Cztery ściany Endo Ryu.

Arisee od razu zdał sobie sprawę, że Moriyama oddał mu właśnie książkę z biblioteki, zamiast jego prywatnego zbioru. Postanowił jednak, że tę sprawę wyjaśni później, pamiętając doskonale, że rzeczona książka była wymówką Endo, by mógł oddać mu telefon.
- Moriyama, możesz się wymeldować, jednak wolałbym wiedzieć, dokąd się wybierasz. - odparł, odbierając od Ryu zeszyt. - Żeby w razie czego Twoi rodzice nie urwali mi głowy, że nie byłem w stanie Cię upilnować. Bądź co bądź, ale jesteś jeszcze niepełnoletni.
- Faktycznie. Z tym przykładem mogliście mieć problem. Możemy go omówić na lekcji, bo podejrzewam, że reszta klasy nie będzie tak dociekliwa i wyjdzie z założenia, że skoro nie ma w podręczniku, to nie robią. - usiadł na drugim krześle i zaczął przeglądać notatki Natsukiego.
- Moriyama, dużo zostało Ci jeszcze do przepisania? Chciałbym się już powoli zbierać, skoro jeszcze macie plan biegać.

- Do znajomego - odpowiedział nieco lakonicznie. Jęknął w duchu, bo miał nadzieję, że przy tym całym zamieszaniu z coming outem, nauczycielowi umknie fakt, że zawsze prosi o dane i adres osoby, do której jego podopieczny się wybiera. Natsu wolał nie podawać adresu, a tym bardziej numeru telefonu Reya, bo Arisee mógłby je skojarzyć. - No przecież nic mi się nie stanie, zawsze może sensei zadzwonić. Na pewno nikt nie będzie miał tego senseiowi za złe, w domu też z siostrą wychodziliśmy czasem na weekendy.
Mówiąc to chłopak modlił się, żeby Endo już zdążył zaplanować im wspólny weekend i chemik najzwyczajniej w świecie nie będzie miał czasu, a tym bardziej głowy, żeby wydzwaniać do prawdopodobnie-pijanrgo ucznia, by upewnić się, żena pewno nic mu nie jest. Chwilę później mruknął, kończąc przepisywać ostatnią linijkę - Jest sensei strasznie niecierpliwy. Już skończyłem - niedbale wrzucił zeszyty do plecaka i podał go nauczycielowi. Uśmiechnął się przy tym nad wyraz uprzejmie. Natsu należał do tego typu ludzi, których nie sposób było nie darzyć sympatią. Mimo że był strasznie narwany, to potrafił okazywać ludziom szacunek i przymilać się w taki sposób, by nikt nie uznał tego za lizusostwo. - Dziękuję, sensei, za pomoc. Jakbym ja w czymś mógł pomóc, to chętnie się odwdzięczę. O ile to nie będzie wymagało ode mnie po raz kolejny wymuszenie na połowie akademika spokoju, żeby sensei mógł się wyspać. Po niedzieli mi wystarczy. Zużyłem chyba całe moje pokłady perswazji na próby udowodnienia im, że się będę uczył i potrzebuję ciszy. Wszyscy doskonale wiedzą, żewcale nie uczę się w ciszy... Odnoszę wrażenie, że sensei też wie. Przed sprawdzianami z biologii i historii szczególnie... Eee... wspomagam swoje myślenie muzyką. - powiedział dyplomatyczne. Rzeczywiście na dzień przed jego sprawdzianem z biologii czy historii, Natsu korzystał ze swoich głośników dość znacznie. Nie przekładało się to jednak na kiepskie oceny chłopaka, bo z tych przedmiotów były one dość dobre.

-W domu z siostrą opiekowali się Wami rodzice i przed nikim nie odpowiadali jeśli nie wiedzieli gdzie jesteście i co się z Wami dzieje. Tutaj w razie kontroli Arisee mógłby mieć problemy… Z drugiej strony, Arisee, przecież Moriyama chce wyjść w weekend. Skoro zostaje na weekendy w akademiku znaczy że macie papier z oświadczeniem jego rodziców że wyrażają zgodę na to by w weekendy pozostawał bez opieki i że biorą pełną odpowiedzialność za jego wybryki w weekendy. Czym więc się przejmować?
Swoją drogą ciekawe dokąd Moriyama idzie. Pewnie do któregoś z tych swoich facetów. Pytanie czy do tego, na którym mu zależy, czy tego, z którym jest. Muszę go później o to wypytać.
-Dogadajcie się odnośnie weekendu, a ja skoczę się przebrać. –stwierdził, wyjął z szafy ciemne, dresowe spodnie i siwą bluzę oraz pudełko z soczewkami kontaktowymi z szuflady szafki nocnej. Rzucił przelotne spojrzenie Arisee, uśmiechając się do niego i wyszedł na chwilę do łazienki gdzie przebrał się i zmienił okulary na soczewki. Po powrocie do pokoju zebrał swoje zeszyty z łóżka, ułożył je przedmiotami w sobie tylko znanej kolejności i odstawił na półkę. Sprzątnął kubki po kawie i herbacie zostawiając zmywanie na później i kiedy uznał, że jest względny porządek i może zostawić tak mieszkanie oparł się o biurko i spojrzał najpierw na partnera, później na przyjaciela.
-Arisee pojedziesz tramwajem? Nie ma sensu żebyś targał ze sobą plecak Moriyamy pieszo. Będziesz szybciej w akademiku, będzie Ci wygodniej i w ogóle lepiej. Możemy odprowadzić Cię na przystanek, bo chyba i tak wychodzimy… Właśnie! Moriyama, a może damy sobie spokój z bieganiem w kółko po parku i wybiegniemy dzisiaj za miasto? Nie mówię że od razu mamy biec do lasu i biegać nie wiadomo jak daleko, ale możnaby pobiec tą polną ścieżką wokół tej dużej łąki w dolince. Nie musimy jej od razu okrążać, możemy po prostu przebiec kawałek, a później tą samą drogą wrócić. Jak myślisz?

- Zgoda, Moriyama. - Arisee westchnął. Wolał chyba dla własnego świętego spokoju nie wnikać do jakiego typu znajomego ma zamiar się udać. - Jak przyjdziesz po plecak, to podpiszesz mi tylko zgodę na wyjście.
- No i teraz się wydało, dlaczego od czasu do czasu rusza mi się szafa i dzwonią kubki na półce. - odparł z przekąsem. - Jak ja mogłem nie wpaść na to, że rock puszczany na cały regulator wpływa pozytywnie na zapamiętywanie dat.
Chwycił plecak Natsukiego, który okazał się dość ciężki. Jakby oprócz zeszytów, chłopak targał w nim cały swój dobytek.
- Jest już dosyć późno, więc powrót tramwajem będzie chyba najrozsądniejszym rozwiązaniem. Ale absolutnie nie musicie mnie odprowadzać! Poz tym, przecież ta łąka jest w kompletnie inną stronę niż przystanek. Albo... może w tę samą. - urwał, niepewny. Jego kompletny brak orientacji znowu dawał o sobie znać.

- Jestem za. Jest fajna ścieżka, którą czasami biegnę, ale do tej pory była dość mocno zaśnieżona. Podobnie sprawa się miała z lasem, a mimo wszystko nie przepadam za bieganiem w zaspach śniegu, choć czasami to robię - zgodził się z przyjacielem. Gdy ten wyszedł, a Arisee zgodził się na jego nocowanie poza akademikiem, Natsu niemal podskoczył z radości.
Z trudem udało mu się zachować poważny wyraz twarzy, gdy chemik z trudem podniósł plecak chłopaka.
- Sensei, on naprawdę taki ciężki? - zapytał, podchodząc. Wyciągnął z niego klucze na łańcuchu i od razu zrobiło się odrobinę lżej. Później rozpiął jedną kieszeń i pokazał jej zawartość nauczycielowi. - Sensei, pokażę Panu coś. Myśli sensei, że to przez to?
Cała kieszeń wypełniona była niemal po brzegi kasztanami. W dodatku Natsu nie poczuwał się do wyjaśnienia nauczycielowi, że akurat uczy się przy dubstepie, a rocka słucha raczej dla przyjemności, chociaż nie jest to jego ulubiony gatunek. Za to postanowił wprowadzić go z błędu odnośnie nauki dat - Sensei chyba jeszcze nie wie, ale w ciągu całego mojego pobytu tutaj, ilość dat, które dobrze napisałem można wymienić na palcach jednej ręki. Ryu nic nie mówił? Mam awersję do wszystkiego co ma liczby. Ze współczynnikami w chemii też nie mogłem sobie poradzić przez długi czas. Chociaż w matematyce chyba wolę widzieć liczby niż ich brak...
Wstał, widząc wracającego z łazienki Endo. - To co? Idziemy? Przystanek jest w stronę... W sumie to zależy który przystanek. Ja się raczej poruszam pieszo, wiec nie powiem - założył swoje buty i poczekał na pozostałych po czym wyszli z mieszkania.
A w mieszkaniu, na szafce przy łóżku został jeden kasztan, którego Natsu zostawił tam niepostrzeżenie.
[zt]

-Moriyama, wsadź sobie w ten plecak jeszcze cały kasztanowiec. –stwierdził złośliwie.
To już drobna przesada. Ja rozumiem, że ludzie mają swoje dziwactwa i fetysze i fobie i skrzywienia, wiem, ze Moriyama targa ze soba wiecznie te kasztany jakby mu któregoś dnia miały życie uratować, ale żeby tak pół plecaka?
-Kochanie, przystanek jest jak najbardziej po drodze i lepiej będzie jak jednak Cię na niego odprowadzimy. Robi się ciemno, o tej porze nie zdziwiłbym się gdybyś pomylił przystanki i wsiadł w tramwaj właściwej linii ale jadący w przeciwną stronę albo zrobił coś w tym stylu. –powiedział do Arisee, w ogóle nie przejmując się tym, ze obok jest Moriyama. Wyraźnie nie przeszkadzał mu on w zwracaniu się do kochanka per „Kochanie”.
Włożył na nogi sportowe buty i poczekał aż Arisee też się ubierze. Przed wyjściem z domu pocałował go jeszcze w policzek korzystając, że Moriyama wyszedł pierwszy. Zamknął drzwi na klucz i we trójkę wyszli z kamienicy. Po odprowadzeniu Arisee na przystanek pożegnał się z nim już tylko grzecznym „do zobaczenia” i razem z Moriyamą pobiegł w kierunku łąki za miastem.

[z.tematu]

- Po co taszczysz ze sobą tyle kasztanów? Zresztą mniejsza. - wzruszył ramionami. Poszedł za chłopakami do przedpokoju, ubrał buty i kurtkę, po czym chwycił plecak Moriyamy i swoją torbę i razem wyszli z mieszkania.
Kiedy tylko dotarli na przystanek, Arisee przekonał Ryu, żeby nie czekali już z nim na tramwaj, tylko poszli biegać, bo noc zapadnie zanim dobiegną na te łąkę. Gdy się oddalali, pokiwał im tylko na do widzenia.
Tramwaj przyjechał kilka minut później. Arisee wsiadł i kiedy to pojazd ruszył zaczął analizować całe dzisiejsze zajście. O dziwo Moriyama przyjął wieść o ich związku zadziwiająco dobrze. Ba! On nawet nie wyglądał na zbytnio zdziwionego.
Cóż, przynajmniej mam to już z głowy.

Popołudniem w czwartek Natsu przyszedł do mieszkania Endo. W dalszym ciągu trochę się czaił, byleby nie wpaść tutaj na Hikaru. Swoje rzeczy miał spakowane w sportową torbę, którą zaraz po wejściu zostawił na podłodze. Ściągnął buty i wszedł do środka.
- Hej, Endo. Uczysz się już czy postanowiłeś poczekać z tą wątpliwą przyjemnością na mnie? - spytał, siadając na swoim zwyczajowym miejscu przy biurku, ktorego jego przyjaciel używał do udzielania korepetycji innym uczniom. Od razu wyciągnął tez podręcznik od matmy, zeszyt i jakiś ołówek, którym zaczął nerwowo wystikiwać jakiś rytm. Denerwował się tym sprawdzianem z matmy. Podejrzewał, że przed najbliższą fizyką także będzie się tak trząsł. Uczył się ostatnimi czasy zbyt wiele, by pozwolić stypendium po prostu przejść mu koło nosa.
Jego wzrok przesunął się po pokoju, zatrzymując się na chwilę na zdjęciu Nanami. - Dawno się z nią widziałeś? I powiesz jej o tym, że jesteś z senseiem? - spytał zaciekawiony, przyglądając się przyjacielowi. - W ogóle ona wie, że wolisz mężczyzn i to akceptuje? Czy się kryjesz? - spytał, bawiąc się ołówkiem w palcach.

Endo leżał na łóżku i czytał książkę. Wyglądało na to, że lektura chyba go wciągnęła. Dopiero kiedy się podniósł, można było zobaczyć że książką, którą czytał był podręcznik do matematyki.
-W zasadzie uczyłem się już dawno. Generalnie sam dużo nauki nie mam, bo uczę się codziennie, na bieżąco. Chcę tylko rozwiązać jeszcze te zadania ze zbioru, których nie mam zrobionych i tyle. Czuję się przygotowany do sprawdzianu, więc spodziewam się że będziemy się raczej skupiać na Twojej nauce.
Właściwie tego się można było spodziewać. Ciekawe czy on się cokolwiek już uczył czy tylko z chemii był na tyle ambitny.
Ryu wyjął kołozeszyty z własnymi notatkami i rozwiązanymi zadaniami, zbiór zadań i zeszyt przedmiotowy. Położył je na biurku i zajął drugie miejsce przy nim. Zerknął na zdjęcie kiedy Moriyama wspomniał jego siostrę.
-Dawno się nie widzieliśmy. Przyjedzie do mnie dopiero na wakacje. –powiedział. Starał się brzmieć neutralnie, ale słychac było że tęskni za siostrą i ciężko mu znosić tak długie rozstanie.
-Trochę rozmawiamy przez telefon, ale na razie nie wie o Arisee. Jeśli o moją orientację chodzi, Nana wiedziała jako pierwsza. –tu Ryu nie mógł powstrzymać uśmiechu.
-Wiesz, dopiero zaczynałem wtedy spotykać się z chłopakami. Wiesz, okres pierwszych pocałunków, pierwszy raz, pierwsze „związki”. Miałem wtedy takiego chłopaka… Jiro. Był ode mnie rok młodszy. Wysoki, szczupły i bardzo delikatny. Kobiecy niemal. Poważnie, chłopak wręcz miał minimalne wcięcie w talii. Poza tym miał ładne ciało, był niedoświadczony a jednocześnie na swój sposób prowokujący. Piękny. Chodziłem z nim przez jakiś czas, później wszystko skończyło się w łóżku. Dostałem czego chciałem i więcej mi potrzebny nie był. Był wściekły ale mówiłem mu na początku żeby się nie angażował emocjonalnie. Mniejsza o to. Rozeszliśmy się po prostu.  Po jakimś czasie Nana zauważyła go na ulicy, podeszła do niego i stwierdziła, że „ma się nie martwić i skoro Ryu nie chce już żeby był jego chłopakiem, to teraz może być jej chłopakiem”. Nie mam pojęcia skąd mała bestia wiedziała że to mój facet, skoro zawsze przedstawiałem go jako kolegę i nigdy nas na niczym nie przyłapała, ale wiedziała od początku. Niestety Jiro, mimo że Nanę lubił, stwierdził że na razie nie chce mieć dziewczyny.

- Całkiem ładna historyjka. Siostry mają chyba jakiś wbudowany radar jeśli chodzi o orientację swoich braci... Przynajmniej tak to wygląda. W ogóle czemu twierdzisz, że "niestety"? Chciałbyś, żeby facet z którym spałeś, był teraz z Twoja siostrą? - stwierdził Natsu, zerkając na przyjaciela. Zauważył, że chłopak jest spokojny i poważny, a przynajmniej stara się taki być. - Tesknisz za nią - bardziej zgadł niż stwierdził, ale powiedzenie ze strony Ryu gwarantowałoby Natsukiemu potwierdzenie jego domysłów. Nie wierzył, żeby chłopak trzymał na wierzchu zdjęcie siostry, z którą nie miał dobrych kontaktów i za którą nie tęsknił. - Nie ma żadnej możliwości, żebyście się spotkali jakoś wcześniej? Jakośkolwiek?
Otworzył zeszyt na pierwszej lekcji z obecnego tematu. - Od tego możemy zacząć. Nie rozumiem totalnie nic poza faktem, że jest miliard wzorów, z których nie wiem kiedy korzystać, chociaż mogę wyrecytować ci formułkę z podręcznika, która rzekomo ma to tłumaczyć...
Westchnął ciężko. Wszystkie lekcje spędził jak ten debil spisując wszystkie przykłady z tablicy. Bezmyślnie, chociaż na tyle dokładnie, że w ciągu całego tematu zdarzyło mu się zawrzeć w zeszycie tylko kilka pomyłek. - Jaka jest szansa, że z zerowej wiedzy wskoczę na poziom znajomości matmy na piękną, okrągłą trójeczkę? Niezbyt duża, prawda? Z dwójami stypendium nie dostanę... - mruknął ponuro, wyciągając kasztan z kieszeni i zaczynając się nim bawić w palcach wolnej od ołówka dłoni.

-Niestety dla Nany. Oczywiście, że nie chciałbym żeby chłopak z którym spałem spotykał się z moją siostrą. Ale wtedy Nana miała jakieś siedem lat. Jiro mógłby z nią chodzić co najwyżej na plac zabaw. Z resztą teraz ma ledwie dziesięć więc i tak nie ma opcji by miała chłopaka. Mam nadzieję, ze tak zostanie jak najdłużej. Nie chcę oddawać Nany w łapska jakiegoś smarkacza, któremu tylko jedno w głowie… Oczywiście że za nią tęsknię. To moja siostra, kocham ją. W zasadzie to właśnie uświadomiłem sobie jak mam beznadziejnie. Z Trzech osób, na których mi zalezy i które w jakiś sposób kocham, tylko z Tobą mam nieograniczony kontakt. Z Naną widuję się tylko w wakacje, z Arisee mogę się widywać spokojnie tylko w weekendy, ewentualnie czasem w tygodniu ale musimy się z tym ukrywać. Dobrze że przynajmniej Ty możesz mi zatruwać życie kiedy tylko chcesz.
Ryu westchnął ciężko i przejrzał notatki Natsu poprawiając kilka błędów.
-Ok. zacznijmy może od początku i najłatwiejszych zadań z pierwszych tematów. W trakcie będę Ci tłumaczyć, a jak ogarniesz większość to będziesz sobie ćwiczyć przykładowe zadania a ja w tym czasie spróbuję się wziąć za przykładowe zadania na sześć. Spróbuj z pierwszym zadaniem ze zbioru z pierwszego tematu w tym dziale. –powiedział otwierając zbiór zadań i w pełni poświęcając się nauce. Znowu był spokojny, cierpliwy i miły, znowu zwracał się do niego zbyt często po imieniu. Pamiętał, że Moriyamie ostatnio to przeszkadzało, ale inaczej chyba zwyczajnie nie potrafił. Przywykł już do tego że tak wyglądała nauka.

- Taa, przepraszam za zatruwanie życia. Wiem, że wolałbyś senseia - mruknął ponuro i zabierając się za próbę rozwiązania zadania. Jegobdusja nie przedstawiała się dużo kolorowiej. Związek, w którym był, był tak samo specyficzny jak związek jego przyjaciela, ten w który chciałby wejść podobnie. A z siostrą nie mógł się zobaczyć z dość oczywistych powodów - mieszkała ona aktualnie na drugim końcu świata i Natsu miał wrażenie, że ona znosi całą tą sytuację lepiej niż on sam.
Okazało się, że poza wyrecytowwaniem regułki, Natsu nie umiał kompletnie nic. Nie rozumiał po co mu ta wiedza i nie potrafił rozwiązać żadnego zadania. Gdy Endo mu tłumaczył, chłopak powoli zaczął rozumieć, jak się te zadania rozwiązuje, jednak w dalszym ciągu robił masę błędów. Od nieumiejętnie wykorzystywanych wzorów, po pomyłki w zwykłym zapisywaniu działań. Siedzieli do późna, a Natsu uparcie starał się zrozumieć temat, mimo że miał już za sobą dwie karty, które zrobił, by móc na chwilę oderwać się od nauki i herbatę.
W końcu spojrzał na zegarek - Ryu, może powinieneś się już położyć? Jest bardziej niż późno. Ja jeszcze trochę porozkminiam te zadania... No chyba, że nie umiesz spać przy zapalonym świetle, to po prostu tez pójdę spać.

Bez przesady… Choć masz rację, wolałbym Arisee. Brakuje mi go –pomyślał, ale nie skomentował tego. Skupił się już tylko na nauce. Szło im dość kiepsko. Sam Endo problemów nie miał, ale od podstaw musiał wszystko tłumaczyć Moriyamie. Postępy jakieś były i choć miał pewność że na dwa Natsu zdać powinien, o tyle trójka już taka pewna nie była. Westchnął gdy Natsu zaproponował by Endo się położył. Fakt, był już zmęczony ale nie miał zamiaru iść spać.
-Jesteś kretynem, Moriyama, wiesz? Przecież mówiłem, że w pewnym sensie jesteś dla mnie jak brat. Nie, to nie był tani tekst żeby Cię spławić. Poważnie jesteś dla mnie jak brat. Grasz mi na nerwach i czasem mam ochotę spakować Cię w statek kosmiczny i wysłać gdzies poza orbitę, ale do ciężkiej cholery rodzeństwo może irytować ale nawet wtedy nie można pozwolić żeby mu stypendium sportowe przeszło koło nosa. Oboje wiemy że jeśli Cię oleję i pójdę spać to będziesz siedzieć dwa razy dłużej a i tak gówno się nauczysz, więc z łaski swojej przestań mnie wkurwiać i wysyłać do łóżeczka. –Zirytował się i wstał na chwilę z miejsca. Westchnął z rezygnacją, zdjął na chwilę okulary i rozmasował sobie kciukiem i palcem wskasującym prawej ręki skronie.
-Spróbuj zrobić trzydzieste trzecie, ja idę zrobić sobie kawy. Przyniosę Ci herbatę i będziemy męczyć dalej. –stwierdził stanowczo i wyszedł na chwilę do kuchni. Tam zaparzył sobie kawę i Natsukiemu herbatę owocową. Po powrocie z kuchni uspokoił się nieco, sprawdził zadanie i na nowo zaczął tłumaczyć materiał.

- Ale jak nie olejesz, to będziesz niewyspany i nie dostaniesz swojego "sześć" - stwierdził, opierając głowę na dłoni i ołówkiem gryzdając rozwiązanie. Przerzucił kartkę, by przeczytać zadanie trzydzieste trzecie i jęknął. - No trudniejszego się już nie dało...?
Koniec końców, usiadł prosto i zaczął mozolnie rozpisywać wszystko co było potrzebne i starając się niczego w międzyczasie nie zgubić. - Weź mi później rozpisz coś w stylu planu, co po kolei robić i na co w którym momencie zwracać uwagę. Poza kolejnością działań i pamiętaniu, żeby nie mylić mnożenia z dodawaniem i dzielenia z odejmowaniem... No i potęg nie traktować jako mnożenie. Chodzi mi stricte do zadań, jakie mogą być haczyki czy coś. Znasz tok myślenia naszego matematyka.
Postukał ołówkiem w zeszyt, po chwili skreślając wynik i pół rozwiązania i zaczynając od nowa. Ułamek "72/1143" nie wyglądał na poprawną odpowiedź, nawet bez sprawdzania czegokolwiek z wynikami zamieszczonymi z tyłu książki. Westchnął ciężko.
- Czemu ty masz kawę, a ja jakieś owocowe coś? - burknął marudnie, choć gdy upił łyk herbaty, to okazało się, że wcale nie jest taka straszna. Ba, była bardzo smaczna! - Niech zgadnę, masz ją ze względu na Nanę? Całkiem smaczna. Skończmy jeszcze kilka zadań i chodźmy spać... Trybiki w moim mózgu już przestają się poruszać od nadmiaru cyferek... Nie wiem, jakim cudem tobie to przychodzi tak łatwo...
Po kilku następnych zadaniach Natsu rzeczywiście wyglądał na wycieńczonego, a do tego, jakby miał się za chwilę rozpłakać. Podsunął przyjacielowi zeszyt do sprawdzenia. Nie było tragicznie, chociaż nie było też dobrze. Natsu zaczął rozpisywać wszystko krok po kroku, co może i zjadało ogrom czasu, jednak dawało szansę na zdobycie jakichś punktów za poprawny tok myślenia. Trzymał w rękach wystygłą już herbatę i bawił się kubkiem. - Pójdę wziąć prysznic, a ty mi to sprawdź. Za dziesięć minut będę. - stwierdził dopijając herbatę i zbierając potrzebne rzeczy do łazienki. Wrócił niemal równo po dziesięciu minutach, ubrany w dopasowany podkoszulek i cienkie, długie spodnie od piżamy. - Jest bardzo tragicznie czy tylko tragicznie?

-Moriyama, zacznijmy od tego, że 72/1143 ze spokojem można skrócić. Przez 9 daje 8/127.  Jeśli nie widzisz od razu że skraca się przez 9 to skróć przez 3 i jeszcze raz przez 3. Pogubisz punkty za zostawianie w takiej postaci. A 8/127 to i tak nie jest dobry wynik, bo zrobiłeś głupi błąd na początku przy rozkładaniu na nawiasy. O tutaj. –powiedział pokazując mu i skupiając się na zadaniu. Dość szybko wypił kawę . Na pytanie odnośnie herbaty. Stwierdził tylko „Arisee lubi słodką herbatę”. Fakt, że ze względu na siostrę zawsze trzymał w domu wafelki toffi, ale herbatę wcześniej kupował „dla gości” a teraz głównie ze względu na partnera. Sprawdził zadania Natsu kiedy ten poszedł się kąpać.
-Nie jest bardzo tragicznie. Jak się postarasz to tróję dostaniesz. Na czwórkę bym nie liczył. Ewentualnie popracujemy nad tym i gdyby poszło Ci gorzej postarasz się poprawić dwóję na trójkę. Może Sensei pozwoli. Słuchaj, ja idę się kąpać a Ty albo kładź się do łózka i śpimy razem, ale jeśli będziesz się rozpychać albo ściągać kołdrę to wylatujesz w środku nocy z łózka, albo rozłóz sobie fotel. Pościel jest w szafie na dole. Na dziś starczy matmy.
-stwierdził, zabrał siwe dresowe spodnie w których spał i błękitny t-shirt i poszedł się kąpać.

- Poważnie...? Da się...? Powiedz, że można mieć kalkulatory... - mruknął, kończąc wycierać włosy. Wilgotny ręcznik przewiesił przez grzejnik, tak z odruchu. Zawsze tak robił w akademiku i tutaj nic się nie zmieniło.
Natsu miał szczerą nadzieję, że Endo mówi prawdę i uda mu się napisać ten sprawdzian na trzy. Była jakaś tam nikła szansa, że gdyby uwalił ten sprawdzian i napisał poprawę, to miałby może i czwórkę, jednak byłoby to dość ryzykowne, gdyż matematyk czasem postanawiał dawać poprawy znacznie trudniejsze. Z tego powodu Natsu wolał zdawać wszystko w pierwszym terminie - jakkolwiek zdawać, ale zdawać.
Sięgnął po pościel i położył się w łóżku. Jakoś nie uśmiechało mu się spanie na fotelu, toteż przysiągł sobie, że nie będzie się rozpychał, chociaż pościel i tak wolał mieć własną, niż dzielić się z kimś.
- Dobranoc, Ryu. Czy wszyscy poza mną śpią w luźnych koszulkach czy mi się tylko wydaje? - spytał, gdy chłopak położył się obok. Niedługo później już spał. Nie rozpychał się, jednak w nocy odruchowo, objął przez sen leżące obok niego ciało w pasie, wtulając się w jego tors. Spał głęboko i oddychał spokojnie, nie ruszając się już więcej. Mięśnie karku i ramion, które przez cały wieczór były napięte, w końcu się rozluźniły.
Natsu nie nastawiał budzika, licząc na to, że Endo szykując się do szkoły i tak go zbudzi. Był w końcu idealnym uczniem. Natsu z kolei i tak sam z siebie by nie wstał, bo był przyzwyczajony do wstawania o nieco późniejszych porach. Było to związane z niewielką odległością między akademikiem i szkołą.

-Nie wiem, nie jestem wszystkimi i nie spałem z wszystkimi. Mnie tam w obcisłych jest niewygodnie. –stwierdził, choć jego koszulka wcale nie była jakoś specjalnie luźna. Obcisła też nie. Taka średnia, przeciętna.
-Dobranoc. –mruknął jeszcze, odłożył okulary na szafkę nocną i położył się obok. Pomimo wypitej niedawno kawy był już naprawdę śpiący i zasnął dość szybko. Kiedy Natsu przytulił się do niego przez sen Endo mruknął coś cicho, chyba z zadowoleniem, czując ciepło drugiego ciała. Być może myślał, że śpi z Arisee, bo objął chłopaka nieco zaborczo przytulając do siebie i do rana nie wypuszczając już ze swych ramion. Kiedy rano zadzwonił budzik Ryu niemal natychmiast go wyłączył, nie otwierając nawet oczu. Nie chciał by obudził kochanka.
Arisee zasługuje na jeszcze trochę odpoczynku.-pomyślał i uśmiechnął się otwierając oczy by spojrzeć na ukochaną twarz. Jakież było jego zdziwienie kiedy zamiast anielsko łagodnej i spokojnej twarzy kochanka zobaczył również beztrosko zaspaną twarz, ale należącą do Moriyamy. W pierwszej chwili zamrugał niepewny czy dobrze widzi, później nieco spanikował, a po chwili kiedy rozbudził się nieco przypomniał sobie wczorajszy wieczór.
No tak, spaliśmy w jednym łóżku i pewnie przytuliliśmy się przez sen. Ale do niczego poza tym nie doszło, wszystko jest w porządku. –westchnął cicho, wyplątał się z objęć przyjaciela i wstał z łóżka. Boso poszedł do łazienki, po drodze włączając czajnik by zagrzać wodę na kawę, umył twarz i wrócił do pokoju. Najpierw włożył na nos okulary, później potrząsnął dość lekko, ale wyczuwalnie ramię Natsu.
-Moriyama, wstawaj, bo spóźnimy się do szkoły.

Natsuki zamruczał coś przez sen, czując jak zaborcze ramiona oplatają się wokół niego, ale do samego rana spał jak zabity. Gdy ciało przyjaciela wyplątało side z jego objęć, wciągnął w to miejsce poduszkę, na której wcześniej spał Endo. Swoją poduszkę zignorował, bo była zbyt daleko, poza tym była zima, z racji tego że od pół nocy nikt na niej nie spał. Otworzył zaspane oczyoczui spojrzał na przyjaciela.
- Juz trzeba wstawać? - spytał, sięgając po swój telefon. Gdy zobaczył wyświetloną na nim godzinę, jęknął cierpiętniczo. - Przecież to środek nocy... Zawsze wstajesz o tak nieludzkiej porze?
Podniósł się z łóżka, zauważając, gdzie leży. - Zepchnąłem cię? Jak spałem z Shonem to trzymałem się raczej swojej połowy łóżka - powiedział, ziewając. Sięgnął po ciuchy na zmianę, a koszulkę ściągnął, nie przejmując się zbytnio obecnością Endo i rzucił na swoją torbę, a później poszedł do łazienki się trochę ogarnąć, zgarniając po drodze swój ręcznik.
- Pewnie nie masz owsianki, co? - zamarudził, pijąc swoją kawę. Owsiaka zazwyczaj stanowiła śniadanie chłopaka, choć z czystego lenistwa zaczął kupować owsiankę błyskawiczną, żeby nie musieć rano stać w kuchni i jej gotować. Zalewał ją wrzątkiem z czajnika, dolewał trochę mleka i dosypywać jakichś orzechów i suszonych owoców zazwyczaj.
Nie marudząc, zjadł śniadanie przygotowane przez Endo i zebrał się szybko do szkoły, by Endo nie musiał na niego czekać. Razem podjechali tramwajem, bo była to najszybsza opcja dostania się do szkoły.

[zt]

-Nie zepchnąłeś mnie z łóżka. Tylko przykleiłeś się robiąc sobie ze mnie przytulankę. A później z poduszki. Generalnie chyba jakiś niedotulony jesteś, może powiedz temu swojemu przyszłemu niedoszłemu i znowu przyszłemu że masz jakieś braki czy coś. –mówił wychodząc do kuchni. W zasadzie końcówkę zdania dopowiedział głośniej z sąsiedniego pomieszczenia. Zalał tam sobie kawę i zerknał do szafek sprawdzając ich zawartość. Stanął w progu z kubkiem kawy w ręce i oparł się o futrynę drzwi.
-Nie mam owsianki. Nie cierpię jej. Mam za to pełnoziarniste płatki z suszonymi truskawkami i brzoskwinie. Ewentualnie jeszcze granolę, ale nie chce mi się bawić teraz w jogurt z granolą. Zjemy płatki. Leć do łazienki, bo po śniadaniu ja ją zajmuję. –zarządził i wrócił do kuchni. Tam powoli dopijał kawę robiąc kanapki do szkoły. Przygotował dwie porcja kanapek i w plastikowe pudełka po sałatce wrzucił po dwa pomidorki koktajlowe, połówki rzodkiewki i trochę marchewki. Nie najadał się warzywami, ale zabierał je zwykle ze sobą bo starał się przyswajać choć trochę witamin. Poza tym uwielbiał pomidorki koktajlowe, więc i teraz pochłonął dwa zanim schował pudełko z nimi do szafki, „bo w lodówce tracą zapach”. Przygotował dla nich płatki i wrzucił do nich pokrojone w kostkę brzoskwinie. Zjedli w spokoju, choć Moriyama chyba się trochę guzdrał, bo Endo skończył pierwszy, zabrał ubrania i poszedł do łazienki po powrocie pościelił jeszcze łóżko, wrzucił drugie śniadanie do swojej torby i plecaka Moriyamy, nawet nie pytając go o zdanie czy Natsu chce je ze sobą zabrać czy nie. Później wyszli na tramwaj i pojechali do szkoły.
[zt]

Endo chyba cudem dotargał torby z zakupami do domu. Zostawił je w korytarzu i jęknął widząc czerwone pręgi na dłoniach pozostawione przez plastikowe ucha siatek. Usiadł na chwilę, dosłownie na pół minuty na krześle a następnie od razu zaczął rozpakowywać zakupy, sprzątać w mieszkaniu, zmieniać pościel, gotować makaron na zapiekankę i generalnie dwoić się i troić by do przyjścia Arisee wszystko było w idealnym stanie. W międzyczasie potknął się jeszcze o kasztan, który nie wiadomo skąd wziął się pod łóżkiem. Na szczęście poleciał właśnie na łóżku.
-Moriyama, to był zamach na moje życie?! – warknął i zwyczajnie kasztan wyrzucił do kosza. Natsu i tak wszędzie je ze sobą nosił, wszędzie zostawiał i Endo martwił się tylko by któregoś dnia nie znaleźć jednego w szufladzie z bielizną.
Kiedy kończył sprzątać przypomniał sobie o wstawionym makaronie i dzięki bogu wyłączył go na czas. Przebrał się w wygodniejszy od koszuli t-shirt i zaczął przygotowywać zapiekankę niemal pewien że chyba nie zdąży jej skończyć przed przyjściem kochanka.

Tym razem wybrał się do Ryu piechotą. Pogoda była dość ładna mimo, że zapowiadali przelotny deszcz. Przez ramię przewieszoną miał torbę, natomiast w ręku dodatkowo trzymał materiałową siatkę z wydrukowanym na niej burym kotem. Nie cierpiał siatek, teraz jednak zmuszony był ją zabrać, bowiem nie wszystko zmieściło mu się do torby. Ostatnim razem nie był przygotowany na nocowanie u Endo, teraz jednak sprawdzał ze trzy razy, czy przypadkiem niczego nie zapomniał.
Drzwi na klatkę o dziwo były otwarte, Arisee powędrował więc prosto na górę. Zadzwonił pod odpowiedni numer, a kiedy Ryu mu otworzył, uśmiechnął się z radości, jakby nie widzieli się co najmniej od tygodni, a nie ledwie od środy.
- Cześć. - przywitał się, jednocześnie wchodząc do środka. Zdjął buty, po czym wygrzebał z siatki żółciutkie, niemal nowe, puchate kapcie, które przebiegła siostra kupiła mu na urodziny rok temu, a on nie chciał narobić sobie wstydu nosząc je w akademiku. Ubrał je na nogi, przyglądając się krytycznie. - Chyba lepiej, żebym w ogóle nie wygrzebywał ich z szafy. - mruknął.

Kiedy zamknął już drzwi za Arisee uśmiechnął się i pocałował go najpierw w usta, później w policzek i dopiero odsunął się i oparł o ścianę wpatrując się w Arisee. Uśmiechnął się widząc jego żółte i nieco dziecinne kapcie.
- Bardzo dobrze, że je wziąłeś, rano podłoga jest naprawdę zimna. Uroczo w nich wyglądasz, wiesz? –zapytał z uśmiechem, podszedł na chwilę i skradł jeszcze jednego całusa. Od środy naprawdę zdążył się poważnie wytęsknić. Później wszedł głębiej, do kuchni by kończyć obiad.
-Jadłeś coś? Ja w zasadzie niedawno wróciłem i dopiero za chwilę wstawiam zapiekankę, więc jedzenie będzie za jakąś godzinkę. Jeśli jesteś bardzo głodny można coś wymyślić na szybko...
Posypał ułożone w naczyniu żaroodpornym mięso i warzywa startym serem i włożył całość do elektrycznego piekarnika. Urządzenie było dość stare, całe metalowe i masywne, choć wewnątrz było dość mało miejsca. Samemu Endo jednak zawsze wystarczało i mimo wszystko osobny piekarnik i dwupalnikowa elektryczna kuchenka zajmowały mniej miejsca i były wygodniejsze niż tradycyjne. Posprzątał po przygotowywanym obiedzie i wstawił wodę na kawę i herbatę.
-Kochanie, mógłbyś mi wyjaśnić jakie łączy Cię pokrewieństwo z nowym uczniem z mojej klasy? Możliwa jest zbieżność nazwisk, ale choć na pierwszy rzut oka jesteście różni to macie bardzo podobny kształt oczu i szczęki

- Dostałem je od siostry na urodziny, w ramach "żartu". - wyjaśnił. - Zwykle leżą na dnie szafy, bo nie chcę w nich paradować po akademiku.
Pozwolił skraść sobie buziaka, a potem, z niemalże durnym uśmiechem, powędrował do pokoju. Odstawił rzeczy niedaleko biurka i dołączył do Ryu w kuchni.
- Coś tam kiedyś jadłem. - mruknął, nie mogąc przypomnieć sobie, czym było to 'coś', a już tym bardziej 'kiedy'. - Ale poczekam, spokojnie. Nie chcę się opychać, skoro na kolację będzie taka pysznie wyglądająca zapiekanka.
Słysząc pytanie o Naokiego, nieznacznie się zawahał. Nie miał zamiaru ukrywać prawdy przed Endo, jednak tak nagłe pojawienie się jego brata w szkole mogło narobić niezłego zamieszania. Oparł się o szafkę i westchnął.
- Zbieżność nazwisk nie jest przypadkowa, bo Naoki to mój młodszy brat. - wyznał. - Ten sam, dla którego kupowaliśmy prezent na urodziny, ten który mnie tak nie lubi i ma awersję do homoseksualistów.

-Rozumiem, że musimy być jeszcze bardziej ostrożni by się nie domyślił co nas łączy. Cóż, mimo wszystko cieszę się, że poznałem Twojego brata. Nawet jeśli nie jako Twój partner a jego kolega z klasy. Swoją drogą na korki to nie Moriyamę powinieneś przysyłać do mnie a właśnie Naokiego. Ostatnio niespecjalnie poszło mu na teście z matmy. Za to pokazał klasę na wf-ie. Dobrze się z nim gra w siatę. Angażuje się.
Kiedy Ryu skończył pracę w kuchni umył i wytarł do sucha ręce po czym podszedł do Arisee, stając możliwie blisko i objął go. Spojrzał w ukochane, chyba nieco zmartwione teraz, oczy i uśmiechnął się łagodnie.
-Kochanie, myślę, że to naprawdę dobrze, że Naoki trafił do naszej szkoły. Będziesz mieć na niego oko, może dzięki temu choć trochę zbliżycie się do siebie, a przecież na tym Ci zależało. Poza tym możliwe, że będzie zmuszony do tolerancji, nie oszukujmy się, w końcu jest u nas kilka związków homoseksualnych i nikt ich nie potępia, co więcej myślę że uczniowie nie pozwoliliby na jakiekolwiek przejawy dyskryminacji wobec ich znajomych i przyjaciół. Nie martw się. To świetna okazja i dla Ciebie i dla Naokiego. –powiedział łagodnie i potarł lekko czubkiem nosa o nos kochanka.
-Jeśli chcesz mogę spróbować zbliżyć się do niego, może nawiązać jakąś koleżeńską więź i spróbować mu pomóc trochę z matmą. Z resztą nawet i bez tego chętnie bym go poznał i przede wszystkim poprosił o wspólną pracę nad ostatnim projektem z plastyki, bo na plastyce też pokazał że sporo wie, więc nie musiałbym znowu odwalać całej pracy sam. Oczywiście jeśli Ty nie masz nic przeciwko temu bym zaproponował współpracę właśnie Naokiemu.

- Tak, i właśnie pod tym względem jesteśmy od siebie totalnie różni. On kocha sport i plastykę, ja natomiast zdecydowanie wolę przedmioty ścisłe. No, oprócz fizyki. Jej nigdy nie lubiłem.
Kiedy Ryu go objął, Arisee westchnął cicho i przytulił się do partnera.
- Może masz rację. Koniec końców będziemy się częściej widywać, więc może wreszcie zrozumiemy się wzajemnie. I oczywiście, że możesz się do niego zbliżyć. Jeśli oczywiście chcesz. Naoki jest bardzo towarzyską osobą. W każdym potrafi znaleźć coś, co go interesuje i w mig znajduje z tą osobą wspólny język. Jednak jeśli będzie patrzył na swoich nowo zdobytych przyjaciół przez pryzmat ich orientacji, bardzo szybko może zostać sam. A tego bym nie chciał.
- A uważać trzeba będzie i tak czy tak. Nie mam pojęcia co mógłby zrobić, gdyby dowiedział się, że jestem w związku z jego kolegą z klasy.