wszystko potrafisz mi zawsze odpowiedzieć. Nawet jeśli Cię to krępuje albo chwilami łamie Ci się głos, zawsze odpowiadasz bez względu na to jak wstydliwe jest pytanie. To strasznie seksowne. –stwierdził spokojnie i przesunął palce po jego policzku w dół, wzdłuż kości policzkowych i brody, by zaraz obrysować kciukiem jego wargi.
Aż mam ochotę pytać o więcej. O to czy myślisz o mnie czasami w taki sposób w jaki ja myślę o Tobie, o to jak lubisz się kochać, jakie są Twoje fantazje, o to czy pociągam Cię tak mocno jak Ty mnie? Odpowiedziałbyś mi? Cóż, gentelman nie powinien zadawać takich pytań, więc powstrzymam się.
Ryu przysunął się na chwilę i krótko ucałował wargi Arisee.
-Smakujesz kokosami. Słodko. Twoje pocałunki będą chyba moją nową ulubioną postacią słodyczy.

- Wiem, że się zawstydzam. Nie lubię tego w sobie, że na każdy, nawet najdrobniejszy przejaw czułości z Twojej strony reaguję jak jakaś cnotka. Wolałbym być bardziej pewny siebie. A odpowiadam, bo chcę. Chcę, żebyś wiedział o mnie to, czego nie wiedzą inni.
Dotyk dłoni Endo był tak przyjemny, że Arisee najpierw zadrżał lekko, a potem przymknął oczy. Krótki pocałunek sprawił, że otworzył je ponownie.
- Niemożliwe. Wygrałem z wafelkami Nany? - zaśmiał się.
Był szczęśliwy. To był Endo, którego uwielbiał. Cieszył się, że chłopak otrząsnął się już z negatywnych wrażeń, jakie pozostawiła wizyta rodziców.

-Będę wiedział o Tobie o wiele więcej niż inni. Większości dowiem się sam. Zobaczysz, sprawię, że pewnego dnia uświadomisz sobie, że mnie kochasz i będziesz tego tak samo pewny jak ja jestem pewien swoich uczuć wobec Ciebie. A wtedy nie będę się już przed niczym powstrzymywał. Będziemy normalną, szczęśliwą parą, a jako Twój mężczyzna będę o Tobie wiedział więcej niż Ty sam o sobie. Kiedy tylko przywykniesz zupełnie do mojej bliskości. Ale na to mamy jeszcze czas. Najpierw chcę byś mi w pełni zaufał, a później samemu sobie pozwolił na miłość. Poczekam.
Mógłbym czekać na Ciebie całe wieki, Arisee, dopóki mam świadomość, że jest nadzieja.
Endo zmarszczył brwi gdy Arisee roześmiał się taki pewny siebie.
-No nie wiem. Powiedziałem przecież „chyba”. Wafelki Nany są poważną konkurencją. Zwłaszcza że mam z nimi do czynienia od dawna, a takiego buziaka na słodko dostałem pierwszy raz. Trudno to porównać… Gdyby chodziło o całusy o smaku wafelków toffi nie miałbym wątpliwości, że to najcudowniejszy łakoć pod słońcem, ale te kokosowe… nie wiem czy są lepsze od wafelkow. Musiałbym jeszcze spróbowac –stwierdził z powagą, udając, że się powaznie namysla

- Ryu, ja już się w Tobie zakochuję. Coraz bardziej i bardziej. Wiem, że to uczucie nie jest jeszcze na równi z Twoim, nie rozkwitło w pełni. Muszę przestać się wahać i rozpamiętywać przeszłość, jak też po prostu zaufać sobie samemu. Bo Tobie ufam. Nie wiem jak to będzie, gdy nastaną gorsze dni. Ale chcę wierzyć, że będzie dobrze. Tylko tyle.
- Czyli gdybym najadł się wafelków toffi, to wygrałbym walkowerem? Cóż, chyba na razie podziękuję. Za dużo słodkości powoduje, że robię się senny. Miałbyś potem tylko problem, gdybym zasnął Ci w mieszkaniu i nie mógłbyś mnie dobudzić. - westchnął.
- Zatem, chcesz przeprowadzić na mnie badania doświadczalne? Proszę bardzo. I tak obiecałem Ci dwa buziaki, więc możemy połączyć to w jedno. Pytanie brzmi: czy dwa wystarczą? - uśmiechnął się szelmowsko z iskierkami rozbawienia w oczach.

Gorsze dni? Za dużo myślisz, Arisee. Za dużo myślisz. Ja też boję się przyszłości, też nie mam pewności, że wszystko ułoży się tak jak sobie zaplanujemy, ale nie zamierzam z Ciebie rezygnować, choćby nie wiem co. Najważniejsze, że jesteśmy razem. Razem damy sobie radę ze wszystkim.
-Na razie nie mam ochoty na żadne inne słodkości poza Twoimi pocałunkami, więc spokojnie. Właściwie nie przeszkadzałoby mi gdybyś zasnął. Jest sobota, nie musisz wracać do akademika przed ciszą nocną. W sumie w ogóle nie musisz wracać, więc gdybyś przysnął po prostu położyłbym się obok. Łóżko mam spore, zmieścilibyśmy się. To dziwne, że po słodyczach robisz się śpiący. Podobno wręcz przeciwnie, cukier pobudza. Tak czy inaczej nie mam zamiaru wmuszać w Ciebie jeszcze wafelków… Dwa zaległe buziaki chcesz wykorzystać? Nie ma mowy, domagam się dodatkowych całusów w ramach degustacji Twoich słodkich ust. A później jeszcze zaległe dwa na dobranoc wczoraj i dzień dobry dzisiaj. A później jeszcze kilka z racji iż jesteś tak niesamowicie seksowny i pociągający, a ja jeszcze się na Ciebie nie rzuciłem. Należy mi się jakaś nagroda za to, prawda? –rzucił z rozbawieniem, ale nie pozwolił mu odpowiedzieć, bo zamknął jego wargi swoimi i sam wziął sobie upragniony pocałunek. Nie odrywając się od jego ust wyjął z jego dłoni talerzyk i odstawił na szafkę nocną, a następnie naparł na niego swoim ciałem zmuszając by Arisee położył się na łóżku.

Arisee chciał odpowiedzieć, że owszem, cukier na większość osób działa pobudzająco, jednak na niego o dziwo wręcz przeciwnie. I nawet kawa nie daje oczekiwanego rezultatu. Chciał też zaprzeczyć, stwierdzić, że Ryu przesadza z tą jego atrakcyjnością, ale po prostu nie zdążył. Endo w jednej chwili przygarnął go do siebie i pocałował, przez co Arisee kompletnie odechciało się mówić cokolwiek, a wszystkie misternie ułożone zdania rozsypały się jak puzzle.
Gdy chłopak zmusił go, by się położył, tym razem rozsądek nie zareagował ostrzegawczą czerwoną lampką. Nie zareagował wcale. Arisee więc wylądował na plecach, niemal od razu rejestrując, że łóżko Ryu było o wiele wygodniejsze od tego, na którym sypiał w akademiku. Pozwolił Endo górować nad nim i przejąć kontrolę nad namiętnym pocałunkiem. Objął go rękoma za szyję, gwarantując sobie tym samym, że partner nie odsunie się nagle i nie zostawi go nawet na chwilę.

Nakrył Arisee swoim ciałem i zatracił się zupełnie w pocałunku. Czuł, jak ukochany obejmuje go rękoma za szyję kąciki jego ust uniosły się lekko w tej chwili.
Spokojnie, Arisee, nie zamierzam nigdzie uciekać, ani na chwilę. Bałbym się raczej o to, że w pewnym momencie Ty mógłbyś zechcieć uciec ode mnie, ale w obecnej sytuacji chyba nie masz jak.
Arisee odpowiadał na pocałunki, ale Endo czuł, że ma pełną kontrolę nad ich pieszczotami. Było mu cudownie ze świadomością jaką ma w tej chwili władzę nad kochankiem. Wykorzystując ją zmienił tempo pocałunku. Całował Arisee powoli i spokojnie, ale głęboko, bez żadnych oporów. Polizał jego dolną wargę, by zaraz wsunąć język w jego usta i zacząć niespiesznie je badać. Ocierał się językiem o jego język, splatał z nim, przesuwał po jego zębach, dotykał leciutko podniebienia. Co jakiś czas odsuwał się minimalnie by pieścić same jego wargi i jednocześnie pozwolić na spokojniejsze złapanie oddechu. Chwytał zębami jego wargę w nieco zaczepny, ale nie bolesny sposób, by zaraz objąć ja swoimi wargami. Podpierał się lewą ręką o łóżko, ale prawą położył na udzie Arisee i powoli przesuwał ją w górę. Jakby mieli dla siebie całą wieczność. Kiedy dotarł do krawędzi jego spodni wsunął czubki palców pod bluzę Arisee i nadal przesuwał dłoń w górę, by zaraz całą dłonią gładzić jego płaski brzuch. Kiedy czuł miękką, nagą skórę Arisee pod palcami coś się zmieniło. Całował go nieco szybciej i zachłanniej. Przez myśl przeszło mu, by uwieść Arisee teraz, dzisiaj. Zdjąć z niego ubrania, zatracić się w jego bliskości i kochać się z nim szybko, mocno, intensywnie. Tak jak Ryu lubił najbardziej. Jego ciało zareagowało na te myśli i bliskość Arisee w oczywisty i zupełnie naturalny sposób. Endo miał świadomość tego, że dopóki niemal leży na Arisee podpierając się lekko o łóżko, jego partner na pewno poczuje w jakim stanie jest Endo i jak silnie reaguje na jego bliskość. Mimo tej świadomości nie odsunął się, nie przerwał pieszczot. Przegonił tylko swoje nieodpowiednie myśli.
Nie tym razem, nie z Arisee. Teraz ma być inaczej, zupełnie inaczej. Teraz nie chodzi tylko seks. –powtarzał sobie w myślach, by zachować kontrolę nad własnym ciałem. Nie miał pewności jak zareagowałby Arisee gdyby Endo próbował dzisiaj czegoś więcej. Mężczyźni bardzo łatwo ulegali Ryu, a Arisee sam stwierdził dzisiaj, że mu ufa. Byli w spokojnym, bezpiecznym miejscu, mieli dużo czasu. Nikt nie mógł ich tu nakryć, ani im przeszkodzić… Tylko Endo nie miał pewności, że nawet gdyby Arisee się zgodził, to czy rzeczywiście by tego chciał. Sam Endo też nie chciał na razie nic więcej, dopóki Arisee nie pozbędzie się ostatnich wątpliwości i dopóki nie pokocha go ze wszystkich sił i całym sercem. Na razie jednak nie zamierzał przerywać tej chwili bliskości. Oderwał się tylko od ust kochanka, by zaraz zacząć całować go po szyi. Dłoń przesunął wyżej, wyczuwając pod cienką skórą zarysy żeber. Być może Endo miał jakiś dziwny fetysz, ale zdecydowanie podobało mu się to, co czuł pod palcami. Arisee może nie był anorektykiem, ale był szczupły, delikatny, wydawał się być niemal kruchy, ale był średniego wzrostu, przy swojej posturze wydawał się być nawet dość wysoki. Nie był już dzieckiem i nie miał dziecięcej budowy. Chyba dlatego tak podobał się Endo. Rówieśnicy Ryu, jeśli byli szczupli zwykle byli też bardzo drobni i wyglądali niemal jak dzieci. Arisee za to miał długie nogi, smukłe palce i nie był słodkim chłopcem, ale delikatnym i przystojnym mężczyzną o wyjątkowo przyjemnym charakterze. Endo zupełnie tracił dla niego głowę.

Sposób, w jaki Ryu go całował, wydawał się Arisee kompletnie nieprzewidywalny. Jednak jego pocałunki były tak cudowne, że Arisee nie pozostawało nic innego, jak tylko poddać się partnerowi całkowicie i tylko odpowiadać na pieszczoty.
Gdy Endo wsunął mu dłoń pod bluzę i przejechał zimnymi palcami po brzuchu, zadrżał delikatnie. Uczucie bliskości drugiej osoby, tak obce mu przez ostatnie dwa lata, teraz spowodowało, że ciało Arisee reagowało na nią prawie natychmiast. Będąc tak blisko Ryu, czując ciepło bijące od niego, zauważył, że dla niego te pocałunki także nie pozostawały obojętne. Nie odsunął się jednak, nie przerwał pieszczot. W objęciach partnera było mu tak dobrze, że czuł, że mógłby spędzić tak całe życie.
Czując usta Endo na szyi, Arisee otworzył oczy ze zdumienia, zaraz jednak ponownie je przymknął, czerpiąc przyjemność fundowaną mu przez chłopaka wręcz garściami. Instynktownie odchylił głowę do tyłu. Aktualne pocałunki działały na niego jeszcze mocniej niż poprzednie. Jego szyja i kark zawsze niezwykle wrażliwe, a w połączeniu z dłonią sunącą po jego żebrach, spowodowały, że oddech Arisee stał się płytszy i znacznie trudniej było mu oddychać.
Ryu, co Ty ze mną robisz? – pomyślał, w ostatniej chwili zasłaniając usta ręką, by nie wydobyło się z nich jęknięcie. Wtedy chyba spaliłby się ze wstydu.

Wyczuł jak Arisee reaguje nagłym zaskoczeniem na pocałunki na szyi. Nie wyglądało jednak na to, by nie spodobała mu się nowa pieszczota, wręcz przeciwnie, sam odchylał głowę dając mu większy dostęp do swojej szyi. Endo setki razy wpatrywał się w tę smukłą szyję na lekcjach chemii i marzył o tym by przesunąć po niej nosem i czuć zapach skóry Arisee, by obsypać ją pocałunkami i zostawić na niej czerwone malinki na znak, że Arisee jest tylko jego. Teraz mógł spełniać te marzenia, ale ograniczył się tylko do ich części. Całował go leciutko i delikatnie, kierując się w stronę ucha. Nosem odgarnął jego włosy na bok, ucałował płatek jego ucha, by szepnąć prosto w nie: -Kocham Cię, Arisee.
Polizał miejsce tuż za jego uchem, by znowu wrócić pocałunkami na szyję. Poczynał sobie na niej coraz odważniej chwilami ją liżąc a nawet ssąc leciutko, ale uważając, by nie zostawić po sobie żadnego śladu. Dłonią najpierw błądził po jego brzuchu i bokach, później podciągnął nieco jego bluzę, by ostatecznie objąć Arisee w talii i przyciągnąć do siebie zmuszając by na chwilę usiadł. Tym razem przesunął obie dłonie po jego bokach w górę, powoli, dając Arisee szansę na podjęcie decyzji co dalej – jeśli podniesie ręce, Endo pozbawi go górnej części garderoby, jeśli tego nie zrobi, przesunie tylko ręce po jego ciele nadal pieszcząc je pod ubraniem.

Słysząc wyznanie Endo wyszeptane prosto do ucha, Arisee wciągnął ze świstem powietrze. Nieważne ile razy Ryu mu to mówił. On za każdym razem reagował tak samo. Dopiero teraz, powoli po troszeczku przyzwyczajał się, że ktoś na serio może go jeszcze pokochać. Chciał mu odpowiedzieć. Że liczy się tylko Ryu, że nikt inny jeszcze nigdy tak na niego nie działał i gdyby teraz miał go zostawić chyba pękłoby mu serce, bo przywiązał się do niego. Że po prostu się zakochał.
- Ryu, ja… - wydusił, jednak reszta zdania uwięzła mu w gardle, kiedy chłopak ponownie przeniósł się z ustami na jego szyję.
Gdy Endo przyciągnął go do siebie, zmuszając by się podniósł i usiadł, Arisee spojrzał mu prosto w oczy i znów wpadł w otchłań tych dwóch tuneli. Czując sunące po bokach dłonie, które uniosły jego bluzę nieco wyżej, jednak nie usiłowały na siłę zdjąć ją z niego, Arisee domyślił się, że Ryu daje mu wybór. Czy pociągnąć to dalej, czy pozostać w etapie do którego dotarli. W głębi serca nauczyciel wolał pozostać kompletnie ubranym. Zawsze okropnie się wstydził, gdy ktokolwiek miał oglądać jego odstające żebra i kompletnie płaską klatę. Z drugiej jednak strony, to był Ryu. On na pewno by go nie wyśmiał. Plus jeszcze pocałunki, pomimo iż cholernie cudowne, powoli przestawały być w pełni wystarczające. Dlatego też, powoli podniósł ręce do góry, pozwalając by partner ściągnął z niego bluzę.

Słyszał, że Arisee chce coś powiedzieć, ale ostatecznie nie robi tego. Nie naciskał. Arisee sam będzie czuł kiedy i co powiedzieć. Endo ie przerywał pieszczot. Już po chwili wpatrywał się prosto w szare oczy Arisee w oczekiwaniu na jego reakcję.
Pozwolisz mi nacieszyć się jeszcze trochę Twoim cudownym ciałem? Raz jeszcze zobaczyć ten jasny, płaski brzuch?
Kiedy Arisee uniósł ręce Endo uśmiechnął się z zadowoleniem i nie odrywając spojrzenia od jego oczu, dopóki nie przeszkodził mu materiał bluzy, zdjął górną część jego garderoby. Jeszcze przez chwilę wpatrywał się w oczy Arisee jakby w niemej prośbie o pozwolenie, by przesunąć wzrok niżej, a później odsunął się nieco i spojrzał na jego tors. Nie dało się ukryć, że Ryu wyraźnie podobało się to, co widział. Idealnie płaski brzuch, wklęsły pępek, jasna, gładka skóra, nie wystające, ale zauważalne żebra i cudownie mocno zarysowane obojczyki, z jeszcze cudowniejszymi wgłębieniami ponad nimi. Endo aż przygryzł wargę z zadowoleniem, po czym wpił się gwałtownie w wargi Arisee zmuszając go, by znowu się położył. Zaczął go znowu całować po szyi, a później wzdłuż ramienia, po obojczykach i całym torsie. Jednocześnie jedną ręką rozpinał sprawnie swoją koszulę. Robił to w niego dziwny sposób, bo zamiast wysuwać guziczki z dziurek robił na odwrót zsuwając materiał koszuli z guzików. Szło mu wyjątkowo sprawnie i już po chwili w rozpiętej koszuli pochylał się nad nim całując jego mostek. Nie mogąc się powstrzymać zassał mocniej skórę tuż pod jego lewym obojczykiem zostawiając w tym miejscu malinkę.
Nikt postronny tego nie zauważy, ale Tobie będzie ona przypominać o mnie jeszcze przez dobrych kilka dni. A kiedy zniknie zrobię Ci następną. Za każdym razem gdy będziesz brać prysznic, będziesz myśleć o mnie i moich pocałunkach.

Kiedy Ryu tak otwarcie otaksował jego nagi tors, Arisee poczuł, że pieką go policzki. Nie miał jednak sposobności, by poprosić go, żeby nie wpatrywał się w niego tak intensywnie, bo Endo pocałował go znienacka i sprawił, że znów wylądował na plecach. Teraz, pozbawiony górnej części ubrania, jeszcze bardziej czuł miękkość i puszystość narzuty na łóżku oraz ciepło bijące od niemal leżącego na nim chłopaka. Podczas gdy Ryu przeniósł się z pocałunkami na jego szyję, Arisee uchylił powieki, rejestrując, że jedynie on został bez bluzy.
To nie w porządku. Ja się skręcam ze wstydu, a on jest kompletnie ubrany. – pomyślał. W tym samym momencie Endo jakby odczytał jego myśli, bo zaczął wolną ręką rozpinać własną koszulę. Kiedy już ostatni guzik puścił, Arisee niemal zapomniał oddychać. Ryu był cudownie zbudowany. Jego mięśnie nie były przesadnie przypakowane, jednak wyraźnie odznaczały się pod skórą. W dodatku perspektywa, z jakiej na niego patrzył, zdecydowanie nie pozostawiała wiele miejsca na wyobraźnię. Pochylający się nad nim, w rozchełstanej koszuli, z przekrzywioną głową, na której panował lekki nieład, z przymrużonymi ze szczęścia oczami i uśmiechem, Endo wyglądał tak nieziemsko, że w jednej chwili Arisee rozsypał się jak puzzle. Niepewnie wyciągnął rękę, żeby upewnić się, że nie śni i delikatnie, niemal samymi opuszkami palców dotknął piersi chłopaka. A kiedy już to zrobił i to wszystko, co zobaczył, nie okazało się tylko marą senną, gwałtownie poczerwieniał.
W tej samej chwili Ryu pochylił się znowu i zrobił mu malinkę. Dla Arisee to było za wiele. Odchylił głowę jeszcze bardziej do tyłu i, nie zdążywszy zasłonić ust, jęknął cicho.

Endo drgnął kiedy usłyszał jęk Arisee. Nie spodziewał się tego. Tysiące razy wyobrażał sobie Arisee leżącego na tym łóżku, pod nim i jęczącego z rozkoszy. Ta chwila wydawała się być spełnieniem marzeń i fantazji Endo. Jeden dźwięk sprawił, że Ryu czuł się tak cudownie jak dotychczas, a jednocześnie pewnie i zdecydowanie. Chciał więcej chciał zdecydowanie więcej jęków Arisee, więcej jego zaróżowionych policzków, więcej odsłoniętej szyi gdy nauczyciel odchylał głowę do tyłu. Chciał by Arisee drżał z rozkoszy w jego ramionach, w podnieceniu wbijał palce w jego nagie plecy, powtarzał jego imię w chwili uniesienia, a po wszystkim wtulał się w niego ufnie i zamykał zmęczone oczy. Endo oderwał od niego usta dosłownie na chwilę tylko po to, by rozpiąc mankiety swojej koszuli, zdjąć ją i odrzucić gdzieś na bok. Zaraz po tym wrócił do całowania jego torsu, sunąc wargami w górę, z powrotem na jego szyję. Dłońmi badał powoli jego ciało, przesuwał je po jego udach, bo brzuchu, bokach, torsie. Przysunął usta do jego ucha.
-Jesteś jeszcze bardziej niezwykły i pociągający niż w moich fantazjach. Idealny. Nigdy nikogo nie pragnąłem tak mocno jak Ciebie w tej chwili i nigdy nie czułem do nikogo czegoś tak niezwykłego. Kocham Cię, Arisee. Kocham ponad wszystko i nie pozwolę by cokolwiek stanęło nam na drodze.
Endo odsunął się na tyle, by móc spojrzeć w szere oczy ukochanego. Czuł, że musi powiedzieć coś więcej. Chciał raz jeszcze zapewnić Arisee o swoich uczuciach, tym razem konkretniej.
-Bez względu na to co przyniesie jutro i jak okrutna będzie przyszłość, nie pozwolę by ktokolwiek nas rozdzielił i będę przy Tobie cały czas. Wierzysz mi, prawda? Chcę byś o tym wiedział i pamiętał. Przysięgam, że bez względu na sytuację nie zostawię Cię jeśli to Ty nie rozkażesz mi odejść.

Słowa Ryu, wypowiedziane tak pewnym głosem sprawiły, że Arisee się poddał. Całkowicie uznał swoją porażkę, do której to, o ironio, doprowadził jego własny uczeń. Uczeń, który miał nad nim całkowitą władzę i mógł zrobić dosłownie wszystko.
Gdy Endo przerwał na chwilę pieszczoty i spojrzał mu prosto w oczy, Arisee obie dłonie położył na policzkach chłopaka, delikatnie przytrzymując go, by nie uciekł. Bo musiał mu coś powiedzieć. Do jasnej ciasnej, musi mu to przejść przez gardło!
- Dlaczego mam Ci kazać odejść? Ryu, przez ten krótki okres uzależniłem się od Ciebie. Nie wyobrażam sobie, że mogłoby Cię zabraknąć. Wiem, że na początku się bałem, ale, jak sam mi powiedziałeś, warto zaryzykować. Będzie ciężko, ale damy radę, prawda? I jeszcze jedno. – zawiesił na chwilę głos i zamknął oczy, by po chwili znowu je otworzyć i wpatrzyć się w kochanka z niezwykłą jak na niego pewnością siebie. – Nie należę do osób, którymi można zabawić się przez jedną noc, a potem wyrzucić, jak niepotrzebną rzecz. Nigdy nie deklarowałem moich uczuć, dopóki nie byłem ich pewien. Wszystko pomiędzy nami poszło naprawdę szybko, o wiele szybciej niż w poprzednim związku. Ale teraz wiem, że dobrze zrobiłem. Że jestem pewien, mimo różnicy wieku i faktu, że jesteś moim uczniem. Ryu, kocham Cię.
Wydusił to z siebie i spojrzał na chłopaka, czekając na jego reakcję.

Endo patrzył spokojnie w oczy Arisee. Niespecjalnie podobał mu się fakt, że Arisee przytrzymuje go za policzki jak duże dziecko, jakby Ryu miał zaraz uciec. Nie był przecież tchórzem. Wsłuchiwał się w jego słowa.
Oczywiście, że damy radę musimy dać radę. Jestem tego pewien… Przecież wiem Arisee, że nie jesteś typem na jedną noc. Wiem, że w taki sposób traktowałem swoich poprzednich chłopaków, ale oni traktowali mnie w ten sam sposób, wszystko od początku było jasne, ale teraz nie chcę tak. Nie chcę Cię tylko na chwilę, ale już na zawsze…
Słuchał przez chwilę tego co ma do powiedzenia Arisee i wyglądał zupełnie spokojnie do momentu kiedy padły te dwa, najważniejsze słowa. W pierwszej chwili aż otworzył usta ze zdziwienia nie do końca pewny, czy się nie przesłyszał, później na jego twarzy zupełnie instynktownie pojawił się jeden z najpiękniejszych uśmiechów na jakie było go stać. Oczy mu błyszczały, a twarz niemal promieniała szczęściem. Uchylił usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale zupełnie nie wiedział co. Zamiast tego objął drobne ciało Arisee wsuwając ręce pod jego plecy i przylgnął do niego całym swoim ciałem przytulając mocno. Czuł jak serce bije mu jak szalone, wydawało mu się, że czuje też bicie serca Arisee ale nie miał już pewności czy to jego, czy Arisee, czy ich wspólne. Najważniejsze, że miał ukochanego przy sobie, że Arisee go kochał. Powiedział to, przyznał się do tego przed sobą i przed Ryu.
Endo nie zastanawiając się wiele powiedział tylko jedno słowo „Kocham”, a później zaczął całować Arisee. Najpierw po szyi, później wzdłuż szczęki, aż dotarł do jego ust i pocałował go mocno, namiętnie i zaborczo.

Widząc zmiany na twarzy chłopaka spowodowane jego wcześniejszym wyznaniem, patrząc na ten cudowny uśmiech, Arisee wiedział, że dwoma prostymi słowami, które dusił w sobie i nie miał odwagi ich wypowiedzieć, uszczęśliwił Endo bardziej niż kiedykolwiek dotychczas.
Z cichym westchnieniem poddał się opiekuńczym ramionom kochanka, chłonąc niezwykłe doznania, jakie płynęły z bliskości ukochanej osoby. Przymknął oczy i wplótł palce we włosy Ryu, przeczesując je delikatnie w powolnej pieszczocie. On też był szczęśliwy. Nie wierzył, że to będzie jeszcze możliwe. Dwa lata temu przyjechał tu, by zapomnieć o miłości i rozczarowaniu. Tymczasem właśnie w tej szkole znalazł kogoś, kogo znowu mógł pokochać.
Przewrotność losu bywa zaskakująca.
I znów zaczęły się pocałunki. Pełne pasji i namiętności. Arisee przestał już liczyć ile razy się całowali, jednak za każdym razem Ryu go zaskakiwał. Miał wrażenie, że to nigdy mu się nie znudzi.

Zanim Ryu przyjechał do tego miasta, został zapisany do tej szkoły i zamieszkał w akademiku, gdyby ktokolwiek stwierdził, że młody Endo się zakocha, uznano by go chyba za niespełna rozumu. Wcześniej dla niego liczył się tylko seks. Układ był prosty, chodziło tylko o łóżko, dwa trzy niezobowiązujące spotkania i tyle. Jeśli ktoś na to przystawał, Endo zdobywał nowego chłopaka „na dwa tygodnie”, jeśli nie, dawał sobie z taką osobą spokój. Nie było to tego warte. Najważniejsze było by chłopak był młody, przystojny, zdrowy i świadomy tego, że to związek bez przyszłości. Endo nie próbował nawet się zakochać, bo chyba w miłość w ogóle powątpiewał. Dopiero gdy zobaczył Arisee.. najpierw był pociąg fizyczny i świadomość, że chce go w swoim łóżku, później była fascynacja i podziw, a później jeszcze inne o wiele intensywniejsze uczucie i pragnienie bycia stale blisko nauczyciela, patrzenia na niego, widzenia na jego twarzy radości i szczęścia, a jeszcze później uczucie szczęścia na sam jego widok i nieustająca tęsknota. Wtedy Endo uświadomił sobie, że miłośc jednak istnieje i jego miłością jest właśnie nauczyciel chemii. Teraz trzymał jego szczupłe ciało w ramionach i niemal rozsadzała go euforia.
Arisee mnie kocha, jest mój, tylko mój, jest moim partnerem, kochankiem, moim mężczyzną i mogę go dotykać w taki sposób w jaki nikt inny nie może, całować go, mieć tylko dla siebie.
I rzeczywiście Endo całował go z całą pasją i całym pragnieniem, jakie w sobie miał. Przesuwał dłonie po jego nagim torsie „przypadkowo” przesuwając palcami po jego sutkach, całował go po szyi z trudem powstrzymując się by nie robić tego zbyt mocno i nie zostawiać po sobie śladów, ocierał się od czasu do czasu kroczem o jego krocze i przede wszystkim słuchał i czuł próbując wychwycić każdą reakcję kochanka, zorientować się w których miejscach najbardziej lubi być dotykany i na jakie pieszczoty reaguje z największym entuzjazmem.

Miał wrażenie, że dłonie i usta Ryu były wszędzie. Ich dotyk powodował, że ciało Arisee skręcało się na łóżku z rozkoszy. Szczególnie intensywnie odbierał niekończące się wręcz pocałunki na szyi i muśnięcia, ledwo wyczuwalne, lecz szalenie intensywne, w okolicach sutków. W tych miejscach Arisee zawsze był wrażliwy, jednak teraz jego reakcje na pieszczoty były podwójnie intensywne.
Gdy Ryu po raz kolejny otarł się kroczem o jego krocze, myślał, że dostanie szału. Jedyne na co było go stać, to zaciśnięcie palców na narzucie i przygryzienie wargi, by nie wypłyną z pomiędzy nich kolejny kompromitujący jęk. Nie wiedział, czy Endo robił to celowo, czy bawił się nim, czy może po prostu nie chciał ruszyć dalej. Dość, że to wszystko zapowiadało dość jednoznaczny koniec.
Arisee targały sprzeczne uczucia. Z jednej strony miał ochotę zwiać do łazienki i tam doprowadzić oddech i całego siebie do porządku. Z drugiej natomiast, za nic w świecie nie chciał opuścić opiekuńczych ramion, które obejmowały go i dawały poczucie komfortu i bezpieczeństwa.
- Ryu, ja muszę… - wydusił, podnosząc się lekko, lecz w tym momencie usta chłopaka ponowiły atak na jego szyję, więc Arisee na powrót wylądował na plecach, targany rozkoszą serwowaną mu przez kochanka. I nie miał już nic do powiedzenia.

-Nic nie musisz, Arisee. –szepnął całując go w środek klatki piersiowej, a następnie obejmując wargami jeden z jego sutków. Arisee reagował dość pozytywnie dotyk palców Endo w tym miejscu, wiec powinien mu się spodobać też dotyk jego ust. Okrążył brodawkę językiem, a później potarł ją lekko. W tym samym czasie odsunął się odrobinę, by przesunął dłoń po udzie kochanka, tym razem kierując się nie tylko z dołu w górę, ale też od zewnątrz do wewnątrz, by zaraz nakryć dłonią najbardziej strategiczne miejsce jego ciała. Oderwał się na chwilę od jego torsu i powtórzył: -Nic nie musisz.
Rozpiął guzik jego spodni, spojrzał w jego oczy i raz jeszcze powtórzył: -Nic nie musisz, tylko podporządkować się temu, czego właśnie chcesz. Czego chcesz Arisee? –Zapytał i nadal bezwstydnie patrząc w jego oczy rozpiął suwak jego spodni.
Chciałeś uciec, prawda? Kierować się tym co wypada i co przystoi, a co nie? Już dawno przekroczyliśmy granicę tego co wypada i jak należy się zachowywać. Jaki sens ma powstrzymywanie się jeszcze? Jeśli nie zrobimy kroku w przód nasza wina wcale nie będzie mniejsza. Granica została przekroczona, to już bez znaczenia. Teraz po prostu bądź moim partnerem w tej zbrodni i pozwól mi być swoim.