Pukać przed wejściem! Pokój Arisee

Zerknął na rozwiązanie proponowane przez Natsukiego i już wiedział w czym problem. Chwycił długopis ze stolika i zaczął kreślić po kartce.
- Nie dziwne, że wychodzi Ci zdublowany wynik, jak nie masz poprawnie zapisanej reakcji. O, w tym miejscu. - wskazał na dwa elektrony, które podstępnie rozmnożyły się do czterech. - Teraz powinno być dobrze. I pamiętaj, że odpowiedzi zawsze są pisane skrótowo. Nie musisz tak robić. Jeżeli ma to Ci pomóc, to wypisuj na kartce wszystkie wzory, jakie pamiętasz. Bylebyś ostatecznie doszedł do właściwego wyniku.
- I nie było to takie trudne, prawda? - zapytał, kiedy skończył tłumaczenie zadania. - A co do papierów, to nie. Niedługo powinny zniknąć. W końcu już niedługo egzaminy i koniec roku. Powinienem to wszystko sprawdzić do tego czasu. - odparł, choć ton jego głosu wyraźnie sugerował, że będzie to ciężka bitwa.
- Jeżeli na następny rok też zostajesz w akademiku, to rzeczy możesz tu zostawić. Wystarczy tylko napisać odpowiednie podanie. Jednak sam akademik będzie zamknięty. Przynajmniej do sierpnia. Też chcę mieć trochę wakacji i nie uśmiechałoby mi się siedzieć tu w lecie.
Wiedział, że jest kilka osób, które na pewno byłyby szczęśliwe, gdyby nie musiały wracać do domów. Albo po prostu miały w mieście coś do załatwienia. Jednak nie on o tym decydował, czy będą mogli zostać tu przez lato, czy nie.

Natsu nie był przekonany do wersji nauczyciela. Jak wół wychodziło mu tam 4. Z której strony by nie liczył. Koniec końców się poddał i zaakceptował wyższość dwóch elektronów nad czterema.
- Kicha... To poszukam innego miejsca - zdecydowanie musi o tym porozmawiać z Shikim, nim jeszcze się semestr skończy. W sumie to Natsu dorobił się tam już swojej szczoteczki, to przytaszczenie paru szpargałów nie powinno być problemem.
- Jak tam z Ryu? Słyszałem, że ma dziś u niego nocować Naoki - zaczął temat, przepisując od nowa zadanie, by na pewno się w nim później nie pogubić. Był ciekawy co tam u chłopaka, w końcu ostatnimi czasy był tak zabiegany i tak się gimnastykował, żeby przypodobać się Naokiemu, że dla niego nie starczało mu czasu. A Natsu też nie bardzo chciał wpychać mu się w wolny czas, którego Endo zdawał się ostatnimi czasy nawet nie posiadać. - Myślę, że się dogadają. O ile Ryu ogarnie, że nie każdy jest stoicko spokojny, jak on. A tym bardziej nie Naoki, który biega chyba bardziej niż ja

- Jeżeli będziesz chciał wrócić szybciej do akademika, podejrzewam, że będę się tu już kręcił w okolicach sierpnia. Jak zwykle pewnie zostanę oddelegowany do zajęć wyrównawczych. - Arisee westchnął. Nie uśmiechało mu się to kompletnie. Jednak w obecnej sytuacji wolał nie dokładać Dyrektorowi powodów do zwolnienia dyscyplinarnego.
- Ryu... - zamyślił się na chwilę. - jak zwykle zapracowany. Podziwiam go, że bierze tyle na swoją głowę i chwilami aż mi głupio rozpraszać go swoją obecnością. I tak, mają zamiar z Naokim zrobić sobie noc gier i niezdrowego jedzenia. Wydaje mi się, że się polubią. A Naoki jakoś będzie musiał zacisnąć zęby i przełamać swoją homofobię.

- Tym razem może uda mi się ich uniknąć - powiedział, szczerząc się wesoło. Ostatnio uniknął wyrównawczych cudem, teraz zapowiadało się to nawet trochę lepiej! - Na pewno tu w sierpniu będę, może być sensei pewien.
Wysłuchał z uwagą części dotyczącej Ryu.
- Myślę, że aż takiego problemu mu to nie robi, skoro zdecydował się pójść na noc do geja wiedząc, że jest on gejem... No... To w sumie wszystko, co chciałem - zauważył wciśniętą w chemiczne książki coś, co miało chyba być miniksiążką kucharską. Wskazał na papierowy twór. - Sensei, uczysz się gotować?

- Może w tym przypadku wizja tony jedzenia przeważyła szalę i postanowił przymknąć oko na orientację Ryu.
Ale nie sądzę, żeby odpuścił, gdyby dowiedział się, co łączy go z jego "ukochanym" braciszkiem.
Powędrował wzrokiem w miejsce, które wskazał chłopak.
- Mam taki zamiar. Chociaż na razie jedyną rzeczą, którą w tym kierunku zrobiłem było wybranie się do księgarni i kupienie książki. Za bardzo nawet nie wgłębiałem się w przepisy. - westchnął, po czym wstał z łóżka, chwycił książkę z biurka i zaczął ją kartkować.

- Sensei, gotowanie naprawdę nie jest trudne. W tych chemicznych zlewkach jak potrzebujemy kwaśnego pH, a go nie mamy to dodajemy kwasu. W kuchni jak chcemy mieć coś słonego, to dodajemy soli. Wszystko jest analogiczne. Tylko tu jak się czegoś da za dużo to raczej się nie umrze...
Zebrał się do wyjścia, zbierając swój plecak z podłogi.
- Naoki jest spoko, tylko... Zachowuje się jak za przeproszeniem kryptopedał. No i myślę, że Ryu tak dobitnie wytłumaczył, że już kogoś ma, że chyba tylko totalny idiota mógłby próbować do niego po tym zarywać. - stwierdził spokojnie. Ostatni idiota, albo ja. - No nic, ja się będę zbierał, sensei. Dziękuję za pomoc. I jak coś to niech sensei dzwoni, jakbym był potrzebny w pomocy przy gotowaniu. Sensei ma mój numer gdzieś w papierach. A jak nie, to Ryu ma.
Uśmiechnął się jeszcze wesoło i pomachał nauczycielowi, mówiąc głośne "do widzenia" i wychodząc z pokoju. Zatrzymał się jednak, gdyż nauczyciel go zawołał.

- Jak patrzę, gdy ktoś inny gotuje to faktycznie nie wydaje się to takie trudne Jednak schody zaczynają się, kiedy sam się za to zabieram. Przepisy są zwykle napisane niezwykle nieprecyzyjnie i nie wiem wtedy, co z tym zrobić. Cóż, pokombinuję, najwyżej spalę kuchnię w akademiku. - zaśmiał się speszony.
- Nie wiem już co zrobić z Naokim. Dziś wykrzyczał mi prosto w twarz, że to moja wina, że stał się homofobem. Czasem zastanawiam się, czy nie zrobiłem błędu, przyznając się przed nim do bycia gejem. Koniec końców, miał wtedy dopiero dwanaście lat.
Potrząsnął głową, jakby chciał pozbyć się tych myśli. Teraz już nic nie zmieni w tej kwestii.
Widząc, że gość zbiera się do wyjścia, również wstał. Zaraz jednak przypomniał sobie o niezwykle ważnej sprawie. Która musiała być wyjaśniona teraz, natychmiast.
- Moriyama, czekaj. - zatrzymał chłopaka dosłownie w drzwiach. Potem wziął głęboki oddech i zaczął mówić. - Rozmawiałem z Reyem. Prosił, bym powiedział Ci, że został dyscyplinarnie zwolniony ze szkoły.

- Mam to samo z liczeniem. Ludzie robią to tak rach-pach i jest. Ja siedzę godzinami i jak nie było tak nie ma - wzruszył ramionami. - Czasem trzeba trochę się przemęczyć, sensei. W razie co, to mogę służyć za słownik - wyszczerzył się. - A czego nie zrozumiem to będę improwizował.
Gdy do uszu Moriyamy dobiegła informacja o szkolnym pielęgniarzu, zamarł, a jego twarz stała się niezdrowo blada. W końcu wydusił z siebie.
- Czemu sam mi tego nie powie? - spytał. - Ma kogoś, prawda? Mam nadzieję, że mu w końcu wyjdzie... To... To chyba wszystko. Do widzenia, sensei.
Wyszedł z pokoju i oparł się o drzwi.
Rey zwolniony...
Nie podobało mu się to i chciał pogadać z mężczyzną, ale... Jakoś nie umiał się na to zdobyć.

[z/t]

Chciał powiedzieć jeszcze mnóstwo rzeczy. Wyjaśnić, doprecyzować. W końcu Rey sam powiedział, że może to zrobić. W końcu samo powiedzenie, że został zwolniony niczego nie rozwiązywało, co więcej, mogło dodać jeszcze więcej pytań do listy.
Nie zdążył jednak nic powiedzieć, bo chłopak bąknął tylko kilka zdań i uciekł mu z pokoju.
- Moriyama... nawet nie dałeś mi dokończyć. - westchnął.
Ostatecznie, nie powinien się w to wtrącać. Rey powinien załatwić to osobiście. Arisee nie bardzo miał już co robić w tej sprawie.

Ichiro jak dotąd niewiele rozmawiał z opiekunem akademika. Nie sprawiał zbytnio problemów, w dodatku właściwie dopiero zaczął tu mieszkać. Teraz jednak dotarł do tych drzwi i zapukał z szerokim uśmiechem na twarzy i szczerą nadzieją, że nauczyciel jest w środku i zechce z nim porozmawiać.
Jego włosy już wyschły i znów były ładnie ułożone. Ubrany był w spodnie (tak, to się czasami zdarza, ale spodnie muszą być stylowe!) szare, dresowe ze zwężanymi nogawkami i zwykły podkoszulek.
Oparł się o ścianę i zaczął stukać w nią niecierpliwie paznokciami, wyczekując na opiekuna.

Arisee jak zwykle zakopał się w sprawdzianach. Jednak koniec roku zbliżał się nieubłaganie, a stosy klasówek jak na złość nie chciały zniknąć. Zakasał więc rękawy i wziął się za sprawdzanie.
Gdy usłyszał pukanie do drzwi, krzyknął tylko 'Otwarte', nie podnosząc jednak głowy znad wykonywanej pracy. Kiedy jednak gość nie wchodził do środka, Arisee westchnął i, omijając piętrzące się w pokoju sterty prac, ruszył do drzwi.
Widząc stojącego na korytarzu drobnego rudzielca, uśmiechającego się od ucha do ucha, zdziwił się nieco. Dobrą chwilę zajęło mu także odgrzebanie w pamięci jego imienia.
Ichiro... ale jak dalej? Ichiro, Ichiro... Aiko! Ichiro Aiko, no jasne!
- Coś się stało? - zapytał, kiedy wreszcie doszedł do tego, z kim rozmawia. Miał szczerą nadzieję, że chłopak nie należy do zgrai pielgrzymujących do niego non stop uczniów, błagających o podwyższenie oceny.

- Dzień dobry sensei!
Uśmiechnął się wesoło, odbijając od ściany, żeby nie stać, jak jakiś niechluj. Widział, że nauczyciel jest zmęczony - absolutnie każdy nauczyciel pod koniec roku zachowywał się podobnie, a to też dlatego, że wszyscy byli zawaleni papierkami i uczniami błagającymi o podniesienie oceny, lub obrażonymi za swoje nędzne wyniki.
Aiko martwić się akurat nie musiał - nie był chemicznym geniuszem, ale zdawał na 3, jak się postarał to nawet 4. Wystarczy. Nie musi być najlepszy ze wszystkiego, ale nie będzie też z siebie robić półgłówka.
- Nic złego się nie stało i nie stanie. Chciałem tylko coś... zorganizować. No, nie imprezę, ale nockę, powiedzmy. - odpuścił sobie określenie "babską nockę", choć kiedy patrzeć na niego, to określenie jakoś tak błąkało się dookoła jego drobnej twarzy.
- Właściwie to rozmawiałem tylko z jedną osobą, ale myślę, że akurat w tej szkole mogą znaleźć się chętni. - bo w żadnej innej szkole nie ma aż tylu... im podobnych. Tego jednak także nie objaśniał, jednocześnie absolutnie nie uważał tego za coś złego. - Wie sensei, trochę maseczek, trochę romansideł, sporo gadania. Grzecznie, wesoło. Właściwie nawet sensei mógłby wpaść, nie jako opiekun! - to zastrzegł, unosząc lekko dłoń. Opiekuna by nie zdzierżył, żadnych inspekcji, żadnego pilnowania ich. - Tylko jako gość. No, jest sensei młody, pewnie się dogadamy. Dodatkowo przy tych wszystkich chemikaliach, warto czasem pozwolić sobie na odrobinkę "odnowy", byłbyś zadowolony, sensei, obiecuję.
Jego uśmiech nie schodził z twarzy. Miał już absolutny plan co chce robić i chciałby mieć do tego kilka osób. Nic szalonego i nic zdrożnego, ale jednak... cóż, ktoś do pogadania by się przydał, huh?

Arisee stał jak wryty, słuchając tej wesołej paplaniny i starając się wyłowić z niej sedno sprawy. A kiedy w końcu mu się to udało i tak musiał się upewnić, czy aby się nie przesłyszał.
- Romansidła i maseczki? - wydusił.
Jakoś nie sądził, żeby ktoś chciał brać w tym udział. Jednak przecież nie powie chłopakowi tego wprost. Widać było, że naprawdę się napalił na ten pomysł.
- Niech będzie. - westchnął. - Ale mam kilka warunków. Po pierwsze, będziecie względnie cicho, żeby nie przeszkadzać reszcie. Po drugie, chciałbym wiedzieć kto się na tej "nocce" zjawi, żebym nie musiał szukać ludzi po całym akademiku. Po trzecie, żadnego alkoholu! I nie spraszajcie ludzi spoza akademika, dobrze?
Zaśmiał się cicho na propozycję udziału w tej imprezie.
- Dziękuję, że proponujesz, ale raczej podziękuję. Nie sądzę, żeby uczniowie czuli się komfortowo siedząc razem ze mną w pokoju i, jak to urokliwie określiłeś, oglądali romansidła. Chociaż może wpadnę zobaczyć jak się bawicie.

- Gadanie. Nie planujemy robić niczego, czego musielibyśmy się krępować przy tobie, sensei.
Wzruszył ramionami. Zależało mu na tym, żeby kilka osób się pojawiło, a w pamięci miał około cztery, które warto spytać. Jedna już się zgodziła, ale fakt, że kolejna właśnie mu odmawiała nie był pocieszający.
- Hmm...co jest nie tak z osobami spoza akademika? Chociaż w sumie i tak nie znam zbyt wielu, więc bez znaczenia. - stwierdził po chwili namysłu niezbyt z tego faktu zadowolony.
- Przemyśl to, sensei, jeśli uda mi się zebrać kilka osób, może być fajnie i jestem pewien, że w niczym być nie zawadzał. Do widzenia.
Dodał z uśmiechem i ruszył w kierunku kolejnych osób.

zt

Ale ja bym się krępował przy Was... - pomyślał, jednak nie powiedział tego głośno.
- Jeżeli Tobie pozwoliłbym na zaproszenie kogoś z zewnątrz, reszta uznałaby to za zezwolenie na spraszanie kogo tylko się da o każdej porze dnia i nocy. A dla mnie, jako opiekuna akademika, to zawsze dodatkowa odpowiedzialność.
- Przemyślę, przemyślę. Do widzenia. - rzucił w kierunku znikającego za zakrętem Ichiro.
Zaraz też powrócił do mozolnego sprawdzania klasówek.
Jeżeli Naoki by mnie przyłapał na tej imprezie, do końca życia słowem by się do mnie nie odezwał.